Porównanie poglądów na wychowanie F. Frobla i M. Montessori.

Kryterium	F. Fröbel (1782-1852) tworzył na przełomie XVIII i XIX wieku– Niemiec, nauczyciel, żołnierz, Dał początek pedagogice naturalistycznej, oderwanie od herbartyzmu. Cechy charakterystyczne jego systemu: Związanie procesu edukacyjnego z naturalnym rozwojem dziecka. Dążenie do upodmiotowienia dziecka. System całościowy, bo zawiera wszystkie układy systemowe czyli układ teoretyczny, ideowy i praktyczny. Stworzył instytucję- Kindergarten. Pedagogizacja rodziny- nauczał rodziców. Oparł swoja koncepcje na trzech podstawowych pojęciach: liczba, kształt i słowo. Oparł swój system na zabawie.(swobodna, zabawa ze śpiewem na wolnym powietrzu). Opierał swój system na stosowaniu zasad edukacyjnych- zasad nauczania (poglądowości, aktywności, dostępności, systematyczności, logicznej kolejności) Opracował materiał dydaktyczny- 6 darów. Stworzył instytucje kształcącą nauczycieli- seminaria dla nauczycielek, dopuścił kobiety do zawodu. F. Fröbel	M. Montessori (1870-1952)- tworzyła na przełomie XIX i XX wieku, Włoszka, lekarz(pierwsza kobieta lekarz), psycholog. Cechy charakterystyczne jej systemu: Związanie pracy edukacyjnym z naturalnym rozwojem dziecka. – etapy rozwoju wg Montessori System całościowy, bo zawiera wszystkie układy systemowe czyli układ teoretyczny, ideowy i praktyczny. Stworzenie instytucji- Domów dziecięcych. Pedagogizacja rodziców. (Dbanie o zdrowie, rodzice mieli dbać o higienę dzieci, dzieci miały być czyste, schludne. Jeśli rodzice tego nie przestrzegali dziecko było usuwane z domu dziecięcego.) usiłowała wykrzesać od rodziców wysiłek w wychowaniu dzieci. Inaczej niż u Fröbla bo tam tylko nauczał rodziców a ona wymagała od nich konkretnych działań. Kładła nacisk na wychowanie środowiskowe. Podkreślała rolę zabawy. Wszelkie zabawy powinny być swobodne, samodzielne i wynikać z inicjatywy dziecka. Ona organizowała przestrzeń do zabaw. Materiał do czynności codziennych ma być użyty z zgodnie z przeznaczeniem. Zasada poglądowości- poznanie za pomocą zmysłów, zasada indywidualności. Proponuje inne zasady niż Fröbel, inna jest ich wykładnia. Zasady postępowania edukacyjnego!!!(z wykładu). Charakterystyczne jest to że nie ma systemu kar i nagród. Dziecko ma samo się kontrolować, służyły temu lekcje w ciszy. Rywalizacja jest szkodliwa, nie można nikogo faworyzować. Nie należy nikogo porównywać do nikogo bo zawsze znajdzie się ktoś lepszy i gorszy. Nagrodą dla dziecka jest wewnętrzna satysfakcja dziecka. Korzystne dla rozwoju dzieci jest tworzenie grup mieszanych. Stworzyła materiał rozwojowy!!! Materiał do kształcenia zmysłów. (6 grup materiałów rozwojowych )Stworzyła obraz nauczyciela. Prowadziła kursy dla przyszłych nauczycieli. M. Montessori
Źródła poglądów	Z filozofii idealistycznej i naturalistycznej Z surowego wychowania religijnego Z praktyki, obserwacji i doświadczeń pedagogicznych.	Z filozofii naturalistycznej, idealistycznej, personalistycznej Z religii (wierząca katoliczka) Z medycyny (była lekarzem) Z współpracy z pedagogami i psychologami Poglądy demokratyczne (czerpane z duszy)
Główne zadania wychowania	Stworzeniem dzieciom warunków naturalnego rozwoju. W „ogródku dziecięcym” dziecko było traktowane jak swobodnie rozwijająca się roślina, a wychowawczyni pełniła rolę troskliwej ogrodniczki. Ćwiczenie zmysłów dzieci przez kontakty z przyrodą, zaspokajanie ich potrzeb i dążeń. Przygotowanie dziecka do szkoły. Hartowanie dzieci.	Stworzenie dzieciom warunków do wszechstronnego, swobodnego działania i rozwoju- maksymalna swoboda i maksymalne ograniczenie ingerencji wychowawcy. Ćwiczenie zmysłów i ćwiczenia gimnastyczne. Rozwijanie samodzielności i niezależności dzieci. Rozwijanie odpowiedzialności dzieci za środowisko nauki i zabawy. Przygotowanie dziecka do nauki szkolnej.
Rola wychowawcy	Pełni rolę bierną, działa z ukrycia, inspiruje i pobudza, dostarcza odpowiednich materiałów do zabaw. Pedagogizacja rodziców (był twórcą pedagogizacji), aby działania były świadome i celowe. Wydawanie gazet dla rodziców. Po to uświadomić wartości wychowawcze.	Jego rola polegała na uważnej obserwacji dzieci bawiących się , dyskretnej pomocy i udzielaniu rad jeśli został o to poproszony. Ma być aktywny, kiedy wprowadza dziecko w związki z otoczeniem. Ma być pasywny, kiedy relacja ta się już nawiązała.
Rola dziecka	Pełni rolę czynną	Jest stroną aktywną.
Metody i formy oddziaływań wychowawczych	Wszelkie wiadomości jakie powinno opanować dziecko opierają się na trzech podstawowych pojęciach: liczba, kształt i słowo. Materiał dydaktyczny- 6 darów. Główną forma działalności dziecka jest zabawa, która powinna być swobodna, odbywać się na wolnym powietrzu, ze śpiewem.	Dzieci posiadały w swojej pracy całkowitą swobodę ograniczoną interesem zbiorowym. Samodzielność, twórczość, personalizm, czynności samoobsługowe. Lekcje ciszy Materiał rozwojowy.
Najważniejsze cele	Stwarzanie oryginalnej instytucji do wychowania dzieci w wieku od 3-6 lat. Rozwijanie instynktu pracy, wiedzy, artystycznego i religijnego. Wszechstronny rozwój dziecka, psychiczny i fizyczny.	Wychowanie przedszkolne musi opierać się współdziałać z rodziną.

Porównanie koncepcji Platona i Arystotelesa na temat wychowania

Kryteria	Platon (427-347 r. p. n. e.)	Arystoteles (384-322 r. p. n. e.)
Przedstawienie postaci:	Twórca idealizmu, arystokrata ateński żyjący w ustroju niewolniczym. Ukierunkowany był na społeczeństwo i państwo, nie był filozofem przyrody. Interesowała się człowiekiem, jego charakterem i wychowaniem. Jego poglądy na wychowanie pochodzą z dzieła- źródłem poglądów jest jego praca. Człowiek składa się z ciała i duszy, których są trzy rodzaje. Nie istnieje możliwość przejścia do innej warstwy społecznej. „Wszystkie warstwy są jednakowo ważne( na wagę złota), wszyscy są w idealnym państwie sobie potrzebni.	Był filozofem przyrody i praktykującym lekarzem. . Źródła jego poglądów z medycyny. Wg Arystotelesa dusza się rozwija dlatego jest możliwe zmienienie warstwy społecznej. Człowiek jest istotą społeczną i istnieje tylko w związku ze zbiorowością, dlatego należy wychowywać go tak, aby umiał zajmować się sprawami publicznymi.
Rola rodziny	WCZESNE POGLADY PLATONA Rola rodziny ograniczała się do wydania na świat zdrowego potomstwa, Ważny jest właściwy dobór rodziców (matka 20-30 lat, ojciec 30-50 lat) Należy dbać o dziecko już przed narodzinami przez unikanie złych wpływów i otoczenie opieką, PÓŹNIEJSZE POGLADY PLATONA Podkreślał rolę wychowania w rodzinie do 3 r. ż. i dbanie o rozwój	Starannie dobierać parę rodzicielską, Dbać o rozwój już w łonie matki, Pierwszym pokarmem ma być mleko matki, ważne jest odpowiednie odżywianie, Rodzina najwłaściwszym dla dziecka środowiskiem wychowawczym, Dzieci należy hartować, Rodzina odpowiada za rozwój fizyczny, powinna zapewniać zabawy związane z zajęciami w życiu dorosłym, odpowiedni dobór bajek opowiadań.
Rola państwa	Dzieci stanowiły własność państwa, Organizacja wychowania państwowego ściśle kontrolowała treści przekazywane dzieciom w czasie zabaw i zajęć. Cenzurowanie bajek i opowiadań dla dzieci. Pedonomowie- publiczni nadzorcy wychowania.	Wychowanie dla wolnych obywateli.
Charakter instytucji	Charakter państwowy wychowania. Instytucja państwowa, kierowana przez państwo, obowiązek uczenie się wszystkich dzieci wolnych obywateli.	Charakter społeczny wychowania. Wychowanie w rodzinie, przez rodziców.
- rodzaj wychowania	Instytucjonalne	Naturalne w rodzinie
- cele wychowania	Ukształtowanie idealnego obywatela, który potrafi rządzić i być rządzony. Kształtowanie charakteru.	Kształcenie dla dobra wspólnego, dla dobra społeczeństwa. Wychowanie szczęśliwego obywatela, który żyje w harmonii z sobą i ze świadomością dobra wspólnego.
- wiek dziecka/ płeć	3- 6 lat (chłopcy i dziewczyny)	0-7 lat/ chłopcy i dziewczyny
- kierunek wychowania	Wychowanie fizyczne, moralne i umysłowe.	Wychowanie fizyczne i moralne. Rozwój intelektualny następuje później.
- karanie i nagradzanie	Karać tak by nie upokorzyć dziecka,	Kara ostatecznym środkiem wychowawczym,
- rola opiekunów	Staranny dobór piastunek, spośród 12stu wybierano jedna na nadzorczynie na okres roku. Rola to kierowanie zabawą i utrzymywanie dyscypliny. „Piastunki powinny uczyć nienawidzić tego czego powinny nienawidzić i szanować to co powinny szanować.”	Rodzice dbali o odpowiedni rozwój dzieci.
- formy i metody nauczania	Uczenie przez kojarzenie i percepcję zmysłową. Budynki w otoczeniu zieleni z zróżnicowanym terenem, Sale dopasowane do wieku i rozwoju dzieci- kąciki dydaktyczne, Zabawy i gry na wolnym powietrzu, Odpowiednio dobrane bajki, opowiadania i wierszyki – CENZUROWANIE, Śpiewy i tańce, Zabawki przypominające narzędzia i przygotowujące do zajęć zgodnie z przynależnością do danej warstwy, Anamneza Platona. Brak krytycznego myślenia u dzieci pozwala na kształtowanie ich postaw, uczuć.	do 5 r. ż. tylko zabawa w miłej atmosferze domu rodzinnego, odpowiednio dobrane bajki i opowiadania, zabawa związana z zajęciami w życiu dorosłym, od 5-7 r. ż. przysłuchiwanie się w ciszy nauce starszego rodzeństwa, tak aby nie przeszkadzać. Jest to dwu letni okres przygotowania się do nauki szkolnej, w tym wieku pojawia się silna potrzeba kontaktów społecznych, dlatego trzeba umożliwić dzieciom kontakty z grupą.
- treści nauczania	Wychowanie moralne- odróżnianie dobra od zła, Wychowanie fizyczne- ćwiczenie fizyczne i gry ruchowe na wolnym powietrzu; wrzaski i krzyki sprzyjają rozwojowi fizycznemu, Wychowanie umysłowe. Zaznajamianie z regułami państwa.	Wychowanie moralne Wychowanie fizyczne Rozwój intelektualny rozpoczyna się od 7 r. ż.

WNIOSKI:

Wychowaniem w wieku przedszkolnym zajmowali się już najwybitniejsi starożytni filozofowie, mieli świadomość tego jakie to jest ważne. W myśl przysłowia: „ Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał.”