98. Weryfikacjonizm i konfirmacjonizm Carnapa

Rozwija Indukcję probabilistyczną, w której indukcja łączona jest z rachunkiem prawdopodobieństwa, czego efektem jest Konfirmacja.

Logikę indukcji rozumiał C. jako teorię pojęcia konfirmacji; podobnie jak logika dedukcji jest teorią konsekwencji logicznej. Konfirmację rozumiał jako asymetryczną relację dwóch zdań, przy czym ostatecznie zmierzał do traktowania jej jako pojęcia ilościowego, któremu można w przypadku dowolnej pary zdań przypisać wartość liczbową: c(h, e) = r (gdzie: h to hipoteza, e dane obserwacyjne zebrane podczas eksperymentu lub obserwacji, r to wartość liczbowa wyrażająca stopień konfirmacji hipotezy przez dane obserwacyjne). Uwzględniając prace Reichenbacha oraz charakterystyczną dla siebie dychotomię analityczne -- syntetyczne, C. wyróżnił 2 pojęcia konfirmacji: empiryczne oraz logiczne. Logika indukcji miała być teorią logicznego pojęcia konfirmacji rozumianego jako uogólnienie pojęcia konsekwencji (pomiędzy 0 i 1 wprowadza się kontinuum wartości liczbowych). Wszystkie twierdzenia logiki indukcji o postaci "c(h, e) = r" są więc dla C. zdaniami analitycznymi i ich wartość logiczna nie zmieni się bez względu na postęp naukowy.

Aby możliwe było określenie wartości stopnia konfirmacji dowolnych dwóch zdań, muszą one należeć do jednego języka (przypominającego język I z Syntax), który jest tak skonstruowany, iż dopuszcza tylko skończoną liczbę prostych symboli. Na podstawowym poziomie można więc określić wszystkie różne od siebie kombinacje symboli, które C. określał jako opisy stanu (state descriptions); są one odpowiednikiem postulowanych przez Leibniza i Wittgensteina światów możliwych (opis stanu dał początek semantyce światów możliwych S. Kripkego). Każde zdanie jest prawdziwe w pewnych światach możliwych (zakres zdania), a więc jest równoważne alternatywie odpowiednich opisów stanu. Jeżeli znana jest funkcja, która przypisuje poszczególnym opisom stanu wartości liczbowe (tzw. funkcja miary), to miarą poszczególnych zdań jest suma wartości przysługujących opisom stanu należącym do ich zakresu. Z definicji stopnia konfirmacji określonej za pomocą funkcji miary: wynika, że aby określić stopień konfirmacji h przez e wystarczy określić, jaka wartość liczbowa przysługuje e (jaką wartość ma miara m (e)) oraz jaką wartość liczbową funkcja miary przypisuje koniunkcji . Wartość stopnia konfirmacji zależy więc wyłącznie od struktury zdań h, e oraz konstrukcji języka (tzw. logiczna interpretacja prawdopodobieństwa).