1. Badanie:

   • wskaźniki: płytki i stanu zapalnego (rozległość i intensywność)

   • głębokość kieszonek

   • utrata przyczepu łącznotkankowego

   • otwarcie przestrzeni międzykorzeniowych

   • ruchomość zęba

   • zdjęcie radiologiczne (pantomograficzne lub zgryzowo-skrzydłowe)

2. Faza higienizacyjna – eliminacja lub kontrola miejscowych czynników etiologicznych i zmniejszenie objawów zapalenia (3-4 tygodnie)

   • instruktaż i motywacja

     • metoda Stillmana lub Chartersa + szczoteczka średnio twarda (0,18-0,23mm)

     • metoda Bassa + szczoteczka miękka (0,15-0,18mm)

     • przestrzenie międzyzębowe: nitka, SuperFloss, szczoteczki międzyzębowe i jednopęczkowe

   • skaling naddziąsłowy z polerowaniem

   • kontrola czynników ryzyka

   • leczenie próchnicy, korekta wypełnień i uzupełnień protetycznych

   • antyseptyki miejscowe*

     • chlorheksydyna: płukanki – Kin (0,12%), Corsodryl (0,2%), żel – Elugel (0,2%), Dentosmin P (1%), pasty – Lacalut, Elgydium, spray – Perio-Kin (0,2%), pastylki - Sebidin

     • triklosan z kopolimerem: pasta - Colgate Total lub Complete 7

     • olejki eteryczne z fenolami: płukanka Listerine

     • aminofluorek z fluorkiem cynawym: płukanka lub pasta do zębów Meridol

     • chlorek benzalkonium i cetalkonium: płukanka Aquafresh

   • szczoteczka elektryczna, irygator poddziąsłowy (Pik-Pocket Waterpik)*

   • usunięcie źle rokujących zębów: III° rozchwiania lub poza kością

   • korekta zwarcia

   • leczenie endodontyczne

   • API <25%, BoP <10%

3. Faza niechirurgiczna - eliminacja lub kontrola miejscowych czynników etiologicznych i zmniejszenie objawów zapalenia (3-4 tygodnie)

   • klasyczne leczenie niechirurgiczne: SRP + kiretaż zamknięty w ćwiartkach z odstępem 5-7 dni

   • SDD (niskie dawki doksycykliny)

   • LDD (dokieszonkowe podawanie chemioterapeutyków) – pojedyncze większe kieszonki

     • mikrokapsułki z 1 mg chlorowodorku minocykliny

     • żelatynowe płatki z 2,5 mg dwuglukonianu chlorheksydyny

     • 10% doksycyklina w nośniku polimerowym

   • PDT (terapia fotodynamiczna) – pojedyncze większe kieszonki

   • FMD (całościowe odkażanie jamy ustnej)

4. Faza korekcyjna – przywrócenie korzystnego mikrośrodowiska, eliminacja ubytków tkanek przyzębia, poprawy anatomii zębów i przyzębia oraz odbudowa zniszczonych tkanek przy technikach regeneracyjnych, przywrócenie estetyki kompleksu zębowo-dziąsłowego; przy lekkim i umiarkowanym periodontitis zwykle niepotrzebna, przy ciężkiej postaci zwykle niewystarczająca poprawa CAL i spłycenie kieszonek po leczeniu niechirurgicznym (po 6-8 tyg.); przed fazą korekcyjną ponowna ocena tkanek przyzębia i ew. powrót do wstępnej fazy leczenia przy nieprawidłowej higienie

1. leczenie chirurgiczne

   • oczyszczenie pow. korzenia pod kontrolą wzroku, całkowita eliminacja objawów zapalenia, eliminacja nisz ekologicznych dla periopatogenów (spłycenie PD <4mm), wspomaganie procesów samoregeneracji tk. przyzębia , przywrócenie prawidłowej morfologii dziąsła, niepogorszenie a najlepiej poprawienie estetyki

   • API ≤12%

   • badanie RTG – morfologia ubytku kostnego (głębokość, szerokość, liczba ścian kieszonek kostnych → wybór metody): radiografia subtrakcyjna

   • poziome ubytki – wykluczenie zabiegów regeneracyjnych, zabiegi płatowe:

     • odc. przedni: zabiegi umożliwiające skaling poddziąsłowy i wygładzenie pow. korzeni ale nie eliminują w pełni kieszonek przyzębnych

     • płat dostępu z cięciem wyłącznie wewnątrz kieszonki

     • MWF dowierzchołkowe przesunięcie płata śluzówkowo-okostnowego (np. metoda Friedmana) - w odcinku bocznym

   • pionowe ubytki – zabiegi regeneracyjne i płat z zachowaniem brodawek

     • PPF, MPPT i SPPF

     • wszczepy heterogenne lub alloplastyczne – np. szkło bioaktywne

     • sterowana regeneracja tkanek

     • białka matrycy szkliwa - łączone z innymi technikami nie zwiększają skuteczności

     • najkorzystniejsze dla redukcji PD: GTR + wszczep kostny + PRP

     • najkorzystniejsze dla poprawy CAL: GTR + EMD

2. leczenie protetyczne

   • po technikach regeneracyjnych dopiero po zakończeniu procesu gojenia (min. 6 miesięcy od leczenia chirurgicznego)

3. leczenie ortodontyczne

   • po 7-14 dniach od zabiegów regeneracyjnych lub 3-6 miesięcy po

1. Faza podtrzymująca – kontrola czynników etiologicznych i zapobieganie nawrotom zapalenia przyzębia

   • wizyty co 3-5 miesięcy (cukrzyca – czynnik wysokiego ryzyka)

   • stały kontakt z pacjentem, mechaniczna i chemiczna kontrola płytki, zapobieganie reinfekcjom pozostałych po leczeniu chirurgicznym kieszonek i powstawaniu nowych, utrzymanie optymalnej funkcji żucia i estetyki przyzębia

   • kontrola czy są kieszonki >5mm – oznaka braku współpracy

   • weryfikacja wskaźników

   • pomiar PD, CAL, ruchomości zębów, odsłonięcie furkacji i inne

   • ocena czynników ryzyka (berneński model heksagonalny)

   • zdjęcie RTG co 2-4 lata

   • ciągłe informowanie ostanie przyzębia, remotywacja i korekta instruktażu

   • skaling i polerowanie pow. zębowych

   • leczenie niechirurgiczne zainfekowanych nowych miejsc

   • fluoryzacja miejscowa zębów ze zwiększoną wrażliwością