Pedagogika rodziny 18-03-2011
Teoria przywiązania Bowblyego: zwraca uwagę na fakt, że człowiek dysponuje wrodzonymi mechanizmami przywiązania do drugiego człowieka. Zauważa, że ten mechanizm uruchamiany jest poprzez wyzwalacze społeczne. Dziecko dysponuje, takimi sposobami zachowań, które wyzwalają u osób, które są z nim w kontakcie społecznym wyzwalacze.
3 podstawowe style przywiązania:
Styl bezpieczny: charakteryzuje się zaufaniem dziecka do matki i wiarą w stałą jej dostępność i gotowość do pomocy
Lękowo- ambiwalentny: charakteryzuje się dominująca się obawą o rozłączenie z matką i protestem na rozłąkę. Dziecku towarzyszy niepewność co do dostępności matki i udzielenie mu wsparcia, opieki pomocy. Zauważa się u tych dzieci, że często oczekują potwierdzenia obecności matki. Lęk przed rozłąką wyzwala często reakcję płaczu, nawet jeśli realnie takiej sytuacji nie ma, ale dziecko się boi
Unikający: cechuje się paradoksalnym ignorowaniem matki i unikaniem jej: matka fizycznie jest, dziecko nie nawiązuje kontaktu, skutek niewrażliwości matki na sygnały jakie dziecko wysyła w pierwszym okresie ontogenezy, tzw. porzucenie dziecka, nie przejawia wobec niego działań opiekuńczych. Dziecko na skutek długotrwałej frustracji z matką unika jej. Dziecko chroni się ten sposób przed frustracją.
Funkcja wychowawcza rodziny:
Rodzina: przede wszystkim rzeczywistość rodzinna jest wielowymiarowa, trudno o jednoznaczne zdefiniowanie, a o rodzinie mówi się, że jest układem polikategorialnym. Rodzina jako środowisko wychowawcze, instytucja społeczna, mała grupa społeczna, wspólnota. Rodzina jest rozumiana jako środowisko naturalne, pierwsze i podstawowe. Rodzina pośredniczy między osobowością jednostki a środowiskiem zewnętrznym(kultura, tradycje, wartości, instytucje), która przybliża ten świat zewnętrzny, zabezpiecza przed negatywnym wpływem środowiska zewnętrznego. Rodzina przygotowuje jednostkę do życia w tym świecie zewnętrznym, pełnienia ról społecznych, stwarza materialną, kulturową… przestrzeń życiową człowieka. Stanowi pole do świadczeń życiowych, człowiek w warunkach bezpiecznych może zdobywać doświadczenie życiowe, sprawdzania swoich możliwości… w tym podejściu eksponuje się jednak funkcje socjalizacyjną rodziny(przygotowuje do życia w układach społecznych innych niż rodzina). Traktuje się rodzinę jako element szerszego środowiska wychowawczego.