Powtórzenie Międzynarodowe Finanse Przedsiębiorstw, 11.01.2015

MOŻLIWE PYTANIA:

1. Ryzyka związane z działalnością przedsiębiorstw

Ryzyko walutowe – jest specyficznym rodzajem ryzyka, które polega na tym, że w następstwie niekorzystnych zmian kursów walutowych może nastąpić zmniejszenie należności lub wzrost zobowiązań w transakcjach zagranicznych w przeliczeniu na walutę krajową. Przedsiębiorstwo nie stosujące zabezpieczeń ma otwartą pozycję walutową – jest narażone na ryzyko. Celem zarządzania ryzykiem jest natomiast domknięcie lub zamknięcie pozycji, tak by być mniej wrażliwym lub niewrażliwym na wahania kursów.

Nie tyle nieograniczone, tylko trudno je badać, oszacować, nawet znając reguły makroekonomiczne, nie jesteśmy w stanie przewidywać kierunku zmian; antidotum to zawieranie transakcji zabezpieczających; istotne jest to, że tylko zabezpieczamy pozycje walutową netto, otwartą.

To poziom stóp procentowych ma największy wpływ na kurs waluty. Jako firma zawsze będziemy trochę na przegranej pozycji jeśli chodzi o kursy walutowe -> spekulanci! Najistotniejszy element to rozsądek i brak polotu.

Ryzyko ekonomiczne - jest ono miarą wrażliwości rynkowej wartości majątku oraz przepływów pieniężnych na przyszłe, antycypowane zmiany kursów walutowych. Niezwykle ważne przy kalkulacji cen zagranicznych, cen transferowych oraz budowaniu business planów dla nowych przedsięwzięć.

Wahania kursów walutowych wpływają także na pozycję konkurencyjną przedsiębiorstwa. Ten typ ryzyka, określany mianem ryzyka ekonomicznego, w przeciwieństwie do przedstawionych powyżej ma charakter długofalowy. Przykładowo, długotrwałe umacnianie się waluty krajowej wobec walut głównych odbiorców eksportu powoduje spadek konkurencyjności producentów krajowych na rynku międzynarodowym. Zarządzanie ryzykiem ekonomicznym jest jedną z podstawowych odpowiedzialności zarządu, oraz wymaga integracji strategii finansów, marketingu, pozyskiwania materiałów i produkcji13. Nie istnieje możliwość przeniesienia go, czy też sprzedania poprzez rynek terminowy – pozostają jedynie rozwiązania operacyjne. Zarząd przedsiębiorstwa musi analizować zmiany na rynku walutowym, a następnie wyniki analiz uwzględniać przy tworzeniu strategii przedsiębiorstwa. Aby zmniejszyć ryzyko ekonomiczne, przedsiębiorstwo może podjąć decyzję o zmianie waluty dostaw zagranicznych materiałów, lub przenieść całość lub część produkcji za granicę i w ten sposób uniknąć wpływu umacniania się waluty krajowej.

Zabezpieczanie przy użyciu kontraktów forward

Aby zabezpieczyć należność denominowaną w dolarach przedsiębiorstwo sprzedaje kontrakt forward, czyli zobowiązuje się w przyszłości dostarczyć dolary po określonej cenie (zajmuje pozycję krótką – short hedge). Dzięki temu firma zyskuje pewność, że uzyska za nią kwotę w złotych według kursu terminowego. W związku z tym jest ona w stanie zaplanować wydatki i inwestycje. Jednak w przypadku wzrostu kursu dolara, firma nie odniesie korzyści, może natomiast stracić w porównaniu do swoich konkurentów nie zabezpieczających należności zagranicznych. Ponadto przedsiębiorstwo ponosi ryzyko związane z możliwością niedotrzymania warunków umowy przez kontrahenta, który nie dokona płatności w ustalonym terminie. Firma będzie wtedy zmuszona do nabycia waluty po kursie rynkowym by dostarczyć ją w ramach wykonania kontraktu terminowego, co może wiązać się ze stratą, podczas gdy należność stanie się niezabezpieczona. W związku z tym, przewidując możliwość opóźnienia płatności przez kontrahenta, przedsiębiorstwo powinno zawrzeć kontrakt terminowy na termin odpowiednio późniejszy niż płatność w ramach umowy sprzedaży. Problem ten jest mniej istotny jeśli zabezpieczane jest zobowiązanie (poprzez zakup kontraktu terminowego, czyli zajęcie pozycji długiej – long hedge), a dokonanie płatności w terminie zależy od firmy, która się zabezpiecza. Dodatkowym utrudnieniem w stosowaniu tych kontraktów jest brak płynności kontraktów forward. Ze względu na dostosowanie do indywidualnych potrzeb przedsiębiorstwa, prawdopodobieństwo znalezienia partnera, który chciałby odkupić kontrakt, lub zawrzeć kontrakt przeciwny o tym samym terminie wykonania jest znikome. Banki natomiast w zasadzie nie pozwalają na wcześniejsze rozwiązanie umowy.

Ryzyko kontrahenta – ryzyko niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, np. ryzyka niewypłacalności. (nie uzyskamy płatności za zapłacony towar, ew. nie otrzymamy towaru).

Łatwo mierzalne, jesteśmy w stanie oszacować ryzyko kontrahenta, techniki instrumentów handlowych

Ryzyko transakcyjne – Podstawowym typem ryzyka kursowego jest ryzyko transakcyjne. Dotyczy ono zarówno transakcji importowych jak i eksportowych zawieranych w walutach obcych. Ryzyko zmiany kursu powstaje już w momencie przedstawienia kontrahentowi wiążącej oferty, lub też zaakceptowania otrzymanej oferty. W tym momencie zostaje ostatecznie ustalona wartość kontraktu w walucie obcej, której równowartość w walucie krajowej będzie się zmieniać – rosnąć lub maleć – wraz ze zmianami kursu. W efekcie przedsiębiorstwo nie jest w stanie przewidzieć jaka będzie faktyczna wartość zobowiązania lub należności w chwili gdy stanie się ona wymagalna9, ani jaki będzie wynik zrealizowany na danej transakcji.

Ryzyko polityczne – ryzyko gwałtownej i niespodziewanej zmiany odnośnie ustroju/regulacji, które dotyczą eksportera. Przykładowo na Białorusi nastąpiła dewaluacja waluty z ciągu jednej nocy – Polscy importerzy zostali okradzeni.

Ryzyko zmiany środowisko prawnego, regulacyjnego, NIEOCZEKIWANA, trudno przewidzieć te ryzyko; bolesne, gdy jest to nagłe, np. podatek bankowy, ryzyko jeszcze gorsze niż walutowe, żadna firma nie jest w stanie się zabezpieczyć; jedyna technika – nieprowadzenie działalności gospodarczej w danym państwie, może wystąpić zawsze i wszędzie.

Ryzyko rozliczeniowe – ograniczenia związane z transferami środków, np. Grecja w czerwcu – ograniczenie dostępu do środków w bankomatach.

Ryzyko konwersji pojawia się przy sporządzaniu wyceny bilansowej, tj. dewizowych pozycji aktywów i pasywów podmiotów krajowych oraz przy konsolidacji sprawozdań finansowych filii zagranicznych.

1. Porównać opcje futures i forward

FUTURES:

• Kontrakty walutowe futures, podobnie jak kontrakty forward, są instrumentem finansowym umożliwiającym stronom kontraktu sprzedaż lub zakup określonej ilości danej waluty zagranicznej na wyznaczony termin w przyszłości po kursie terminowym rozliczanym w trakcie sesji handlowej. Są one jednak nierzeczywiste, a ich rozliczenie polega na wypłaceniu różnicy powstającej między kursem waluty futures obowiązującym w kontrakcie, a bieżącym kursem rynkowym waluty (spot) notowanym w chwili likwidacji kontraktu futures. Takie transakcje mają swojego nabywcę i sprzedawcę, którzy jednak nie mają względem siebie bezpośrednich zobowiązań. Odpowiedzialność za wykonanie kontraktu spoczywa na giełdzie terminowej (futures financial exchange), a precyzyjnie – izbie rozliczeniowej giełdy (clearing house). Warunkiem zawarcia transakcji walutowej futures jest uiszczenie wstępnej marży poprzez wniesienie depozytu początkowego (initial margin). Gdy niekorzystna zmiana notowań spot powoduje „skonsumowanie” całego depozytu, clearing house wzywa do jego uzupełnienia (variation margin) lub zawarcia transakcji odwrotnej.

• robi się w slotach

• nie ma dostawy

• inwestujemy określony regulaminem rynku ułamek kapitału

• to jest tak naprawdę zakład

• jest to spekulacja/gra -> dają większe zwroty, to zabawa dla traderów. Wyjątek: Orlen, Raynair -> oni też z tego żyją. Spekulacją są ok, jeżeli są elementem biznesu, do tego potrzebni są fachowcy.

FORWARD:

• Wiąże się ona z rozliczeniem kontraktu w określonym czasie w przyszłości po ustalonej z góry cenie (cena rozliczenia). Jest to pewnego rodzaju umowa pomiędzy dwiema stronami (umowa bilateralna), gdzie jedna ze stron zobowiązuje się do kupna określonego instrumentu bazowego, natomiast druga strona do jego sprzedaży. Kupujący zajmuje na rynku walutowym pozycje długą (long position), natomiast sprzedający pozycję krótką (short position).

• zarówno strata, jak i zysk może być nieograniczony.

• Forward jest instrumentem symetrycznym, co oznacza, że zysk dla jednej strony kontraktu stanowi jednocześnie stratę dla drugiej strony

• transakcje forward nie są uregulowane na rynku giełdowym

• Forward jest kontraktem niestandaryzowanym. Oznacza to, że może być zawarty na dowolną ilość instrumentu bazowego oraz na dowolny termin rozliczenia.

• Ze względu na fakt, że instrument ten nie wymaga żadnego wkładu początkowego, jest stosunkowo tani. Z kolei brak standaryzacji wpływa ma ograniczą płynności forwardu. Jeżeli jedna ze stron zdecydowałby się na odstąpienie od danej transakcji przed okresem rozliczenia, może mieć duże problemy z upłynnieniem na rynku tego instrumentu.

• W przypadku eksportu firmy niekoniecznie prą do forward, ponieważ otrzymują płatność w innej walucie i mogą zmienić ceny, ale to się odbija na konsumentach

• W imporcie tendencja do silnego zabezpieczania będzie większa

• Działalność spekulacyjna na rynku walutowym nie jest celem w samym sobie dla korporacji międzynarodowych. Zmiany na rynku walutowym i korzystanie, lub nie z transakcji typu forward ma znaczenie w cyklu produkcyjnym, gdy sprzedaż wyrobu gotowego dokonywana będzie w walucie obcej, a część komponentów pochodzić będzie z importu.

• Forward walutowy jest instrumentem stosowanym najczęściej przez przedsiębiorstwa w procesie zabezpieczania się przed ryzykiem walutowym. Główne tego powody to brak wkładu początkowego w zastosowaniu danej strategii oraz prostota działania forwardu. Duża skuteczność tej metody oraz łatwość przewidzenia przyszłych przepływów pieniężnych w zależności od kształtowania się kursu walutowego sprzyja popularyzacji tego instrument

Rynek terminowy, na którym dokonywane są transakcje kupna-sprzedaży walut z późniejszym terminem dostawy, po określanym w dniu zawarcia transakcji kursie

• Rzeczywste transakcje typu forward,, których celem jest rzeczywista dostawa walut;

• Nierzeczywiste transakcje typu futures, kóre nie wiążą się z faktyczną dostawą dewiz, a ich wynik rozliczany jest poprzez rozliczenie różnic cen (kursów) futures-spot w dniu wygaśnięcia kontraktu lub wcześniej.

Obie są w ramach terminowego segmentu - sprzedaż waluty z późniejszym terminem dostawy, po określanym w dniu zawarcia kursie.

1. Porównać opcje amerykańską i europejską

Opcje walutowe to instrumenty finansowe , które dają prawo ich posiadaczowi (ale bez zobowiązania -> to zobowiązanie warunkowe) do sprzedaży (opcja put) lub zakupu (opcja call) instrumentu finansowego po wyznaczonej cenie. Opcje amerykańskie mogą być zrealizowane w dowolnym momencie następującym po dniu ich zakupu, aż do dnia ich zapadalności. Opcje europejskie mogą być realizowane jedynie w dniu ich zapadalności. Opcja przynosząca zysk to opcja in the money Opcja przynosząca stratę to opcja out the money Opcja neutralna (zgodna z kursem kasowym) to opcja at the money W pozycji walutowej krótkiej (generującej zobowiązanie do dostarczenia waluty) ryzyko kursowe może być zneutralizowane przez sprzedaż na rynku terminowym opcji sprzedaży (short put). W pozycji walutowej długiej (generującej zobowiązanie do zakupu waluty) ryzyko kursowe może być zneutralizowane przez sprzedaż na rynku terminowym opcji sprzedaży (short call).

Opcje amerykańskie	Opcje europejskie
Pozwalają na wykonanie transakcji w każdym dniu pomiędzy datą zakupu a dniem zapadalności wywodzą się z rynków towarowych mają bardziej charakter spekulacyjny	wykonywane tylko w dniu zapadalności bardziej skalibrowane na rynek walutowy tutaj bardziej jest zabezpieczona konkretna płatność

http://www.investopedia.com/articles/optioninvestor/08/american-european-options.asp

1. Pojęcia: faktoring, forfaiting, kredyt wekslowy, ubezpieczające kredyty eksportowe

Faktoring – dyskonto weksli tj. zakup wierzytelności eksportera, najczęściej krótkoterminowych, przez firmę faktoringową, która przejmuje od eksportera odpowiedzialność za ściągnięcie należności dewizowych od dłużnika.

Faktoring – wykup przez podmiot świadczący usługę faktoringu (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw (faktorantów) należnych im od kontrahentów (odbiorców) z tytułu dostaw i usług oraz na świadczeniu na ich rzecz dodatkowych usług (np. inkaso należności, monitoring płatności, prowadzenie rozliczeń, pomoc w ściąganiu przeterminowanych należności).

Przedsiębiorstwo korzystające z faktoringu szybciej otrzymuje środki finansowe wynikające z zawartej transakcji sprzedaży, ponieważ faktor przekazuje mu w formie zaliczki wcześniej ustalony procent wierzytelności (najczęściej do około 90% wartości faktury). Faktoring pozwala zatem przedsiębiorstwu skrócić cykl rotacji należności, a więc poprawić jego bieżącą płynność. Ponadto faktoring umożliwia podmiotom gospodarczym ograniczyć ryzyko niewypłacalności kontrahenta (ryzyko to podejmuje faktor).

Faktor w faktoringu pełnym przejmuje na siebie ryzyko wypłacalności wierzycieli (ok. 85-95% wierzytelności), natomiast w przypadku faktoringu niepełnego nie przejmuje ryzyka.

Faktor w faktoringu niepełnym wypłaca faktorantowi (klientowi) zaliczkę, jeśli jednak wierzyciele nie zapłacą o określonym czasie, zwanym okresem regresu należnych kwot, faktorant zobowiązany jest do przelania (oddania) faktorowi wypłaconej zaliczki.

Pełny	Niepełny
bez względu czy wystawca weksla zapłaci czy nie to ja (firma) dostaję pieniądze aktor przejmuje na siebie całe ryzyko związane z wypłacalnością dłużnika sam dochodzi należności w razie nieuregulowania przez niego zobowiązania bez regresu	udzielnie pożyczki na weksel indos (przeniesienie) weksla regresowe -> warunkowe W tym wypadku to klient jest odpowiedzialny za wypłacalność kontrahentów

Forfaiting – to odmiana techniki faktoringowej o charakterze kredytowo-rozliczeniowym. Forfaiting to zakup należności terminowych powstających w rezultacie dostaw towarów i usług eksportowych bez prawa regresu w stosunku do odstępującego wierzytelności – najczęściej średnioterminowe.

Forfaiting najczęściej wykorzystywany jest przy operacjach zagranicznych i jest formą bezgotówkowej zapłaty w rozliczeniach zagranicznych. Operacje takie są dosyć kosztowne w porównaniu z operacjami wekslowo-kredytowymi. Instytucja przeprowadzająca forfaiting liczy odsetki według wyższej niż nominalna stopy procentowej stąd nierzadko forfaitingiem zajmują się banki.

Przykład transakcji forfaitingowej może przebiegać następująco: bank importera poręcza weksel (awal) importerowi, który przekazuje go eksporterowi jako formę zapłaty. Eksporter nie chcąc czekać do dnia wykupu weksla, odstępuje taki weksel instytucji forfaitingowej, która natychmiast wypłaca środki eksporterowi. Wykup weksla następuje w terminie płatności wskazanym na wekslu za pośrednictwem banku importera, od którego wykupuje weksel sam importer.

Strony operacji forfaitingowej to forfaiter (nabywca wierzytelności, instytucja forfaitingowa), forfetysta (zbywający wierzytelności, eksporter), oraz dłużnik forfaitingowy (kontrahent, który płaci wekslem, importer).

Korzyści wynikające z forfaitingu:

• gwarantuje natychmiastowe uzyskanie środków przez eksportera, po złożeniu weksla w instytucji forfaitingowej,

• dla importera wygodny sposób zapłaty wekslem, zaakceptowany przez eksportera, poprawia płynność finansową firmy,

• łatwy sposób finansowania i brak konieczności załatwiania skomplikowanych procedur, który stoi po stronie instytucji forfaitingowej,

• eliminacja ryzyka (stóp procentowych, handlowego) po stronie eksportera w związku z wykupem przez forfaitera.

Kredyt wekslowy – rodzaj kredytu obrotowego którego wartość skorelowana jest z kwotą naszej należności, tzn. weksel. Jak weksel nie spłacony to i tak to mnie nie zwalnia ze spłaty kredytu, bank nie przejmuje ryzyka wekslowego. Kredyt wekslowy jest dostępny tylko dla dobrych spółek, z dużą zdolnością kredytową. Najlepiej z gwarancją wekslową. Eksporterzy nie zawsze mogą skorzystać z kredytu wekslowego -> dlatego korzystają z faktoringu.

Kredyt wekslowy - występuje wówczas, gdy przedsiębiorstwo sprzedaje bankowi weksle dłużnika przed terminem płatności. Bank przekazuje na rachunek firmy sumę przyjętego weksla pomniejszoną o dyskonto.

Ubezpieczające kredyty eksportowe

1. Ceny transferowe i jakie ryzyko ze sobą niosą

Ceny transferowe – ceny wewnętrzne ustalane w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi w ramach grupy kapitałowej (KTN) nie podlegające mechanizmom wolnorynkowym. Mają charakter długotrwały i „cel podatkowy”. Uzasadnienie stosowania cen transferowych:

• Uzyskanie przewag konkurencyjnych danej filii nad innymi podmiotami (strategia wejścia lub wypierania z rynku)

• Wykorzystywanie arbitrażu podatkowego (podatki pośrednie, dochodowe, dywidendy)

• Realokacja środków inwestycyjnych w ramach grupy kapitałowej

Jako że wiele transakcji w obrocie stanowią właśnie transakcje między podmiotami powiązanymi, to ceny transferowe stosowane w tych transakcjach, mają decydujący wpływ na ostateczny rachunek zysków i strat w poszczególnych jednostkach grupy kapitałowej. W celu ograniczenia ryzyka przerzucania dochodów pomiędzy państwami w celu zmniejszenia opodatkowania, istnieją uregulowania nakładające na przedsiębiorstwa obowiązek ustalania cen transferowych na poziomie zgodnym z cenami rynkowymi.

Ryzyko związane z cenami transferowymi:

kontrola przez organy skarbowe cen wewnętrznych w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi w celu zapobiegania transferu dochodów (w szczególności do krajów (obszarów) stosujących szkodliwą konkurencję podatkową tzw. rajów podatkowych);

możliwość zakwestionowania przez organy skarbowe poziomu cen transferowych i nałożenia sankcji skarbowych (50% stawka podatku od zaniżonego dochodu plus odsetki, sankcje karane za ustalanie cen nierynkowych).

Do najistotniejszych sposobów zabezpieczenia pozycji podatnika w przypadku transakcji z podmiotami

powiązanymi należą:

• sporządzanie kompleksowej dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi wspierającej stosowaną metodologię cen transferowych;

• wyznaczenie rynkowego poziomu cen w oparciu o zewnętrzne lub wewnętrzne dane porównywalne, w celu potwierdzenia, że cena ustalona przez podatnika pozostaje w wymaganym przedziale w porównaniu z cenami stosowanymi w transakcjach między niezależnymi jednostkami;

• zawarcie porozumienia cenowego z Ministerstwem Finansów.

1. Różnice miedzy rajami podatkowymi i SSE

Raje podatkowe to kraje o niskich lub zerowych podatkach dla osób fizycznych lub firm. Najczęściej wykorzystywane dla lokalizacji spółki matki i w celu arbitrażu podatkowego.

Specjalne obszary gospodarcze – wydzielone obszary inwestycyjne w ramach danego kraju, w stosowane są specjalne zasady podatkowe

Raje podatkowe (cechy):

• Nietransparentny system finansowy

• Niejasne ustawodawstwo

• Brak umów o unikaniu podwójnego opodatkowania

• Preferencyjne traktowanie podatkowe spółek nierezydenckich

• Preferencje formalne i kosztowe dla spółek nierezedydenckich

• Koszty rejestracyjne

• Fikcyjne zarządy

• Brak odpowiedzialności osób zarządzających

• Oderwanie miejsca rejestracji od miejsca prowadzenia działalności (lokalizacja dla księgowania zysków jedynie ,,na papierze”)

• Ścisła tajemnica podatkowa i bankowa (brak efektywnej wymiany informacji, co wynika z tajemnicy bankowej lub innych regulacji gwarantujących anonimowość)

Raje podatkowe

SSE

uchylnie się od płacenia podatków obszar takiego państwa, na którym istniejący system prawny umożliwia zagranicznym podmiotom redukcję obciążeń podatkowych w porównaniu do kraju ich rezydencji głównym ich celem jest danie zagranicznym przedsiębiorcom możliwości uchylenia się od obowiązku płacenia podatków w krajach gdzie są rezydentami.

unikanie opodatkowanie (legalne) -> zgodna z prawem optymalizacja podatkowa jest wyodrębnioną zgodnie z przepisami ustawy, niezamieszkałą częścią terytorium Rzeczypospolitej Polskiej celem istnienia stref jest przyspieszenie rozwoju gospodarczego wybranych obszarów terytorium kraju, w szczególności poprzez: rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej, rozwój nowych rozwiązań technicznych, etc. (Celem SSE jest przede, przez przyciągnięcie kapitału zagranicznego, przyspieszenia tempa wzrost gospodarczy kraju i spadek bezrobocia na terenie stref.) ściśle określone zasady prawne jak unikać zapłacenia podatku dochodowego

Danie możliwości uniknięcia zapłacenia podatku dochodowego w SSE ma służyć celom napędzającym rozwój gospodarczy. Natomiast redukcja własnych obciążeń podatkowych w ,,rajach podatkowych” jest działaniem na pograniczu prawa i zawsze ma podejrzany charakter.

1. Cykl życia przedsiębiorstwa

2. Porównać akcje z obligacjami

Obligacje

Akcje

musi być podana przyczyna emisji rynek będzie to komentować nie ma wprost sankcji tańsze (płatności odsetkowe z tytułu oprocentowania są odpisywane jako koszty finansowe od podstawy opodatkowania zysku brutto podatkiem dochodowym.) im bardziej jesteśmy pewni projektu tym mniej skłonni jesteśmy do dzielenia się zyskami łatwa i szybko procedura emisji Emisja obligacji nie jest związana z koniecznością rozwodnienia akcji lub udziałów przez dotychczasowych właścicieli. Jest to szczególnie istotne, gdy właściciele obawiają się utraty kontroli nad spółką lub gdy występuje dekoniunktura giełdowa.

na dowolny cel posiadacz akcji ma pewien udział w spółce akcyjnej. odsetki od długu potrafią skutecznie umniejszyć wynik netto, a także, przy zmiennym oprocentowaniu, narażają spółkę na ryzyko rynkowych stóp procentowych spółka może zaoferować akcje inwestorowi branżowemu, który dzięki swej obecności w akcjonariacie może podnieść jej wiarygodność w oczach kontrahentów, wnieść do niej niezbędne know-how, oraz udostępnić nowe kanały dostępu do rynku, na którym ona działa

Porównanie obligacji do kredytu:

Uproszczona procedura. Wypełnienie wszelkich formalności związanych z uzyskaniem kredytu bankowego może zająć miesiące, przy braku gwarancji, że kredyt zostanie przyznany. Emisja i sprzedaż obligacji na rynku niepublicznym może natomiast trwać zaledwie tydzień, nie wymaga ustanowienia zabezpieczeń i jest bardziej skuteczna od innych form pożyczki.

Warunki emisji obligacji są ustalane przez spółkę. Muszą oczywiście spełniać warunki określone w ustawie o obligacjach, jak również standardy rynkowe, jednak możliwość wyboru np. terminu wykupu jest znacznie bardziej elastyczne niż w przypadku kredytu. Ponadto, jeśli w dniu wykupu obligacji, przedsiębiorstwo planuje przesunąć termin spłaty obligacji, a inwestorzy wyrażą na to zgodę, może to zrobić przez tzw. rolowanie obligacji.

Niższy koszt pieniądza. Przeprowadzenie emisji obligacji jest z reguły procesem tańszym niż pozyskanie środków z kredytu bankowego. Ponadto porównując koszt obsługi kredytu i emisji obligacji warto zwrócić uwagę na to, iż w przypadku papierów dłużnych odsetki są płatne co rok lub co kwartał, natomiast w przypadku kredytu płatność jest wymagana co miesiąc. Wpływa to na większą płynność finansową przedsiębiorstw, co jest szczególnie istotne, jeśli prowadzą one działalność sezonową.

Większa elastyczność. Dają większą elastyczność niż kredyt. Trzy sposoby wykupu od obligatariuszy (patrz zeszyt)!

Kredyt bankowy ma czysto finansowy charakter. Obligacje mogą być konwertowane, a akcje mają charakter partycypacyjny.

1. Ratingi i ich klasy

Powodzenie oferty obligacji zależy od dwóch głównych czynników - zysku możliwego do osiągnięcia przez obligatariusza (czyli zazwyczaj od wysokości oprocentowania obligacji) oraz od ryzyka niewywiązania się emitenta ze swojego zobowiązania. Miarą ryzyka kredytowego emitentów dłużnych papierów wartościowych jest rating, czyli wynik oceny zjawisk ekonomicznych za pomocą nienumerycznych symboli. Rating określa wiarygodność finansową oraz zdolność przedsiębiorstwa do regulowania krótko- i długoterminowych zobowiązań w perspektywie do 3 lat.

Ocenę ratingową danego podmiotu wydają niezależne podmioty - tzw. agencje ratingowe, które przeprowadzają jakościową klasyfikację papierów dłużnych pod kątem wiarygodności finansowej ich emitentów oraz warunków rynkowych.

NOTATKI:

• im niższy rating tym bardziej kredyt musi być zabezpieczony

• jesteśmy firmą, która przygotowuje się do pozyskania kredytu ale Moody’s obniża rating do BA2 i co to znaczy?

• kredyt + obniżka ratingu o klasę w dół:

• wzrost kosztów kredytu

• banki będą chciały zwiększyć zabezpieczenie, np. wyższej kwoty poręczeń, więcej hipoteki itd.

• mogą zmniejszyć kwotę ekspozycji, np. gdy finansuje konsorcjum

• gdy kredyt na poziomi junk:

• bank musi odmówić zawarcia umowy kredytowej

• gdy już spłacamy kredyt:

• gdy spłacamy regularnie, trzeba przeczytać umowę, najczęściej gdy nie ma opóźnień, to od następnego okresu kupon może być wyższy. Reszta zależy od umowy. Istotniej też rozwiązania jak doubepieczenie kredytu .Umowy kredytowe przewidują także prawo do wypowiedzenia umowy kredytowej (np. gdy nie jesteśmy w stanie doubezpieczyć).

• emisja obligacji:

• rynek obligacji jest bardzo wrażliwy na kwestie ratingu

• na pewno wpłynie na koszt (marżę) -> musimy zaoferować inwestorom wyższy kupon

• sama emisja obligacji może być problemem (ale np. gdy z AA1 -> AA2 to nie będzie dramatu), gdy inwestorzy nie będą już zainteresowani obligacjami, bo z inwestorami nie możemy już negocjować, tak jak z bankiem

• po emisji obligacji:

• w zasadzie nic się nie dzieje

• dla nas jako spółki nie ma to znaczenia, to problem tylko inwestorów

Chcesz emitować euroobligacje i obniżono Ci rating z BBB- do BB, co to oznacza dla firmy (zmiana z inwestycyjnego na spekulacyjny np.)

1. Różnice pomiędzy opcją europejską a futures. która lepsza do zabezpieczenia ryzyka walutowego

2. Optymalizacja podatkowa i jakie ryzyko rodzi

Efektywna optymalizacja podatkowa jest bezpieczna dla firmy i jej menedżerów. Wymaga jednak dogłębnej analizy ryzyka i szczególnej staranności we wdrażaniu rozwiązań optymalizacyjnych. Optymalizacja podatkowa, czyli wybieranie takiego modelu działania, który umożliwia płacenie możliwie najmniejszych podatków, jest legalna, ale już uchylanie się od płacenia podatków legalne nie jest i może spowodować poważne konsekwencje. W przypadku negatywnego rozstrzygnięcia sporu z władzami skarbowymi firma poza zapłatą zaległości podatkowych będzie dodatkowo zobowiązana do uiszczenia odsetek w wysokości kilkunastu procent w skali roku (obecnie 12,5%). Dlatego tak ważne jest, by optymalizując podatki, starannie analizować związane z tym ryzyko i stosować odpowiednie zabezpieczenia. Tym bardziej że kłopoty podatkowe – jak każde inne – rodzą obawy inwestorów, a tym samym mogą być zagrożeniem dla wartości spółki i jej stabilności.

1. Akredytywa dokumentowa

Akredytywa dokumentowa jest w istocie listem handlowym skierowanym do eksportera, a przygotowanym przez bank kredytujący, działający w imieniu importera. Bank zobowiązuje się do wypłacenia eksporterowi należności (lb przyjęcia ciągnionego na niego weksla handlowego) w zamian za złożenie dokumentów upoważniających do odbioru towaru.

Bank w imieniu importera wypłaca mi (spółce) pieniądze. Jest to lis handlowy. Importer przedstawia bankowi jakie warunki powinien spełnić eksporter.

1. Co wpływa na wysokość kredytu i w jaki sposób?

stopa referencyjna/bazowa – część stała, nienegocjowalna i marża kredytowa – negocjujemy

Koszty kredytu składają się z kilku istotnych elementów:

Odsetki - podstawowy składnik pożyczki. Każdy bank ustala oprocentowanie kredytu w skali roku, a jego oficjalna wartość nie może przekroczyć czterokrotności stopy lombardowej, o której decyduje Narodowy Bank Polski.

Koszty dodatkowe - sumy, które są indywidualne dla poszczególnych banków. Może do nich należeć np. prowizja za przyznanie pożyczki. Jej pobranie następuje w momencie, kiedy bank wypłaca swojemu klientowi kredyt. Kwota opłaty może być doliczona do pierwszej raty lub rozgospodarowana na wszystkie raty i zawarta w sumach comiesięcznych spłat. Innym ważnym kosztem jest opłata przygotowawcza, którą ponosi się za rozpatrzenie wniosku o pożyczkę i zwykle nie można liczyć na jej zwrot.

Koszt ubezpieczenia kredytu - jest składnikiem, który nie występuje we wszystkich kredytach. Jego obecność zależy od ustalenia banku, ponieważ stanowi formę zabezpieczenia instytucji finansowej. Jednak oferta takiego świadczenia jest ustalana indywidualnie.

Jeśli bank podejmuje decyzje opierając się na danych płynących ze sprawozdań finansowych (public information) to współpraca przyjmie charakter transakcyjny. Jeśli z kolei, obok informacji płynących ze sprawozdań finansowych bank sięga po informacje i opinie uzupełniające, pochodzące od kontrahentów, pracowników czy właścicieli firmy (private information), wówczas współpraca przybiera formę relacyjną.

W ramach współpracy transakcyjnej wyróżnia się trzy podejścia oparte na: analizie sprawozdań finansowych (ang. financial statement lending), analizie jakości aktywów (ang. asset-based lending) oraz credit scoringu (ang. cutter-cooking approach).

1. Opcja amerykańska a forward – różnice i który lepszy do zabezpieczenia transakcji walutowych

Opcja walutowa jest instrumentem dającym jej nabywcy prawo (nie obowiązek) do zakupu lub sprzedaży określonej kwoty danej waluty po ustalonym w momencie zawierania transakcji kursie (tzw. strike price) i w określonym terminie w przyszłości (expiry/delivery date). W zamian za takie prawo nabywca opcji płaci cenę zwaną premią opcyjną. W przeciwieństwie do omawianej powyżej transakcji FX Forward, opcja walutowa jest prawem, z którego nabywca może, ale nie musi skorzystać, w zależności od tego czy kurs rynkowy w momencie zapadalności transakcji jest dla niego korzystniejszy czy nie.

W miarę wzrostu kursu, zakup opcji zaczyna się zwracać, zaś po przekroczeniu kursu break-even opcja zaczyna przynosić zysk. W przypadku zakupu opcji put profil wypłaty wygląda odwrotnie, tzn. cały czas jedynym kosztem poniesionym przez kupującego jest koszt premii, ale opcja zaczyna się zwracać w miarę jak kurs waluty spada.

Czysta spekulacja

Opcję walutową można nie tylko nabyć, ale także sprzedać, co oznacza przyjęcie na siebie zobowiązania i może skutkować nieograniczonymi stratami. Sprzedawanie opcji, o ile nie odbywa się ramach zaplanowanej struktury opcyjnej, jest czystą spekulacją i nie ma nic wspólnego z zabezpieczeniem ryzyka walutowego.

1. Jaka jest zależność pomiędzy stopami procentowymi a kursem walutowym

Wartość depozytu denominowanego w walucie obcej zależy od dwóch elementów: stopy procentowej jaką oferuje oraz oczekiwanej zmiany kursu walutowego.

Stopy procentowe – mają szczególny wpływ na poziom kursu waluty. Jeśli są niskie, pobudzają gospodarkę. Tani kapitał zachęca do zadłużania się, co powoduje wzrost konsumpcji i inwestycji. Wysokie stopy procentowe nakłaniają do oszczędzania. Pieniądz jest wówczas drogi, kredyty droższe i w konsekwencji zmniejszają się inwestycje. Powyższą zależność obrazuje prezentowany mechanizm. Zakładamy, że stopy procentowe są takie same w Polsce i Eurolandzie – np. na poziomie 4%. Strefa euro podnosi stopy procentowe do 5%. Wzrasta rentowność obligacji oraz oprocentowanie lokat bankowych. W Polsce inwestorzy mogą zarobić tylko 4%, dlatego transferują pieniądze do Eurolandu. Aby ulokować tam kapitał, kupują euro. Powoduje to wzrost kursu euro względem złotówki.

Inklinacje na rynku walutowym zależą nie tylko od zmian kosztów pieniądza, ale również od tego, jak te wahnięcia wyglądają w kontekście drugiego kraju.

Stopy procentowe określają kierunek transferu kapitału w skali globalnej. Wynika to z oczekiwań inwestorów (posiadaczy kapitału) co do poziomu stopy zwrotu.

Jeśli Rada Polityki Pieniężnej ustali w naszym kraju wyższą realną stopę procentową, to inwestowanie nad Wisłą będzie korzystniejsze, ponieważ zagwarantuje wyższy zwrot z inwestycji kapitałowej. W takiej sytuacji opłacalna będzie wymiana euro na złotówki, a napływ europejskiej waluty spowoduje spadek kursu złotego wobec euro (aprecjacja złotówki).

Poprawi się też opłacalność importu, ale obniży zysk z eksportu, więc ogólny bilans handlowy ulegnie pogorszeniu. Jeśli to w strefie euro dojdzie do podwyższenia realnej stopy procentowej, kapitał „przeniesie się za granicę”, popyt na euro wzrośnie, a waluta krajowa ulegnie deprecjacji.

1. Różnica między kursem walutowym spot i terminowym forward

Kursy walutowe, według których dokonuje się natychmiastowych transakcji (wymiany walut) nazywamy kursami kasowymi (spot exchange rates), a transakcje takie to transakcje bieżące. Natychmiastowe transakcje oznaczają, że dostawa waluty następuje najpóźniej na drugi dzień po jej zawarciu (wynika to z faktu opóźnień w rejestrowaniu i realizacji dyspozycji w systemach bankowych).

W rzeczywistości transakcje kupna i sprzedaży kwotowane są według różnych kursów (kurs kupna/sprzedaży – bid/ask exchange rate). Różnica między kwotowaniami kupna i sprzedaży wyznacza wielkość marży, zwanej spreadem.

Transakcje walutowe mogą być przeprowadzane z dostawą określonej wielkości waluty na umówiony, późniejszy termin, np. za 90 dni od momentu zawarcia transakcji. Tego rodzaju transakcje nazywamy terminowymi, a kurs walutowy, według którego możemy sprzedać bądź kupić walutę z dostawą za określony czas, nazywamy kursami terminowymi.

Rynek terminowy jest często wykorzystywany przez uczestników handlu międzynarodowego, gdzie często kontrahenci mają do czynienia z odroczonymi płatnościami za dobra i świadczone usługi. W okresie otrzymania spodziewanej zapłaty, bądź konieczności dokonania płatności, kontrahenci narażeni są na ryzyko kursowe. Rynek terminowy pozwala na zabezpieczenie się przed takim ryzykiem.

1. kredyt wekslowy a faktoring i ryzyko podatkowe

2. Sposoby na ryzyko handlowe – wymienić

Obok ryzyka kursowego przedsiębiorstwa dokonujące obrotów międzynarodowych muszą uwzględniać ryzyko kredytowo/handlowe. Instrumenty kredytowania transakcji w handlu międzynarodowym:

• Gotówka

• Akredytywa dokumentowa

• Weksel handlowy ciągniony (trata)

• Inkaso dokumentowe

• Konsygnata

• Rachunek otwarty

Akredytywa dokumentowa jest w istocie listem handlowym skierowanym do eksportera, a przygotowanym przez bank kredytujący, działający w imieniu importera. Bank zobowiązuje się do wypłacenia eksporterowi należności (lb przyjęcia ciągnionego na niego weksla handlowego) w zamian za złożenie dokumentów upoważniających do odbioru towaru.

Weksel trasowany jest definiowany w ksh jako pisemne zobowiązanie do bezwarunkowej zapłaty określonej kwoty pieniężnej w oznaczonym terminie. Jednakże zobowiązanie płatnika powstaje dopiero po wyrażeniu przez niego akceptu tego polecenia zapłaty.

Inkaso dokumentowe polega na pobraniu przez bank należności od zagranicznego importera towarów w zamian za dokumenty dostarczone przez krajowego eksportera (inkaso eksportowe), lub pobraniu przez bank należności ok krajowego importera w zamian za dokumenty dostarczone przez zagranicznego eksportera (inkaso importowe).

Konsygnata – towary zagraniczne otrzymane przez importera w konsygnacie są jedynie wysłane do składu handlowego importera, nie są więc jeszcze sprzedane. Eksporter ma do nich prawo zanim importer ich nie sprzeda. Konsygnata jest stosowana najczęściej w ramach rozliczeń wewnątrzgrupowych – na przykład import samochodów.

1. W kraju występuje długotrwała aprecjacja waluty krajowej czy to jest korzystne dla pro-eksportu swoją odp uzasadnij

2. Jesteś deweloperem i czeka Cię szereg płatności do wykonania w EUR, jaką strategię przyjmujesz w obecnych warunkach ekonomicznych?

3. Zaopatrujesz się u dostawców w USD i PLN, jaką strategię walutową zaproponujesz

4. Różnice między opcją walutową a kontraktem terminowym forward

5. Chcesz emitować euroobligacje i obniżono Ci rating z BBB- do BB, co to oznacza dla firmy (zmiana z inwestycyjnego na spekulacyjny np.)

6. Co to jest arbitraż podatkowy i na co wpływa

7. Jesteś firmą budowlaną, budujesz coś dla Słowacji. Dostaniesz 15mln w 5 ratach co 2 miesiące, czy się zabezpieczasz czy nie

8. Z czego wynika ryzyko kursowe, mechanizmy prognozowania zmiany kursów walutowych

Notatki

Ryzyko walutowe – nie tyle nieograniczone, tylko trudno je badać, oszacować, nawet znając reguły makroekonomiczne, nie jesteśmy w stanie przewidywać kierunek zmian; antidotum to zawieranie transakcji zabezpieczających; istotne jest to, że tylko zabezpieczamy pozycje walutową netto, otwartą

Jak firmy mogą się zabezpieczać? –> transakcje typu forward

Transakcje opcyjne mają charakter warunkowy – efektywność wyższa, jeżeli zwieramy transakcje zgodnie z oczekiwaniami rynku; istota – wygrywanie z punktu widzenia trendu rynkowego

Transakcje financial futures – instrument czysto spekulacyjny, nie zakładają fizycznej dostawy, same futuresy nie są instrumentami same z siebie zabezpieczającymi (przykład alkoholu na imprezie)

Opcja amerykańska to opcja czysto spekulacyjna, nie jest lepsza od europejskiej! Często jest wykorzystywana na rynku surowcowym

Ryzyko kontrahenta – łatwo mierzalne, jesteśmy oszacować ryzyko kontrahenta, techniki instrumentów handlowych

Ryzyko polityczne – ryzyko zmiany środowisko prawnego, regulacyjnego, NIEOCZEKIWANA, trudno przewidzieć te ryzyko; bolesne, gdy jest to nagłe, np. podatek bankowy, ryzyko jeszcze gorsze niż walutowe, żadna firma nie jest w stanie się zabezpieczyć; jedyna technika – nieprowadzenie działalności gospodarczej w danym państwie (hjehjehje, nieśmieszne), może wystąpić zawsze i wszędzie

SWAPy nie

Faktoring – regresowy lub bezregresowy,

Regresowy: firma faktoringowa skupuje wierzytelności z tytułu dostawy, istotne, nie skupuje w sensie ostatecznym, różnica vs kredyt wekslowy to firma faktoringowa bada pozycje finansową dłużnika, może się zgodzić sfinansować fakturę, regresowy jest tańszy vs bezregresowy

Ceny transferowe, charakterystyczne cechy, tylko dotyczy to transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi; ceny, których poziom jest oderwany od cen rynkowych, musi istnieć cena rynkowa; cel podatkowy istnienia tych cen

Różnice raje podatkowe vs. SSE

Raj podatkowy to całe państwo, SSE to może być zarówno dane państwo lub obszar; raje podatkowy mają charakter czysto fasadowy, tylko siedziby spółek, SSE to miejsca, do którego ściąga się biznes, jest tam działalność gospodarcza, realny biznes

Trzy klasy ratingów: inwestycyjny, spekulacyjny, śmieciowy

Rating określa prawdopodobieństwo niewywiązania się z zobowiązań, miara negatywna, miara default

Futures – podobne do kontraktów terminowych, zawierane na z góry określone terminy, wystandaryzowane wartości transakcji, gwarantowane przez izbę rozrachunkową, opiewają jedynie na główne waluty

􏰀 Opcje walutowe – dają ich posiadaczom prawo (nie obowiązek) kupna lub sprzedaży waluty po określonej z góry cenie w dowolnym terminie aż do jej wygaśnięcia. Wystawca opcji ma obowiązek realizacji transakcji jeśli posiadacz przedstawi ją do zrealizowania. Opcja put – prawo do sprzedania waluty obcej, opcja call – prawo do kupna waluty po ustalonej cenie. Nabycie opcji wiąże się

z uiszczeniem opłaty zwanej premią opcyjną

􏰀 Swapy walutowe – wymiana jednej waluty na drugą po kursie kasowym i jednoczesna transakcja terminowa w kierunku odwrotnym. Korzyść: znacznie mniejsze koszty transakcyjne niż dla dwóch oddzielnych transakcji

http://serwisy.gazetaprawna.pl/faktoring/artykuly/605937,faktoring_jako_narzedzie_minimalizacji_ryzyka_kredytu_kupieckiego.html

http://ryzyko-walutowe.eprace.edu.pl/404,Zewnetrzne_metody_zabezpieczenia.html

PYT: jesteś deweloperem i czeka Cie szereg płatności do wykonania w EUR, jaką strategię przyjmujesz w obecnych warunkach ekonomicznych

• klasyczny forward, long call. W dniu zawierania umowy ustalamy cenę i wielkość transakcji i dostajemy walutę na zapłate zobowiązań :)

· Różnica między kursem walutowym spot i terminowym forward - spot to ten co jest teraz w tym momencie(rozliczane do 2 dni roboczych w obu krajach na parze walutowej), standard. terminowy forward to umawiamy się na konkretną kwotę w przyszłości po odpowiedniej cenie

PYT: Ubiegasz się o kredyt konsorcjalny, a w międzyczasie Twój rating spada z BBB- do BB. Jakie może mieć dla Ciebie konsekwencje?

Musimy patrzeć, czy nasz rating dalej jest inwestycyjny, czy spadł do klasy spekulacyjnych lub nawet smieciowej.

branie kredytu - Jak chcemy wziąć kredyt, ubiegamy się dopiero, to bank może dać większe odstetki, chcieć dodatkowego zabezpieczenia, Może dać mniejszy kredyt, lub w ogóle zrezygnować.

spłacanie kredytu - Jak już spłacamy, to najistotniejsze jest to, co jest zapisane w umowie.
Mogą ponownie obliczyć zdolność kredytową. Wyższe odsetki, lub wyższe zabiezpieczenie

PYT: Chcesz emitować euroobligacje i obniżono Ci rating z BBB- do BB, co to oznacza dla firmy (zmiana z inwestycyjnego na spekulacyjny np.)

chęć emisji obligacji - W obligacjach, jak chcemy dopiero emitować, to patrzymy na klasę ratingową, bo jak spadliśmy z inwestycyjnej, to część potencjalnych inwestorów może się wycofać.

w trakcie emisji obligacji - jeśli już emitowaliśmy obligacje, a nasz rating spadnie, to mamy to gdzieś, to inwestorzy, którzy je zakupili mają problem.

RATINGI.

Przykład: zmiana ratingu firmy podczas ubiegania się o kredyt. Realizacje gdy:

• ubiegamy się i podniesiono - kredyt będzie tańszy

• ubiegamy sięi obniżono - kredyt będzie droższy

• następuje emisja obligacji i podniesiono - będą droższe (czy droższe?)

• przy emisji obligacji w przypadku spadku/wzrostu ratingu cena będzie analogicznie niższa/wyższa. Odsetki do zapłaty będę wyższe/niższe

DODATKOWO zwrócić uwagę czy:

• jak mocna zmiana nastąpiła, czy w ramach tej samej klasy?

• należy sprawdzć uwagę na zapisy w umowie kredytowej

Dzielą się (od najlepszych do najgorszych):

prime - AAA > high grade - AA >(...) non-investment grade (BB) >highly speculative (B) CCC >CC >C -śmieci