55.

• 1 - 2 - izentropowego (adiabatycznego) rozprężania pary w turbinie parowej,

• 2 - 3 - izobarycznego skroplenia rozprężonej pary (odprowadzenia ciepła w skraplaczu),

• 3 - 4 - izochorycznego, pompowania kondensatu w pompie,

• 4 - 1 - izobarycznego podgrzewania cieczy (wody), jej odparowania oraz przegrzewania powstałej pary w kotle parowym lub wytwornicy pary.

.

56.

Wpływ temperatury przegrzania pary. Podwyższenie temp przegarzania pary zwiększa rozbieżność pomiędzy obiegiem rankine’a a odpowiednim obiegiem Carnota. Mimo to uzyskuje się zwiększenie sprawności energetycznej obiegua rankine’a, a dzięki podwyższeniu średniej temperatury czynnika obiegowego przy pobieraniu ciepła.

Wpływ ciśnienia dopływającej do turbiny. Przy stałej temp t1=t2 pary przegrzanej zwiększenie jej ciś wywołuje wyraźne zmniejszenie rozbieżności pomiędzy obiegiem rankinea a Carnota, co jest połączone z wyraźnym zwiększeniem sprawności energ obiegu. Zwiększenie cis pary świeżej przyczynia się jednak do zmniejszenia stopnia suchości pary przy wypływie z turbiny. Aby uniknąć nadmiernego zawilżenia rozprężonej pary, należy przy podwyższaniu ciśnienia pary, podwyższać równocześnie temperature jej przegrzania lub stosować między stopniowe przegrzanie pary.