Marek Kubiak
PSiR
nr albumu 2776
PRAKTYKA
OBSERWACYJNO-ASYSTENCKA
Gniezno 2008
Praktykę obserwacyjno-asystencką odbyłem w Parafii p.w. Św Doroty w Rogowie. Opiekun moich praktyk – ksiądz wikariusz zorganizował biwak dla młodzieży parafialnej, t.j. głównie ministrantów i lektorów. Organizacja jaką jest Koło Ministrantów i Lektorów nie posiada w swoim statusie punktów odnośnie spędzania czasu wolnego czy wypoczynku – pedagogicznego wymiaru posługi kościelnej. Ksiądz – Opiekun, w tym wypadku ksiądz wikariusz B. Krzemiński – pedagog z 4-letnim stażem zorganizował jednak biwak, który miał charakter pedagogiczny. Dzięki zaangażowaniu się w to zadanie poznałem możliwości planowania i organizowania pracy opiekuńczo-wychowawczej, a tym samym wzbogaciłem własny warsztat pracy. Poprzez początkowe asystowanie doświadczonym opiekunom mogłem sam włączyć się w pracę i pomoc organizowania czasu wolnego młodzieży.
Dzień pierwszy praktyki 15.06.2008 miał charakter czysto organizacyjny i teoretyczny. Było to ogólne zapoznanie się z zasadami powstawania i przebiegu biwaku. Zorganizowanie odpowiedniej liczby wykwalifikowanych opiekunów, obliczenie kosztów pobytu w wybranym ośrodku i zapewnienie bezpieczeństwa młodzieży, potrzebuje wielu przemyśleń i najkorzystniejszych rozwiązań.
16.06.2008 natomiast wraz z organizatorem biwaku poszukiwaliśmy sponsorów wśród miejscowych firm i ewentualnych ofiarodawców, aby móc jak najbardziej odciążyć dzieci od kosztów, których większość nie pochodzi z zamożnych rodzin. Niestety nawet parafia nie dysponuje środkami, które by sfinansowały pobyt ministrantów czy lektorów na biwaku. Największy problem jest zawsze z pieniędzmi. Osób chętnych do wyjazdu jest dużo, nawet z zorganizowaniem opiekunów nie ma problemu.
Dzień 23.06.2008 to dzień wyjazdu na biwak do ośrodka wypoczynkowego w Gołąbkach. Wstępne wiadomości informacyjne i przybliżenie regulaminu biwaku to ustalenie pewnych norm i zasad, których należy przestrzegać. Następnie aby stworzyć zgraną grupę i poznać opiekunów z 16-ściorgiem podopiecznych potrzebne były zabawy integracyjne i sportowe, które zakończyło wspólne ognisko.
Dzień 24.06.2008 rozpoczęliśmy wspólną Mszą św. w jednym z domków. Poprzez obserwację zajęć przeprowadzanych dnia poprzedniego i asystowanie w nich, zostałem dopuszczony do przeprowadzenia niektórych zabaw samodzielnie, m.in. zabawy językowe i ruchowe.
25.06.2008 rozegrane były mecze w siatkówkę i piłkę nożną, zawody zwieńczone były wspólnym wyjściem nad jezioro. Następnie utworzyliśmy 2 grupy i zorganizowaliśmy podchody, które premiowane były za kreatywne tworzenie zadań lub ich rozwiązanie. Na koniec dnia było wspólne ognisko i śpiewanie.
Dzień 26.06.2008 był dniem nastawionym na aktywność własną dzieci. Mając do dyspozycji plac zabaw i boisko same potrafiły się już zorganizować i wspólnie spędzać czas. Dzień zakończyliśmy Mszą św. i podchodami.
27.06.2008 to ostatni dzień biwaku, od samego rana trwały prace porządkowe i pakowanie dzieci, a także rozliczenie się za biwak i zsumowanie ostateczne kosztów.
Przykładowe zabawy, które przeprowadziłem podczas biwaku:
Parząca piłka
Dzieci stają w kółku, jedno wybrane dziecko staje poza kółkiem .
Kiedy dzieci podają sobie piłkę, osoba stojąca poza kółkiem mówi piłka parzy. Dziecko, które w tym momencie złapie piłkę zamienia się miejscami z dzieckiem spoza kółka i zabawa zaczyna się od nowa.
Dzielimy drużynę na dwie ekipy. Jedna ekipa rusza jako pierwsza pozostawiając ślady ze znaków patrolowych i zostawiając po drodze różne zadania. Druga ekipa rusza 10 minut po pierwszej i podażą po ich śladach i wykonuje zadania przez nich pozostawione. Na końcu można zrobić finalne zadanie, np. poszukiwanie ukrytych uczestników z pierwszej ekipy, lub bitwę pomiędzy ekipami.
Konspekty zajęć, które wykorzystałem podczas biwaku:
Temat: Integracja.
CELE:
CEL GŁÓWNY
Umożliwienie lepszej integracji i poznania się członków grupy, przełamanie onieśmielenia, pokonywanie zahamowań społecznych i budowanie zaufania.
CELE OPERACYJNE
Dziecko:
1. Umie zaprezentować siebie na forum grupy.
2. Potrafi nawiązać kontakt dotykowy z drugą osobą.
3. Umie współpracować z koleżanką, kolegą.
4. Potrafi słuchać innych.
METODY :
zabawy integracyjne
FORMY :
praca z całą grupą
ŚRODKI:
maskotka, piłka.
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
I. Wprowadzenie
1. Powitanie uczestników zajęć.
2. Zachęcenie wychowanków do brania aktywnego udziału w zabawach.
II. Realizacja tematu
1. Zabawa integracyjna „Miejsce obok mnie jest puste zapraszam tu…”
Dzieci siedzą w kole, ciasno obok siebie. Tylko w jednym miejscu krąg jest przerwany. Dziecko, które ma wolne miejsce obok siebie, zaczyna zabawę mówiąc: Po mojej prawej stronie jest wolne miejsce, zapraszam na nie...(wymienia imię zaproszonego dziecka). Osoba zaproszona siada obok osoby zapraszającej. Następnie zaprasza dziecko, które teraz ma wolne miejsce obok siebie.
Po chwili zabawy, zmienia się jej formę, dziecko, które ma wolne miejsce obok siebie mówi: Po mojej prawej stronie jest wolne miejsce, zapraszam na nie...( wymienia imię zaproszonego dziecka) by przyszedł tu jak żabka..., ptaszek…, piesek...itd.
2. Zabawa „Chodzi Lisek koło drogi”.
Dzieci siedzą na podłodze w siadzie skrzyżnym z zamkniętymi oczami i rękami schowanymi za plecami, jedna osoba bierze maskotkę i podczas mówienia przez dzieci wierszyka chodzi na zewnątrz koła, gdy dzieci kończą wierszyk podrzuca jakiejś osobie zabawkę, której zadaniem jest złapanie „liska”, zanim usiądzie na jej miejscu, jeśli jej się to nie uda teraz ona jest „liskiem”.
3. Zabawa „Piłka – stop”.
Dzieci siedzą w kręgu jedna osoba stoi do nich tyłem. Na jej sygnał, osoby siedzące w kółku podają sobie kolejno piłkę. Kiedy ta osoba powie stop, dziecko, które w tym momencie trzyma zabawkę w ręku odpada. Zabawa trwa do momentu wyłonienia zwycięzcy.
4. Zabawa w „Tunel”.
Uczestnicy zabawy stają parami, para za parą, trzymając się za ręce i tworząc tunel. Osoba nie mająca pary wbiega do tunelu i chwyta za rękę dowolną osobę z tunelu. Utworzona w ten sposób para biegnie tunelem do czoła i staje na początku dobudowując tunel. Osoba, której „partnera” porwano ma za zadanie jak najszybciej dobiec do końca tunelu (biegnie na zewnątrz tunelu) i wbiec do niego aby dobrać sobie parę. W ten sposób tunel posuwa się do przodu.
III. Zakończenie
1.Podsumowanie zajęć.
2.Podziękowanie dzieciom i opiekunowi za udział w zajęciach, miłą i wesołą zabawę.
ZAŁĄCZNIK
Chodzi lisek koło drogi,
nie ma ręki ani nogi,
kogo kitką przyodzieje,
ten się nawet nie spodzieje.
Temat : Gry i zabawy ruchowe
CELE
CEL GŁÓWNY
Podnoszenie poziomu ogólnej sprawności (szybkości, zwinności i gibkości) wychowanków świetlicy.
CELE OPERACYJNE
Dziecko:
1. Potrafi współpracować w zespole.
2. Zna zasady kulturalnego dopingu oraz uczestnictwa w różnych formach aktywności ruchowej.
3. Zna zasadę „fair play”.
4. Potrafi wykorzystać linę w różnych ćwiczeniach sportowych.
METODY :
zabawowa, zadaniowa
FORMY :
grupowa, indywidualna
ŚRODKI:
długa lina, kasztany..
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
I. Wprowadzenie
1. Powitanie uczestników zajęć.
2. Zachęcenie wychowanków do brania aktywnego udziału w zajęciach sportowych.
II. Realizacja tematu
1. Zabawa „Puść – trzymaj”
Dzieci ustawiają się w szeregu jedno obok drugiego, do rąk dostają długą linę której się łapią. Prowadzący wydaje komendy, na słowo "trzymaj" dzieci puszczają linę na słowo "puść" trzymają. Kto się pomyli odpada z gry. Zwycięzcą zostaje ten kto wytrwa najdłużej.
2. Zabawa w „Murarza”
Spośród dzieci wybiera się jedną osobę, która będzie murarzem. Pozostałe dzieci ustawiają się na linii, i ich zadaniem jest na sygnał prowadzącego przedostać się na drugą stronę, pomiędzy słupkami wyznaczającymi teren murarza tak, aby nie zostać przez niego złapanym. Kogo murarz złapie ten staje na baczność obok słupka tworząc mur, w ten sposób zmniejsza pole przez które przebiegają dzieci. Komu najdłużej uda się nie być złapanym przez murarza ten wygrywa i sam staje się murarzem.
3. Zabawy z liną.
- Zabawa polega na skakaniu przez linę, która jest kręcona przez dwie osoby, po skuciu się następuje zmiana i skacze kolejna osoba.
- Jedna osoba łapie linę za koniec i kręci nią dookoła tuż przy samej ziemi, reszta dzieci skacze przez nią, kto się skuje ten zmienia osobę, będącą w środku i teraz on kręci liną.
4. Zabawa „Kto trafi do celu”.
Dzieci ustawiają się na linii, i ich zadaniem jest trafienie kasztanem do kółka narysowanego na ziemi kredą przez prowadzącego, każdy z uczestników ma po trzy rzuty, następnie jest zmiana. Prowadząca zapisuje punkty, wygrywa ten komu uda się najwięcej razy trafić w wyznaczone pole.
III. Zakończenie
1.Podsumowanie zajęć.