NADCZYNOŚĆ TARCZYCY
DEFINICJA:
Nadczynność tarczycy to wzrost biosyntezy i uwalniania hormonów tarczycy oraz zespół kliniczny powstały w wyniku nadmiaru krążącej wolnej tyroksyny i trójjodotyroniny.
PRZYCZYNY NADCZYNOŚCI TARCZYCY:
Choroba Gravesa - Basedowa
Wole guzowate nadczynne
Pojedynczy guz autonomiczny (choroba Goetscha) - 30% przypadków
Mnogie guzy autonomiczne (choroba Plummera) - 60% przypadków
Rozproszona autonomia w formie zmian mikroguzowatych w całej tarczycy 10% przypadków
podostre zapalenie tarczycy (faza początkowa choroby de Querwain'a)
Choroba Hashimoto (Hashitoxicosis)
nadmierne wydzielanie TSH
gruczolak przysadki
nienowotworowa hypersekrecja przysadkowa TSH
ekotopowa produkcja TSH
Rak tarczycy
Umyślne zatrucie preparatami tarczycy (thyreotoxicosix factitia)
Przejściowa tyreotoksykoza noworodków (przezłożyskowy pasaż przeciwciał pobudzających tarczycę TSH)
Kosmówczak, zaśniad graniasty, wole jajnikowe - u dorosłych
CHOROBA GRAVESA BASEDOWA
Jest to choroba autoimmunologiczna, w której nadczynność tarczycy wywołana jest przez przeciwciała stymulujące tarczycę.
ZAPADALNOŚĆ W POLSCE:
1/2500/rok
Kobiety/ mężczyźni 4:1
Dzieci 12 x rzadziej niż dorośli
ETIOPATOGENEZA:
Czynnik genetyczny:
Defekt w obrębie genów układu HLA
Ograniczenie aktywności układu nadzoru immunologicznego limfocytów T - supresorowych
Wzrost aktywności limfocytów T typu Helper
Proliferacja przeciwciał reagujących z receptorem TSH
Indukcja limfocytów cytotoksycznych i wzrost ilości cytokin
Czynnik środowiskowy:
Fizyczne, np. napromieniowanie
Chemiczne
Infekcyjne: bakterie i wirusy (Yersinia enterocolitica)
Uraz psychiczny
Przewlekły stres
Nadmierna podaż jodu w diecie
Czynniki wewnątrztarczycowe:
U co najmniej 50% członków rodzin chorych na chorobę G - B w I stopniu pokrewieństwa stwierdza się w surowicy krwi obecność przeciwciał stymulujących tarczycę TSI.Ale tylko u niektórych z nich dochodzi do ujawnienia się choroby G-B.
OBJAWY KLINICZNE:
Badanie podmiotowe:
Postępujące osłabienie
Kołatanie serca
Uczucie gorąca
Spadek masy ciała
Uczucie zdenerwowania
Biegunki
Wtórny brak miesiączki
Badanie przedmiotowe:
Niepokój chorego
Niedobór masy ciała
Gładka (jedwabista), nadmiernie ocieplona skóra
Oftalmopatia (objawy oczne)
Powiększenie tarczycy ze szmerem naczyniowym
Tachykardia
Amplituda ciśnienia
Drżenie mięśniowe
Obrzęk przedgoleniowy
Ginekomastia u mężczyzn
LECZENIE:
Wyleczenie - brak objawów nadczynności tarczycy przynajmniej przez 5 lat po zakończeniu leczenia.
Czynniki pogarszające rokowanie wyzdrowienia:
występowanie choroby przed 20 rokiem życia (zwłaszcza przed 15 r.ż.)
występowanie choroby G-B u krewnych w pierwszym stopniu pokrewieństwa
bardzo wysoki poziom TSH przed rozpoczęciem leczenia
bardzo wysoki poziom FT3 w stosunku do FT4
objętość tarczycy u kobiet przekraczająca 30 ml, u mężczyzn 35 ml
Leczenie:
Tyreostatyki: leki wpływające na syntezę lub uwalnianie hormonów tarczycy
Pochodne tiouracylu:
Propylthiouracyl - PROPYCIL
Metylthiouracyl
Pochodne imidazolu:
Thimazol - METIZOL
Carbimazol
Leczenie tyreostatykami powinno trwać 18 - 24 miesiące.
Leki hamujące konwersję T4 do T3:
Propycil
Propranolol
Glikokortykoidy
Radiojod
leczenie chirurgiczne
racjonalny tryb życia, ograniczenie nadmiernego wysiłku, pełnowartościowa dieta
OBJAWY UBOCZNE STOSOWANIA TYREOSTATYKÓW:
1 - 5%: - skórna alergia
- przejściowa leukopenia
- bóle stawów
- zaburzenia smaków
- objawy dyspeptyczne
- wypadanie włosów
0,2 - 0,5%: - agranulocytoza
Poniżej 0,2%: - anemia aplastyczna
- trombocytopenia
- żółtaczka cholestatyczna
- vasculitis
- objawy rzekomotoczniowe
- hypoprotrombinemia
- hipoglikemia (Z. Hirata - pojawienie się przeciwciał p/insulinowych)