Platinum Egoist
Znów ten zapach... przyszedł. Lekko drżą mi ręce, kiedy odbieram od niego płaszcz, uważnie odwieszając do szafy. Poszewka jest lekko naderwana, trzeba by przyszyć... chłodne palce chwytają moją brodę i unoszą oporną twarz. Tonę wzrokiem w ciemnych oczach Kaoru, a moje dłonie kierowane własną wolą znajdują drogę przez jego klatkę piersiową na szczupłe biodra.
Pierwszy guzik koszuli. Przysuwam się bliżej, wdychając woń drogich perfum, intymny zapach jego ciała i papierosów.
Drugi, odpięty nieco szybciej. Jasna, delikatna skóra i miękkie, ciemne włoski. Sutki... trzeci guzik. Stwardniałe, ciemne guziczki - naciskam kciukiem, muskając ustami jego szyję. Krew płynie z miarowymi uderzeniami pulsu, sięga dłonią i szalik upada na podłogę. Zsuwam koszulę z ramion... czwarty, piąty - guziki rozpryskują się po podłodze, kiedy rozrywam gwałtownie poły koszuli, niecierpliwie pragnąc widoku, dotyku, smaku i zapachu. Leciutki, prawie niewyczuwalny smak potu w zagłębieniu obojczyka. Cichutki, słodki jęk, kiedy przesuwam językiem po nagiej skórze. Wygina się w delikatny łuk, otaczając ramionami moje barki. Unoszę go - jest lekki i drobny w moich ramionach jak dziecko. Droga do sypialni zaznaczona ubraniami, butami, jego torbą. Układam go na łóżku, jedną dłonią wyciągając pasek ze szlufek. Kaoru... jesteś...
- Piękny - mówię poważnie, całując go w nagie ramię. Przymyka oczy, wtulając twarz w poduszkę. Opiera się na łokciach, balansując przez chwilę całym ciałem na krawędzi łóżka. Opuszkami palców przesuwam przez delikatną linię kręgosłupa, zamykając dłonie na pośladkach. Syczy przez zęby kiedy nagle przygryzam jasną skórę pozostawiając na niej odrobinę napuchnięty, czerwony ślad. Jest pyszny. Smakuje tym wszystkim, czym smakować ma pożądanie. Pot, posmak goryczy i jego ciała. Upajający zapach słodkiego szaleństwa wibruje mi w nozdrzach, kiedy patrzy na mnie przez ramię, z dziwnym, kapryśnym uśmiechem na ustach. Teraz...
- Weź mnie, Die. Teraz.
Kropla tłustej oliwki leniwie spływa w dół, by zniknąć miedzy jego pośladkami. Chcę iść za nią, niech wytyczy mi szlak. Dłonie, usta, język, moje ciało chce go smakować, chcę być w nim tak, bym był jak najbliżej. Wewnątrz... czubek małego palca, wzdycha cicho. Wsuwam go głębiej. Jest ślisko, gorąco, tak dobrze... dodaję drugi, krzywi się lekko. Dyskomfort, mięśnie mimowolnie zaciskają się przed atakiem. Poruszam palcami, wyczuwając gładkie ścianki. Jęczy przeciągle... jeszcze chwilę, kochany. Kolejny palec. Jego ciało tężeje nagle, a z gardła wydobywa się niski, wibrujący jęk.
- Dotykaj mnie... jeszcze - błaga, starając się nasunąć bardziej, sięgnąć po więcej. - DaiDai... rozerwij mnie.
Krople potu spadają w dół, na jego plecy. Wygięty pode mną, cały w urywanym oddechu i płonącym spojrzeniu, krzyczy, kiedy wsuwam się w jego ciało. Jedno pchnięcie - opada niżej, mocniej wypychając biodra. Drugie, wychodzi mi na spotkanie, krzycząc głośno. Trzecie - moje palce zaciskają się na rozpalonej twardości, a po mojej brodzie spływa strużka krwi, gdy gryzie mnie w wargę. A potem jest dziki, pośpieszny rytm, chaotyczna symfonia i milion drżących dźwięków. Białe nasienie smakuje słoną słodyczą, a spod zamkniętych powiek wypływa kilka łez. Smakują nim, Kaoru. Jego ramiona pachną domem. Nim, i tym wyraźnym zapachem perfum ze szklanego, małego flakonika. Kaoru pachnie Platinum Egoist, a ja chłonę ten zapach każdą komórką wyczerpanego rozkoszą ciała.