Anna Maj gr.10 (czwartek, 1710)
Art. 120. Kto stosuje środek masowej zagłady zakazany przez prawo międzynarodowe (hipoteza), podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 10, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności (dyspozycja).
Norma sankcjonowana
Aspekt aksjologiczny omawianej przeze mnie normy określa, iż przedmiotem ochrony art. 120 jest, ustalony przez przepisy prawa międzynarodowego, porządek prawny dotyczący głównie działań wojennych. Stosowanie zakazanych środków masowej zagłady, do których prawo międzynarodowe zalicza broń jądrową, chemiczną i biologiczną, naraża na niebezpieczeństwo dobra prawne tj. pokój, ludzkość, a także przyroda. Naruszenie dóbr prawnych jest łamaniem zakazów określanych prawem międzynarodowym – aspekt teologiczny.
Adresatem czynu zabronionego w tym artykule jest każdy człowiek. Wynika stąd, że jest to przestępstwo powszechne. Można także stwierdzić, że jest to przestępstwo formalne, ponieważ dokonuje się go z chwilą użycia środka masowej zagłady, niezależnie od osiągniętych skutków.
Czynność sprawcza określona w omawianym przepisie ma być podjęta przy pomocy środka masowej zagłady, zakazanego przez prawo międzynarodowe. Nie ma jednak jednolitej definicji środka masowej zagłady, ale pod tym pojęciem należy także rozumieć środek masowego rażenia. To tych rodzajów broni zalicza się broń jądrowa, chemiczną, biologiczną, a także gazy łzawiące i inne substancje obezwładniające, które nie należą do broni masowego rażenia, ale na mocy przepisów prawa międzynarodowego ich stosowanie w trakcie działań wojennych zostało zabronione. Ustawodawca, przy opisie czynności wykonawczej, odwołuje się również do regulacji międzynarodowych zakazujących prowadzenia badań, produkcji, gromadzenia i niszczeniu broni biologicznej i toksycznej, a także broni konwencjonalnych, które mogą powodować nadmierne cierpienie lub niekontrolowane skutki.
Podmiot, o którym mowa w art. 120 nie jest jednoznacznie określony. Jednak biorąc pod uwagę rozdział, w którym został umieszczony, wnioskuję że nie chodzi tu wyłącznie o ludzi, ale również otaczającą ich przyrodę, zabudowania, planetę Ziemię oraz naruszenie pokoju.
Źródła normy sankcjonowanej:
Protokół genewski z dn. 17 czerwca 1925 (Dz.U. z 1929 r. Nr 28, poz. 278) – zakaz używania na wojnie gazów duszących, trujących lub podobnych środków bakteriologicznych,
Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego NZ z dn. 24 listopada 1961 – zakaz stosowania broni jądrowej,
Konwencja z dn.10 kwietnia 1972 r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 1, poz. 1) – zakaz prowadzenia badań, produkcji i gromadzenia zapasów broni bakteriologicznej (biologicznej) i toksycznej oraz o ich zniszczeniu.
Konwencja genewska z dn. 10 października 1980 (Dz.U. z 1984 r. Nr 23, poz. 104) – zakaz używania broni powodującej nadmierne cierpienia i niekontrolowane skutki,
Układ podpisany w Nowym Jorku w 1996 r. – całkowity zakaz prób z Bronia jądrową,
Zbieg z innymi przepisami kodeksu karnego: art. 118 § 1, 2, art. 148, 156 i 163 oraz przepisy z rozdziałów XVIII, dotyczącego przestępstw obronnych i XX, o przestępstwach przeciwko środowisku.
Norma sankcjonująca
Adresatem normy sankcjonującej zawartej w art. 120 jest organ władzy państwowej, na jej podstawie zobowiązany do pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej.
Zbrodnia, polegająca na stosowaniu środków masowej zagłady, jest ścigana z oskarżenia publicznego. Zagrożona jest karami
pozbawienia wolności od 10 do 15 lat,
25 lat pozbawienia wolności,
dożywotniego pozbawienia wolności.
Jednak sąd, przy orzekaniu kary, powinien również rozważyć możliwość zastosowania środków karnych (art. 39 k.k.) tj. pozbawienie praw publicznych, zakaz zajmowania określonego stanowiska, zakaz wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej, przepadku przedmiotów czy podania wyroku do publicznej wiadomości.