8820

Na rozkaz marszałka „Mózgu” gen. „Członek” przeprowadził atak na twierdzę w „Dolinie Miłości” znajdującej się w dolinie „Uda” przy wsi „Podbrzusze Dolne”. Gen. „Członek” w porozumieniu z majorem „Rączką” wysłał na zwiad kaprala „Paluszka” który stwierdził, że teren jest nieco zalesiony i miejscami podmokły. Wobec takiej sytuacji terenowej gen. „Członek” wydał rozkaz ataku i nagłym ruchem wsunął się do wsi „Podbrzusze Dolne” zdobywając bez specjalnego wysiłku wieś „Popkowice” a międzyczasie zaatakował „Cyckowice” gdzie przy zaciętej walce zdobył dwa wzgórza o wyjątkowym znaczeniu. Po chwilowym odpoczynku miał się rozpocząć atak na najpiękniejszy punkt twierdzy w „Dolinie Miłości”. Tuż przed świtem major „Sztywny” przesunął się przez osadę „Pachwinę” skąd całą siłą ruszył do natarcia. W ogniu walki zginął kapral „Błonka” który przez pewien czas przeciwstawiał się majorowi „Sztywnemu”. Major „Sztywny” wykazał się niespotykaną siłą: to atakował, to wycofywał się. Jego pociski rozbijały się o mury twierdzy w „Dolinie Miłości”. Walczył również sierżant „Śmietanka” który niestety został schwytany i wzięty do niewoli. Według wywiadu został skazany na dziewięć miesięcy pobytu w więzieniu w „Dolinie Miłości” z nakazem nie oglądania światła dziennego. Zginał nawet major „Sztywny” po którym dowództwo objął kapral „Flak”. Po uroczystym pogrzebie majora „Sztywnego” sytuacja dla kaprala „Flaka” stała się beznadziejna. Zmuszony został wycofać się do wsi „Popkowice” celem odpoczynku do mobilizacji i nowych sił do nowego natarcia