Olsztyn 09.05.2012

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski

Wydział Geodezji i Gospodarki Przestrzennej

Katedra Planowania i Inżynierii Przestrzennej

Sprawozdanie nr 3

Temat: Ocena krajobrazu metodą porównań parami.

Łukasz Pacewicz

GiSzN II grupa2

1. Wiadomości wstępne

Metoda porównań bezpośrednich to modyfikacja, zaproponowana przez Bajerowskiego,

metody krzywej wrażeń Wejcherta. Modyfikacja ta polega na:

-przyjęciu marszruty oceniającego wzdłuż granic wydzielonych krajobrazów

-zastosowaniu metody porównywania parami poszczególnych walorów w pkt oceny estetycznej krajobrazu. Innymi słowy odbywa się porównanie w opracowanym w formie macierzowej diagramie.

Dokonujący oceny zaznacza jedynie te wcześniejsze punkty oglądu, w których jego zdaniem krajobraz był mniej, bardziej lub tak samo wartościowy, jak w aktualnym punkcie obserwacji. Jest to porównywanie parami obiektów każdy z każdym. Stwarza to możliwość eliminacji trudności w określeniu wartości krajobrazu w dowolnie przyjętej skali. Jest to porównywanie parami obiektów każdy z każdym.

Stosując tą metodę należy sprawdzić, czy dokonywane przez uczestników badania, wybory są spójne. Do sprawdzenia tego można posłużyć się trzema elementami X₁, X₂ i X₃.

Jeżeli oceniający woli X₂ niż X₁ i X₃ niż X₂ to spójność wyboru jest zachowana, jeżeli jednocześnie woli X₃ niż X₁.

Natomiast, gdy wystąpi sytuacja taka, że oceniający woli X₁ niż X₃ to ostatni wybór jest niespójny z poprzednio dokonanymi wyborami.

Niespójną triadę stanowi kombinacja X₁ → X₂ → X₃ → X₁

Niespójny wybór może być spowodowany tym, że obserwator nie ma odpowiedniej zdolności rozróżniania między obiektami dokonując wyborów przypadkowych.

Ustalenie skali:

1. Wskazanie jednoznaczne punktu, w którym krajobraz jest bardziej wartościowy to przypisanie mu 2 punktów ( ← ).

2. W przypadku, zdaniem oceniającego, krajobrazów równoważnych przypisujemy 1 punkt ( = ).

3. Dla krajobrazu mniej wartościowego przyznajemy 0 punktów ( ↑ ).

Dokonując naszej oceny do dyspozycji mamy 15 stanowisk, dlatego nasza skala ocen będzie

od 0 do 28 punktów.

SKALA: 0 – 28

1. Diagramy i wykresy

dzień pierwszy

dzień drugi

1. Podział skali

Kategorie atrakcyjności:

< 0 – 4 > - krajobraz nieatrakcyjny;

( 4 – 8 > - krajobraz bardzo mało atrakcyjny;

( 8 – 12 > - krajobraz mało atrakcyjny;

( 12 – 16 > - krajobraz średnio atrakcyjny;

( 16 – 20 > - krajobraz atrakcyjny

( 20 – 24 > - krajobraz bardzo atrakcyjny

( 24 – 28 > - krajobraz bardzo mocno atrakcyjny

1. Wnioski dotyczące

1. metody

Metoda oceny krajobrazu metodą porównań parami jest metodą stosunkowo prostą i przyjemną, przy ocenie niewielkiej liczby krajobrazów. Przy dużej liczbie stanowisk metoda staje się kłopotliwa.

Problem leży w tym że obserwator musi zapamiętać wszystkie poprzednie stanowiska i dopiero po przejściu na kolejne dokonuje porównania. W metodzie tej wymagane jest doświadczenie obserwatora w porównywaniu krajobrazu oraz jego stałe kryterium oceny (w przypadku zmian kryterium oceniania wyniki wyjdą nieobiektywne), jest to wada tej metody. Następnym minusem tej metody jest fakt, że obserwator nie jest w stanie zapamiętać wszystkich krajobrazów i wrażeń, wobec tego ocena może być przypadkowa. Pomocne w tej metodzie są na pewno zdjęcia wykonane na stanowiskach. Dzięki nim możemy potem dokonać porównania za pomocą programów komputerowych np. Jednak taki sposób oceny nie oddaje warunków atmosferycznych i samopoczucia obserwatora.

1. wyników

Porównując otrzymane przeze mnie wyniki, wysnuwam wniosek że przy ocenie tego samego terenu pewne rozbieżności występuje. Na pewno takie czynniki jak pogoda i mój stan ogólny wpłynęły na ocenę krajobrazu. Wykresy, które powstały z oceny tego samego terenu, w dwóch kolejnych dniach, przy warunkach pogodowych nieznacznie, aczkolwiek innych , są podobne. Występują również pewne niezgodności i różnice w wykresach. Spowodowane jest to w największym stopniu pogodą, która spowodowała, że nasza ocena się różni Z wyników formułuje wniosek że teren jest atrakcyjny. Stanowiska 2 i 4 są na pewno bardzo atrakcyjnymi krajobrazami, najgorzej zaś wypadło stanowisko 12 i 15.

1. wpływ pogody i obserwatora na wyniki

Zarówno stan pogody jak i obserwatora mają zasadniczy wpływ na ocenę krajobrazu. Pogoda w czasie wykonywania porównań zmieniała się niemal jak w kalejdoskopie. Zmieniający się wiatr oraz zmieniające się zachmurzenie wpłynęło znacząco na wyniki, co można zauważyć na wykresach. Mój stan też wpłynął na ocenę, głównie chłód jaki odczuwałem przy nasilającym się wietrze. Wpływ, i to zasadniczy, na naszą ocenę mają również pory roku, ponieważ w różnych okresach roku krajobraz zmienia się diametralnie i może uzyskać całkowicie inną ocenę. Warunki klimatyczne powinny być zbliżone przy porównywaniu krajobrazów, prowadzi to do bardziej obiektywnej oceny.