Niemożliwe jest spisanie całej wiedzy jaką posiadają ludzie w jednym dokumencie. Próbowano wcielić w życie koncepcje internacjonalizacji, która polegała na umożliwieniu swobodnego przepływu informacji na arenie międzynarodowej. Chciano zebrać i stworzyć jeden dokument zawierający prawdziwą wiedzę, na całym świecie oraz techniki dobroczynne dla całej ludzkości (marzenie Diderota i d'Alemberta)
„Encyklopedia musi być przystosowana do czasów, w których się pojawiła, a jej koncepcja i wybór materiału uwarunkowane są potrzebami i upodobaniami odbiorców, dla których jest stworzona. Kształt encyklopedii jest uzależniony od poziomu oświaty w danym kraju, a przede wszystkim od czynników narodowych, społecznych, politycznych i kulturowych”. Nie możliwe jest stworzenie międzynarodowej encyklopedii - jest to twór sztuczny i nieprzydatny dla większości potencjalnych odbiorców.
Aby spisać dane w encyklopedii należy odpowiednio pogrupować je w kategorie i wyselekcjonować najważniejsze. Ważne są dzieciny potrzebne do rozwoju człowieka i rozszerzenie jego wiedzy. Zadanie to należy powierzyć specjalistom z danej dziedziny, aby opis i podział był wiarygodny. Znane nazwiska naukowców, laureatów nagród i polityków stanowią też magnes dla odbiorców np. Isaac Newton. Aktualnie nie ma już tendencji sygnowania encyklopedii swoim nazwiskiem - zbyt duża liczba osób opracowujących.
Na wybór opisanych dziedzin nie może mieć wpływ narodowość, religia, historia czy przekonania osobiste. Istotne jest ujednolicenie terminologii, ocena przydatności i rzetelności informacji. Encyklopedia miała początkowo być bardzo poważna - humor podważa prestiż. Dopiero od XIX w. zaczęto poważne sprawy traktować delikatnie, często stosując anegdoty. Nie ma tematów zakazanych. W encyklopediach opisywane są różne dziedziny o szerokim zakresie, informacje o życiu codziennym zawarte są głównie w encyklopediach specjalnych i leksykonach.
Błąd rzeczowy w haśle powoduje zachwianie wiarygodności opisu danej dziedziny, ważna jest dokładność. Przeciętni odbiorcy chcą znaleźć wszystkie potrzebne dane, przedstawione w przystępny sposób, jak najbardziej aktualne. Dlatego wydaje się wiele suplementów i roczników. Zmiany edytorskie w kolejnych wersjach są niezbyt mile widziane przez odbiorców. 20 tomów to maksymalna zalecana liczba woluminów encyklopedii, większa liczba jest rzadko kupowana. Najlepsze są wydania jednotomowe (ewentualnie 3 tomowe) z dobrym indeksem, kilka haseł z danej dzieciny opisuje się szczegółowo do innych stosuje się odsyłacze. Czytelnik potrzebuje najczęściej „pigułki informacji”.
Dobrze jeśli encyklopedia zawiera ilustracje do wybranych haseł, szata graficzna musi być czytelna i ładna, nie należy zbytnio skupiać się na okładce.
Encyklopedia nie powinna być tendencyjna, ale nie istnieje też w pełni obiektywna. Każda może mieć jakiś cel: w starożytności chciano wykształcić człowieka w wielu dziecinach, aby wzniósł się na wyżyny filozofii, w średniowieczu chciano uczynić człowieka dobrym chrześcijaninem i odbudować wartości moralne, w XVIII w. dążono do uwolnienia od przesądów, zacofania, kierowano się do upowszechnienia wiedzy.
Początkowo gdy liczba autorów była niewielka istniała możliwość wyrażenia własnej opinii, poglądów, gdy liczba autorów wzrosła wyznaczenie upodobań stało się niemożliwe, również przy słabej edycji redaktorskiej część haseł była opisana szczegółowo część zawierała jedynie główne tezy, brakowało wspólnego stylu i koncepcji działań. Dopiero Brockhaus wyznaczył pewne ramy, proporcje artykułów, główne koncepcje i metody działania. Aktualnie nadal sygnuje się encyklopedie, rzadko nazwiskami częściej nazwą firmy wydawniczej np. Encyclopedia Britannica.
W przyszłości popularne stanie się przeglądanie encyklopedii na ekranie telewizora podłączonego do poczty elektronicznej przez kabel telefonu, jednak popularniejsze jest skorzystanie z dużego komputera pocztowego. Encyklopedie elektroniczne mają przed sobą przyszłość.
(morał z tego taki, że żyjemy w przyszłości i uczymy się z książek z prehistorii o współczesności miłej nauki)