Socjalizm.
Nazwa socjalizm
Nazwa socjalizm pochodzi od łacińskich słów socius oznaczającego wspólność, łączenie, i societas - wspólnota, stowarzyszenie.
Socjalizm można rozumieć na wiele sposobów, z których najważniejsze są dwa - socjalizm odnosząca się do myśli socjalistycznej oraz do ruchu politycznego, inspirowanego tą myślą.
Socjalizm a liberalizm
Ideologia socjalizmu wyrosła ze sprzeciwu wobec indywidualizmu liberalnego ocenionego jako przyczynę egoizmu i konfliktów prowadzących do dezintegracji społeczeństwa. Przeciwstawiono mu ideę kolektywizmu - zrzeszania jednostek kierowanych altruizmem i łagodnością w zintegrowane społeczeństwo. Liberalizm - suwerenność jednostki, wartością interes jednostki, formalne deklaracje suwerenności ludu i demokracji, nieufność wobec czynników politycznych - liberalizm polega na samodzielności jednostki; socjalizm - suwerenność społeczeństwa, wartością interes społeczeństwa, faktycznie wcielanie w życie idei suwerenności ludu i demokracji, nieufność wobec czynników politycznych - socjalizm polega na więzach społeczeństwa.
Geneza
Przyjęło się, że Francja i Anglia są kolebką myśli socjalistycznej, która swój początek ma w XIX wieku. Teoretykami socjalizmu połowy XIX w. byli m.in. Karol Marks, Fryderyk Engels, Pierre Proudhon i Michał Bakunin twórcy marksizmu, anarchizmu i anarchokolektywizmu. Wkrótce na gruncie marksistowskiej wersji socjalizmu powstała ideologia komunistyczna oraz ideologia socjaldemokratyczna.
Celem socjalistów było zbudowanie społeczeństwa bez ubóstwa, gdzie siły rynkowe nie są głównym mechanizmem podziału bogactwa oraz w którym funkcjonowanie społeczeństwa opiera się na wspólnej własności, wzajemnej współpracy i altruizmie.
Dwa kierunki w socjalizmie
Można wyróżnić dwie tradycje polityczne, występujące w myśli socjalistycznej - radykalną oraz umiarkowaną. Jako kryterium podziału uznaje się ocenę środków, za pomocą których można osiągnąć „cel ostateczny.
A. socjalizm umiarkowany
W początkowej fazie reprezentowały go doktryny Fouriera Owena i Saint Simona, związanych z socjalizmem brytyjskim i francuskim
koncepcja socjalizmu francuskiego
socjalizm francuski, datuje się w początkach u schyłku wielkiej rewolucji. Wspólnym elementem francuskich socjalizmów była krytyka liberalizmu i kapitalizmu.
Główne idee socjalizmu francuskiego, mające wkład w ogólny socjalizm:
- Idea zrzeszenia, dobrowolne łączenie się ludzi w celu rozwiązania wspólnych zadań stojących przed społeczeństwem.
- Idea wspólnoty, organizacja społeczeństwa na zasadzie wspólnej własności, produkcji i konsumpcji.
- Idea gminy, tworzenie lokalnych struktur władzy, w skali kraju federacja gmin.
- Idea wzajemności, rozwój organizacji wzajemnej pomocy jako szczególnych form zrzeszenia (np. kasy wzajemnej pomocy).
Szczegółowe propozycje socjalizmu francuskiego:
zniesienie wyzysku człowieka przez człowieka, powszechne prawo do pracy, prawo do minimum egzystencji, zasada gospodarki planowej, uznawanie postępu technicznego za motor rozwoju społecznego, respekt dla osiągnięc naukowych, technicznych, przywiązanie dużej wagi do oświaty, rozumowanie w kategoriach ogólnospołecznych.
Główne nurty socjalizmu francuskiego:
sensymonizm - nazwa wywodzi się od francuskiego arystokraty Claude-Henri hr. de Saint-Simon (1760-1825); który opracował doktrynę zwaną od jego nazwiska sensymonizmem. Sensymonizm zalicza się do socjalizmu francuskiego. Koncentruje się wokół idei industrii jako dobrze zorganizowanego społeczeństwa. Tam praca wynagradzana nie równo, więc powstaje własność prywatna ale służąca ogółowi, zniesienie wyzysku pracujących, wyeliminowanie konfliktów społecznych i wojen między narodami, oparcie stosunków międzyludzkich na współpracy. W industrii prawnicy i filozofowie zastąpieni przez techników i przemysłowców. Rząd miałby zarządzać produkcją i decydować o podziale dóbr wytworzonych.
fourieryzm - koncepcja zapoczątkowana prze Charlesa Fouriera.
Społeczeństwo wg. Fouriera miało być zgrupowane w wspólnoty ludzkie zamieszkujące osiedla rolniczo-przemysłowe nazwane falansterami, które miały liczyć 1620 - 2000 osób. Falaster był w jego koncepcji modelem idealnym wspólnoty ludzkiej. Falanstery ukształtowałyby dobrego, szczęśliwego, wolnego człowieka. Faourier nie widział w falasterach miejsca dla małżeństw monogamicznych, które miały zastąpić wolne związki, a dzieci nie byłyby wychowywane przez rodziców, ale wspólnie, przez cały falaster. Nie byłoby tez dyskryminacji płciowej.
Fourier zakładał, że współpraca jest kluczem do sukcesu. Pracownicy byliby nagradzani za ich pracę odnośnie ich wkładu. Planował, iż pewnego dnia na ziemi będzie 6 milionów takich wspólnot. Fourier wierzył też, że dzięki dobrej organizacji życia i pracy, można zlikwidować sprzeczność między naturą ludzką a przymusem, i przy okazji wyzwolić najlepsze cechy drzemiące w człowieku. By uniknąć znudzenia monotonną pracą, proponował zmieniać co kilka godzin wykonywane zajęcie.
doktryna Jeana Josehpa Louisa Blanca - Poglądy Blanca wywarły znaczący wpływ na rozwój idei socjalistycznych we Francji. Główną tematyką rozważań Blanca było prawo do pracy i organizacja pracy.
Blanc reprezentował socjalizm demokratyczny. Opowiadał się za upaństwowieniem przemysłu i handlu. Wg. Niego społeczne przedsiębiorstwa, zwane „warsztatami społecznymi”, miały stopniowo łączyć się ze sobą i wypierać przedsiębiorstwa prywatne i za czym idzie - również wypierać konkurencję, w czego efekcie miała powstać wspólnota wytwórcza, oparta na gospodarce społecznej. warsztaty społeczne jako organizatorzy pracy, mieli każdego wynagradzać według zdolności, każdemu według potrzeb.
Następnie państwo po spełnieniu się jako narzędzie transformacji miało przestać istnieć.
socjalizm brytyjski
owenizm - Robert Owen (ur. 14 maja 1771 w Newtown, Montgomeryshire - zm. 17 listopada 1858) - przedsiębiorca i reformator
Owen reprezentował socjalizm. Za fundamentalne przyjmował założenie o kształtowaniu natury ludzkiej uwarunkowaniami społecznymi, szczególnie wychowaniem, wykształceniem, zasadami wytwórczości i podziału dóbr oraz sposobami rządzenia. Zła natura ludzka potwierdzeniem złych stosunków międzyludzkich, a dobra natura potwierdzeniem dobrych stosunków. Zło kształtuje kapitalizm przez istnienie własności prywatnej. Przeciwieństwem kapitalizmu socjalizm osiągnięty reformami społecznymi. Rozumiał socjalizm jako naukę o organizacji społ. Plan tworzenia nowego społeczeństwa opierał się na przechodzeniu od własności prywatnej do spółdzielczych zrzeszeń wytwórczych (kooperatywy). Płace i konsumpcja miały być równe. Niezbędna była centralistyczna administracja zajmująca się zarządzaniem produkcją, wymiana i podziałem dóbr.
labouryzm - nurt socjalizmu brytyjskiego zapoczątkowany powstaniem 1893 Niezależnej Partii Pracy (Independent Labour Party), która jest polaczeniem organizacji politycznej z związkami zawodowymi.
Jej przewodniczący, Harold Laski (1893-1950) uważał, że celem socjalizmu jest państwo demokratyczne, pluralistyczne i opiekuńcze, wyposażone w siłę przymusu, którą należy wykorzystywać w interesie wszystkich klas społecznych. Socjalizm w tym rozumieniu miał tez zabarwienie religijne; odwoływał się do zasad moralnych myśli chrześcijańskie, takich jak np. rzetelnej pracy dla wspólnego dobra, wynagrodzeniu za pracę czy miłości do bliźniego, która ma zniszczyć wolnokonkurencyjną gospodarkę.
fabianizm - Inspirowany był myślą liberalizmu rewizjonistycznego w wydaniu J.S. Milla i L.T. Hobhouse`a; Zapoczątkowany przez założone w 1884 r. Towarzystwo Fabianów (Fabian Society) ich główną ideą był tzw. gradualizm, czyli stopniowe przeprowadzanie na forum parlamentu reform społecznych, które spowodują pokojową transformację kapitalizmu w socjalizm; w praktyce fabianie zdołali przeforsować m.in. reformy w dziedzinie zdrowia, pracy czy edukacji.
B. socjalizm radykalny
Babuwizm - wziął swoje miano od nazwiska rewolucjonisty Françoisa-Noëla Babeufa (1760-97)
naczelnym hasłem babuwistów była idea równości; przyczynę ucisku i niewolnictwa narodów upatrywali oni właśnie w nierówności, której źródłem jest własność prywatna, stąd żądali jej zniesienia oraz zniesienia prawa dziedziczenia. Babuwiści głosili równy podział dóbr, który miał być niezależny od wykonywanej pracy i znosić dziedziczenie. Chcieli również zlikwidować wielkie miasta i wprowadzić powszechny obowiązek pracy fizycznej oraz jednakowy sposób życia dla wszystkich.
Doktryna Babeufa zawiera głównie 3 idde:
zdobycia władzy przemocą, dzięki elicie rewolucyjnej, która ustanawiając dyktaturę rewolucyjną wprowadzi nowy porządek społeczny,
komunizmu agrarnego
egalitaryzmu absolutnego, czyli dla każdego tyle samo i to samo, niezależnie od talentów czy innych wyróżniających jednostkę czynników.
Blankwizm - nazwa pochodzi od Auguste Blanqui (1805-1881) francuski działacz i przywódca rewolucyjny, blisko połowę swego życia (prawie 37 lat) spędził w więzieniach.
Blankizm stał się synonimem rewolucyjnego hasła „chcieć to móc”, polegającego na przekonaniu, że zdobycie władzy państwowej to jedynie kwestia woli politycznej, zdecydowanych na wszystko rewolucjonistów.
Socjalizm marksistowski
Klasyczny marksizm zaczyna się wraz z pisanymi wspólnie przez Marksa i Engelsa: „Świętą rodziną” (1845) i „Ideologią niemiecką” (1846), a kończy „testamentem” Engelsa w postaci wstępu (1895) do „Walk klasowych we Francji” Marksa.
Na rdzeń klasycznego marksizmu składają się głównie teoria „wartości dodatkowej”, wyjaśniająca pochodzenie dochodu „niezapracowanego” i tezy o koncentracji i centralizacji przemysłu i kapitału wraz z rozwojem kapitalizmu.
W koncepcji Engelsa i Marksa życie społeczne jest rozumiane jako zespół procesów podlegających determinizmowi ekonomicznemu. Łączyli też załamanie się kapitalizmu z katastrofą gospodarki.
Nie ukrywali, że rewolucja socjalna będzie musiała uciec się do przemocy i nawet zaprowadzić dyktaturę, bo klasy nie oddają dobrowolnie ani władzy państwowej ani tym bardziej prywatnej własności.
Przyszły bieg życia jest interpretowany jako sekwencja bezklasowych i klasowych ustrojów społecznych: wspólnota pierwotna - niewolnictwo - feudalizm - kapitalizm - socjalizm - marksizm. Wskazuje ona kierunek rozwoju ludzkości i na historyczną konieczność (nieuchronność) upadku kapitalizmu i zwycięstwa socjalizmu.
Marksizm pragnie zastąpić wiarę religijną wiedzą naukową i myślenie zracjonalizowanym. Jest programowo ateistyczny i antropocentryczny, należy do tradycji pozytywistycznej, poszukującej wiedzy pewnej, opartej na faktach i prawdach rządzących życie społecznym i jego rozwojem.
Marksizm partyjny (Kautsky, Bernstein, Luksemburg skupieni w SPD [Socjaldemokratyczna Partia Niemiec)). Ważną rolę tutaj odegrał dziennik „Neue Zeit” - określany jako najbardziej miarodajne pismo marksistowskie do 1994 roku. Głównie dzięki temu dziennikowi doktryna Marksa i Engelsa zaczęła być rozumiana w kontekście politycznym.
Socjaldemokracja niemiecka przejęła wiele elementów z doktryny Marksa i Engelsa, m.in. program zniesienia klas, walka z wyzyskiem kapitalistycznym czy też wizja społeczeństwa „jutra”.
Socjalizm w Rosji
W rosyjskiej myśli społecznej socjalizm występuje w dwóch postaciach:
- rozumiany jako „rosyjski socjalizm”
- marksizm
Przez rosyjski socjalizm rozumie się, doktrynę socjalizmu agrarnego ,głoszącą, że Rosja w odróżnieniu od państw Europy Zachodniej, może dojść do socjalizmu skróconą drogą. Co ciekawe rosyjska myśl społeczna nie jest kontynuacją komunizmu agrarnego Babeufa czy innych teorii, można powiedzieć, że jest to oryginalny twór rosyjskiej myśli społecznej opartej przede wszystkim na tradycji obszcziny czyli chłopskiej wspólnoty gdzie pastwiska, lasy, rzeki stanowią wspólną własność gminy i są swobodnie użytkowane przez wszystkich członków danej społeczności.
Narodziny doktryny rosyjskiej łączy się z nazwiskiem Aleksandra Hercena, pisarza i radykalnego myśliciela demokratycznego. W swojej koncepcji marzył o ładzie społecznym, który jest sumą wolności indywidualnej i życia wspólnotowego. Wierzył, że Rosja ma wobec całego świata misję cywilizacyjną, co prowadziło do idealizacji narodu rosyjskiego. Hercen z sympatią odnosił się do ideałów wolnościowych i demokratyczno - republikańskich, jednak z czasem zaczął on myśleć o chłopskiej rewolucji.
Następną postacią tworzącą socjalistyczną koncepcję w Rosji był Mikołaj Czernyszewski, przywódca ideowy obozu demokratów. Głosił, że głównym problemem Rosji jest samowładztwo cesarskie, które uniemożliwia społeczną przebudowę kraju, a jedynym wyjściem jest rewolucja chłopska.
Czernyszewski uważał, że zacofanie cywilizacyjne Rosji, może stać się jej atutem, i stworzyć szansę przyspieszenia rozwoju społecznego i dogonienia Europy Zachodniej, bo osiągnięcia i doświadczenia zachodu mogą być przydatne w transformacji ustrojowej Rosji.
Tą gorszą stronę socjalizmu rosyjskiego prezentuje Narodna Wola - skrajnie rewolucyjna organizacja narodnicka, która walczyła z władzą państwową posługując się taktyką terrorystyczną.
Członkowie organizacji uważali, że akty terroru to najszybsza i najskuteczniejsza droga do obalenia rządu. Dążyli do wyzwolenia mas ludowych.
B I B L I O G R A F I A:
Bernacki W., Socjalizm, w: Słownik społeczny, red. B. Szlachta, Kraków 2004
Sombart W., Socjalizm i ruch społeczny, Lwów 1907
Tokarczyk R. - Współczesne doktryny polityczne
Chojnicka i W. Kozub-Ciembroniewicz, Doktryny polityczne XIX i XX wieku red. K. , Kraków 2000