FARMAKOLOGIA wykład 6 (12 XI 01) LECZENIE CUKRZYCY cz. 1 – INSULINA

Działanie insuliny a...

Gospodarka węglowodanowa:

Gospodarka lipidowa:

Gospodarka białkowa:

Wskazania do stosowania insuliny:

Peptyd C – mało go, gdy mało insuliny endogennej

Insulinoterapia:

  1. konwencjonalna – 2 wstrzyknięcia na dobę mieszaniny insuliny szybkodziałającej i insuliny o przedłużonym działaniu

  2. czynnościowa – osiąganie stężenia podstawowego i poposiłkowego insuliny wielokrotnymi wstrzyknięciami

Można mieszać preparaty:

Humalog – insulina Lis-Pro (lizyna zamieniona z proliną)

najbardziej podobna do ludzkiej insuliny stosowanej w intensywnej insulinoterapii

działa po 5-10 minutach

bezpośrednio przed posiłkiem

szczyt działania po godzinie

INSULINOTERAPIA KONWENCJONALNA

TERAPIA SKOJARZONA MONOTERAPIA

insulina + metformina insulina + akarboza 1 lub 2 wstrzyknięcia insuliny

insulina + pochodne

sulfonylomocznika lub

kwasu benzoesowego

Im więcej wstrzyknięć w ciągu dnia – dajemy przed posiłkiem krótkodziałającą insulinę, na noc – długodziałającą

Działanie niepożądane insuliny:

Insulinooporność nieimmunologiczna może powstawać w wyniku wielu różnych mechanizmów patofizjologicznych, np.:

  1. Nieprawidłowa biosynteza insuliny – oporność tylko na insulinę endogenną:

    1. nieprawidłowa struktura aminokwasowa cząsteczki insuliny,

    2. niepełna konwersja proinsuliny do insuliny

  2. Krążące substancje „antagonistyczne” względem insuliny:

    1. zwiększenie stężenia hormonów lub substratów działających „antagonistyczne” względem insuliny (np. HGH, kortyzol, glukagon, aminy katecholowe, laktogen łożyskowy, wolne kwasy tłuszczowe)

  3. Wady w tkankach docelowych – oporność na insulinę endo- i egzogenną:

    1. wady receptorów insuliny

    2. wady poreceptorowe