WPROWADZENIE
O Panie, nasz Boże (…)
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
i czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich,
chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich;
złożyłeś wszystko pod jego stopy…
(Ps 8, 2a.5-7)
Człowiek - to brzmi dumnie. Ale czy zawsze, czy w każdych warunkach i okolicznościach?
A może inaczej: co stanowi o wartości człowieka i czy jest ona niezbywalna? Na ile i czy w ogóle można wycenić wartość człowieka, zaliczając go do „celebrytów” bądź „outsiderów” tego świata? Oto pytania, z którymi chcemy się zmierzyć w drugim miesiącu naszej pracy.
Nie ma człowieka, który lubiłby być upokarzany. Wewnętrzny brak zgody na takie traktowanie podpowiada, że zawsze należy stanąć w obronie samego siebie; mówi się: „w obronie swojej godności”. Istnieje zatem pewne intuicyjne poczucie własnej wartości, które domaga się uszanowania, tak ze strony innych, jak i przez siebie samego.
Niestety, wrażliwość na wartość osoby przesunęła się dziś z niej samej na rzeczy, które posiada, lub na pozycję, którą zajmuje. Jeśli godność człowieka nie jest zakorzeniona w nim samym, lecz w różnych wartościach zewnętrznych, to także szanowanie samego siebie przestaje być sensowne. Wówczas pojawia się problem z poczuciem zła (grzechu), które jest złem tylko wtedy, gdy jest czyjąś krzywdą. Nieznane staje się doświadczenie zła (grzechu) jako upokorzenia, czyli nie uszanowania własnej lub czyjeś godności. Młodzi, chociaż zastają ten współczesny bałagan z „godnością osoby” i ulegają jego wpływom, to jednak nie do końca dają się przekonać, że to jest słuszny stan rzeczy. Istnieje młodzieżowy opór wobec dzisiejszej segregacji rasowej na „celebrytów” i anonimowy tłum. Sami też mimo wszystko boleśnie przeżywają różne moralne porażki, w których mają poczucie straty na osobistej godności. Potrzebują wsparcia w zmaganiach o właściwe miejsce dla wartości, jaką jest godność człowieka.
Słowo Boże odnotowuje sytuacje, w których człowiek został postawiony na skraju absolutnej utraty wszystkiego. Jednak nie jest w stanie stracić swojej wartości w oczach Boga. Bardzo wyraziście ukazuje to historia Hioba. Bóg szanuje (kocha) człowieka zawsze za darmo, nigdy ze względu na stan posiadania, doczesną karierę, a nawet bez względu na doskonałość moralną. Popełniając grzech, człowiek nie szanuje samego siebie, ale nie niweluje to szacunku Boga do człowieka.
W encyklice Redemptor hominis bł. Jan Paweł II napisał: „Właśnie owo głębokie zdumienie wobec wartości i godności człowieka nazywa się Ewangelią, czyli Dobrą Nowiną. Nazywa się też chrześcijaństwem”. W centrum Dobrej Nowiny o człowieku i jego godności znajduje się Jezus Chrystus. Jest On bardzo wiarygodny w zabieganiu o godność osoby, gdy przebacza wbrew tłumom pochwyconej na grzechu cudzołożnicy czy gdy opowiada historię ocalenia człowieczeństwa w losach marnotrawnego syna. Dla Boga człowiek zawsze pozostaje V.I.P. (Very Important Person).
Ks. Adam Bab (Lublin)
Cz@t ze Słowem!
WPROWADZENIE, styczeń 2014
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
W drodze na XXXI Światowy Dzień Młodzieży - KRAKÓW 2016
www.kdm.org.pl, www.krakow2016.com