WYKONAWCA Poznań, dnia 21 listopada 2010r.

Wojciech Borzyszkowski nr albumu 109172

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Wydział Leśny

Kierunek: Leśnictwo

Rok akademicki: 2010/2011

ODBIORCA:

Katedra Inżynierii Leśnej Wydziału Leśnego

Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu

Recenzja projektu budowlanego (wykonawczego – uproszczonego)

na modernizację i remont drogi leśnej pożarowej nr 2 w leśnictwie Biały Bór w Nadleśnictwie Tuchola. Długośc drogi 942,70m.

od Km 0+000,00 do 0+941,70 (numer projektu 173)

(Projektant: Firma projektowa DL Pro M. Cieślakiewicz

nr upr. bud. GPI 8979/99/PO/55)

Poznań, listopad 2010

RECENZJA ZAWIERA:

Niniejsza prezentacja składa się z następujących części:

1. WPROWADZENIE – UWAGI OGÓLNE

2. PODSTAWA PRAWNA OPRACOWANIA

3. TRASA W PLANIE

1. Łuki poziome i odcinki przejściowe

1. Załamanie osi trasy nr 1

2. Załamanie osi trasy nr 2

3. Załamanie osi trasy nr 3

4. Załamanie osi trasy nr 4

5. Załamanie osi trasy nr 5

6. Załamanie osi trasy nr 6

1. Odcinki proste

1. Prosta na początku trasy

2. Prosta pomiędzy łukiem nr 1 i nr 2

3. Prosta pomiędzy łukiem nr 2 i nr 3

4. Prosta pomiędzy łukiem nr 3 i nr4

5. Prosta pomiędzy łukiem nr 4 i nr 5

6. Prosta pomiędzy łukiem nr 5 i nr 6

7. Prosta na końcu drogi

1. Niweleta nawierzchni drogi

1. Spadki minimalne

2. Spadki maksymalne

3. Zwierciadło wód gruntowych

4. Konflikty z budowlami nad i podziemnymi

5. Roboty ziemne

1. Łuki pionowe

2. PODSUMOWANIE

3. LITERATURA

4. OŚWIADCZENIE

1. WPROWADZENIE – UWAGI OGÓLNE

Przedstawionym do recenzji dokumentem jest projekt budowlany (wykonawczy – uproszczony) na modernizację drogi leśnej pożarowej przebiegającej przez oddziały 23 i 25 w leśnictwie Biały Bór w Nadleśnictwie Tuchola od km 0+000,00 do 0+941,70 o długości 941,70 mb.

Przy projektowaniu drogi uwzględniono, że jest to teren górski. Długość trasy wg projektu wynosi 941,70 m. Droga według założeń projektowych ma twardą mięć nawierzchnie twardą ulepszoną.

Gleba pod inwestycję jest dosyc urozmaicona. Od KMB 0+000,00 do 0+039,57 nawierzchnię tworzy piasek średni gliniasty, od KMB 0+039,57 do 0+749,62 glina piaszczysta, od KMB 0+749,62 do 0+941,70 piasek średni gliniasty. Na odcinku od KMB 0+038,50 do KMB 0+142,50 zinwentaryzowano lustro wody gruntowej.

W ciągu projektowanej trasy drogowej uwagę zwracają skrzyżowania drogowe z czego pierwsze jest skrzyżowaniem z linią niskiego napięcia na KMB 0+088,66, drugie jest z linią wysokiego napięcia na KMB 0+171,90, trzecie skrzyżowanie obustronne z drogą leśną o nawierzchni twardej nieulepszonej żużlowej na KMB 0+749,62, czwarte skrzyżowanie obustronne z drogą leśną o nawierzchni gruntowej naturalnej na KMB 0+841,52. W trasie znajduje się również gazociąg na KMB 0+039,57 na głęb. 1,30 m i światłowód na KMB 0+419,39 na głęb. 1,00m. Liczba skrzyżowań, jak również instalacje ziemne na trasie mogą stanowić niejakie utrudnienie w pracach projektowych jak i późniejszym ich wykonawstwie.

2. PODSTAWA PRAWNA OPRACOWANIA.

Projektant przedstawionego do recenzji projektu uwzględnił podstawy prawne oraz literaturę na których oparł się podczas wykonywania projektu.

3. TRASA W PLANIE

A. i B. Łuki poziome wraz z odcinkami przejściowymi

W ciągu projektowanej trasy drogowej występuje 6 łuków poziomych, oraz 6 załamań jej osi w postaci prostych przejściowych znajdujących się przed i za łukami.

Odcinki przejściowe w ocenianym projekcie przewidziano do wykonania w postaci prostych przejściowych, co zgodne jest z obowiązującymi wytycznymi w tym zakresie (Dzikowski i inni 2006). Według tych założeń proste przejściowe powinny mieć długość 20 metrów przy promieniu łuku poziomego kołowego mniejszym bądź równym 40 metrów oraz 25 metrów przy promieniu większym od 40 metrów.

W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się skrócenie odcinków przejściowych do maksymalnie 15 metrów.

a. Łuk nr 1 lewoskrętny początek KMB 0+044,71 koniec KMB 0+099,09 o promieniu r=100,00. Obliczona w projekcie wartość kąta γ wynosi 31,15° została obliczona w sposób prawidłowy. Długości prostych przejściowych przed i za łukiem wynoszą Pp=25,00, co jest prawidłowe dla łuków o promieniu większym niż 40 m, jak jest w tym przypadku.

b. Łuk nr 2 lewoskrętny początek KMB 0+497,00, koniec KMB 0+530,44 o promieniu r=100,00. Wartość kąta γ=19,16°. Jest to wartośc prawidłowa. Prosta przejściowa przed łukiem wynosi Pp=20,00, a za łukiem Pp=20,00 co jest nieprawidłowe ponieważ dla łuków o promieniu większym niż 40m prosta przejściowa powinna wynosić 25m.

c. Łuk nr 3 lewoskrętny początek KMB 0+570,40, koniec KMB 0+588,03 o promieniu r=80,00. Wartość kąta γ=14,23° i jest on prawidłowy. Prosta przejściowa przed łukiem wynosi Pp=20,00 a za łukiem Pp=20,00 co jest nieprawidłowe ponieważ dla łuków o promieniu większym niż 40m prosta przejściowa powinna wynosić 25m.

Łuk nr 3 następuje zaraz po łuku nr 2. Oba łuki są lewoskrętne. Wg ogólnych zasad projektowania łuków poziomych pomiędzy dwoma następującymi po sobie łukami w tym samym kierunku należy projektować wstawki odcinków prostych. Długość wstawek prostych na terenie górskim nie powinna być mniejsza od 20 m. W projekcie jest wstawka prosta o długości P= 0,04m

Ponadto w miarę możliwości należy dążyć do budowania łuków o promieniach większych od dopuszczalnych minimalnych.

Z braku dostępnej odległości pomiędzy łukami należy zrezygnować z tworzenia 2 łuków na koszt zaprojektowania jednego, który łączyłby dwa pojedyncze łuki. Autor błędnie zaprojektował odcinek trasy od KMB 0+497,00 do KMB 0+588,03, który podzielił na 2 łuki o tym samym kierunku. Ponieważ 2 z prostych przejściowych nie przekraczają 25m i nie ma miejsca na wstawienie odcinka prostego długości 30m na tym odcinku powinien być zaprojektowany jeden łuk.

W tym przypadku proponowałbym wybudowanie jednego łuku o większym promieniu zbliżonym do 100m. Łączy się to wprawdzie ze zwiększeniem ilości robót ziemnych, a co za tym idzie kosztów, ale w tym wypadku nie znalazłem lepszego rozwiązania.

4. Łuk nr 4 lewoskrętny początek KMB 0+663,70, koniec KMB 0+692,28 o promieniu r=100,00. W projekcie obliczona wartość kąta γ wynosi 16,38°. Jest obliczona nieprawidłowo i powinna wynosic 16,78°. Długości prostych przejściowych przed łukiem wynosi Pp=25,00, a za łukiem 20,00 co jest nieprawidłowe, gdyż promień wynosi r=100,00 więc Pp powinno wynosic 25,00 także za łukiem

5. Łuk nr 5 lewoskrętny początek KMB 0+736,28, koniec KMB 0+762,96 o promieniu r=100,00. W projekcie obliczona wartość kąta γ wynosi 15,29°. Jest obliczona nieprawidłowo i powinna wynosic 15,69°. Długości prostych przejściowych przed łukiem wynosi Pp=20,00, a za łukiem 25,00 co jest nieprawidłowe, gdyż promień wynosi r=100,00 więc Pp powinno wynosic 25,00 także przed łukiem

6. Łuk nr 6 lewoskrętny początek KMB 0+831,94, koniec KMB 0+863,48 o promieniu r=100,00. W projekcie obliczona wartość kąta γ wynosi 18,07°. Jest obliczona prawidłowo. Długości prostych przejściowych przed łukiem wynosi Pp=25,00, a za łukiem 25,00 co jest prawidłowe, gdyż promień wynosi r=100,00

C. Odcinki proste

Zalecenia z 2006 roku stanowią, iż wstawka prosta pomiędzy następującymi po sobie łukami w tych samych kierunkach ma wynosić minimum 30 metrów, a w terenach górskich minimum 20 metrów. Natomiast jej długość pomiędzy następującymi po sobie łukami o kierunkach przeciwnych ma wynosić minimum 20m z możliwością jej pominięcia.

W planie projektowanej drogi występuje 7 odcinków prostych z tego 5 występują pomiędzy projektowanymi łukami poziomymi jako tak zwane wstawki proste.

a. Prosta występująca na początku trasy od KMB 0+0,00 do KMB 0+119,71, P=119,71m.

b. Wstawka prosta pomiędzy łukiem 1 a 2 od KMB 0+224,09 do KMB 0+477,00, P=252,91m

c. Wstawka prosta pomiędzy łukiem 2 a 3 od KMB 0+550,40 do KMB 0+550,44, P=0,04m

d. Wstawka prosta pomiędzy łukiem 3 a 4 od KMB 0+608,03 do KMB 0+638,70, P=30,67m

e. Wstawka prosta pomiędzy łukiem 4 a 5 od KMB 0+712,28 do KMB 0+716,28, P=4,00m. Błąd w przeprowadzonej niwelecie: P=3,99 a powinno być P=4,00

f. Wstawka prosta pomiędzy łukiem 5 a 6 od KMB 0+787,96 do KMB 0+806,94, P=18.98m.

g. Prosta występująca na końcu trasy od KMB 0+888,48 do KMB 0+941,70, P=53,21m

Prosta a b d i g, spełniają wymogi, są więc zaproponowane prawidłowo, gdyż P jest większe niż 20,00, wstawka prosta pomiędzy łukiem 2 a 3 o długości P= 0,04m jest zaprojektowana błednie ponieważ w przypadku dwóch łuków w tym samym kierunku następujących po sobie wstawka prosta powinna wynosić min. 20m. w tym wypadku na trasie nie ma miejsca na wstawienie dłuższej wstawki prostej w związku z tym należy połaczyć 2 łuki w jeden, co opisałem już w podpunkcie dotyczącym łuków 2 i 3, podobnie z łukami 4 i 5 oraz 5 i 6 długości wstawek prostych są błędne. Wstawki w terenach górskich muszą mieć minimum 20m więc dla prostych c, e, f jest w projekcie błąd.

4. NIWELETA NAWIERZCHNI

1. Spadki minimalne i spadki maksymalne

Minimalne spadki na drogach z twardą nawierzchnią wynoszą 0,2% i 0,4% na drogach gruntowych profilowanych. Na drogach twardych wzniesienia w kierunku przeciwnym do kierunku transportu drewna nie powinny być większe niż 12%.(teren górski)

Do obliczanie spadków niwelety nawierzchni służy nam wzór:

in- spadek n-tego odcinka niwelety

H- rzędne punktów

Dn- odległość pomiędzy punktem A i B

Spadki minimalne na całej trasie zostały zaprojektowane poprawnie, ponieważ przyjmują wartość powyżej 0,2%, najmniejszy spadek wynosi -0,66%

Na całej długości niwelety spadki podłużne maksymalne zostały zaprojektowane poprawnie, ponieważ przyjmują wartość poniżej 12% . Największy spadek maksymalny wynosi w moim projekcie -8,15%. W Dzienniku niwelacji znalazłem błąd, autor projektu zastosował maksymalny spadek podłużny w wysokości 11% - powinno być 12%.

1. Zwierciadło wód gruntowych

Na odcinku od KMB 0+038,50 do KMB 0+142,50 zinwentaryzowano lustro wody głębinowe o długości 104,00 m. Wydaje mi się że niweleta jest na tym odcinku przeprowadzona w miarę dobrze zważywszy, że na tym odcinku występuje glina piaszczysta i musimy dac większą podsypkę .

D. Konflikty z budowlami nad i podziemnymi

Z zauważonych konfliktów należy wymienić:

Linie energetyczne niskiego i wysokiego napięcia wg mnie są przeprowadzone prawidłowo, a także z zaleceń Dziennika niwelety wiemy iż są one nieprzebudowywalne.

Pozostałe budowle: gazociąg i światłowód i 2 skrzyżowania nie kolidują z pracami budowlanymi. Trasa nad gazociągiem przebiega na głębokości 1,3m a nad światłowodem przebiega na głębokości 1,0m, spełnia więc warunek minimalnej odległości która wynosi 0,5m. Skrzyżowania natomiast łączą się z zaprojektowaną trasą na tych samych wysokościach.

E. Roboty ziemne

Autor projektu umieścił informacje dotyczące robót ziemnych, lecz są one bardzo skromne.

Wnioskując na podstawie tylko i wyłącznie przekroju podłużnego należy stwierdzić, iż są one stosunkowo duże. Na odcinku od KMB 0+038,50 do KMB 0+142,50 trzeba wykonac bardzo duży nasyp o wysokości ok. 3m, lecz zważywszy na to iż gleba jest gliną piaszczystą, a także na linię NN jestem za tym założeniem niwelety. Ponadto z informacji o robotach ziemnych dowiedziałem się, że po wszystkich pracach pozostaje 949,1m3 ziemi, co daje nam małe koszty w zakupie dodatkowego gruntu.

. W dalszym fragmencie znajduję się również skrzyżowanie obustronne z dwoma drogami. Propozycja projektanta po uwzględnieniu kosztów i nakładu pracy również wydaje się być najkorzystniejsza.

4. ŁUKI PIONOWE

Podstawowym błędem jest złe określenie prędkości projektowej. W podstawowych informacjach autor projektu stwierdził, że prędkośc drogi przyjmuje V=40km/h. Powinno być V=30km/h. Przyjmując że wartość prędkości projektowej wynosi V=30km/h najmniejszy promień łuku pionowego wypukłego wynosi: 500 m, w wyjątkowych warunkach dopuszcza się stosowanie łuków pionowych wypukłych o promieniu: 350m. Załamania niwelety<5% należy wyokrąglać łukiem o promieniu co najmniej 1000m na drogach o V=30km/h. Najmniejszy promień łuku pionowego wklęsłego wynosi 350 m, w wyjątkowych warunkach dopuszcza się stosowanie łuków pionowych wklęsłych o promieniu: 200m

Łuki pionowe zaprojektowano w sposób prawidłowy.

6. PODSUMOWANIE

Podsumowując ocenę przyjętych rozwiązań dla konstrukcji łuku poziomego oraz odcinków prostych, iż poważnym błędem było złe obliczenie wartości promienia łuku poziomego. Proste przejściowe zaprojektowano zbyt krótkie. Wstawki w kilku przypadkach także kategorycznie były zaprojektowany zbyt krótkie.

Niweleta nawierzchni trasy przebiega w sposób niezróżnicowany lecz tylko na początku wyznaczonej niwelety jest zaprojektowany nasyp z wiadomych względów. W wyznaczonej niwelecie znajdują się wszystkie informacje(np. legenda, charakterystyczne punkty typu gazociąg, NN, WN), a także jest zgodny z pikietażem projektowanej trasy. Natomiast ogólnie w całym projekcie brak jest kilku szczegółów, które powinny znaleźć się w podstawowych informacjach co utrudnia prawidłową ocenę wykonania i powoduje wrażenie chaosu.

7. BIBLIOGRAFIA

• Dzikowski J., Szarłowicz A., Burzyński S,. Rajsman M,. Satoła J,. Wiązowski Z. (2006): Drogi leśne. Poradnik techniczny. Ośrodek Rozwojowo-Wdrożeniowy Lasów Państwowych w Bedoniu. Warszawa-Bedoń.

• Inżynieria leśna – skrypt w PDF

• Notatki z ćwiczeń i wykładów z przedmiotu inżynieria leśna

• http://www.olsztyn.lasy.gov.pl/app/document/file/6331/OPIS_TECHNICZNY.pdf?field=file1&path=repository/d_6331/f_file1/v_0/OPIS_TECHNICZNY.pdf&page_id=4620

• http://www.drogi.com/akty_prawne/du43_430.shtml

Oświadczam że pracę wykonałem osobiście

………………………………………………………………..