LOGISTYKA A ROZWÓJ PRZESTRZENNY
Logistyka miejska (regionalna):
ogół procesów zarządzania przepływami dóbr, środków pieniężnych i informacji zgodnie z potrzebami i w celu rozwoju miast oraz przy uwzględnieniu problemów ochrony środowiska naturalnego. Przy założeniu, że miasto jest organizacją społeczną, której celem jest zaspokojenie potrzeb swoich klientów, mieszkańców miasta,
stanowi narzędzie rozwiązywania problemów funkcjonowania wysoce zurbanizowanych obszarów (aglomeracji miejskich)
proponuje zastąpienie nieskoordynowanego układu potoku przewozów układem skoordynowanym ( zorientowanym na klienta)
Zadanie logistyki miejskiej jest:
- jest optymalizacja przepływów dóbr materialnych, srodków pieniężnych, osób i informacji
Zadanie to sprowadza się do:
identyfikacji, analizy i stworzenia hierarchii potrzeb podmiotów tworzących system logistyczny
identyfikacji przepływów generowanych przez podmioty w toku realizacji ich potrzeb
znalezienie rozwiązań optymalizujących te przepływy oraz metody środków ich realizacji.
Potrzeby miasta stanowią sumę potrzeb mieszkańców i użytkowników:
- potrzeba mobilności
W logistyce miejskiej uwzględnia się następujące obszary stanowiące przedmiot jej badań:
- organizacja przestrzenna transportu miejskiego, podmiejskiego oraz ruchu tranzytowego
- organizacja transportu dostawczego (towarowego) z uwzględnieniem procesów magazynowania
-zapotrzebowanie miast w wodę, gaz, energię elektryczną, ciepło
-problematykę wywozu i utylizacji odpadów komunalnych oraz oczyszczanie ścieków
-organizację sieci telekomunikacyjnej na terenie miasta
-kształtowanie transportowych powiązań aglomeracyjnych z systemem logistycznym makroregionów
Podstawowe procesy logistyczne w logistyce miejskiej to:
transport
przewóz osób
transport zaopatrzenia
wywóz nieczystości
Funkcja magazynowania i składowania w logistyce miejskiej odnosi się do kwestii:
zaopatrzenie miasta w wodę, gaz, ciepło dotyczy gromadzenia tych mediów w nadmiarze w stosunku do aktualnych potrzeb
deponowania i przetwarzania odpadów
problemy konfiguracji sieci logistycznej
kształtowanie układu dróg poszczególnych gałęzi transportu,
lokalizacji węzłów i punktów transportowych w mieście
lokalizacji zakładów
lokalizacji nowych osiedli
Podstawowa organizacja:
-istniejący układ zagospodarowania przestrzennego miast
-cech infrastruktury (np. kompatybilności)
-ludzie, procedury i normy
Przestrzeń i jej zagospodarowanie:
-planowanie przestrzenne
-struktura miast
Ład Przestrzenny - sposób ukształtowania przestrzeni, który tworzymy harmonijna całość, lad przestrzenny uwzględnia potrzeby społeczne, gospodarcze, przyrodnicze, kulturowe. Jest to uporządkowanie przestrzeni uwzględniające także wymogi kompozycyjne i estetyczne.
Podstawowe instrumenty polityki przestrzennej:
Koncepcje przestrzennego zagospodarowania kraju (KPZK)
Plan zagospodarowania przestrzennego województwa
Stadium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy
Operacjonalizacja polityki przestrzennej:
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
Najczęściej spotykane układy przestrzenne miast zbliżone są do jednego (lub kliku) modeli:
Układ rozproszony (rzut prostokątny) rozprzestrzeniane się wzrostu zachodu w sposób niezróżnicowany, bez dominujących ośrodków centralnych powstaje w wyniku krótkookresowych decyzji, podejmowanych w małej skali przez indywidualne przedsiębiorstwa
Układ pajęczynowy (promienisto – koncentryczny) najczęściej spotykany, wysoka gęstość zaludnienia żywotne centrum i dynamiczny centrum rozwoju obszaru otaczającego
Rozgwiazda ( układ palcowy) jest odmianą układu pajęczynowego z liniami ( nie mogę odczytać) , których rolą jest organizowanie nowych obszarów
Układ satelitarny
Liniowy
Pierścieniowy
Galaktyka
Sieć handlowa(wieloośrodkowa)
Kształt i wielkość obszaru miejskiego są silnie związane ze zmianami dostępności komunikacyjnej poszczególnych jego punktów.
Historyczna w miarę zwiększenia dostępności komunikacyjnej obszar miasta mógłby się powiększyć- było i jest to uwarunkowane przede wszystkim rodzajem stosowanej technologii przewozu.
O strukturze przestrzennej układu komunikacyjnego decyduje:
Stadium rozwoju miasta
Charakter miasta
Uwarunkowania historyczne
Polityka transportowa – zapewnienie jak najkrótszych połączeń i likwidacja ruchu w obszarze centrum, wyłączenie ruchu tranzytowego (obwodnice), dostępność.
Większość miast nie było planowanych, wyjątek np.: Petersburg
Modele sieci transportowych
Regularne układy geometryczne (układ heksagonalny, trygonalny, pierścieniowy)
Układ rozproszony (Łódź) – brak dominujących ośrodków centralnych, powstaje w wyniku krótkookresowych decyzji
Układ pajęczynowy (promienisto-koncentryczny) – wysoka gęstość zaludnienia, żywotne centrum, dynamiczny rozwój obszaru otaczającego
Rozgwiazda (układ palcowy) – organizowanie nowych obszarów, odmiana układu pajęczynowego z liniami rozchodzącymi się promieniście.
c)
Układ satelitarny (metropolie, duże miasta) – dominujący rdzeń (centrum miasta), mniejsze ośrodki rozmieszczone wokół
Duża gęstość -> problem zatłoczenia, wystąpienia kongestii transportowej (dotyczy wszystkich układów)
Liniowy
Galaktyka
Pierścieniowy
h)sieć wieloośrodkowa
Podział miast
Jednolita koncepcja urbanistyczna i układ sieci transportowej powstały wg planu, trudno przewidywalne w zarządzaniu, miasta stare niepodlegające przebudowom lub zmianom; układ szachownicy
O poligenetycznym układzie urbanistycznym, ze złożonym układem sieci transportowej
Powierzchnia miasta:
Miasto o ruchu pieszym – około 12 km2
Miasta z komunikacją miejską (tramwaj i autobus) – około 76 km2
Miasto z szybką koleją miejską – około 450 km2
Miasta o ruchu samochodów osobowych – około 700 km2
Wpływ środka transportu na formę przestrzenną osadnisctwa
Komunikacja kolejowa (rysunek pokaże Ci we wtorek)
Komunikacja zbiorowa (rysunek pokaże Ci we wtorek)
Komunikacja regionalno-zbiorowa (rysunek pokaże Ci we wtorek)
Komunikacja indywidualna (rysunek pokaże Ci we wtorek)
Transport
- na koszt logistyczny składa się 75% koszty transportu
Osoby – 2/3 ruchów transportowych w mieście
Ładunki – 1/3 ruchów transportowych w mieście
Dostępność – miara łatwości docierania do celu; najważniejsze kryterium oceny funkcjonowania transportu
Cel – zapewnienie dostępności przestrzennej
Transport (przewóz osób, transport zaopatrzeniowy, wywóz odpadów i nieczystości) -> maksymalizacja logistycznego poziomu obsługi klienta lub minimalizacja kosztów przy danym poziomie obsługi
Gałęzie transportu: samochodowy, szynowy (tramwaj, kolej), przesyłowy (wodociągi, gazociągi, ciepło, kanalizacja, informacje, dane), wodny
Bezpośrednim zadaniem systemu transportowego miasta jest zapewnienie mieszkańcom i innym użytkownikom dostępności przestrzennej , czyli możliwości korzystania z różnych obiektów i instytucji umożliwiających ……
Podstawowe gałęzie transportu w logistyce miejskiej:
- transport samochodowy, szynowy, przesyłowy, wodny
- formy alternatywne : transport rowerowy, riksze, bryczki
____________________________________________________________________
Tramwaj jako preferowany środek transportu w mieście:
1. Zalety:
Linie tramwajowe mogą przebiegać niezależnie od systemu ulic
Pas ruchu zajmowany przez tramwaj jest węższy od pasa ruchu dla samochodów < bezpieczeństwo
Tramwaj jest pojazdem długowiecznym, brak kosztów amortyzacji
Tramwaj jest tańszy w eksploatacji nawet od autobusu(może zwracać energię np. podczas hamowania)
Tramwaj ma większą pojemność przewozową
Tramwaj jest mniej wrażliwy na niekorzystne warunki atmosferyczne
Praca silników elektrycznych jest znacznie cichsza od spalinowych
Tramwaj jest pojazdem bardzo bezpiecznym, dzięki zastosowaniu czuwaka i hamulców bezpieczeństwa Dostępnych dla pasażerów
Przewaga tramwaju nad koleją:
- mniejsza energochłonność
-krótsza droga hamowania- można częściej lokalizować przystanki
- tramwaj może głęboko penetrować strukturę funkcjonalno- przestrzenną miasta, jest zatem bliżej pasażera niż kolej
-
Poziom rozwoju komunikacji indywidualnej : na przełomie 8lat liczba samochodów wzrosła o 36%, podczas gdy powierzchnia dróg o nawierzchni twardej wzrosła o zaledwie 7 %
Liczba pojazdów
Rok | 2001 | 2005 | 2009 | 2012 |
---|---|---|---|---|
Liczba | 10 503 052 | 12 339 353 | 16 494 650 | 18 000 000 |
Skutki gwałtownej zmiany liczby posiadaczy samochodów osobowych dla miast:
ograniczenie pojemności komunikacyjnej
kongestia
urban sprawl – rozlewanie się miasta
degradacja estetyczna miasta i konsekwencje ekonomiczne
obniżenie poziomu bezpieczeństwa
wzrost zagrożenia dla zdrowia człowieka
Pojemność komunikacyjną centrów aglomeracji z uwagi na ruc indywidualny można określić:
liczbą pojazdów, mogących poruszać się swobodnie na obszarze centrum
liczba pojazdów, które można zaparkować na tym obszarze
KONGESTIA – oznacza skupienie, nagromadzenie, zatłoczenie lub przeciążenie. Wiąże się ją zazwyczaj z dobrami publicznymi, konsumowanymi wspólnie. Kongestia zachodzi tylko w takiej działalności gospodarczej, w toku której nabywcy lub użytkownicy konkretnego dobra wydatkują dla jego uzyskania pewne zasoby. Ilość tych zasobów na jednostkę konsumowanego dobra lub też jakość dobra muszą być ściśle uzależnione od czasu jego nabycia.
Z uwagi na miejsce powstania można wyróżnić dwa rodzaje kongestii transportowej:
kongestię w środkach transportu, której ulegają pasażerowie i ładunki (może być ona spowodowana kongestią sieci)
kongestię sieci transportowej:
kongestię linii, której ulegają pojazdy, a jej skutków doświadczają właściciele pojazdów i ładunków oraz kierowcy i pasażerowie
kongestię w punktach transportowych ( na dworcach, parkingach, (…), której ulegają pojazdy a także bezpośrednio ładunki i pasażerowie)
Wyróżnia się też 3 rodzaje kongestii występujące w miejskiej sieci transportowej:
bottleneck (wąskie gardło) – wiąże się z powstaniem zatorów w ruchu kierującym się przez dany odcinek sieci
triggerneck – powstaje gdy bottleneck zaczyna utrudniać ruch na sąsiednich odcinkach
gridlock (zakleszczenie) oznacza zatrzymanie ruchu na całej sieci ulicznej na danym obszarze, np. w centrum miasta.
Podstawowe przyczyny kongestii:
układ i zabudowa miasta
szybkie tempo przyrostu liczby samochodów osobowych
„model” i poziom wykorzystania pojazdu na jedną osobę
brak rodzajowego zrównoważenia transportu
faktyczna priorytetyzacja transportu indywidualnego w polityce miasta
niedoinwestowanie infrastruktury transportowej
ograniczona percepcja kosztów transportu indywidualnego i zarazem negatywna percepcja transportu zbiorowego
konieczność kontroli pojazdów, ładunków, wypadki
modyfikacje, remonty lub przebudowy ulic
niezintegrowane dostawy towarów (brak miejskich centrów logistycznych i terminali miejskich)
Kongestia prowadzi do powstawania między innymi następujących kosztów w transporcie miejskim:
kosztów eksploatacji pojazdów
mają największy udział w ogólnych kosztach kongestii i obejmują koszty remontów i konserwacji – w wielkich miastach udział tych kosztów w kosztach eksploatacji pojazdów wynosi 15-20%, a najbardziej obciążonych częściach centrum sięga nawet 30%
w strukturze wydatków przeciętnej polskiej rodziny koszty przejazdów stanowią 10-20%
w Europie, przeciętny, roczny koszt utrzymania samochodu szacowany jest na około 6000 – 9000 Euro, dla przejechanych 15000 km rocznie samochodem na benzynę lub 25000 km samochodem na olej napędowy, co stanowi od 500 – 660 Euro miesięcznie
kosztów utrzymania infrastruktury, które gwałtownie rosną, gdy wykorzystanie infrastruktury drogowej w jednostce czasu zbliża się do poziomu dopuszczalnego ze względów technicznych
strat czasu użytkowników transportu oraz start związanych z uciążliwością podróży, które stanowią największą część kosztów kongestii w transporcie pasażerskim
start związanych z czasem trwania przewozów i warunkami ich wykonywania, a związanymi ze spadkiem wartości towarów na skutek długiego przewozu i uszkodzeń
kosztów wypadków
kosztów strat związanych z niemożliwością zrealizowania przewozu, które są trudne do oszacowania
koszów zanieczyszczenia środowiska (transport emituje do środowiska naturalnego ok. 30% zanieczyszczeń, natomiast w miastach wskaźnik ten wynosi nawet 70-90%).
Kongestie transportowe można zmniejszyć przez zmiany relacji między efektywnym popytem na przewozy a podażą transportową:
Zmiany te można osiągnąć przez:
Modyfikację rozkładu czasowego
Rozbudowę infrastruktury transportowej
Poprawę efektywności wykorzystania infrastruktury transportowej
Priorytetyzacja transportu zbiorowego w polityce miasta
Skuteczna realizacja polityki parkingowej
Wielorakie rozwiązania administracyjne, np.: oparte na strefach ograniczonego ruchu, rotacyjne zakazy ruchu, karty miejskie
Rozbudowa infrastruktury transportowej, aby była przyjazna dla użytkownika:
zintegrowane węzły przesiadkowe,
integracja systemów transportu zbiorowego (wewnątrz miast integracja typu „park and ride”; z otoczeniem miasta integracja z komunikacja miejską)
Integracja minimalizuje czas dojazdu na miejsce
Instrumenty cenowe: podatki za użytkowanie samochodu, system opłat za transport zbiorowy
Promocja alternatywnych form komunikacji w obszarach zurbanizowanych typu: carpooling (podwożenie znajomych), transport rowerowy
Polityka marketingowa
Zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko
Skuteczna realizacja polityki poprawy jakości (wzrost bezpieczeństwa, poprawa dostępności, regularność)
Zrównoważony system transportowy to taki który:
zapewnia dostępność celów komunikacyjnych w sposób bezpieczny niezagrażający zdrowiu ludzi i środowisku w sposób równy dla obecnej i następnej generacji
pozwala funkcjonować efektywnie oferować możliwości wyboru środków transportowego i podtrzymać gospodarkę oraz rozwój regionalny
ogranicza emisję i odpady w ramach możliwości zaabsorbowania ich przez ziemię, zużywa odnawialne zasoby w ilościach możliwych do ich odtworzenia, zużywa nieodnawialne zasoby w ilościach możliwych do ich zastąpienia przez odnawialne substytuty przy minimalizowaniu zajęcia terenu i hałasu.
Transport, który nie zagraża ludzkiemu zdrowiu i ekosystemowi…
Poprawa efektywności wykorzystania istniejącej infrastruktury transportowej ( poziomu wykorzystania istniejących środków komunikacji zbiorowej, integracja różnych form komunikacji)
Priorytetyzacja form transportu w polityce miasta zwiększa udział transportu zbiorowego, lokalizacja przestrzeni publicznych i ciągów pieszych, lokalizacja alternatywnej atrakcyjnej infrastruktury w stosunku do transportu samochodowego (m. in. Rowerowej) wypychanie ruchu samochodowego z centrum, integracja transportu.
Priorytet w ruchu
Pieszy-rower- komunikacja miejska- samochód
Koszty zewnętrzne
Pieszy< rowerzysta< komunikacja miejska< samochód
Strefa 30
Łatwiej zauważyć co się dzieje na ulicy nie uruchamia się widzenie tunelowe ( 30 km/h to naturalne dla człowieka tempo szybkiego biegu). Drogi w strefach wzbogacające się w zieleń przyuliczną. Drzewa zasadzone blisko dróg powoduje, że droga staje się węższa co zmusza do zwiększenia uwagi. W strefach tempo 30km/h stosuje także usytuowanie parkingów naprzemiennie. Raz z jednej krawędzi a po kilkudziesięciu metrach przy drugiej. Efekt ta sama liczba miejsc parkingowych, kierowcy jadą uważniej.
Karta Brukselska (velo-city 2009 w Brukseli)
Zapisy karty zobowiązują jej sygnatariuszy do:
zwiększenia do 15% udziału komunikacji rowerowej w ruchu miejskim do 2020roku
zmniejszenie o 50% ryzyka wypadków rowerowych do 2020r.
opracowanie systemu parkingów rowerowych oraz polityki przeciwko kradzieży rowerów
zwiększenie wykorzystania rowerów w dojazdach do szkoły i pracy
ŚLUZA – stawowi obszar zajmujący całą szerokość pasa lub kilku pasów ruchu, usytuowanych między linią zatrzymania a tarczą skrzyżowania, oznaczony odpowiednimi znakami poziomymi, na których rowerzyści oczekiwać mogą na zielone światło. Do śluzy dotrzeć można zazwyczaj pasem rowerowym wyznaczonym na jezdni. Wyznaczenie śluzu dla rowerów sprawia iż po zapaleniu się zielonego światła rowerzyści mają pierwszeństwo.
Priorytet w ruchu
Pieszy >rowerzysta >komunikacja miejska >samochód
Koszty zewnętrzne
Pieszy < rowerzysta< komunikacja miejska< samochód
Integracja infrastruktury transportu zbiorowego tj. rozwój i integrację systemów transportu zbiorowego (wewnątrz miasta – integracja typu: park and ride, bice and ride, park and go; z otoczenia miasta: integracja z komunikacją regionalną; infrastrukturalna, polityka cenowa, marketingowa)
Poziom integracji:
Integracja na poziomie usług świadczonych przez różnych przewoźników, np.:
integracja systemów uiszczania opłat
integracja taryfy przewozowej
integracja układu komunikacyjnego np. w zakresie przesiadek, utrzymania lini
Integracja systemów transportu zbiorowego o różnym zasięgu, np.:
integracja infrastruktury
integracja systemów informacji
integracja rozkładów jazdy
Integracja transportu zbiorowego z indywidualnym, np.:
wspólna infrastruktura, usługi, system informacji, system zarządzania ruchem
>Promocja alternatywnych form komunikacji w obszarach zurbanizowanych typu: carpooling.
> Skuteczna realizacja polityki poprawy jakości transportu zbiorowego, w tym wzrost bezpieczeństwa, poprawa dostępności
> Skuteczna realizacja polityki parkingowej (zasada 9%?) / (parkingi wielopoziomowe, rotacja miejsc parkingowych, ograniczenie miejsc w centrum, opłaty )
Warunki:
-poprawa aktywności transportu zbiorowego
-obniżenie prędkości jazdy do centrum samochodom, ograniczenie ruchu do centrum, ograniczenie miejsc parkingowych i restrykcyjna polityka egzekucyjna w zakresie opłat parkingowych
-szybkie połączenie z centrum miasta (do 1h)
Rozwiązania technologiczne wykorzystujące systemy GPS, automatyczne sterowanie radiem (ITS; zastosowanie telematyki)
Główne kierunki zastosowań ITS:
automatyczna identyfikacja pojazdów ( w tym pobór opłat, zautomatyzowane, ciągłe pomiary natężeń ruchu, umożliwiające ocenę warunków ruchu w dowolnym momencie)
zarządzanie flotą pojazdów komunikacji miejskiej i transportu ciężarowego z wykorzystaniem nawigacji satelitarnej pojazdów, umożliwiającej ciągłe przekazywanie danych na temat położenia pojazdów w czasie i przestrzeni z jednoczesnym zapewnieniem łączności z centrum sterowania dyspozytorskiego
system sterowania ruchem pojazdów
systemy przeciw-wypadkowe, systemy zarządzania wypadkami i systemy ratownicze
bieżąca informacja dla kierowców i pasażerów na temat warunków ruchu, czas przejazdu, liczby miejsc parkingowych, czasu przejazdu pojazdów komunikacji miejskiej na kolejne przystanki
Korzyści z zastosowania inteligentnych systemów transportowych :
Dla pasażera:
- skrócenie czasu przejazdu, a tym samym czasu trwania całej podróży ( nawet do 30%), której zasadniczym elementem jest przejazd pojazdem komunikacji miejskiej
-zmniejszenie zmienności czasu trwania podróży – a w ten sposób zwiększenie poczucia wysokiej niezawodności komunikacji miejskiej
- poprawa punktualności oraz regularność kursowania komunikacji miejskiej
- poprawa bezpieczeństwa, szczególnie w obrębie przystanków i w środkach transportu
Dla operatorów i organizatorów:
-zwiększenie przepustowości ciągów komunikacji miejskiej nawet o 30%
- obniżenie kosztów eksploatacji pojazdów komunikacji miejskiej nawet o 20-50%
- obniżenie kosztów środowiskowych o 30-50%
- redukcja kosztów funkcjonowania transportu (25-40%) ,
- zmiana zachowań komunikacyjnych – zwiększenie liczby i udziału podróży odbywanych komunikacją miejska
- oszczędność terenów miejskich ze względu na mniejsze zapotrzebowanie na ulice i parkingi
Plan mobilności – z jednej strony zestaw działań promujących ideę proekologicznego przemieszczania, z drugiej zaś szereg środków i rozwiązań, które ideę te urzeczywistniają
Polityka marketingowa
Wielorakie rozwiązania marketingowe – oparte na strefach ograniczonego ruchu, rotacyjne zakazy ruchu
Instrumenty cenowe - takie jak odpowiednio skalkulowane podatki i opłaty za użytkowanie samochodu, motywacyjne systemy opłat za użytkowanie systemów transportu zbiorowego, rotacyjne bezpłatne wjazdy do cetrum
Elastyczna polityka parkingowa
Zastosowanie rozwiązań logistycznych w towarowych przewozach miejskich