1.Dlaczego skrobie pod koniec? jod jest mocno kompleksowany przez skrobię, i gdy dodajemy skrobię za wcześnie to pod koniec miareczkowania jod jest już tak mocno skompleksowany, że dopiero po pewnym czasie (i intensywnym mieszaniu) bądź po dodaniu nadmiaru zobaczymy zmianę barwy. Gdy dodajemy skrobię tuż przed końcem, jod nie ma wystarczająco czasu by "wniknąć" w strukturę skrobi. aby punkt końcowy był wyraźniejszy, bo jak dodasz na samym początku to masz od razu granat i koniec, nie ma powolnego przejścia barw, więc łatwo przemiareczkować Odczynnik grupowy Kationy Osady I 3M HCl Ag+ , Hg22+ , Pb2+, Tl+ , W6+ Chlorki II H2S w środowisku 1M HCl wprowadzany do roztworu jako gazowy H2S lub amin kwasu tiooctowego CH2CSNH4 Hg2+ , Cu2+ , Cd2+ , Bi3+ , AsIII , AsV , SbIII , SbV , SnII , SnIV , Mo6+ Pt4+ , Au3+ , Se6+ Siarczki III (NH4)2S w środowisku buforu amonowego (NH3aq + NH4Cl ) wprowadzany do roztworu jako roztwór (NH4)2 lub amin kwasu tiooctowegoCH2CSNH4 Ni2+ , Co2+ , Fe2+ , Fe3+ , Mn2+, Zn2+ , Al3+ , Cr3+ , V4+ , Ti4+ Zr4+ , Ge4+ , Be2+ Siarczki za wyjątkiem Al3+ i Cr3+ , które strącają się jako wodorotlenki IV (NH4)2CO3 w środowisku buforu amonowego (NH3aq + NH4Cl ) Ca2+ , Sr2+ , Ba2+ węglany V brak Mg2+ , Na+ , K+ , NH4+ , Li+ Reakcja: 2KMnO4 + 5H2O2 + 3H2SO4 2MnSO4 + 5O2 + K2SO4 + 8H2O Do zalet analizy wagowej należy zaliczyć (a) dużą dokładność i precyzję oznaczeń (b) możliwość zastosowania do mianowania (standaryzacji) roztworów wzorcowych. Podstawową wadą tej metody jest jej czasochłonność i związana z tym niestosowalność np. w kontroli procesów przemysłowych, gdzie konieczne jest uzyskanie wyników w krótkim czasie od chwili pobrania próbki. Ponadto jest to metoda oceny zawartości składników występujących zasadniczo w ilości nie mniejszej niż 0,01 g, co wyklucza jej stosowanie w analizie śladowej.

Zad. Obliczyć skok krzywej miareczkowania roztworu NaCl o stęż 0,1mol/l roztworem AgNO₃ o stęż 0,05 mol/l w granicach +/- 0,1 % od punktu równoważnikowego. pIr_AgCl=9,8. Jeśli miar się v ml rozt NaCl to do osiąg PR trzeba dodać 2v ml AgNO₃ : v=Cnacl vnacl/cagno3=0,1mol/l *v/0,05mol/l=2v W PR całkowita objętość będzie 3v. 0,1% przed PR: pCl=-log(0,001*0.1mol/l*v)/3v po PR: pCl= pIr+ log(0,001*0,05mol/l*2v)/3v. Efekt wspólnego jonu: Jeżeli do roztworu wprowadzimy jony wspólne z daną solą, wówczas rozpuszczalność tej soli ulegnie zmniejszeniu, zgodnie z równaniami: dla wspólnego kationu (dodano łatwo rozpuszczalną sól zawierającą jony M w ilości odpowiadającej stężeniu w roztworze C_M) [mR' + C_M]^m[xR']^x = Ir Efekt solny: Jednym ze sposobów zwiększenia rozpuszczalności soli trudno rozpuszczalnej jest dodanie soli która nie ma wspólnego jonu z osadem. iloczyn rozpuszczalności jest stały. wraz ze stężeniem roztworu wzrasta jego siła jonowa – to ma jeszcze swoje dalsze konsekwencje mianowicie wraz ze zwiększeniem siły jonowej- zmniejszają się wartości współczynników aktywności jonów. Jeśli Ir się nie zmienia to skoro współczynniki się zmniejsza zwiększamy rozpuszczalność. Wtórny efekt solny: Efektem solnym nazywamy zmiany szybkości reakcji jonowych pod wpływem elektrolitu obojętnego(nie biorącego udziału w reakcjach). Wraz ze stężeniami elektrolitów zmieniają się współczynniki aktywności reagujących jonów (pierwotny efekt solny), co może pociągać za sobą zmiany stężenia tych jonów(wtórny efekt solny). Rodzaje osadów: Krystaliczne, koloidowe, zol jednorody, żel galareta. Warunki strącania: odczynnik strącający dodaje się powoli, osad strąca się z rozcieńczonego roztworu, mieszanie, gorący roztwór i gorący odczynnik, przed sączeniem postarza się osady- utrzymywanie roztworu z osadem w wyższej temp, odczynik strącający w nadmiarze. Zanieczyszczenia osadów: współstrącenie: adsorpcja, okluzja, kryształy mieszane, wytrącanie następcze: polega na powolnym strącaniu się na otrzymanym osadzie innego jonu, który w zasadzie powinien pozostawać w roztw. Wytrącanie osadów z roztworów heterogenicznych: polega na wytwarzaniu czynnika wytrącającego w rozt, w którym znajdują się jony wytrącane za pomocą powoli przebiegającej hydrolizy. Istnieją wtedy najlepsze warunki wytrącenia, gdyż czynnik wytrącajacy pojawia się wolno w całej masie roztworu. Powstają wtedy kryształy duże i dobrze uformowane. Osad zawiera mniej zanieczyszczeń, daje się łatwiej przemyć i odsączyć.

Aniony:badane próbki powinny mieć odczyn obojętny(NaOH 2M, HNO3 1M) grI: Cl^-, Br, I, CN, SCN, [Fe(CN)6]^4-, [Fe(CN)6]^3-, ClO, 1 z Ag^+(AgNO3 0,1M): osad nierozpuszczalny w HNO3(AgBr-żółtawy, AgI-żółty, Ag3[Fe(CN)6]- pomarańczowoczerwony, pozostałe białe) 2 z Ba^2+ (BaCl2 0,3M): brak osadów. GrII: S^2-, NO^2-, CH3COO, HCOO, 1 osad rozpuszczalny w k. azotowym, (Ag2S-czarny, reszta białe) GrIII: CO3^2-, BO2( BO3^3-, B4O7^2-), SO3^2-, C2O4^2-, C4H4O6^2- z1: biały osad rozp w k azotowym, z2 biały osad rozp w k. Azo. GrIV: S2O3^2-, CrO4^2-, Cr2O7^2-, PO4^3-,,AsO3^3-, AsO4^3-, z1: osad rozp w k Azo(S2O3-biały, chrom-brunatnoczerwony, fosfor-żółty, AsO3-żółty, AsO4-czekoladowy) z2: biały osad lub żółty(BaCrO4) rozp w k Azo, grV: NO3^-, ClO3, ClO4, MnO4, z1: brak osadu, z2: brak osadu. GrVI: SO4^2-, F^-, SiF6^2-, z1: brak osadu, z2: biały osad nierozp w k Azo. GrVII: SiO3^2-, z1: żółty osad rozp w kwasie, z2: biały osad rozp w kwasie. Reakcje z roz kwasami: powstają gazy: ClO^-+2H^++ Cl^- Cl2 +H2O, HCN, H2S, octowy, gazowe tlenki azotu, SO2, CO2, Reakcje z KMnO4 0,2M w obecności H2SO4: jony: Cl, Br, I, SCN, [Fe(CN)6]^4-, S^2-, NO2^-, HCOO, SO3^2-, C2O4^2-, C4H4O6^2-, redukują mangan na +2 stopień Mn^2+. Reakcje z KI 2% i roz HCl: pojawienie się niebieskiego zabarwienia świadczy o obecności: 2[Fe(CN)6]^3- +2I^-2[Fe(CN)6]^4-+ I2, ClO, NO2, Cr2O7^2-, AsO4^3-, ClO3^-, MnO4^-+ 10I^-+ 16H^+2Mn^2++ 5I2+ 8H2O, Reakcje charakterystyczne: Ag^+: AgCl-biały serowaty osad, 2MnO4^-+10Cl+ 16 H 5Cl2+ 2Mn^2++ 8H2O, z H2SO4+NaCl NaHSO4+HCl, HCl+ NH3NH4Cl białe dymy, Br^-: z wodą chlorową wydziela się brom, Z KBrO3+ 5Br^-+6H3Br2+3H2O brom barwi paierek jodkowo skrobiowy na niebiesko, I^-:z wodą chlorową wolny jod, PbI2-żółty osad, HgI2-ceglastoczerwony, CuI-biały, CN^-: Fe(CN)2- brunatno żółte, z H+ wydziela się HCN o zapachu gorzkich migdałów, Ni(CN)2-jasnozielony, SCN-: Fe^3++6SCN[Fe(SCN)6] –krwistoczer, Co^2++4SCN[Co(SCN)4]^2—niebieska barwa alkoholu amylowego, [Fe(CN)6]^4- z Fe^3+-błękit pruski, z Cu^2+ czerwonobrunatne, [Fe(CN)6]^3- z Fe^2+ błękit Turnbulla, z Cu^2+ zielony osad. GrII: S^2-: z H+ wydziela się H2S, CdS-żóty osad, NO2^-(C6H5)2NH, difenyloamina powstaje niebieskie zabarwienie. CH3COO- z Fe^3+ czerwonobrunatny, z etanolem ester owocowy zapach HCOO- z etanolem zapach rumu, i z Fe, GrIII: CO3^2- z Ba biały osad, z H+ wydziele się CO2, BO2^-: z Ag biały osad, z Ba biały osad, zielony kolor płomienia, SO3^2-: z Ag biały z Ba biały, z H+ SO2 C2O4: zAg biały, zBa b, z Ca b, C4H4O6^2-: zAg b, zBa b, z Ca b rozp occie w odróżnieniu od szczawianów. GrIV: S2O3^2^-:]:z Ag biały zółknie i ciemnieje, z Fe^3+ fioletowy[Fe(S2O3)2]^- CrO4/7^2^-:z Ag czerwonobr, z Ba żółty, z Hg2^2+ brunatny i czerwony po gotowaniu PO4^2^-: z Ag żółty, z Ba b, 12(NH4)2MoO4+ Na2HPO4+23HNO321NH4NO3+ (NH4)3P(Mo3O10)4 jasnożóty osad+ 2NaNO3+ 12H2O AsO4^3^- z molibdenianem na gorąco GrV:4NaNO3+ 2H2SO42Na2SO4+ 2H2O+ 4NO2brunatny+ O2 ClO3^- z HCl daje chlor ClO4^-: z K+ b MnO4^-: reakcje kameleonowa: 4MnO4^-2fioletowe+ 4H2MnO4^-zielone +O2+ 2H2O GrVI: SO4^2^-: zPb i Sr białe F: z Ca biały szlamowaty osad, reakcja Feigla: K2Cr2O7 i H2SO4 w obecności F wydziela się HF i di chromian przestaje zwilrzać szkło SiF6^2^-: z K daje biały galaretowaty GrVII: SiO3^2^-+ 2H^++H2O H4SiO4 żel

Aniony przeszkadzające w analizie kat: PO4^3- przeszkadza z 3 gr, usuwa się FePO4, F^- usuwa się HCl odparowując HF, BO2^- III i IV HCl metanol i odparowuje się jako ester, C2O4 iC4H4O6 odparowanie nie do sucha z HNO3 jako CO2, Sole: barwy: niebieska-miedz i bezwodny Co, różowa- uwodnione Co i Mn, fioletowa-KMnO4 i niektóry Cr, zielona- Ni, Cr, uwodnione Fe, CuCl2, Cu(OH)2CO3, żółta- chromiany, niektóre Fe, cyjanożelaziany II i III, pomarańczowa dichromiany, czerwona HgI2, Czekoladowa- Ag3AsO4, Czarna HgS, PbS, CuS, FeS, CoS. Rozpuszczalność:BaSO4 stapia się z Na2CO3 otrzymując węglany rozpuszczalne w Roz kwasach. Roz w H2O- azotany V(SbONO3, BiONO3) azotany III (AgNO3) octany( Ag, Hg2) chlorki(Ag, Pb, Tl, Cu, BiClO, Zn2Cl2O) bromki( Ag, Pb, Cu, Mg2Br2O) jodki(Ag, Pb, Tl, Cu, BiIO) siarczanyVI(Ba, Sr, Pb, ) nierozp w H2O: siarczany iv(amonu) tiosiarczany(jw.) węglany, fosforany siarczki, szczawiany, fluorki, borany, chromiany vi, krzemiany( z wyjątkiem soli metali alkalicznych, amonu) Podział stopów: Ze względu na skład:1. Aluminium- duraluminium, magnal, silumin, aeral. 2. Magnezu. 3. Miedzi: brąz, fosfobraz, miedzonikiel, miedź stopowa, mosiądz, spiż, tombak. 4. Stopy niklu: nikielina, manganin, monel, inwar. 5. Stopy ołowiu. 6. Rtęci: amalgamat. 7. Żelaza: stal, staliwo, żeliwo. 8. Inne: Wironit-kobaltowo chromowy, inmet. Ze względu na zastosowanie: Devardy-miedź – 50%, glin – 45%, cynk – 5%. w postaci sproszkowanej jest stosowany w laboratoriach jako środek redukujący (np. azotany do amoniaku, chlorany do chlorków) stop drukarski: ołowiu i cyny do odlewania czcionek, łożyskowy- cynowo-ołowiowe, niskotopliwe- dentystyka modelarstwo odlewnicze, czcionkowe, lutowniczy- cyny ołowiu i srebra