1.Zmienna globalna - wyjaśnić

Zmienna globalna to taka zmienna, do której dostęp możliwy jest z każdego miejsca programu. Po jej zadeklarowaniu wszystkie funkcje i skrypty mogą z niej korzystać. Pozwala to zaoszczędzić pamięć. Jeżeli zmienna globalna została zadeklarowana, ale nie przypisano do niej jeszcze żadnej wartości, wynikiem jej wywołania będzie zbiór pusty. Przykład deklaracji zmiennej globalnej `x':

>> global x

2.Wyniki działań: A.*B A*B i jakieś tam inne operacje A [1 2;2 3] B[1 1;2 1]

Jeżeli A = [ 1 2 oraz B = [ 1 1 to:

2 3 ] 2 1 ]

A.*B = [ 1*1 2*1 = [ 1 2

2*2 3*1 ] 4 3 ]

A*B = [ 1*1+2*2 1*1+2*1 = [ 5 3

2*1+3*2 2*1+3*1 ] 8 5 ]

3.Operacja wyciągania z macierzy A[3, 1:5] [.....]

Polecenie A[3, 1:5] wywoła elementy macierzy A z wiersza 3 i kolumn od 1 do 5 (co 1)

4.Napisz polecenie umożliwiające wykreślenie funkcji: V=Ae^bsin(t) dla t[0;20]

A=1

B=...

Zrobić do wykresu: legenda, podpisać osie, tytuł wykresu, wyświetlanie , pewnie jakąś kolorową przerywaną linią)

t = 0:20;

A = 1;

b = 2;

V = A*exp(b*sin(t));

plot (t,V,'r:');

title (`Zadanie 4');

xlabel (`t');

ylabel (`V');

legend ('V = A*exp(b*sin(t))')

5.Różnica miedzy m-plikiem skryptowym a funkcyjnym

M-plik skryptowy to odrębny program, który wywołujemy wpisując jego nazwę (bez rozszerzenia) w oknie głównym Matlaba. Następuje szereg procedur zapisanych w skrypcie.

M-plik funkcyjny zawiera jedynie funkcję, którą możemy się posłużyć do naszych obliczeń, bądź też zwraca wynik dla podanej przez nas wartości. Odnosimy się do niej używając jej nazwy (nazwy pliku, w którym została zapisana).

Przykład m-pliku skryptowego: Przykład m-pliku funkcyjnego:

x=input (`Podaj wartość x: ') function y = funkcja(x)

y=sin(x.*x) y=sin(x.*x)

6.Napisz skrypt obliczający równanie kwadratowe

clear all

clc

disp('Rownanie kwadratowe a*x^2+b*x+c')

a=input('Podaj a: ');

b=input('Podaj b: ');

c=input('Podaj c: ');

delta=b*b-4*a*c;

disp('Szukane pierwiastki:')

x1=(-b-sqrt(delta))/2*a

x2=(-b+sqrt(delta))/2*a

7.napisz m-plik pochodna funkcji : y(x)=x²/(x³+1)

l=[1 0 0];

m=[1 0 0 1];

disp('Zadana funkcja:')

G=tf(l,m)

l1=polyder(l);

m1=polyder(m);

disp('i jej pochodna:')

G1=tf(l1,m1)

8.napisz m-plik obliczający całke y=x³+3x²-9x-2 <-5,5>

Plik „calka.m”:

function y = calka(x)

y=x.^3+3*x.^2-9*x-2

W oknie głównym:

quad('calka',-5,5)

9.procedura ode 45 - wyjaśnić

ode45(`nazwa_funkcji',wektor_przedz_czas,wektor_war_poczatk)

10.Równanie opisujące PID , schemat, widok wykresu podczas robienia i symulacji zapisanie do pliku i tam inne bajery

11.zamodelowanie schematu:

y..+4y.+29y=0

y.(0)=15 y(0)=15

Zapewnić obserwację sygnału y I możliwość późniejszego odtworzenia

W obu integratorach w polu „Initial condition” wpisujemy wartość „15”

---