ODPAMIĘTANE PYTANIA
zmiana perspektywy pierwszoosobowej na trzecioosobową jako dotarcie do nśw ojciec psychoterapii - kto? . Markiz de Puysegur
kto zdemaskował opowieść o kobiecie z marsa:) Théodore Flournoy
kto poznawczo ujmował w polskiej psychologii nśw Upaniszady
Kto porównywał odczytywanie znaczenia marzeń sennych do hieroglifów?
Kto był autorem polskiej koncepcji, w której mowa była o stale dostępnej podświadomości? (Abramowski)
Kto był auotrem zdania: "Matriarchat jest fudamentem zasady powszechnej wolności, równości, pokoju i czułości"? (Fromm)
U kogo występowało pojęcie ukrytej głębi duszy (Grundlose grund)? (Mistrz Eckhart)
Kto był polskim odkrywcą nieświadomości (rok 1770)? (Linowski)
Do jakiego zjawiska/dziedziny nauki Nusbaum porównywał nieświadomość? (fizyka - światło)
Kto wyróżnił dwa rodzaje pamięci:normalną i charakterystyczną dla uśpienia somnambulicznego? (de Puysegur)
Kto był autorem najważniejszego przedfreudowskiego dzieła o nieświadomości? (von Hartman)
Kto wymyślił zasadę ciągłości i wprowadził pojęcie "progu świadomości"? (Leibniz)
Do czego nawiązywała koncepcja Darwina? (do koncepcji Schopenhauera)
U kogo pojawiła się metafora zwierciadła? (Plotyn)
Zdaniem Kihlstroma jak współczesna nauka dociera do procesów niejawnych? (badania nad automatyzmami, objawami neurologicznymi)
Kto obawiał się, że idea nieświadomości może stanowić zagrożenie dla rozwoju psychologii jako nauki? (James, Wundt)
Cecha nieświadomości mówiąca o tym, że kieruje się ona na przyszłości i przeszłość... ? (prometejski - epimetejski)
W jakich latach idea nieświadomości zrobiła się modna/ banalna?
Kto w Polsce zasłużył, aby w stosunku do jego podjeścia używać określenia "transpersonalne"?
Kto pierwszy zwracał uwagę na nieświadomość jako pamięć?
Do czego odwołują się określenia "zachowawcza", "rozszczepieniowa", "mitopoetycka"? (do funkcji nieświadomości)
Kto się odwoływał do pojęcia dysocjacji? (de Tours i de Biran?)
U kogo świadomość przestała być kryterium procesu usmysłowego? (Szokalski i Ochorowicz)
W czyjej koncepcji pojawiały się "bezwiedne tradycje"?
Prekursorzy idei nieświadomości w kręgu cywilizacji śródziemnomorskiej min: Georg Ernest Stahl, Plotyn
Odkrycie nieświadomości „drugie” (w obrębie myśli nowożytnej): Leibniz, de biran
Filozoficzny i antykartezjański charakter idei nieświadomości:
Schopenhauer i Darwin
Hartmann
28 Mesmer, Puysegur i ruch magnetyzerski
29. Pinel i rewolucja w szpitalach psychiatrycznych
30. Moreau de Tours i odkrycie dysocjacji
31. Pierre Janet, automatyzmy, histeria i osobowości naprzemienne
dysocjacyjne teorie umysłu.
32. Ukryta głębia duszy” - mistyczne koncepcje „nieświadomości”: Johannes Eckhart
33. Romantyczne koncepcje nieświadomości: Carl Gustav Carus
34. Parapsychologiczne koncepcje nieświadomości: Frederic Myers
35. Transpersonalne koncepcje nieświadomości: Roberto Assagioli
36. „Trzecie” odkrycie nieświadomości: Johan Jakob Bahofen
37. Polskie: Mistyczno-romantyczne koncepcje kryptopsychiki: Feliks Jezierski Jan Nepomucen Kamiński
38. Nieświadomość i fizjologia: Józef Majer
39 Najdojrzalsze rodzime koncepcje nieświadomości
Julian Ochorowicz:
od bezwiedzy do „jaźni syntetycznej”
Henryk Nusbaum:
„światło ultrafijoletowe”
40. Donald Brinkmann, Ujęcia nieświadomości:
fizjologiczna nieświadomość (Kartezjusz),
percepcyjna nieświadomość (Leibniz),
apercepcyjna nieświadomość (Kant),
witalna nieświadomość
(m.in.: Schelling, Carus).
41. Henri F. Ellenberger:
Metafizyczne
Biologiczne
Głębinowe psychologiczne
„Płytkie” psychologiczne
Dynamiczne
42. Q.E.D - Nieświadomość jest nielogiczna, tak iż w jawnym marzeniu sennym każdy element może równie dobrze oznaczać swe przeciwieństwo.
43. Fundamentalne pytania: "Na czym polega brak konfliktu? Co jest źródłem organicznej koordynacji i jaki jest jej charakter?" - nie zostały przez Freuda nigdy zadane
44. 1890 - William James w „Zasadach psychologii” obawia się, że rozróżnienie pomiędzy świadomymi i nieświadomymi stanami umysłu doprowadzi do całkowitej dowolności w psychologii, a ją samą przekształci w pseudonaukę: plac boju dla najdzikszych fantazji.
1896 – Wilhelm Wundt, który uważał, że psychologia powinna badać nieświadome życie psychiczne, wyrzeka się tego pomysłu, który nazywa „grzechem młodości”, a w idei nieświadomości widzi tylko „wytwór mistycznej metafizyki”.
45. 1987 – Daniel L. Schacter posługuje się kategorią „utajonej pamięci” (implicit memory).
46. odkrycie nieświadomości pierwsze: nieświadome rozumiane jako aktywność mentalna poza stanem czuwania
47. Upaniszady Najstarsza stratyfikacyjna teoria umysłu Inspirowały tak znaczące dla idei nieświadomości postaci, jak Artur Schopenhauer czy Paul Carus.
48. Margetts
stan czuwania -> świadomość
stan śnienia -> podswiadomosć
stan głębokiego snu ->głębszymi pokładami podświadomości przechodzącymi w całkowitą nieświadomość
stan „czystej” świadomości -> Nadświadomość
49. Arystoteles: Podział na intelekt bierny (podobny do materii) i czynny (podobny do światła
50. Augustyn z Ippony: pieprzył o pamięci jaka jest zajebiscie wielka
51. Plotyn popłynął sobie z metaforą zwierciadła
52. Z agnozja, ignorancja, kontemplacja ( czyli nieświdomosc) wypływa znajomość Boga
53. Ramon Lull zwrócił uwagę na mechaniczność umysłu
54. Meister Johannes Eckhart: dusza zna inne obrazy ale nei zna siebie
55. Paracelsus (ok. 1493 – 1541) reprezentuje przejście pomiędzy postawą mistyczną i naukową.
56. Jakub Boehme - świat został zapoczątkowany przez ciemną, niezbadaną i tajemniczą, a przy tym nieświadomą "Wolę", z której dopiero następnie powstał Bóg, Natura i Duch.
Kontynuacja idei mistyków. Inspiracja dla Schopenhauera, Nietzschego
57. Georg Ernest Stahl Twórca nowożytnej wersji animizmu:
Wyodrębniał w duszy:
Logos (czynnik formujący) - wegetatywny i nieświadomy oraz:
Logismos (świadomy aspekt, zamieszkujący ciało, lecz słabo z nim związany).
58. Drugie odkrycie nieświadomości Wtedy konieczne jest wskazanie takiej cechy dystynktywnej „umysłu”, „psychiki” „myślenia”, która nie wiązałaby się z danością w doświadczeniu wewnętrznym lub brakiem tej dawności czyli po Kartezjuszu
59. angielski Platonik John Norris twierdził: "Możemy posiadać idee, których nie jesteśmy świadomi" ( koło 1690) ogólnie w tym okresie idea anykartyzjańska
60. Dopiero w XIII wieku powstają odpowiednik nieświadomości
61. Leibniz: Zasada ciągłości zjawisk:
Separacja ducha i materii, ożywionego i nieożywionego, tego co świadome od tego co fizjologiczne - niesłuszna bowiem doświadczenie pokazuje, iż:
natura nie robi skoków.
przejścia pomiędzy zjawiskami nie są gwałtowne, tylko płynne. Niema białego i czarnego
Leibniz zapoczątkował także pogląd głoszący ilościową przewagę owych małych, podprogowych percepcji, nad światem naszych jasnych idei.
Wprowadził pojęcie progu percepcji
62. Herbart – Masa aperpcyjna
zwartej, powiązanej wiązki wyobrażeń (idei) leżącej poniżej progu świadomości.
To czy nowe spostrzeżenie będzie zachowane w pamięci czy też nie, zależy od tego czy jest ono odpowiednio dopasowane do owej "masy apercepcyjnej" i czy może być przez nią łatwo przyswojone.
63. Darwinizm jest naturalistyczną wersją Schopenhaueryzmu
64. Carl Gustav Carus twórca Psyche czyli klucz do zrozumienia natury świadomego życia duszy leży w sferze nieświadomości
65. William Benjamin Carpenter – nieświadoma celebracja Odnosi się do celowych procesów zachodzących w układzie nerwowym - a przy tym niedostępnych doświadczeniu jednostki.
66. Eduard von Hartmann „Filozofia zasady bezwiednej” (1868): najważniejsza przedfreudowska książka o nieświadomości, które ma: 8 wznowień
67. Samuel Butler – nieświadoma pamięc organiczna: pamięć jest cechą życia, a materia, która jest w stanie zapamiętywać – żyje.
Niemożność zapamiętywania oznacza śmierć.
Każdy atom nosi w sobie pamięć o swoich poprzednikach
68. Whyte: Podstawowa idea nieświadomych procesów psychicznych była (w po-Kartezjańskiej Europie): możliwa do pomyślenia (conceivable) około roku 1700, stała się przedmiotem dyskusji (topic) w okolicach roku 1800, zaś od 1870-1880 roku - zaczęła być modna (fashionable), wręcz banalna.
69. W konsekwencji upadającego dualizmu, the first person data psychology ustępuje the third person data psychology, utrwala się monizm i przekonanie, że nie można zbudować wartościowej wiedzy o człowieku na podstawie jego samowiedzy (w tym introspekcji).
70. Agrippa von Nettesheim Heinrich Cornelius - Autor koncepcji pośredniej: łączącej motywy religijne i przyrodnicze
71. Parcelesus - Zapowiada pojawienie się w medycynie eskpektacjonizmu.
Główna idea ekspektacjonizmu zaleca, aby lekarz stymulował własne siły obronne chorego, który dzięki temu powinien samodzielnie zwalczyć chorobę.
Farmakologia zostaje usunięta na dalszy plan.
72. Athanasius Kirchner – twórca magnetyzmu zwierzęcego
73. Franz Anton Mesmer – przeniósł magnetyzm zwierzęcy na ludzi.
74. Markiz de Puysegur – Ojciec chrzestny psychototerapii. Rozróżnia dwa rodzaje pamieci- jawna i niejawna w czasie np. lunatykowania (uśpienia somnambulicznego)
75. Ojciec José Custódio de Faria Wprowadza technikę fiksacji na obiekcie.
Podkreśla raczej rolę woli pacjenta, niż woli magnetyzera w procesie magnetyzowania.
Dostrzega różnice indywidualne w podatności na oddziaływania magnetyczne.
Jako pierwszy zauważa
i podkreśla rolę sugestii (Aleksandre Bertrand) jako czynnika psychologicznego efektywnego nie tylko w stanach magnetycznych, ale i w stanie czuwania
76. Od roku 1784:
pojęcie nieświadomości występuje w trzech aspektach:
Snu
Somnambulizmu, naturalnego oraz wywołanego
Pewnych aspektach wyobcowania psychicznego
77. Maine de Biran przekształcił Kartezjańska sentezę na chcę – lub odczuwam wysiłek - więc jestem
78. Nurt psychopatologiczno-medycznym,= nieświadomość wszelkie zło, vs nurt mistyczno romantyczny = mistycy, poeci, filozofowie romantyczni i psychologowie transpersonalni - twierdzili, iż nieświadoma psychika jest odpowiedzialna za najwyższe wzloty ducha ludzkiego
79. Teresa z Avila: „twierdza wewnętrzna
80. Romantyczn koncepcja nieświadomości Antyracjonalizm, kult natury, indywidualizm, irracjonalizm.
Fascynacja obłędem, magnetyzmem, mitologią, symbolami oraz snami.
Wiara w Weltseele (Anima Mundi) – Duszę Świata (Plotyn, Al-Kindi, Mojżesz Majmonides
81. Carus – Prekursor Junga( a także zapowiada Freuda) – Ogólnie życie reprodukcja która jest nieskończona itd.
(do Freuda) to co na poziomie biologicznym, komórkowym jest biologiczną, nieświadomą pamięcią i telos, celem organizmu (od ziarna do kwiatu do ziarna)
na poziomie nieświadomym psychologicznym (relativ) jest memorance (poczuciem) i prescience (przeczuciem)
na poziomie świadomym jest pamięcią, wspomnieniem i przewidywaniem/planowaniem.
Nieświadomość:
Absolutna - Instynkty i biologiczne popędy oraz cenestezja.
Względna - uczucia, myśli, percepcje i wyobrażenia, które wcześniej były świadome i mogą do świadomości powrócić.
82. Enteizm: dostrzeganie, że boska iskra przejawia się we wszystkim.
Per-sonare: wywoływanie echa spoza maski aktora w greckim teatrze.
83. Główne cechy nieświadomości:
Posiada „prometejską” oraz „epimetejską” stronę;
kieruje się na przeszłość i przyszłość,
świadomość jest domeną teraźniejszości.
Prometeusz: przewidujący
Epimeteusz: wstecz myślący.
84. Według Carusa nieświadomośc jest:
Spełnia trzy podstawowe funkcje (autonomiczną, kompensującą i kreatywną), sterowane odrębnymi, niepoznawalnymi prawami.
Nie jest wolna.
Jednostka poprzez nieświadomość jest
powiązana z nieświadomością innych ludzi oraz procesami zachodzącymi we wszechświecie (z Duszą Świata - Weltseele).
85. Faza astralna: fundamentalna część psyche, istnieje poza czasem i kontaktuje się z kosmosem jako całością, wyraża się za pomocą snów i wizji.
Faza adamiczna: ziemska, przemijająca, zewnętrzna powłoka, mylnie uznawana przez racjonalizm za rzeczywistą osobowość człowieka.
86. trzecie odkrycie nieświadomości
Interpretacje mitu w psychoanalizie:
psychologiczno-antropologiczna (Freud)
archetypowo-filozoficzna (Jung)
społeczno-historyczno-antropologiczna (Fromm)
Rene Girard i kozioł ofiarny
i inni….
87. Jung – Nieświadomość ma charakter zbiorowej matrycy doświadczeń gatunku
A zatem tym, co wygnało ludzi z psychicznego stanu niezróżnicowania, nie mógł być zakaz kazirodztwa, lecz właściwy człowiekowi pęd do rozwoju.
Przed owym „drugim” popędem wzdraga się cały człowiek „zwierzęcy” z całym swym instynktownym konserwatyzmem i mizoneizmem – obie te właściwości stanowią wyraźne cechy charakterystyczne człowieka pierwotnego, znamionującego się niskim poziomem świadomości
88. Geneza zainteresowania nieświadomością:
(1) stały wzrost - zauważalny w myśli Europejskiej od XI wieku - zainteresowań doświadczeniami jednostki, który w rezultacie doprowadził do ukształtowania się dwóch przeciwstawnych podejść:
filozofii romantycznej i transcendentalnej (od końca XVIII wieku) a także niemieckiej Filozofii przyrody (Naturphilosophie) lat 1800-1830 - oraz, z drugiej strony
psychologii naukowej opartej na doświadczeniu (co miało miejsce na przestrzeni całego XIX wieku).
89.Iidee (Indie, Chiny) zaczęły wpływać na Europejskie myślenie w XVIII wieku i zaważyły na niektórych aspektach tworzonych wtedy i później - koncepcji nieświadomości.
90. (6) wydaje się, iż bez procedury naprzemiennego stosowania perspektywy wewnętrznego i zewnętrznego obserwatora - a więc łączenia danych pierwszoosobowych oraz trzecioosobowych: dojście do idei nieświadomości nie byłoby w ogóle możliwe.
91. zadecydowało rozpowszechniające się w XVIII i XIX wieku zrozumienie ze rozwoju idei nieświadomości ponieważ jest ona nieuniknionym wnioskiem z doświadczenia
92. Nieświadome dane w doświadczeniu
a)(pierwszy sposób) Nieświadomość rozumiana czysto negatywnie: jako luka w doświadczeniu wewnętrznym, brak świadomości. R. Ingarden
b(drugi sposób=)Nieświadomość rozumiana pozytywnie, jako „psychizm” dany - choć w specyficzny sposób - w doświadczeniu wewnętrznym; 2 aspekty: peryferycznie oraz a-intelektualnie (odmiennie, od tego, co znamy doświadczenia w przypadku świadomości dyskursywnej); „mglistość” i „subtelność” oraz „cielesno-afektywny” - cenestezyjny - jego charakter (Abramowski).
93. Analiza strumienia nieświaodmosci ( trzeci sposób ) ekstrapolacja – analogia.
Leibniza zasada ciągłości – jako argument wspierający.
94. Rene Girard Eksponuje kolektywny charakter nieświadomości; przejawianie się w mitach, zwyczajowych pozostałościach, opiniach, mniemaniach i postępowaniu ludzi;
95. Interpretacja nieświadomego jako: miejsce zasada, łącznik, także jako
czynnik domena sił biologicznych, przejawiających się w zjawiskach woli, wyobraźni i twórczości;
"noc ducha", źródło przemocy w ludzkim myśleniu i zachowaniu, a także obszar jej panowania;
efekt działania fizjologicznych czynników, dotychczas niepoznanych;
"pierwszy poruszyciel", a także źródło koordynacji (porządku) oraz innowacji w myśleniu i zachowaniu. (whyte)
96. Modele psychiki:
Monopsychizm: klasyczna psychologia świadomości oraz nieklasyczne wersje psychologii świadomości (Brentano).
Dipsychizm: Psychika świadoma i nieświadoma (podświadoma) – Das Doppel-Ich (Max Dessoir) oraz topografia I Freuda.
Polipsychizm: więcej rodzaju psychizmu
97.Modele psychiki; Natura:
Nieznana (agnostycyzm)
Fizjologiczna
Psychiczna (treści i procesy)
Parapsychiczna
Metafizyczna
98. Słabe i silne rozumienie nieświadomości
99.Modele nieśiwaodmosci
Spersonifikowane ujęcie nieświadomości np. Jung
Odpersonifikowane ujęcie nieświadomego np. Szopenhauer
Ilościowy różna od świadomości tylko poprzez brak dostępności w doświadczeniu wewnętrznym, jak np. rozumiał to Johann F. Herbart.
Jakościowy (dodatkowo różna od świadomości):
Brak niektórych rodzajów procesów psychicznych (zwykle: języka, obrazów) lub też: Ich „nadmiar”, bowiem istnieją takie nieświadome procesy psychiczne, które nie mają analogii w świadomości - ze względu na natężenie - (moralność, twórczość).
100. Metafizyczne koncepcje nieświadomości:
„Wola” z koncepcji: Boehmego, Schellinga, Schopenhauera
101. Mistyczny naturalizm:
Nieświadomość jest całkowicie odgrodzona od rzeczywistości zewnętrznej.
Nie można na nią wpływać, resocjalizować jej ani wychowywać.
Wykracza poza czas (co oznacza, że procesy nieświadome są w pewnym sensie niezniszczalne).
Ma charakter infantylno-dziecięcy, archaiczny i seksualny.
102. Samuel Bogumił Linde: Bewust - z doświadczenia wiadomy, doświadczony, dobrze wiedzący, znający świadomy, wiadomy komu wiadomość z doświadczenia z doświadczeniem, biegle
103. Jan Śniadecki (1822):
Autor mówi o sile, dzięki której możemy przeświadczyć się o bycie naszym indiwidualnym przez akt umysłu zwrócony na to, co się w nas dzieie,
i stwierdza:
Tę ostatnią siłę umysłową nazywamy poczuwaniem się, przekonaniem wewnętrznem, umieniem siebie czyli sumieniem (conscientia).
104.Nieświadomość Pojawia się sporadycznie w pracach z pierwszej połowy XIX wieku jako synonim niewiedzy, ignorancji, braku wykształcenia, niskiego poziomu umysłowego.
Linde jeszcze nie odnotowuje tej kategorii;
Rodzimy odpowiednik niemieckiego terminu unbewusst to u niego:
„bezwiadom” i „bezwiadomie” - rozumiane jako: „wiadomości niemaiący” (1807).
105. Kremer mówił o nieswiadomosci ludów wschodu i bezświadomiu dzieci
106. Trentowski wprowadza nieświadomosć 20 lat wczesniej niż w francji w róznych określeniach.
107. Dziekoński – ruch antykartezjański
108. Feliks Jaroński (pozornie) utożsamia psychiczność ze świadomością:
109. Tradycja bezwiedna 1898
ludy nowe powstają i wymierają, kultura przeradza się wielokrotnie, lądy zapadają się i podnoszą, a bezwiedna tradycja, ta „arka przymierza między dawnemi i nowemi czasy” żyje i odzywa się jeszcze stłumionem echem, pod nutą ludowych wierzeń.
tradycja bezwiedna silniejszą jest od świadomego postępu.
110 Zygmunt Linowski (1770): odkrycie nieświadomości
111, Józef Kalasanty Szaniawski (1805) Zaleca ćwiczenie w panowaniu nad swoimi myślami, aby wymknąć się mentalnej inercji stale zagrażającej naszej psychice: mówi o nieświadomych czynności psychicznych
112. Jędrzej Śniadecki (1811): instynkt albo natchnienie oraz Stratyfikacja woli; Nieświadomość adaptacyjna
111. ujmował ukrytą sferę duszy w kategoriach topograficznych, jako pewien obszar czy też dziedzinę.
posłużył się specjalnym terminem - nieosobistość - na jej określenie;
to bezosobowe tło oraz ponadjednostkowy cel ludzkiego rozwoju;
prekursor idei nieświadomości kolektywnej (Jung), a nawet zwiastun myśli transpersonalnej.
112. Ferdynand Karol Gotard Dworzaczek 185:
koncepcja jawnego „ja” oraz ukrytego „ja” - prekursorska wobec „Das Doppel-Ich” (Max Dessoir, 1889).
jawna i będąca synonimem powierzchownego „ja” część duszy: jest owym człowiekiem zewnętrznym, śmiertelnym, który personifikuje się jako „ja” nam świadome
113. Ujęcia systematyczne:
Kremer:
Analizuje psychiczne funkcjonowanie człowieka w ramach trzech dyscyplin:
pneumatologii (duch sam w sobie),
antropologii (duch w powiązaniu z materią – relacja tego co świadome i tego co bezświadome), oraz
psychologii.
114. Lipiński Rozróżna w człowieku:
dwie klasy działań psychicznych.
Pierwszą stanowią działania psychiczne odbywające się w człowieku zarówno ze źwierzęciem, a te są bezświadome działania psychiczne, zowiące się niższemi albo zmysłowemi działaniami;
do drugiej klasy, należą zaś owe działania, które tylko wyłącznie człowiekowi są właściwe, które w epoce świadomości na jaw występują i wyższemi działaniami psychicznemi czyli umysłowemi się zowią.
115. Koncepcja nieświadomych zjawisk psychicznych – dopiero po rekonstrukcji.
Najpierw Ochorowicz traktował bezwiedne życie psychiczne w sposób przyrodniczy, pozytywistyczny.
W miarę upływu czasu - coraz bardziej skłaniał się ku przekonaniom o mistycznym charakterze, zgodnie z którymi podświadomość w postaci tzw. jaźni/osobowości syntetycznej odpowiadała za:
kształtowanie się i trwanie naszego poczucia tożsamości.
116. Podświadomość:
Dostępna w wewnętrznym doświadczeniu jednostki, a więc świadomość innego typu czy rodzaju.
Kryptopsychika: specyficzna – bezobrazowa, czuciowa, bezpostaciowa, bezimienna, a-intelektualna - postać świadomości.
Nie tylko w całości dostępna podmiotowi, ale w dodatku jest dostępna stale.
Interesujący wkład w problematykę psychicznej współdaności, czy też współświadomości (ang. coconscious; niem. mitbewusst).
117. Polska terminologia nieświaodmosci:
nie mające baczenia/bez baczenia (Petrycy);
na ktore niemamy baczenia (Narbutt);
na ktore częstokroć żadney niemamy baczności;
czucia, tak miłe iako y niemiłe, a ktorych my niepostrzegamy;
niewyraźne y pomięszane;
zachodzące mimo naszej woli (Linowski);
działające z mocy instynktu i natchnienia (Jędrzej Śniadecki);
bez wiedzenia (Dowgird, Linowski);
poniewolne (Petrycy, Śniadeccy;)
automatyczne (Jan Śniadecki, Libelt, Ochorowicz, Bogacki);
niedobrowolne, nie podlegające sile uznania (Jezierski);
bez uznania (Dziekoński, Jezierski, Kamiński, Szokalski, Lipiński);
zachodzące mimo - lub: bez - woli i wiedzy (Linowski, Kryszka, Dworzaczek, Cybulski);
nieprzytomne (Szaniawski, Szokalski);
niepoznane (Przeczytański);
nieotrzeźwione (Szaniawski);
niezeznawane (Bogacki
przyćmione (B. I. - Bazyli Ilnicki);
bezświadome (Kremer, Szokalski, Lipiński, Ochorowicz, Ziemba, Niezabudka vel. Rontaler);
mimowiedzowe; prześlepione; bezprzytomne; niepostrzeżone (Szokalski);
bezwiedne (Kremer, Majer, Lipiński, Ochorowicz, Bogacki)
pozaświadome (Ochorowicz);
machinalne (Jan Śniadecki, Szaniawski, Libelt);
impressio remanens oraz ślepe (duchowe i psychiczne) siły (Struve);
nałogowe/odbywające się z nałogu (Kochanowski, Śniadecki, Majer).
118.