Zebranie z rodzicami - październik

Temat zebrania: Czy moje dziecko jest nadpobudliwe psychoruchowo, czy tylko bardzo żywe?

Cele :

• Wspomaganie umiejętności wychowawczych rodziców.

• Zapoznanie rodziców z objawami nadpobudliwości ruchowej.

• Wyjaśnienie terminu ADHD.

• Stworzenie możliwości wymiany doświadczeń.

Czas trwania: do 60 minut.

PRZEGIEG ZEBRANIA

1. Przywitanie się i przedstawienie tematu zebrania.

2. Ćwiczenia : „ Jakie zachowania dzieci świadczą o nadmiernej ruchliwości?

3. Nadpobudliwość psychoruchowa i jej przyczyny.

Co to jest nadpobudliwość psychoruchowa i jakie są jej przyczyny?

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej znany jest od ponad stu lat, ale w różnych okresach był różnie nazywany. Obecnie zgodnie z klasyfikacją Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego jest to ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi.

Nadpobudliwość, czyli nadmierna pobudliwość, może dotyczyć wielu rzeczy. Dziecko nadpobudliwe ma za mało zdolności do wewnętrznej kontroli i hamowania. Są trzy grupy objawów charakterystycznych dla nadpobudliwych dzieci:

• Nasilone zaburzenia uwagi, czyli niemożność jej skoncentrowania.

• Nadmierna impulsywność.

• Nadmierna ruchliwość.

Wymienione objawy są obecne w zachowaniu cały czas. W zależności od wymagań i tolerancji otoczenia mogą one mniej lub bardziej przeszkadzać i utrudniać życie dziecka i innych. Ponieważ nadmierną ruchliwość i impulsywność często trudno jest od siebie rozgraniczyć, naukowcy wyodrębnili trzy podtypy nadpobudliwości psychoruchowej ( ADHD).

1.Podtyp z przewagą zaburzeń koncentracji uwagi.

Dziecko nie może się skupić na tym, co mówi nauczyciel, zapomina, o czym przed chwilą rozmawiało, w czasie odrabiania lekcji interesuje się wszystkim dookoła, nie pracą. Takie dzieci w miarę spokojnie siedzą w ławce czy przy biurku, nie wzbudzając swoim zachowaniem niepokoju dorosłych, ale w pisaniu popełniają błędy, źle przepisują cyfry lub znaki działań, nie rozwiązują zadań, bo nie są w stanie przeczytać ich treści do końca. W związku z tym często nie wykorzystują swoich potencjalnych możliwości.

2. Podtyp z przewagą nadpobudliwości psychoruchowej.

Dziecko cały czas biega, skacze. Oglądając telewizję, zmienia bez przerwy kanały. Odpowiednio zmotywowane potrafi odrobić całą

prace domową od początku do końca. Te dzieci głównie biegają, są niezmordowane, ciągle zmieniają miejsce. Najprzyjemniejszą dla nich rozrywką jest wszystko, co kojarzy się z ruchem lub szybkością. W szkole nie mają kłopotów z przyswojeniem sobie materiału, ale szybko się nudzą i wstają z ławki. Odpowiadają na pytania nauczyciela, nawet jeśli nie są do nich skierowane.

3. Typ mieszany.

U takiego dziecka występują zarówno nasilone objawy niepokoju ruchowego, słaba kontrola impulsów oraz objawy zaburzeń koncentracji uwagi.

Jeżeli objawy nadpobudliwości występują tylko w jednej sytuacji, to nie jest to nadpobudliwość. Należy wtedy poszukać przyczyny niespokojnego zachowania w domu czy tez w szkole. Nadpobudliwość jest to cecha podobna do wzrostu, czyli są dzieci nadpobudliwe nadmiernie, flegmatyczne i wszystkie pomiędzy tymi skrajnościami. O tym, czy objawy dziecka są aż tak nasilone, że możemy mówić o zaburzeniu decyduje funkcjonowanie, czyli to, czy objawy znacznie utrudniają życie dziecku i stają się źródłem problemów w szkole czy w domu lub w obu miejscach. Jeśli jednak dziecko jest bardzo żywe, nieuważne, impulsywne, ale ono samo i wszyscy wokół nie uważają tego za problem i są zadowoleni, to takie dziecko na pewno nie jest nadpobudliwe.

Przez wiele lat uważano, że przyczyną nadpobudliwości psychoruchowej jest nieprawidłowa sytuacja domowa lub błędy popełnione przez rodziców. Najnowsze badania wykazują, że zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest zaburzeniem przekazywanym z pokolenia na pokolenie, czyli uwarunkowanym genetycznie.

4.Ćwiczenie- uzupełnianie ankiet przez rodziców.

5.Najczęściej obserwowane objawy nadpobudliwości psychoruchowej .

-Jeżeli w ankiecie pojawiło się dużo znaczków, oznacza to, że trzeba dziecku pomóc radzić sobie z codziennymi obowiązkami i przyjemnościami. Nadmierna aktywność ruchowa, kłopoty z impulsywnością i zaburzeniami koncentracji uwagi są dla takiego dziecka ogromnym bagażem, który na co dzień nosi w plecaku.

6. Wymiana doświadczeń dotyczących pracy z dziećmi zbyt ruchliwymi.

7. Przedstawienie sposobów kierowania rozwojem dziecka nadpobudliwego:

• Unikanie sytuacji powodujących dodatkowe napięcia u dziecka.

• Przestrzeganie od najmłodszych lat stałych godzin posiłków, odrabiania lekcji, snu, zabawy.

• Jednolite zasady postępowania obojga rodziców w stosunku do dziecka.

• Zwracanie uwagi na zachowanie dziecka w każdym momencie, a nie tylko wtedy, gdy zachowuje się niepoprawnie.

• Wydawanie poleceń w krótkiej formie. W danym momencie wyznaczać co najwyżej trzy czynności do wykonania i od razu chwalić za wykonanie.

• Organizowanie pracy i nauki wg ustalonych reguł ( czas pracy, powtarzanie poleceń, chwalenie, dyskretna pomoc, nagradzanie za drobne sukcesy).

8. Omówienie bieżących spraw klasowych.

9. Rozmowy indywidualne/

10. Zakończenie zebrania, pożegnanie rodziców.

1

---