Wstęp teoretyczny:

Ładunek Q w roztworze elektrolitu jest przenoszony przez dwa rodzaje jonów kationy i aniony. Wielkość ładunku przenoszonego przez każdy rodzaj jonów zależy od właściwości jonów jego ruchliwości.

Ruchliwość jonu u_i to jego szybkość poruszania się w polu elektrycznym o natężeniu jednostkowym 1 V/m.

$$u_{i} = \frac{v}{E}\ \ \ \ \ gdzie\ E = \frac{U}{I}\ $$

Ruchliwość jonu zależy od jego ładunku i promienia oraz lepkości ośrodka w którym się porusza.

Liczbą przenoszenia jonu t_jon nazywany jest stosunek przeniesionego przez dany rodzaj jonów q_jon do całkowitego ładunku Q który przepłynął przez roztwór. Dla roztworu zawierającego jeden elektrolit można napisać:

$$t_{+} = \frac{q_{+}}{Q} = \frac{q_{+}}{q_{+} + q_{-}}\text{\ \ \ \ \ \ \ \ \ \ i\ \ \ \ \ \ \ \ \ }t_{-} = \frac{q_{-}}{Q} = \frac{q_{-}}{q_{+} + q_{-}}\ $$

Wielkość ładunku przeniesionego przez dany rodzaj jonów jest proporcjonalna do ruchliwości możemy zatem zapisać:

$$t_{+} = \frac{u_{+}}{u_{+} + u_{-}}\text{\ \ \ \ \ \ \ \ \ \ i\ \ \ \ \ \ \ \ \ }t_{-} = \frac{u_{-}}{u_{+} + u_{-}}$$

Korzystając z zależności pomiędzy przewodnictwem molowym jonu i ruchliwością można zapisać:

$$t_{+} = \frac{\lambda_{+}}{\lambda_{+} + \lambda_{-}}\text{\ \ \ \ \ \ \ \ \ \ i\ \ \ \ \ \ \ \ \ }t_{-} = \frac{\lambda_{-}}{\lambda_{+} + \lambda_{-}}$$

Liczbę przenoszenia jonu będę wyznaczał metodą Hittorfa. Budowa aparatu Hittorfa uniemożliwia wymieszanie roztworów z przestrzeni przyelektrodowych. Do zmierzenia całkowitego ładunku Q służy kulometr miedziowy, a układ zasilany jest prądem stałym ze źródła.

Miareczkowanie konduktometryczne jest to metoda w której korzysta się ze zmiany przewodnictwa elektrycznego roztworu, następującej w miarę dodawania odczynnika miareczkującego a wywołanej zmianą stężenia jonów w roztworze lub zastępowanie jonów w roztworze miareczkowanym jonami o innej ruchliwości.