Uk艂ad | Pierwotniaki | Parzyde艂kowce | P艂azi艅ce | Nicienie | Pier艣cienice | Mi臋czaki | Stawonogi | Szkar艂upnie |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Oddechowy | brak uk艂adu oddechowego. Zapotrzebowanie na tlen jest zaspokajane przez wymian臋 ca艂膮 powierzchni膮 cia艂a. U paso偶yt贸w wewn臋trznych zachodzi oddychanie beztlenowe. | - brak uk艂adu oddechowego. Zapotrzebowanie na tlen jest zaspokajane przez wymian臋 ca艂膮 powierzchni膮 cia艂a. | brak uk艂adu oddechowego. Zapotrzebowanie na tlen jest zaspokajane przez wymian臋 ca艂膮 powierzchni膮 cia艂a. U paso偶yt贸w wewn臋trznych zachodzi oddychanie beztlenowe. | - brak uk艂adu oddechowego. Zapotrzebowanie na tlen jest zaspokajane przez wymian臋 ca艂膮 powierzchni膮 cia艂a. U paso偶yt贸w wewn臋trznych zachodzi oddychanie beztlenowe. | brak uk艂adu oddechowego. Wymiana gazowa zachodzi ca艂膮 powierzchni膮 cia艂a. Wi臋kszo艣膰 morskich wieloszczet贸w na parapodiach ma wyrostki skrzelowe, tworz膮ce skrzela zewn臋trzne. | wodne oddychaj膮 skrzelami (dwa rz臋dy blaszek u艂o偶onych naprzemianlegle w jamie p艂aszczowej: ktenidia). L膮dowe za pomoc膮 jamy p艂ucnej | a) skorupiaki 鈥 blaszkowate skrzela umieszczone na odn贸偶ach krocznych lub na tu艂owiu. b) paj臋czaki 鈥 p艂ucotchawki; s膮 to parzyste komory po艂o偶one na odw艂oku. c) owady 鈥 tchawki; chitynowe rurki rozga艂臋ziaj膮ce si臋 w ca艂ym ciele. Najcie艅sze tchawki to tracheole, wlot powietrza do przetchlinka. d)wije - tchawki |
Przez powierzchni臋 cia艂a, w tym n贸偶ki wodne; u strzykw tzw. p艂uca wodne, czyli uchy艂ki jelita tylnego |
Krwiono艣ny | rol臋 uk艂adu krwiono艣nego pe艂ni cytoplazma i retikulum endoplazmatyczne. | kr膮偶enie odbywa si臋 za pomoc膮 dyfuzji. | funkcj臋 uk艂adu krwiono艣nego pe艂ni jelito wraz z parenchym膮. | funkcj臋 uk艂adu kr膮偶enia spe艂nia schizocel - jama cia艂a wype艂niona p艂ynem. | uk艂. krwiono艣ny zbudowany jest z pod艂u偶nego naczynia grzbietowego i naczynia brzusznego. Po艂膮czone s膮 one ze sob膮, za pomoc膮 naczy艅 okr臋偶nych. Od naczy艅 g艂贸wnych odbiegaj膮 rozga艂臋ziaj膮ce si臋, drobne naczynia obwodowe. Naczynie grzbietowe i naczynia okr臋偶ne kilku segment贸w przedniego odcinka kurcz膮 si臋 rytmicznie powoduj膮c kr膮偶enie krwi. Uk艂ad krwiono艣ny jest zamkni臋ty. | uk艂. krwiono艣ny zbudowany jest z pod艂u偶nego naczynia grzbietowego i naczynia brzusznego. Po艂膮czone s膮 one ze sob膮, za pomoc膮 naczy艅 okr臋偶nych. Od naczy艅 g艂贸wnych odbiegaj膮 rozga艂臋ziaj膮ce si臋, drobne naczynia obwodowe. Naczynie grzbietowe i naczynia okr臋偶ne kilku segment贸w przedniego odcinka kurcz膮 si臋 rytmicznie powoduj膮c kr膮偶enie krwi. Uk艂ad krwiono艣ny jest zamkni臋ty. | uk艂. krwiono艣ny typu otwartego z sercem. Serce ma kszta艂t rurkowaty, le偶y po stronie grzbietowej i umieszczone jest w worku osierdziowym. Krew t艂oczona jest aort膮 w kierunku g艂owy aby w pobli偶u zwoj贸w m贸zgowych wyla膰 si臋 do jam cia艂a. Z jam cia艂a krew zbierana jest przez 偶y艂y i nast臋pnie przep艂ywa do narz膮d贸w oddechowych gdzie ulega utlenowaniu i nast臋pnie 偶y艂ami osierdziowymi p艂ynie do worka osierdziowego. Dalej przez otworki w komorach zwane ostiami wp艂ywa do wn臋trza serca. U owad贸w serce ma a偶 osiem kom贸r a jego praca wspomagana jest przez mi臋snie skrzydlaste (uk艂ad ten nie bierze udzia艂u w rozprowadzaniu tlenu). | Kana艂 okr臋偶ny, naczynie prostopad艂e oraz kana艂y boczne i zatoki |
nerwowy | funkcje uk艂adu nerwowego pe艂ni spolaryzowana b艂ona kom贸rkowa. Ruch nazywa si臋 taksjami. Niekt贸re z pierwotniak贸w posiadaj膮 organella umo偶liwiaj膮ce odbi贸r wra偶e艅 艣wietlnych. | wyst臋puje uk艂ad rozproszony zbudowany z kom贸rek nab艂onkowo-nerwowych. Przebiegaj膮 w mezoglei i 艂膮cz膮 si臋 wypustkami plazmatycznymi tworz膮c sie膰. Posiadaj膮 ropalia (cia艂ka brze偶ne), statocysty (od r贸wnowagi) oraz prymitywne oczka. | uk艂. nerwowy zbudowany jest z cz臋艣ci o艣rodkowej i obwodowej. O艣rodkow膮 cz臋艣膰 tworz膮 dwa zwoje g艂owowe po艂膮czone poprzecznym spoid艂em oraz odchodz膮ce od nich i biegn膮ce ku ty艂owi cia艂a parzyste pnie nerwowe. Cz臋艣膰 obwodow膮 stanowi膮 drobne nerwy odchodz膮ce od uk艂adu o艣rodkowego i unerwiaj膮ce cia艂o. Formy wolno 偶yj膮ce maj膮 wykszta艂cone narz膮dy zmys艂贸w (receptory chemiczne, oczka). Paso偶yty maj膮 s艂abo rozwini臋ty uk艂ad nerwowy i s膮 prawie pozbawione narz膮d贸w zmys艂贸w. | uk艂. nerwowy sk艂ada si臋 z pier艣cienia oko艂ogardzielowego (2-4 pary zwoj贸w nerwowych) Odchodzi od niego kilka pni nerwowych, kt贸re s膮 po艂膮czone spoid艂ami poprzecznymi. S艂abo rozwini臋te narz膮dy zmys艂贸w (zazwyczaj plamki oczne). | uk艂ad jest oddzielony od pow艂ok cia艂a. Centrum stanowi obr膮czka oko艂ogardzielowa z艂o偶ona z czterech zwoj贸w: dwa nadgardzielowe (鈥瀖贸zg鈥), po艂膮czone spoid艂ami z dwoma podgardzielowymi. W ka偶dym segmencie znajduj膮 si臋 dwa brzuszne zwoje segmentowe po艂膮czone poprzecznym spoid艂em. Pary zwoj贸w po艂膮czone s膮 pod艂u偶nymi pniami nerwowymi. Dlatego, taki uk艂ad nazywa jest drabinkowym. Narz膮dy zmys艂贸w: organy dotykowe, receptory chemiczne, oczy. | 鈥 u ni偶szych mi臋czak贸w sk艂ada si臋 z obr膮czki oko艂ogardzielowej i czterech pni nerwowych po艂膮czonych spoid艂ami. U gatunk贸w bardziej wyspecjalizowanych zatraci艂 艣lady segmentacji. Sk艂ada si臋 z pary zwoj贸w m贸zgowych i no偶nych oraz kilku zwoj贸w bocznych u trzewiowych. U g艂owonog贸w nast膮pi艂o scentralizowanie uk艂adu (wi臋kszo艣膰 zwoj贸w w obr臋bie g艂owy). Taki 鈥瀖贸zg鈥 chroniony jest puszk膮 m贸zgow膮. Narz膮dy zmys艂贸w: narz膮dy dotyk贸w, statocysty, p臋cherzykowate oczy). | uk艂ad silnie scentralizowany. Sk艂ada si臋 z m贸zgu, obr膮czki oko艂ogardzielowej, zwoj贸w podgardzielowych oraz zwoj贸w tu艂owiowych. W m贸zgu wyr贸偶niamy przodom贸zgowie (wzrok), 艣r贸dm贸zgowie (dotyk), ty艂om贸zgowie (funkcje wegetatywne). Silnie rozwini臋te narz膮dy zmys艂贸w: chemoreceptory, z艂o偶one (owady) i proste (paj臋czaki) oczy, w艂oski dotykowe, statocysty, sensyle w臋chowe. | Bez zwoj贸w, zbudowany z okr臋偶nych pier艣cieni i odchodz膮cych promieni艣cie pni |
pokarmowy | brak uk艂adu pokarmowego. Na og贸艂 s膮 heterotrofami, a tylko niewielka ich cz臋艣膰 od偶ywia si臋 autotroficznie. Heterotrofy od偶ywiaj膮 si臋 za pomoc膮 fagocytozy, cytostom, mog膮 by膰 drapie偶ne. | brak uk艂adu pokarmowego. 呕ywi膮 si臋 zawiesin膮 organiczn膮 i planktonem, niekt贸re potrafi膮 polowa膰. Wyst臋puje tu zjawisko podw贸jnego trawienia. Pokarm w jamie astralnej jest trawiony zewn臋trznie za pomoc膮 enzym贸w. Taki pokarm jest fagocytowany przez kom贸rki gastrodermy i rozpoczyna si臋 trawienie wewn臋trzne. Niestrawione resztki s膮 usuwane na zewn膮trz przez otw贸r g臋bowy. | otw贸r g臋bowy - gardziel - proste/rozga艂臋zione jelito (艣lepo zako艅czone). Niestrawione resztki wydalane przez otw贸r g臋bowy. U form paso偶ytniczych uk艂. pokarmowy zanik艂. | ma posta膰 przewodu. Otw贸r g臋bowy z wargami - gardziel - jelito przednie - j. 艣rodkowe - j. tylne - otw贸r odbytowy. U paso偶yt贸w mo偶e nast膮pi膰 zanik otworu odbytowego i jelita 艣rodkowego. | jelito przednie rozpoczyna si臋 otworem g臋bowym z jam膮 g臋bow膮, za kt贸r膮 jest gardziel i prze艂yk. Czasem wyst臋puj膮 wole i 偶o艂膮dek. U pijawek krwiopijnych wole s膮 silnie rozwini臋te, 偶eby zmagazynowa膰 wi臋ksza ilo艣膰 krwi. Nast臋pnie jest j. 艣rodkowe oraz tylne zako艅czone odbytem. | 鈥 j. przednie, 艣rodkowe i tylne. W gardzieli znajduje si臋 tarka. U g艂owonog贸w otw贸r g臋bowy wyposa偶ony jest w szcz臋ki. Do gardzieli uchodz膮 gruczo艂y 艣linowe. elementem j. 艣rodkowego jest 偶o艂膮dek, do kt贸rego uchodzi gruczo艂 trawienny (鈥瀢膮troba鈥). Otw贸r odbytowy znajduje si臋 w jamie p艂aszczowej. | - j. przednie, 艣rodkowe i tylne. Przednie i tylne wys艂ane jest kutykul膮. Otw贸r g臋bowy jest otoczony wyspecjalizowanymi narz膮dami g臋bowymi. Za otworem g臋bowym jest gardziel. Do j. 艣rodkowego uchodzi palczasty gruczo艂 (w膮trobotrzustka). J. tylne zako艅czone jest otworem odbytowym. | |
Wydalniczy | za pomoc膮 wodniczek t臋tni膮cych. | - wydalanie ubocznych produkt贸w przemiany materii i osmoregulacja zachodzi przez powierzchni臋 cia艂a. | 鈥 ma posta膰 kanalik贸w w parenchymie zako艅czonych kom贸rkami p艂omykowymi. Jest on zamkni臋ty od jam cia艂a i nazywa si臋 protonefrydialnym. Jego funkcja to wydalanie produkt贸w przemiany materii oraz osmoregulacja. Otworu wydalnicze s膮 po grzbietowej stronie cia艂a. | sk艂ada si臋 z dw贸ch kana艂贸w biegn膮cych w wa艂kach hypodermalnych, kt贸re maj膮 wsp贸lne wyj艣cie po brzusznej stronie cia艂a. Jego funkcja to wydalanie produkt贸w przemiany materii oraz osmoregulacja. | 鈥 sk艂ada si臋 z nefrydi贸w, kt贸re wyst臋puj膮 parami w ka偶dym metamerze. Zbudowane jest z urz臋sionego lejka (zbiera metabolity) otwartego do jamy cia艂a i kr臋tego kanalika wydalniczego, otwieraj膮cego si臋 na zewn膮trz otworem wydalniczym. Lejki s膮 w jednym metamerze, a kanalik i otwory w nast臋pnym. Nazywa si臋 on uk艂. metanefrydialnym. Wodne wydalaj膮 amoniak, l膮dowe mocznik. | narz膮dem wydalniczym s膮 silnie przekszta艂cone metanefrydia nazywane nerkami. Z nerek do jamy p艂aszczowej prowadz膮 moczowody. Wi臋kszo艣膰 mi臋czak贸w ma dwie nerki. Wodne amoniak i mocznik, l膮dowe kwas moczowy. | narz膮dem wydalniczym s膮 przekszta艂cone metanefrydia. b) owady i paj臋czaki 鈥 wyst臋puj膮 cewki Malpighiego. Maj膮 posta膰 cienkich kanalik贸w, kt贸rych uj艣cie znajduje si臋 na granicy mi臋dzy j. 艣rodkowym a tylnym. Kanaliki te zbieraj膮 metabolity z hemolimfy i przekazuj膮 do jelita. Tam po resorpcji wody s膮 usuwane na zewn膮trz. Wodne amoniak, l膮dowe guanina (paj臋czaki), kwas moczowy (owady). |
Brak uk艂adu wydalniczego, wyst臋puj膮 specjalne kom贸rki (amebocyty) zbieraj膮ce produkty przemiany materii; s膮 one nast臋pnie usuwane na zewn膮trz cia艂a przez n贸偶ki wodne |
Cechy | Symetria promienista, dwuwarstwowe, 艣ciana cia艂a zbudowana z epidermy(pochodna ektodermy) i gastrodermy(pochodna endodermy); tkankowce; uk艂ad gastro-waskularny(wodno-naczyniowy); wyst臋puj膮 2 formy morfologiczne: polip i meduza (u koralowc贸w tylko polip); kom贸rki parzyde艂kowe(knidoblasty) i parzyde艂ka(knidy); rozmna偶anie p艂ciowe i bezp艂ciowe; przemiana pokole艅; 偶yj膮 poj. Lub w koloniach | Tr贸jwarstwowe 鈥 mezoderma; dwubocznie symetryczne cia艂o(1o艣 symetrii); sp艂aszczone grzbieto-brzusznie(wyd艂u偶one, ta艣mowate, listkowate, p艂ytkowate); w贸r pow艂okowo-mi臋艣niowy(ruch robakowaty); pierwotna jama cia艂a wype艂niona tkank膮 mezodermaln膮 鈥 parenchym膮; brak uk艂adu krwiono艣nego i oddechowego; w wi臋kszo艣ci obojnaki, rozw贸j z艂o偶ony, 偶ywiciele po艣redni | Dwubocznie symetryczne; cia艂o wyd艂u偶one, walcowate, na przekroju owalne; eutelia; brak nab艂onk贸w orz臋sionych(nawet gamety m臋skie pozbawione wici); cia艂o okryte worem pow艂okowo-mi臋艣niowym, w kt贸rym muskulatur臋 tworz膮 mi臋艣nie pod艂u偶ne, a kom贸rki mi臋艣niowe maj膮 charakter neuromotoryczny; pierwotna jama cia艂a 鈥 pseudocel; rozdzielnop艂ciowe z dymorfizmem p艂ciowym | Cia艂o podzielone na segmenty(metamery), cefalizacja 鈥 proces kszta艂towania g艂owy jako odr臋bnej cz臋艣ci cia艂a; dobrze wykszta艂cony w贸r pow艂okowo-mi臋艣niowy; celoma - wt贸rna jama cia艂a z w艂asnym nab艂onkiem otrzewnym; narz膮dy wydalnicze 鈥 metanefrydia, soleanyty; formy rozdzielnop艂ciowe i hermafrodytyczne; larwa trochofora w rozwoju u ni偶szych pier艣cienic | U wy偶ej uorganizowanych mi臋czak贸w brak segmentacji; wt贸rna jama cia艂a zredukowana do worka osierdziowego otaczaj膮cego serce; p艂aszcz-fa艂d nab艂onkowy, odgraniczaj膮cy przestrze艅 nazywan膮 jam膮 p艂aszczow膮; muszla wytwarzana przez p艂aszcz; muszla oraz ci艣nienie tkanek i p艂yn贸w cia艂a(szkielet hydrauliczny) pe艂ni膮 funkcj臋 szkieletu; mi臋艣nie wora pow艂okowego oraz wyspecjalizowane pasma spe艂niaj膮ce konkretne funkcje, np. noga do msz | Dwuboczna symetria cia艂a; metameryczne cia艂o- metameria heteronomiczna; kszta艂tuj膮 si臋 tagmy cia艂a; cz艂onowane parzyste odn贸偶a; szkielet zewn臋trzny; linienie; brak wora pow艂okowo-mi臋艣niowego; mi臋艣nie zr贸偶nicowane w zespo艂y funkcyjne-wy艂膮cznie poprzecznie pr膮偶kowane; jama cia艂a 鈥 miksocel zalezwany hemolimf膮 |