Symbole wolnomularskie
(tekst pochodzi ze strony www.dagobertsrevenge.com)

Istnieje dziewięć klas masońskich emblematów, spośród których pierwszych osiem to: Naczynie z kadzidłem, Pszczeli Ul, Księga Konstytucji strzeżona przez Miecz Tylera, Miecz skierowany w Nagie Serce, Wszystkowidzące Oko, Kotwica i Arka, Czterdziesty Siódmy Problem Euklidesa, Klepsydra oraz Kosa
	Naczynie z kadzidłem jest emblematem czystego serca, które zawsze jest akceptowaną ofiarą dla Bóstwa, i jak ono się jarzy od gorąca, tak samo nasze serca powinny promieniować wdzięcznością dla wielkiego i dobroczynnego Autora naszej egzystencji za wielorakie błogosławieństwa i przyjemności, którymi się radujemy.
Ul Pszczeli  jest emblematem przemysłu, i poleca praktykowanie tej cnoty wszystkim stworzeniom, od najwyższych serafinów w niebiosach po najniższe gady w pyle. Uczy nas, że przybyliśmy na ten świat jako racjonalne i inteligentne istoty, dlatego powinniśmy być pilni; nigdy nie powinniśmy siedzieć w miejscu kiedy stworzenia wokół nas są w potrzebie, szczególnie kiedy jest w naszej mocy ulżyć im bez sprawiania nam samym kłopotu.
	Księga Konstytucji strzeżona przez Miecz Tylera przypomina nam, abyśmy zawsze byli czujni i ostrożni w swoich myślach, słowach i czynach, szczególnie w obliczu wrogów Masonerii, zawsze nosząc w pamięci te prawdziwie masońskie cnoty, milczenie i ostrożność.
Miecz skierowany w Nagie Serce demonstruje nam, że sprawiedliwość wcześniej czy później dosięgnie nas; i mimo że nasze myśli, słowa i czyny mogą pozostać ukryte przed oczami ludzi, Wszystkowidzące Oko, któremu posłuszne jest Słońce, Księżyc i Gwiazdy, i pod którego uważną opieką nawet Komety wyczyniają swoje zdumiewające rewolucje, nurtuje najgłębsze zakamarki ludzkiego serca i będzie nagradzać nas zgodnie z naszymi zasługami.
	Kotwica i Arka są emblematami uzasadnionej nadziei i dobrze spędzonego życia. Są symbolem Świętej Arki, która bezpiecznie prowadzi nas przez to burzliwe morze kłopotów oraz tej Kotwicy, która bezpiecznie trzyma nas w spokojnej przystani, gdzie nie kłopoczą nas niegodziwcy, a zmęczeni odpoczywają.
Czterdziesty Siódmy Problem Euklidesa uczy Masonów, aby miłowali sztuki i nauki.
	Klepsydra jest symbolem ludzkiego życia. Zauważ, jak szybko płynie piasek i jak prędko nasze życie dobiega końca. Nie możemy bez zdziwienia patrzyć na te małe cząsteczki zawarte w tej maszynie - jak przemijają niemal niezauważalnie; a jednak, ku naszemu zdziwieniu, w przeciągu godziny wyczerpują się. Tak samo dzieje się z człowiekiem. Dziś rozwija łagodne liście nadziei; jutro kwitnie; następnego dnia nadchodzi mróz, który szczypie pędy; i kiedy myśli, że jego wielkość jeszcze przed nim, upada, jak liście jesienią, aby wzbogacić naszą matkę ziemię.
Kosa jest emblematem czasu, który tnie kruchą nitkę naszego życia i rzuca nas w wieczność. Zauważ, jakie spustoszenie czyni Kosa Czasu pośród ludzkiej rasy. Jeśli przypadkiem umkniemy licznym chorobom i wypadkom dzieciństwa i młodości i w zdrowiu i wigorze przeżyjemy lata męskości, jednak musimy być ścięci przez pożerającą wszystko Kosę Czasu i zgromadzeni w krainie, gdzie nasi ojcowie poszli przed nami.
	Dziewiąty to  Opadający Młot Drewniany, Łopata, Trumna i Gałązka Akacji. Od Młota Drewnianego zginął nasz Wielki Mistrz Hiram Abiff; Łopatą wykopano jego grób; w Trumnie go złożono, gdzie spoczywają bez życia jego resztki; a Gałązka Akacji zakwitła nad jego grobem.
Pierwsze są uderzającymi symbolami śmiertelności i dostarczają poważnej refleksji wszystkim myślącym ludziom, ale byłyby bardziej mroczne i ciemne gdyby nie Gałązka Akacji, która zakwita nad grobem. Ma ona nam przypominać, że istnieje niezniszczalna część wewnątrz nas, która nosi znamiona najbliższego powinowactwa z Najwyższą Inteligencją, która przenika całą naturę i która nigdy, przenigdy nie zginie. Tak więc zamykamy objaśnianie emblematów uroczystymi myślami o śmierci, które bez objaśnienia byłyby równie mroczne i ciemne, ale nagle odżywamy dzięki tej wiecznie zielonej i wiecznie żywej gałązce wiary, która wzmacnia nas zaufaniem i spokojem, aby spojrzeć w błogosławioną nieśmiertelność i nie wątpimy w to, że owego sławnego poranka zmartwychwstania nasze ciała powstaną i staną się tak samo pozbawione zepsucia, jak nasze.
Naśladujmy więc naszego Wielkiego Mistrza Hirama Abiffa w jego cnotliwym i uprzejmym zachowaniu, w jego niekłamanej pobożności wobec Boga, w jego ufności, abyśmy mogli powitać srogiego tyrana, Śmierć i przyjęli ją jak uprzejmego posłańca od Najwyższego Wielkiego Mistrza, który przeniesie nas z niedoskonałego do doskonałego, chwalebnej i  niebiańskiej Loży tam w górze, gdzie mieszka Najwyższy Architekt Wszechświata.

---