Skarga kasacyjna-instytucja procesowa,stwarzająca prawną możliwość legitymowanym podmiotom żądania weryfikacji orzeczenia wojewodz sadu amd
Przez Naczelny Sąd Adm. Naczelny Sąd Adm ma wyłącznie kompetencje kasacyjne-uchyla zaskarżone orzeczenie. Istnieje wyjątek- jeżeli Naczelny
Stwierdzi,ze w postep przed wjewodzkim sadem adm nie naruszono przepisów postep,które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy,może uchylic zaskarżone orzecznie i rozpoznac skargę.
Skarga kasacyjna służy od wyroków wojewódzkiego sądu adm. Przepisy ustawy pr o postep przed sądami adm nie
Wprowadzają ograniczenia prawa skargi kasacyjnej ze względu na rodzaj wyroku lub jego treśc. Skarga kasacyjna służy
Od postanowien ale tylko kończących postępowanie w sprawie,chyba,ze przepis szczególny stanowi inaczej.
Przedmiot zaskarżenia w przypadku postanowien jest ograniczony. Generalną regułą jest,że od każdego postanowienia kończącego postepowanie w sprawie
Słuzy skarga kasacyjna. Podstawą skargi kasacyjnej jest:-naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie
-naruszenie przepisów postępowania,jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naruszenie prawa materialnego przez błędną
jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie jest związane z kontrolą zgodności z prawem zaskarżonego działania lub bezczynności organu wykonującego adm
publ.. Podstawą skargi kasacyjnej w zakresie decyzji będzie ciężkie kwalifikowane naruszenie przepisów prawa materialnego i naruszenie przepis
prawa materialnego przez wadliwą wykładnię.
Legitymację do złożenia skargi kasacyjnej ma: strona( legitymację ma skarżący organ oraz uczestnicy postep),prokurator-niezaleznie od tego czy brał udział
W postep jeżeli według jego oceny wymaga tego ochrona praworządności lub praw człowieka i obywatela.
skarga kasacyjna powinna zawierać:
oznaczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego jako sądu do którego skarga jest kierowana;
wskazanie imion i nazwisk lub nazw stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;
oznaczenie pisma jako: "skarga kasacyjna";
podpis strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;
wymienienie załączników;
dołączone odpisy skargi kasacyjnej oraz odpisy załączników do doręczenia ich stronom;
dołączone pełnomocnictwo, jeżeli skargę kasacyjną wnosi pełnomocnik,
który uprzednio pełnomocnictwa nie złożył.
Do wymagań materialnych zaliczamy:
oznaczenia zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części;
przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia;
zawarcia w niej wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem
zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
Ostatnią przesłanką jest wniesienie skargi kasacyjnej w ustawowym terminie wynosi trzydzieści dni
od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Nie jest więc możliwe wniesienie skargi
kasacyjnej przed doręczeniem stronie powyższych dokumentów - skarga taka zostałaby uznana za przedwczesną
i w efekcie odrzucona. Doręczenie stronom uzasadnienia orzeczenia wraz z uzasadnieniem może następować:
z urzędu - dzieje się tak w przypadku:
postanowień, od których przysługuje stronie wniesienie środków zaskarżenia (art. 163 § 1 i 2)
wyroków (art. 142 § 1 w zw. z 141 § 1), z wyjątkiem sytuacji opisanej w art. 141 § 2
na wniosek strony wniesiony w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia lub doręczenia stronie odpisu sentencji - jeżeli sąd oddalił skargę (art. 141 § 2).
W tym przypadku odpis wyroku uzasadnieniem doręcza się tylko stronie, która złożyła taki wniosek (art. 142 § 2).
W myśl art. 177 § 2 trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej wiąże również prokuratora i Rzecznika
Praw Obywatelskich.
Zgodnie z treścią art. 177 § 1 wniesienie skargi kasacyjnej powinno nastąpić za pośrednictwem sądu, który wydał
zaskarżone orzeczenie.
Sądem do którego skarżący powinien wnieść skargę kasacyjną jest sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie. Sąd ten dokonuje szeregu czynności określanych jako postępowanie wstępne. Istotą postępowania wstępnego jest zbadanie dopuszczalności skargi kasacyjnej. Badaniu podlega to, czy wniesiona została:
przez uprawniony do tego podmiot;
od orzeczenia, które mogło być zaskarżone przy pomocy tego środka odwoławczego;
z zachowaniem ustawowego terminu;
z zachowaniem przewidzianych przez ustawę wymogów w kwestii formy.
Badanie to może dotyczyć tylko strony formalnej skargi kasacyjnej. Do rozstrzygania o merytorycznej dopuszczalności skargi kasacyjnej uprawniony jest wyłącznie Naczelny Sąd Administracyjny. Badanie dopuszczalności skargi kasacyjnej powinno rozpocząć się od przesłanek, które nie podlegają konwalidacji i powodują bezwzględną bezskuteczność dokonanej czynności procesowej. W przypadku stwierdzenia braków wojewódzki sąd administracyjny ma dwie możliwości, przedstawione przy omawianiu różnic w skutkach braków odnośnie wymagań formalnych i materialnych.
Strona przeciwna stronie wnoszącej skargę kasacyjną może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia jej odpisu skargi, wnieść do wojewódzkiego sądu administracyjnego odpowiedź na tą skargę. W sytuacji, w której nie upłynął jeszcze termin do wniesienia skargi kasacyjnej, istnieje możliwość połączenia przez stronę wnoszącą odpowiedź na skargę kasacyjną tejże odpowiedzi z własną skargą kasacyjną. Odpowiedź na skargę doręcza się skarżącemu.
Postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym kończy się przedstawieniem skargi kasacyjnej wraz z odpowiedzią na nią oraz aktami sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu.
Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym
Postępowanie przygotowawcze
Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym rozpoczyna się, na podstawie art. 180, od ponownego dokonania kontroli skargi kasacyjnej w zakresie zachowania terminu do jej wniesienia i wymagań formalnych. Kontrolą objęta jest też kwestii zasadności ewentualnego przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej lub wpisu od tej skargi. Kontroli dokonuje sąd w składzie jednego sędziego.
W przypadku stwierdzenia uchybień, które nie mogą zostać usunięte, Naczelny Sąd Administracyjny odrzuca skargę kasacyjną. Odrzucenie skargi zamyka postępowanie, ponieważ nie przysługuje od niego zwyczajny środek zaskarżenia. Natomiast stwierdzenie uchybień podlegających naprawie skutkuje zwrotem skargi kasacyjnej wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu. Powstaje wówczas konieczność uruchomienia przez ten sąd procedury wezwania strony wnoszącej skargę kasacyjną do uzupełnienia jej braków. Do wezwania takiego nie jest bezpośrednio uprawniony Naczelny Sąd Administracyjny.
Niestwierdzenie przez Naczelny Sąd Administracyjny żadnych braków skutkuje zarządzeniem rozpoznania skargi kasacyjnej.
Postępowanie rozpoznawcze [edytuj]
Zasadą w kwestii formy postępowania rozpoznawczego przed NSA jest rozpoznawanie skargi kasacyjnej na rozprawie w składzie trzech sędziów. Ustawa zezwala jednak w art. 182 w zw. z 181 na wyjątki od tej zasady. Naczelny Sąd Administracyjny może na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego rozpoznać skargę kasacyjną od:
postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego kończącego postępowanie w sprawie;
wyroku, jeżeli oparta jest wyłącznie na podstawie zarzutu naruszenia przepisów postępowania i jeżeli strona, która wniosła skargę kasacyjną, zrzekła się rozprawy, zaś pozostałe strony, w terminie czternastu dni od doręczenia skargi kasacyjnej, nie zażądały przeprowadzenia rozprawy. Zrzeczenie się rozprawy może być zawarte w samej skardze kasacyjnej, a jeżeli znajduje się w osobnym piśmie, powinno zostać wniesione w terminie otwartym do wniesienia skargi kasacyjnej.
W obu przypadkach rozpoznanie sprawy przez NSA na posiedzeniu niejawnym jest fakultatywne. Jeżeli Naczelny Sąd Administracyjny dojdzie do wniosku, że mimo zaistnienia powyższych przesłanek, dla wyjaśnienia sprawy konieczne jest przesłuchanie stron, wyznacza rozprawę.
Możliwość rozpoznawania skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym ma na celu usprawnienie i przyśpieszenie postępowania, co jest jednym z celów reformy sądownictwa administracyjnego.
W razie braku przepisów szczególnych do postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym należy stosować odpowiednio przepisy normujące postępowanie przed wojewódzkimi sądami administracyjnymi. Dotyczy to między przepisów o posiedzeniach sądu, o doręczeniach i terminach.
Postępowanie rozpoznawcze przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ulega zawieszeniu w tych samych przypadkach co postępowanie pierwszoinstancyjne, z wyjątkiem sytuacji, w której o zawieszenie wnoszą zgodnie wszystkie strony. W tym przypadku zawieszenie ma charakter obligatoryjny (w pierwszej instancji fakultatywny).
Umorzenie zawieszonego postępowania skutkuje uprawomocnieniem się orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego (
Orzeczenia wydawane w postępowaniu kasacyjnym [edytuj]
W przypadku uwzględnienia zarzutów klasyczny środek odwoławczy o charakterze kasacyjnym skutkuje uchyleniem orzeczenia i przekazaniem sprawy sądowi niższej instancji do ponownego rozpoznania lub zakończeniem postępowania w sposób formalny, w sytuacji w której nie ma możliwości rozpoznania sprawy co do jej istoty. Szczególny charakter skargi kasacyjnej w postępowaniu sądowoadministracyjnym przejawia się między innymi tym, że zawiera ona pewne cechy charakterystyczne dla apelacji.
Naczelny Sąd Administracyjny może:
oddalić skargę kasacyjną;
uchylić orzeczenie wojewódzkiego sądu administracyjnego i:
odrzucić skargę skierowaną do tegoż sądu;
umorzyć postępowanie przed tym sądem;
przekazać temu sądowi sprawę do ponownego rozpoznania;
rozpoznać skierowaną do tego sądu skargę;
umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną jeżeli:
nie ma ona usprawiedliwionych podstaw, albo
orzeczenie mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.
Pierwsza powód oddalenia skargi kasacyjnej zachodzi w sytuacji, w której NSA dojdzie do przekonania, że nie nastąpiło naruszenie przepisów prawa, na które wskazywał skarżący oraz że brak jest również takich podstaw, które Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest brać pod uwagę z urzędu (nieważność postępowania).
Drugi z powodów oddalenia skargi podyktowany jest ekonomią procesową, gdyż uchylenie wadliwie uzasadnionego ale trafnego orzeczenia powodowałoby, że rola sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, a któremu zwrócono sprawę do ponownego rozpoznania, ograniczyłaby się tylko do poprawienia uzasadnienia.
Oddalenie skargi kasacyjnej powoduje, że orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego staje się prawomocne.
WIERZYCIEL
Rozumie się przez to podmiot uprawniony do żądania wy konania obowiązku lub jego
zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym
Uprawnionym do żądania wykonania obowiązku jest:
w odniesieniu do obowiązków wynikających z decyzji lub postanowień organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego - właściwy do orzekania organ I instancji
w odniesieniu do obowiązków wynikających z orzeczeń sądowych lub innych organów albo bezpośrednio z przepisów prawa - organ lub instytucja bezpośrednio zainteresowana wykonaniem przez zobowiązanego obowiązku albo powołana do czuwania nad wykonaniem obowiązku,
W przypadku braku takiej jednostki lub jej bezczynności - podmiot na którego rzecz wydane zostało orzeczenie lub którego interesy prawne zostały naruszone w wyniku niewykonani obowiązku
w odniesieniu do obowiązków wynikających z. tytułów wykonawczych wystawionych przez ministra finansów publicznych - minister finansów publicznych
wierzycielem uprawnionym do żądania wykonania obowiązków w drodze egzekucji administracyjnej jest również obce państwo
ZOBOWIĄZANY
Zobowiązany - osoba prawna, jednostka organizacyjna nic posiadająca osobowości prawnej albo osoba fizyczna, która nie wykonała w terminie obowiązku o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym
A w postępow aniu zabezpieczający m - również osobę lub jednostkę, której zobowiązanie nie jest wymagalne albo jej obow iązek nic został ustalony lub określony, ale zachodzi obawa, że brak zabezpieczenia mógłby utrudnić lub udaremnić skuteczne prowadzenie egzekucji.
Stwierdzenie posiadania zdolności prawnej jest istotne, bo tylko jednostka, która ma zdolność do lego by być podmiotem praw i obowiązków może być zobowiązanym
Środki egzekucyjne mogą być stosowane wobec osób nie mających zdolności prawnej, jednakże od ich posiadania zależy skuteczność prawna czynności procesowych podejmowanych przez zobowiązanego w postępowaniu egzekucyjnym.
W tym zakresie należy stosować odpowiednio przepisy kpa dotyczące przedstawicieli ustawowych
Zobowiązany może podejmować czynności w postępowaniu egzekucyjnym osobiście lub przez peluomocnika chyba, że charakter czynności wymaga jego osobistego działania
W przypadku przejścia obowiązku objętego ty tułem wykonawczym na następcę prawnego zobowiązanego, postępowanie egzekucyjne jest kontynuowane a dokonane czynności egzekucyjne pozostają w mocy.
Zastosowanie dalszych środków egzekucyjnych może jednak nastąpić po wystawieniu przez wierzyciela nowego tytułu wykonawczego i skierowaniu go do organu egzekucyjnego wiiiz z urzędowym dokumentem wykazującym przejście dochodzonego obowiązku na następcę prawnego
Organ egzekucy jny może żądać od zobowiązanego złożenia wyjaśnień niezbędnych do prowadzenia egzekucji. Od wy konania tego obowiązku zobowiązany może się uchylić gdy istnieją podstawy odmowy zeznań lub odmowy odpow iedzi na pytania określone w kpa
OSOBA TRZECIA
W tym zakresie można wyróżnić
sytuację gdy osoba trzecia jest zainteresowana wszczęciem postępowania egzekucyjnego, które nic zostało podjęte.
Zakres uprawnień osoby trzeciej jest różny w zależności od rodzaju tytułu egzekucyjnego. Gdy obowiązek wypływa z orzeczenia sądowego, orzeczenia innego organu oraz
bezpośrednio przepisu prawa gdy organ lub instytucja bezpośrednio zainteresowana lub powołana do czuwania nad wykonaniem obowiązku nie podejmuje czynności w celu wszczęcia egzekucji lub takiej jednostki brak - osoba trzecia nabywa status wierzyciela Jeżeli obowiązek wynika z innych ty tułów egzekucyjnych, osoba, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku niewykonani obowiązku oraz organ zainteresowany wykonaniem obowiązku mają prawo skargi na bezczynność wierzyciela do organu wy ższego stopnia.
Na postanowienie o oddaleniu skargi służy zażalenie
W takich przypadkach osoba nie nabywa statusu wierzyciela a może bronić się tylko składając skargę
sytuację dotyczącą obrony osoby trzeciej przed egzekucją skierowaną do rzeczy lub prawa majątkowego do którego rości sobie prawa
PROKURATOR, RPO, ORGANIZACJA SPOŁECZNA
Wy mienione podmioty mają następujące uprawnienia
żądanie wszczęcia postępowania egzekucyjnego
Prokurator może żądać wszczęcia postępowania egzekucyjnego gdy organ egzekucyjny jest bezczynny mimo istnienia podstaw do wszczęcia tego postępowania / urzędu
Organizacja społeczna może żądać wszczęcia postępowania również w przypadkach gdy organ egzekucyjny pozostaje bezczynny a za wszczęciem przemawia:
uzasadniony cel statutowy tej organizacji
interes społeczny
Jeżeli jednak wszczęcie postępowania może nastąpić na wniosek wierzyciela to podmioty tc nic mogą wystąpić do organu egzekucyjnego z żądaniem wszczęcia postępowania
uczestniczenie w postępow aniu egzekucy jnym
Prokurator sam może włączyć się do tego postępowania
Organizacja społeczna musi wystąpić do organu egzekucyjnego z żądaniem wszczęcia postępowania
Rzecznik praw Obywatelskich ma te same uprawnienia procesowe co prokurator ale przesłanką jego udziału w postępowaniu jest zapewnienie przestrzegania prawa w odniesieniu do praw i wolności człowieka i obywatela
UCZESTNICY POSTĘPOWANIA EGZEKUCYJNEGO
Uczestnicy postępowania nie pozostają w stosunku procesowy, z organem egzekucyjnym
Zaliczamy do nich:
świadków
Egzekutor powinien ich powołać gdy zobowiązany nie jest obecny przy czynnościach egzekucyjnych albo gdy został wydalony z miejsca tych czynności.
Świadkowie powinni być obecni przy czynnościach egzekucyjnych jeżeli z takim wnioskiem wystąpił zobowiązany a także w innych przypadkach egzekutor uzna ich obecność za konieczną
biegłego skarbowego
Jest nim rzeczoznawca w określonej dziedzinie uprawniony do wyceny majątku zobowiązanego, wpisany na listę biegłych skarbowych.
dozorcę
Jest nim osoba sprawująca pieczę nad zajętymi ruchomościami
■ zarządcę nieruchomości
Osoba powołana do sprawowania zarządu gdy organ egzekucyjny odebrał zobowiązanemu zarząd