Desygnat danej nazwy jest to każdy jednostkowy przedmiot rzeczywisty oznaczany przez tą nazwę.
Zakres nazwy jest to zbiór jej wszystkich desygnatów.
Potocznie przez przedmiot rozumie się na ogół to co jest materialne i nieożywione. W powyższej definicji desygnatu nazwy pojęcie przedmiotu jest rozumiane szerzej . Otóż przedmiotem jest wszystko to co jest niesprzeczne (i tylko to). Obiekty materialne i nieożywione zarazem są przedmiotami w sensie tej definicji, ale przedmiotami w tym szerszym rozumieniu są też ludzie i zwierzęta jak również obiekty niematerialne, które jednak w rzeczywistości istnieją (takie jak smutek, radość itd.). Przedmiotem nie jest tylko to co sprzeczne np. kwadratowe koło.
Podziały nazw
nazwy proste to nazwy jednowyrazowe
nazwy złożone to nazwy składające się z co najmniej dwóch wyrazów.
Nazwy ogólne są nazwami posiadającymi co najmniej dwa desygnaty.
Nazwy jednostkowe mają dokładnie jeden desygnat
nazwy puste nie mają desygnatów
Jeśli podając nazwę radość mamy na myśli odczucie, to nazwa ta ma wiele desygnatów (czyli nazwa jest ogólna), ponieważ istnieje wiele radości na świecie. Nazwa Jan Kowalski jest jednostkowa . Zakładać będziemy, że nazwy własne mogą być jednostkowe lub puste, a nie mogą być ogólne. Podając nazwę Jan Kowalski wiemy bowiem o której osobie o tym imieniu i nazwisku mowa, dlatego też ta nazwa jest jednostkowa. Jeśli używając nazwy Zeus mamy na myśli mitologicznego boga, to nazwa ta jest pusta (ponieważ w rzeczywistości taki bóg nie istniał i nie istnieje). Ogólnie należy powiedzieć, że nazwy postaci mitologicznych, czy baśniowych są puste. Nazwa kwiat paproci też oczywiście jest pusta.
3) nazwa zbiorowa jest to nazwa, której poszczególny desygnat składa się z części czy
elementów (które same w sobie są jednostkowymi przedmiotami)
nazwa niezbiorowa to taka nazwa, której poszczególny desygnat jest niepodzielny.
W powyższym podziale stosuje się pewne umowy. Mimo tego, że w człowieku można wyróżnić części (głowę, tułów, ręce, nogi), to na ogół mówiąc o człowieku traktujemy go jako niepodzielną całość i dlatego nazwę człowiek uważamy za niezbiorową. Podobnie jest z nazwami: pies, kot, zwierzę, krzesło, stół itd. Typowymi przykładami nazw zbiorowych są: las (bo poszczególny las składa się np. z wielu drzew), zbiór wszystkich liczb parzystych (ponieważ na ten zbiór składa się wiele liczb), tłum ludzi (ponieważ jeden tłum składa się z wielu osób), wiosna rozumiana jako zespół zdarzeń atmosferycznych (wszystkie te zdarzenia składają się na jedną wiosnę).
Dosyć częste błędy wynikają z mylenia pojęcia nazwy ogólnej z pojęciem nazwy zbiorowej. Być może ma to związek z myleniem pojęć desygnatu nazwy i zakresu nazwy. Weźmy pod uwagę nazwę człowiek. Ze względu na to, że poszczególna osoba jest niepodzielna, nazwa człowiek jest niezbiorowa. Ponieważ jednak jest wielu ludzi na świecie ( mówiąc inaczej: ponieważ zakres tej nazwy jest wieloelementowy) to nazwa człowiek jest ogólna. Nazwa zbiór wszystkich liczb parzystych jest jednostkowa (ponieważ jest tylko jeden zbiór złożony z wszystkich liczb parzystych) i zbiorowa (ponieważ ten zbiór składa się z wielu liczb).
4) nazwa konkretna jest to nazwa, która odnosi się do obiektów materialnych lub tego
co jako materialne sobie wyobrażamy (w przypadku nazw pustych).
Nazwa abstrakcyjna jest to nazwa, która nie jest konkretna. Mówiąc inaczej nazwami abstrakcyjnymi są: nazwy relacji (bycie wyższym, bycie mądrzejszym itd.), nazwy własności (bycie wysokim, bycie mądrym itd.), nazwy sytuacji, zdarzeń, stanów rzeczy, nazwy uczuć i odczuć, nazwy liczb i zbiorów liczbowych.
Należy pamiętać o tym, że inaczej sklasyfikujemy nazwę biel (nazwa abstrakcyjna) i nazwę biała rzecz (nazwa konkretna). Analogicznie nazwą abstrakcyjną jest smutek człowieka (czy po prostu smutek), a nazwą konkretną - smutny człowiek. Nazwa wiosna jest nazwą abstrakcyjną, wiosnę można rozumieć jako stan rzeczy, czy zespół zjawisk atmosferycznych.
5) nazwą ostrą jest nazwa, która ma jednoznacznie wyznaczony zakres.
Nazwą nieostrą jest taka nazwa, której zakres nie jest jednoznacznie wyznaczony.
Inaczej można to określić w sposób następujący: jeśli o każdym obiekcie (posiadając o nim wystarczającą wiedzę) jesteśmy w stanie jednoznacznie rozstrzygnąć, czy jest , czy też nie jest desygnatem danej nazwy, to nazwa ta jest ostra. Jeśli natomiast istnieje chociaż jeden obiekt, co do którego są wątpliwości, czy jest desygnatem danej nazwy, czy nie jest, to nazwa ta jest nieostra.
Nieostrość nazwy jest związana z brakiem jednoznacznego kryterium oceniania przynależności obiektów do zakresu nazwy. Dla przykładu nazwa wysoki człowiek jest nieostra, ponieważ nie ma powszechnie obowiązującej umowy dotyczącej minimalnego wzrostu osoby wysokiej. Dla jednej osoby każdy powyżej 180 cm wzrosty będzie wysokim człowiekiem, a dla kogoś innego, żeby być wysokim człowiekiem trzeba mieć minimum 190 cm wzrostu. Podobnie nazwami nieostrymi są: dobry człowiek, sprawiedliwy wyrok, człowiek młody wiekiem.
Jeśli chodzi o pojęcia występujące w mowie potocznej, to na dobrą sprawę większość z nich należałoby uznać za nieostre. Pojęcia, które na pewno są ostre to pojęcia matematyczne (kwadrat, pięciokąt, liczba naturalna, 5 itd.) oraz pojęcia definiowane na gruncie prawa (osoba pełnoletnia (w rozumieniu prawa), posiadacz samoistny rzeczy, posiadacz zależny rzeczy, czyn fakultatywny, prawo cywilne itd.). Nazwami ostrymi są też (zawsze) nazwy jednostkowe i nazwy puste. Jeśli bowiem wiemy, że np. dana nazwa jest pusta, to o każdym obiekcie powiemy, że nie jest jej desygnatem. Zatem dla każdego obiektu jednoznacznie rozstrzygniemy kwestię jego przynależności do zakresu tej nazwy.
6)nazwa wyraźna to taka nazwa, która ma wyznaczoną treść pozwalającą na
jednoznaczne wyznaczenie jej zakresu.
Tą treść o której mowa można uznać za definicję danego pojęcia.
Nazwami niewyraźnymi są nazwy pojęć, których definicje nie pozwalają na
jednoznaczne wyznaczenie zakresów tych nazw.
Już na podstawie samych definicji widać, że istnieje pewna zależność pomiędzy ostrością, a wyraźnością. Otóż, jeśli nazwa jest wyraźna, to jest też ostra. Zatem, zgodnie z prawem transpozycji, jeśli nazwa jest nieostra, to jest też niewyraźna.
7) Nazwa jest generalna gdy jest nadana ze względu na cechy jej desygnatów.
Nazwa indywidualna jest nadawana tylko po to, aby oznaczyć desygnaty, a nie ze
względu na ich cechy.
Nazwami indywidualnymi są nazwy własne, a pozostałe nazwy są generalne. W szczególności nazwą generalną jest najwyższa góra świata (pewna cecha desygnatu bezpośrednio w nazwie występuje). Nazwą generalną jest też nazwa góra (mimo, że żadne cechy desygnatów nie występują bezpośrednio w tej nazwie, to jednak odróżniamy góry od wielu innych obiektów, a to znaczy że nazwa góra jest generalna).
8) Każda nazwa, nawet pusta, jest nadawana tak jakby miała desygnaty. Mówi się wówczas o intencji z jaką nadajemy daną nazwę. Możliwa jest intencja jednostkowa i intencja ogólna. Przykładami nazw o intencji jednostkowej są nazwy własne. Innymi przykładami nazw o intencji jednostkowej są: najwyższa góra świata, najgłębsze jezioro w Polsce, aktualny mistrz świata w biegu na 100 metrów mężczyzn, najszybszy biegacz świata.
Należy zauważyć, że spośród podanych czterech przykładów trzy pierwsze to przy okazji nazwy jednostkowe, natomiast czwarta nazwa jest nazwą pustą, choć o intencji jednostkowej ( w ścisłym sensie, gdy mówimy, że ktoś jest najszybszy, to mamy na myśli, że jest on szybszy od każdego innego. W szczególności gdyby były dwie równie szybkie osoby szybsze od każdej innej, to by nie było tej najszybszej osoby.) W naszym przykładzie nie jest nawet powiedziane na jakim dystansie dana osoba ma być najszybsza, ani w jakim okresie (czy teraz, czy wcześniej) , zatem należy uznać, że nazwa jest pusta.