Poland and Falsifications of Polish History (1982)

Polska i fałszowanie historii

Else Löser

tłumaczenie Ola Gordon

http://www.jrbooksonline.com/HTML-docs/Polish_false_history.htm

"Miejcie odwagę stwierdzić prawdę otwarcie i bez wstydu! Wprowadzi ona wątpliwości w duszę osoby słuchającej. Szaleństwo chce uciekać kiedy jest wystawione na atmosferę wątpliwości. Nie macie pojęcia, co często można osiągnąć jednym słowem" - Johann Wolfgang von Goethe

NIEMCAMI byli rodzice i dziadkowie NIKOLAUSA KOPERNIKUSA

twórcy nowoczesnej koncepcji kosmosu.

NIEMIECKIE były powiązania terytorialne kiedy w 1496 podjął studia w Bolonii.

W JĘZYKU NIEMIECKIM (oprócz łaciny naukowej) było każde wypowiedziane przez niego słowo

które przekazał światu.

DLATEGO naród niemiecki salutuje swojemu wielkiemu synowi w 500 rocznicę jego urodzin

Chciałabym rozpocząć od kilku osobistych informacji o sobie żeby wyjaśnić powód mojej znajomości sytuacji w Polsce.

Urodziłam się I dorastałam w byłej Polsce Kongresowej, która wtedy była aneksowana przez carską Rosję. Zarówno moje doświadczenia, jak I moich przodków, pochodzą z okresu przez I wojną światową. Dużo dowiedziałam się z relacji rodziców i dziadków, jak również z własnych przeżyć. Po I wojnie światowej moja rodzina osiedliła się w Bromberg (Bydgoszcz) w Prusach Zachodnich. Wiele tysięcy niemieckich rodzin, które nie chciały mieszkać w państwie polskim zrobiło to samo po restytucji Polski, próbując dostać się do Niemieckiej Rzeszy poprzez przeniesienie się na obszar przyznany Niemcom w wyniku plebiscytu. Kiedy pierwsze terytoria poddane plebiscytowi zdobyły przeważającą większość do 97-98%, Polacy uniemożliwili wszelkie kolejne plebiscyty. Górny Śląsk, pomimo wyraźnej większości niemieckiej, był terroryzowany przez polskie bunty, podczas których niemieckich mieszkańców wielokrotnie atakaowano przez tak długo, że Liga Narodów podzieliła Górny Śląsk na skutek presji i wymuszenia ze strony Francuzów. Dlatego Prusy Zachodnie stracono bez plebiscytu. Dlatego byliśmy zmuszeni do stania się polskimi obywatelami.

Żyłam w Polsce i wystarczająco cierpiałam by z własnego doświadczenia poznać polski charakter narodowy. W Niemczech ludzie wiedzą bardzo mało, albo absolutnie nic, o charakterze I celach Polaków, wszelkiego rodzaju kłamstwa i szkalowania naiwnie akceptuje się jako objawione prawdy. Dlatego chciałabym wyedukować ludzi w tej kwestii, gdyż ostateczne porozumienie może tylko wyłonić się z dokładnej znajomości historii i rozwoju Polaków. Prawda po każdej stronie jest warunkiem wstępnym do każdego pojednania. Tak długo jak jedna strona będzie nadal kłamać bez żadnych ograniczeń, a druga będzie zmuszona do milczenia, bez względu na tego powody, nie będzzie pojednania I żadnych reparacji za niesprawiedliwość. Kłamstwa niszczą każde podejście do pojednania. Tylko prawda po obu stronach może mieć wpływ uzdrawiający.

Dlatego chcę byście mogli zrozumieć Polaków z ich okrutną rzeczywistością i wszelkimi poczynaniami. W tym celu muszę omówić fakty historyczne.

Od dziesięcioleci w narodzie polskim istnieje paskudne powiedzenie odnoszące się do wiecznej wrogości między Polakami i Niemcami. Powiedzenie to brzmi: Póki świat światem, Polak Niemcowi nie bedzie bratem. Jest to prawdziwie zjadliwe powiedzenie, które nie ma odpowiednika w niemiecko-języcznych regionach. To powiedzenie jest wyrazem wielkiej zapalczywości polskiej nienawiści.

Skąd bierze się ta bezlitosna nienawiść? Czy jest jakieś historyczne jej uzasadnienie? Nie ma.

Taka głeboka nienawiść jest obca niemieckiej duszy. Ze strony Niemców ludzie zawsze byli gotowi do budowania mostów i pomagać na wszelkie sposoby. To jest faktem, który każdy może sprawdzać wielokrotnie, nawet teraz, kiedy ten sam naród który nas wypędził z naszych domów i gospodarstw, który grabił nas, a nawet wielu z nas mordował, chce – i dostaje – naszą pomoc.

Nieskuteczną polską gospodarkę wspiera niemiecka pomoc w kwotach dochodzących do bilionów, podczas gdy niemieckie społeczeństwo przekazuje tysiące ton żywności. Mam przed sobą kopię listu "Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski" w Katowicach z 10 kwietnia 1981, w którym biskup pomocniczy, Czeslaw Domin, przewodniczący wyżej wymienionej Komisji Charytatywnej potwierdza otrzymanie 700 ton żywności przeznaczonej dla jego rodaków. Potwierdza również, że rozumie iż jest zależny od pomocy krajów sąsiedzkich. Pomoc otrzymana od tych krajów jest mimo to rzekomą "kroplą w morzu". Oznacza to: "przyślijcie więcej". I my Niemcy wysyłamy więcej.

Od tego listu z 10 kwietnia 1981 roku upłynęły miesiące, I my Niemcy zbieraliśmy fundusze by cały czas pomagać Polsce. Ludzie robią co mogą z czystej litości: zbierają instytucje kościelne, zbierają szkoły, zbierają osoby prywatne, zbierają stowarzyszenia, w szpitalach I bankach wywiesza się ogłoszenia o zbiórkach, z ambon kościelnych żąda się paczek pomocowych o stałej wartości DM 25. Wszystko poniżej nie wystarcza! I Niemcy zdecydowanie sie do tego dostosowują. Tysiące ton pomocy wysyłane są koleją. Kolejny ostateczny dowód na to, że niemcy nie czją nienawiści do Polaków, ani nigdy jej nie czuli na przestrzeni długiej historii. A jakie dostajemy podziękowania z Polski? Tylko odnowioną nienawiść, bo nic na świecie nie wywołuje więcej nienawiści jak kiedy ludzi wielokrotnie się zmusza, na skutek ich własnych niekompetencji, do przyjmowania darów i pomocy, która w końcu odbierana jest jako tylko zaledwie jałmużna żeby przeżyć.

Ale Polska to nie sprawa dobroczynności. Polska nie znalazła się w potrzebie w wyniku np. trzęsienia ziemi, powodzi, huraganów czy nawet przeludnienia. Za obecna sytuację Polski nie odpowiada żadna katastrofa naturalne, ale raczej przysłowiowa polska gospodarka, brak kompetencji klasy przywódczej i ich wszechobecna korupcja. Polska nie jest biedna, ma urodzajną ziemię, gdyż Prusy Wschodnie, Pomorze Wschodnie, Wschodnia Brandenburgia, Śląsk I Gdańsk weszły w posiadanie prawie 103.000 km² składających się z obszarów które w większości kiedyś były spichlerzem Niemiec. Obszary tylko Prus Zachodnich i Poznania powinny dawać nadwyżki, tak jak wcześniej. Polski rząd przejmując terytoria niemieckie, łącznie z zasobami węgla i rudy żelaza na Górnym Śląsku I nasz kwitnący przemysł I porty, Polska weszła w posiadanie wszystkich warunków dla zdrowej godpodarki. Ale ludzie którzy tylko destylują tysiące ton ziemniaków i pszenicy na wódkę, a potem tylko ją piją, są oczywiście nieprzygotowani i niezdolni do pracy zarobkowej.

Niezależnie od tych czynników należy zauważyć, że Polska nie cierpi z głodu, jak często się mówi. Tam są po prostu problemy ze względu na złą organizację, ale nie mażadnego głodu. Tu działają inn siły, nowy rodzaj grabieży niemieckiej gospodarki. I potulni Niemcy dają się na to nabrać. Oni dają I dają – I nic nie żądają w zamian, np. pozwolenia na wyjazd setkom tycięcy etnicznych Niemców zmuszonych do pozostania w Polsce, z naruszeniem praw człowieka. Ci etniczni Niemcy są praktycznie zmuszani do niewolnictwa, podczas gdy młodzi Polacy opuszczają swój kraj oczekując serdecznego powitania w Niemczech i Austrii. Ci młodzi uchodźcy gospodarczy, którzy przyjeżdżają do nas z odpowiednimi pozwoleniami na wyjazd, absolutnie nie są skromni w żądaniu naszej pomocy; wręcz przeciwnie, stawiają aroganckie wymagania – czy to nie mówi nam czegoś? Każde miasto zmuszone do przyjęcia ich może wam powiedzieć jakie sprawiają problemy.

Charakter Polaków ujawnił incydent o którym napisał "Deutsche Wochenzeitung" 4 września 1981 roku. Chociaż Polacy obu rękami przyjmują naszą pomoc, polscy pismacy ośmielają się pluć nam w twarz. Tak więc dziennik "Polnische Perspektiven" skorzystał z Wystawy Pruskiej by pozwolić naisać Marianowi Podkowińskiemu co następuje:

"Historia wydałała negatywny wyrok na Prusy. Obecną próbę reanimacji powinno się uznać niemal za zbezczeszczenie zwłok. Byłoby bardziej rozsądne by pozwolić żeby nad pruskimi zwłokami zapanowało milczenie. Również w interesie Niemców. Tilsit [Sowieck] powinien w szczególności mieć takie samo znaczenie dla Niemców, jak Połtawa dla Szwedów, w przypadku jeśli ktoś w ogóle interesuje się archeologią".

I chociaż fundusze pomocy niemieckiej płynęły pełnym strumieniem, a media donosiły, że ona już przekroczyła DM 22 mln, to pod nagłówkiem "Telewizja pokazuje antyniemieckie filmy wojenne" w dzienniku "Die Rheinpfalz" 18 grudnia 1981 czytamy:

"Prawie jedyną rzeczą emitowaną dla rozrywki są filmy wojenne pokazujące zbrodnie niemieckie z czasów II wojny światowej. Serial telewizyjny o odważnych młodych Polakach walczących z niemieckim Zakonem Krzyżackim jest nawet pokazywany jako cotygodniowy program dla dzieci. Prawie jedyną muzyką w radio są marsze".

Decydująca bitwa z Krzyżakami odbyła się w roku 1410. To było 570 lat temu, ale Polacy dalej zaszczepiają swoiim dzieciom nienawiść do Krzyżaków, nawet teraz!

A my dziękujemy im za tę nienawiść żywnością wartą wiele milionów marek!

TAKĄ monetą Polacy spłacali niemiecką pomoc od powstania polskiego państwa. Ale kiedy to dłużnik kochał swego wierzyciela, zwłaszcza jeśli nie ma żadnej możliwości spłacenia długu? My Niemcy powinniśmy w końcu to zauważyć I do tego się dostosować. Rosjanie i Francuzi nigdy nie zrobili nic dla Polski, i dlatego nie są nienawidzeni, a szanowani.

Musimy w końcu zrozumieć przyczyny tej nienawiści by pojąć wszystkie późniejsze wydarzenia I fałszywe postawy Polaków wobec Niemców. Musimy w końcu powiedzieć o fałszerstwach polskiej historii. Kiedy ich dokonano i dlaczego?

Współcześni Polacy są próżnym I aroganckim narodem, szczególnie klasy wyższe. Mają niewiele talentu, nie są produktywni ani kreatywni, I nic wspaniałego nie dali światu. Ponieważ nie mogli rozwinąć się przez długie wieki, rozwinęli się negatywnie. Dlatego stawiają żądania nie mogąc wyprodukować usług, są chciwi na cudzą własność, muyślą tylko o sobie I przekonują się, że są pępkiem świata. Dla nich nie ma realiów, żyją w marzeniach i pysze.

Polacy dostrzegają swój kompleks niższości jako naród, ale nie potrafią rozpoznać jego przyczyny. Uważają, że mają prawo żądać, i te żądania mają zaspokajać Niemcy, a nie ich prawdziwi ciemiężcy, którzy umiejętnie kierują ich żądania i nienawiść.

Od nawrócenia na chrześcijaństwo, naród poddawany był rygorystycznemu klerowi, co uniemożliwia rozwój osobowości. Nie potrafią uwolnić się z tego kaftanu bezpieczeństwa. Uciskany jest tak bardzo, że coraz bardziej rozładowują swoją tłumioną agresję w niespotykanej nienawiści wobec Niemców, któzy są bogatsi i wolniejsi. Tą nienawiścią jeszcze raz manipuluje kler, a ponieważ kler ma największą władzę wśród ludzi, i ponieważ naród wierzy swojemu kościołowi katolickiemu,jest posłuszny jego przywództwu. W Polsce kościół triumfuje. od początku kościół katolicki był największym wrogiem Niemieckiej trzeszy. Polacy byli i są wykorzystywani jako narzędzia do wykrwawiania Niemców i niemieckiej gospodarki.

Na dowód tego co właśnie napisałam, przedstawiam polską katolicką pieśń bitewną, śpiewaną na Zjeździe Słowian w Pradze w roku 1848:

"Bracia, chwyćcie za kosy! Śpieszmy się do wojny!
Ucisk Polski się skończył, nie spóźnijmy się więcej.
Zbierzcie hordy. Nasz wróg, Niemcy, muszą upaść!

Kto powiesi niemieckie psy zdobędzie nagrodę u Boga.
Łup, rabuj i pal! Niech wrogowie umierają w męczarniach.
Ja proboszcz obiecuję że za to osiągniecie Niebo.
Każdy grzech będzie przebaczony, nawet dokonany z premedytacją mord
Jeśli wszędzie promuje polską wolność.

Klątwa na złego który ośmieli się dobrze mówić o Niemczech

Polska musi przetrwać. To obiecał nam papież i Bóg

Rosja i Prusy muszą upaść. Niech żyje polski sztandar!

Więc cieszcie się wszyscy: Polska żyje, wspaniała i mała!" ⁹

[tu zamieszczone jest alternatywne tłumaczenie]

Każdy czytelnik może poczuć mrożącą się w nim krew na taką diaboliczną nienawiść. Polacy jednak twierdzą, że są tolerancyjni w sprawach religijnych, żeby chronić praw człowieka, a nawet, że walczą by ich chronić. Według nich prawa człowieka odnoszą się wyłącznie do realizacji własnych potrzeb.

Ta pieśń dotarła do nas w języku niemieckim [uwaga tłumacza: to musi być prawdą, bo po niemiecku wersety idealnie się rymują, np. “Fluch dem Bösewicht, der vor uns für Deutschland spricht”, czyli "Przeklnij łotra który broni wśród nas Niemców"]. To pokazuje, że Polacy, tzw. "oryginalni Słowianie" o "słowiańsko"-polskiej przeszłości, w 1848 roku nadal przeważnie używali języka niemieckiego, gdyż wtedy nie był jeszcze mocno ustanowiony ich własny język. Oni chcieli również dotrzeć do wszystkich katolików, bo zawsze twierdzą iż katolicy i Polacy oznaczają to samo.

W tym miejscu, chciałabym odnieść się do zdarzenia, które niemieckie publikacje niedawno uratowały od zapomnienia - polskich powstań z 1830 przeciwko rosyjskiej opresji. Powstanie się nie udało, Polacy uciekali wielkimi hordami i zostali pięknie przyjęci, otrzymali opiekę, gdzie? Dlaczego, w Niemczech, oczywiście. "Die Rheinpfalz", dziennik w Ludwigshafen, 8 sierpnia 1981, upamiętnił to artykułem "Niemieckie i polskie łzy w winie górach Harzu" [German and Polish tears in the wine of the Harz Mountains], pisał o tym jak Niemcy i Polacy bratali się i stanowili jedność w walce o wolność, jak śpiewali polskie pieśni, i jak Niemcy cieszyli się z Polakami i zachęcali do dalszej obrony Polski.

Artykuł powtarza opis przyjęcia Polaków 19 stycznia 1832 roku w Neustadt an den Haardt. To cechuje niemiecką mentalność, że jest ogólna miłość do ludzkości i stanowczy dowód na to, że po stronie Niemców nie ma żadnej antypolskiej nienawiści. W artykule czytamy:

"Kiedy tylko dowiedzieliśmy się, późno 18-go, że następnego dnia do Neustadt przybywają Polacy i spędzą z nami noc, zapanowało wielkie podniecenie. Oni radzili się co do rodzaju organizowanego przyjęcia i sposobu, w jaki ci bardzo honorowi gości mieli być przyjęci.

". . . Niemcy zaraz dopingowali zwycięskich Polaków z 29 listopada, zaraz niemieckie i polskie łzy kapały do wina w górach Harzu, z powodu świeżej pamięci o upadku Warszawy. Następnie polski bojownik i entuzjastyczny Niemiec, entuzjastycznie chcąc pomścić go, zaczęli się obejmować. Tam Polacy i Niemcy płakali razem nad losem 80-letniego ojca Polaka, którego wysłano na Syberię jako złagodzenie kary absolutystów. . . został skazany, bo jego syn był patriotą. . ."

Dla mnie to co jest istotne na temat tego artykułu jest nie tylko szczere powitanie Polaków przez pijących Pfälzers, a raczej fakt, że komunikowali się ze sobą wyłącznie w języku niemieckim, ponieważ Pfälzer mógł tylko śpiewać razem gdy polskie piosenki były wtedy po niemiecku. Dla mnie jest to kolejny dowód na to, że nienawistna polska katolicka pieśń bitewna z 1848 została napisana w języku niemieckim. Niemiecka przyjaźń i sympatia, z jaką przyjęto Polaków była odpłacona przez Polaków, tylko kilka lat później, bezdenną nienawiścią. Ale to nie było niczym nowym.

Również już podejmowano wysiłki by zniszczyć wszystko co niemieckie przy wcześniejszych okazjach. Tak więc nawet w XVIII wieku, katoliccy Bambergerowie którzy wyemigrowali po czarnej zarazie śladami ich biskupa, byli polonizowani siłą: odmówiono im nabożeństw i katechizmu po niemiecku i ponownie kształcono ich na Polaków. W czasie I wojny światowej ci Bambergerowie byli tak spolonizowani, że już nie mogli mówić po niemiecku - pomimo ich niemieckich bambergerskich strojów, który nadal nosili, i w wyniku których jeszcze nazywano ich "Bamberki".

Taka była polska tolerancja religijna, o której Polacy zawsze mówią. Polska katolicka pieśń bojowa z 1848 nie jest jedynym przykładem klerykalnej nienawiści. Ona istniała i nadal istnieje w tak wielkiej liczbie, że nie można ich wszystkich wymienić. Chciałabym zacytować kilka z nich. Z tekstu "Wina Polski za II wojnę światową" [Poland’s Guilt for the Second World War] Rudolfa Trenkel z Thorn an den Weichsel [Toruń nad Wisłą]:

"26 sierpnia 1920 roku polski ksiądz w Adelnau [Odolanów[ powiedział w kazaniu: 'Wszystkich Niemców w Polsce powinno się powiesić'.

"27 grudnia 1921 roku kanonik katedralny w poznaniu, Pryndziński, w nienawistnym kazaniu przeciwko wszystkiemu co niemieckie, powiedział: 'Nasza praca jeszcze się nie skończyła. Wnetrze musi yć zabezpieczone, Wilno i Lemberg [Lwów] muszą być zabezpieczone, a Gdańsk przejęty siłą'".

Peter Aurich w książce "Niemiecko-polski wrzesień 1939" [German-Polish September, 1939] napisał:

". . . kiedy krakowski dziennik 'Czas' poszedł tak daleko, że ogłosił iż polska artyleria skierowana jest na Gdańsk by bronić honoru Polski, nie było ani jednej niedzieli bez 'świętej wojny przeciwko niemieckiemu neo-poganizmowi' głoszonej z ambon, i modlono się o zwycięstwo polskiej armii".

Na s. 47 pisze:

"Pułkownik ze Sztabu Generalnego Świtalski w imieniu polskiej armii w Graudenz [Grudziądz] wygłosił przemówienie na przyjęciu biskupów Dominika i dr Okoniewskiego, kończące się słowami: 'Módlcie się z nami dzisiaj. . . żeby nasi bracia mogli wytrzymać, żeby ich okres próbny uległ skróceniu, i żeby wielki czyn – drugi Grunwald, mógł wyzwolić nas z braku wolności i zapewnić nam odpowiedni pokój'".

Grunwald – tak Polacy nazywają Bitwę pod Tannenberg, która złamała potęgę Rycerzy Krzyżackich w 1410. W tej kwestii, musicie wiedzieć, że nie ma miejsca zwanego Grunwald. Bitwa odbyła się w okolicach wioski Grünefelde koło Tannenberg. Polacy nie tylko łączą Grunwald z klęską Rycerzy Krzyżackich, ale również przyszłym zwycięstwem w Grunewald Berlina [uwaga tłumacza: Grunewald = przedmieście Berlina, najdroższa dzielnica mieszkaniowa miasta, nawet obecnie]. Jak powiedziałam, są to nie tylko dowody winy polskiego kleru za okrucieństwa dokkonane na Niemcach. Tylko systematyczne uczenie nienawiści, która pochodzi z polskich kościołów i polskiego intelektualizmu mogło doprowadzić do "krwawej niedzieli" w Bromberg [Bydgoszcz], która jednak nie była pierwszym tego rodzaju incydentem.

Była również wcześniejsza rzeź w Bromberg 22 kwietnia 1654 roku, kiedy wymordowano wszystkich ewangelików w mieście. Kiedy polscy księża głoszą z ambonu: "Niemcy są waszymi wrogami – wrogami katolickiej Polski", kiedy w kościołach rozdaje się i święci broń, nie potrzeba daleko szukać winnej strony.

Ale szczytem nienawiści był kanonik katedralny prałat Kos, który podczas świętowania zwycięstwa Polskiej Demokratycznej Partii Narodowej triumfu w Wersalu, przedstawił pieśń nienawiści, pochodzącą z dramatu autorstwa pewnego Lucjana Rydla "Jeńcy" [The Prisoners] w 1902 roku:

"Gdzie tylko Niemiec postawi stopę, ziemia krwawi przez 100 lat. Gdzie tylko Niemcy noszą wodę I ją piją, studnie gniją przez 100 lat.

"Gdzie Niemcy oddychają, czarna plaga szaleje przez 100 lat. Gdzie Niemcy wyciągają dłoń, wali się pokój. A gdybyś miał 100 lat, Niemcy byliby gotowi to zanegować.

"On oszukuje silnych, rabuje i dominuje słabych, i gdyby była droga prosto do Nieba, nie zawahałby się zdetronizowac Boga. I wtedy zobaczylibyśmy Niemców kradnących słońce z nieba".

To mógłby napisać jedynie człowiek mający wewnętrzną nienawiść, którego całe życie zżerały nienawiść i zazdrość. Gdyby sam nie był takim nienawistnikiem o chorym umyśle, jak mógłby stworzyć takie nieludzkie wersety? Normalny człowiek nie myśli w ten sposób. Ale kanonik katedralny, ceniony prałat, powtarza tę pieśń nienawiści przeciwko Niemcom na świętowaniu zwycięstwa 20 lat po napisaniu jej przez tego "poetę", jest okropne i najskuteczniej dowodzi, że wybuch nienawiści ludzi był kontrolowany przez polski kościół. Pieśń z 1848 roku "Bracia, chwyćcie za kosy. . ." jest w końcu "chrześcijańska", I śpiewano ją również w czasach Korfantego, czyli w latach 1920.

Zbadajmy teraz świadectwa nienawiści polskiej klasy intelektualnej, które są rezultatem tego kościelnego podżegania od roku 1848. Lokalny historyk I badacz polskich spraw, Alexander Treiche, w książce “Historia niemieckiej kultury Rippina [Polska] i otaczających regionów" [History of German Culture of Rippin [Poland] and the Surrounding Regions] napisał:

"W latach rewolucji 1904-1906, zawsze słyszeliśmy że wszystkich Niemców powinno się wymordować w ciągu jednej nocy. Wymordować Niemców od samej kołyski było wtedy sloganem Polaków. Ale nawet w czasie kiedy nasi rodzice i dziadkowie byli jeszcze dziećmi, w XIX wieku, często słyszeli ten straszny slogan o mordzie wszystkich Niemców, którym widocznie Polacy byli indoktrynowani od pokoleń".

I są jeszcze publikacje z roku 1929 w polskim dzienniku "Liga Wielkiej Potęgi" [League for Great Power], wydanie III:

"W wojnie z Niemcami nie bedzie jeńców ani miejsca na ludzkie uczucia. Zadziwimy świat niezwykle krwawymi ofiarami przechodzącymi ludzkie proporcje, którymi obmyjemy wstyd obelg jakie musieliśmy znosić od Niemców. W polskiej armii musimy zasiać ducha nieprzejednanej walki sięgającej punktu okrucieństwa".

3 października 1937 roku ten sam dziennik polskiej megalomanii, jak mówi Neueste Nachrichten z Monachium, napisał:

"Walka między Polakami i Niemcami jest nieunikniona. Musimy przygotowywać się do tego systematycznie. Naszym celem jest nowy Grunwald, ale tym razem Grunwald na przedmieściach Berlina, czyli pokonania Niemców muszą dokkonać polskie wojska do środka terytorium, żeby uderzyć Niemcy w serce. Naszym ideałem jest Polska na zachodzie, z granicą na Odrze i Nysie.

"Prusy muszą być odzyskane dla Polaków, tzn. Prusy nad Szprewą [the Spree – rzeka we wschodnich Niemczech, płynąca przez Saksonię, Brandenburgię i Berlin]. Świat będzie musiał się zatrząść przed niemiecko-polską wojną. W szeregach naszej armii żołnierze muszą nieść ducha bezlitosnej nienawiści.

"Od tej chwili każde wydanie tego dziennika będzie poświęcone nadchodzącemu Grunwaldowi w Berlinie".

W marcu 1939 roku mój brat w nocnym klubie w Brombergu usłyszał polskich oficerów rozmawiających o tym jak będą "brnąć przez niemiecką krew" w przypadku wojny z Niemcami. Już były przygotowane listy nazwisk i adresów Niemców. Nie miał pojęcia że on sam stanie się ofiarą tej żądzy mordu.

I w styczniu 1945 roku, kiedy Rosjanie zbliżali się do Litzmannstadt (Łódź - gdzie wtedy przebywałam), polski slogan brzmiał:

"Niemcy z Rzeszy pakujcie torby

Etniczni Niemcy przygotowujcie trumny!"

Moja rodzina zapłaciła za te żądne krwi słowa swoim życiem. Ale nie żyli juz by kupić jakieś trumny.

Polacy nie tylko pragnęli rozlewu krwi w 1939 i 1945, rozpoczęli to zaraz po utworzeniu własnego państwa. Najbardziej krwawe bunty szalały w Prusach Zachodnich, w regionie Pozen [Poznań] i Górnego Śląska. Bandy Korfantego terroryzowały niemiecki Górny Śląsk od sierpnia 1919 do podziału terytorium z naruszeniem prawa międzynarodowego w 1922. W Poznaniu w 1921 na plakatach i w broszurach można było przeczytać:

"Tą miotłą wymieciemy z Polski ostatnich Niemców! Każdy kto jeszcze zostanie w lipcu 1921 jest niemieckim śmieciem i zostanie zarżniety do sotatniego, a najważniejsi hakatysci [etniczni niemieccy katolicy] pokryci bencyną i smołą, podpaleni i spaleni. . .

Teraz dostaną wszyscy. . . wszyscy lekarze, pastorzy, prawnicy, dzierżawcy, osadnicy, wszelkiego rodzaju właściciele nieruchomości, czy to Niemcy czy Żydzi".

Jest dość dowodów na niekończącą się polską chciwość, przytoczę tylko kilka:

13 czerwca 1926 roku w "Gazecie Gdańskiej" napisano:

"Najbezpieczniejszymi czołgami na Pomeralia [Pomorze Gdańskie, wzdłuż wybrzeża Bałtyku, historycznie onbejmujące miasto Danzig = Gdańsk] są miliony polskich osadników. Cała ziemia nadal w posiadaniu Niemców musi byc wyrwana z niemieckich rąk".

19 czerwca 1929, "Strażnia bałtycka" doniosła:

"Danzig również jest polskim miastem i będzie nasz. Waszym obowiązkiem jest zdobycie Danzig, tego maleńkiego kawałka polskiej ziemi, który niecierpliwie na was czeka".

W 1937, oficer [polskiego] Sztabu Generalnego [Hendry] Bagiński, twierdzi w swojej ciągle wznawianej książce:

"Dopóty nie zapanuje pokój w Europie, dopóki nazwa Prusy, która w końcu już jest nazwą narodu, który dawno zniknął z mapy Europy, zostanie wymazana, dopóki Niemcy nie przeniosą swojej stolicy Berlina dalej na zachód".

Oficer polskiego Sztabu Generalnego ujwania dosyć wyraźnie polską żądzę wojny i cel tej wojny: aneksacja Prus do Polski i wymazanie nazwy Prus! Później usłyszymy ten sam polski cel z ust najwyższych dygnitarzy polskiego kościoła.

W odpowiedzi musimy zapytać: czy ktokolwiek ze strony niemieckiej kiedykolwiek wyraził żądanie przeniesienia Krakowa czy Warszawy dalej na wschód?

4 maja 1929 roku Stowarzyszenie Wszechsłowiańskiej Młodzieży podburzało naród nastepującymi słowami:

"W 1410 Niemcy zostali pokonani w Tannenberg. Ale teraz zmiażdżymy ich w Berlinie. Danzig, Prusy Wschodnie i Śląsk to żądania minimum. Dzięki temu gigantycznemu zwycięstwu Polska będzie rządzić całą Europą".

Polak z Wilna, prof. Limanowski, miał rację kiedy powiedział o swoich rodakach:

"Cechą Polaków jest to, że nie mogą trwać w strefie reaalnej; ich fantazja sięga dalej, wszędzie gdzie położą rękę na kawałku ziemi, chcą więcej. Oni chcą mieć cały świat".

Faktycznie oni CHCĄ mieć cały świat. W czerwcu 1929 roku pokazali kolejny tego dowód:

"Wkrótce wybije godzina wolności dla historycznie polskich ziem. "Pax Polonica" zatrzęsie Europą. Los dał Polsce historyczne zadanie utworzenia życia w środkowej Europie".

Sposób w jaki miała być ukształtowana Europa srodkowa po wojnie ogłosił polski minister przemysłu, Hilary Minc, kiedy ogłosił co następuje w sprawie kradzieży niemieckiej ziemi i bogactwa:

". . . Przeprowadziliśmy zyski terytorialne na zachodzie w sposób wcześniej niespotykany - najprostszy i najbardziej korzystny: zdobyliśmy terytoria na których ulice, linie kolejowe i drogi wodne były już dostępne, a także miasta, które tylko czekają na osiedlenie, instalacje przemysłowe, które tylko czekają na aktywację, i kopalnie węgla. Istnieje również pozostałość niemieckiej ludności, która zostanie zlikwidowana w krótkim czasie, w sposób, który nam odpowiada, ponieważ mamy moralne i prawne uprawnienia do tego zgodnie z prawem międzynarodowym".

Obok megalomanii, co nieopatrznie ujawnia się tutaj jest polska żądza rabunku i mordu, która wyzwala się w ten osób w kółko. Najbardziej szokujące jest to, że minister przemysłu, ten sam, który chce likwidować resztki pozostałej ludności niemieckiej według widzimisię, i który stale przechwala się, że są do tego upoważnieni zgodnie z moralnością i prawem międzynarodowym, ma niemieckie nazwisko.

On jest oczywiście Niemcem, "re-edukowanym" przez stulecia, tak jak wielu innych. Polacy nazywają to "Niemiec wychowany w polskiej kulturze". Potwierdza to ciągle liczące kilkaset lat przysłowie, że nasi ludzie którzy opuszczają kraj i swoją siłę i zdolności oddają innemu narodowi, są dla nas straceni. Oni nie tylko stają się lojalnymi obywatelami nowego kraju. Próżność i potrzeba ważności powodują, że w dwu lub trzech pokoleniach stają się aszymi najgorszymi wrogami, czasem nawet wcześniej. W przeważającej części wykonują cenną pracę w kulturze, z której korzysta naród gospodarza, ale sami stają się renegatami, kulturowo wzbogacając inne narody. Renegaci zawsze niosą w sobie trujące żądło zdrady, i właśnie dlatego stają się gorszymi nienawistnikami swoich przodków, niż gdyby byli im naprawdę obcy. Są nieograniczone przykłady tej zdradzieckiej postawy we wszystkich krajach świata. Najbardziej znanymi negacjonistami byli Katarzyna Wielka w Rosji, księżniczka z Darmstadt, i Amerykanin, gen. Eisenhower – Eisenhauer.

Wróćmy teraz do historii I pochodzenia Polski i polskiego narodu.

Polacy są bardzo młodym narodem bez własnych korzeni, stworzeni, jak to było, w probówce. Ziemię dostali od Niemców, język od głagolicych mnichów [zwolennicy greckiego mnicha św. Cyryla, twórcy alfabetu do chrześcijańskiego nawracania plemion słowiańskich], działających w imieniu Rzymu. Nie mają prawie nic własnego do pokazania. Są Niemcami reedukowanymi przez stulecia w imieniu Rzymskiego Kościoła Katolickiego, zmieszanymi ze wschodnimi I turecko-mongolskimi plemionami. Nie tylko wzięli swoje stroje ludowe od Turków, prowadzenia wojny nauczyli się od Tatarów. Sami to potwierdzają.

Nie powinniśmy ignorować ani lekceważyć tego polskiego odwoływania się do własnej rasy, gdyż tutaj Polacy sami wskazują pochodzenie polskiego narodu.

Wiemy już o tym, że głagolicki język kościoła krakowskiego biskupa Wincentego Kadłubka (Wolf Gottlobonis) wykorzystano jako podstawę jego sztucznej "Chronica polonorum", i że celem tego było wymazanie bezpośredniego związku między osadnikami z ich starym krajem. To był tylko pierwszy krok, całkowicie niezauważony przez niewtajemniczonych. Dopiero 200 lat później nadarzyła się okazja drugiego kroku, kiedy litewski książę Jagiełlo, za zgodą swoich chrześcijańskich biskupów, zwerbował hordy Mongołów na wojnę z niemieckimi Rycerzami Krzyżackimi. Dzięki tej pomocy, I okrutnym azjatyckim metodom walki, miała być pokonana i wymazana niemiecka kultura. Rycerze Krzyżaccy zostali pokonani i nigdy nie wyzdrowieli z tego rozlewu krwi. Tego dzieła dokonały azjatyckie hordy, intryga duchowa i niemiecka głupota, rozwinięta do punktu zdrady.

Z obecnej sytuacji wiemy, że zwycięzcy nigdy nie wycofują się od razu po zakończeniu walki. Pozostają w kraju by cieszyć się owocami zwycięstwa, a zwłaszcza kobietami, by je gwałcić I niszczyć ich integralnośc rasową. Hordy rabusiów wtedy robiły to samo co w 1945, kiedy spadły na nas i nasz naród, szczególnie kobiety. To było tak wykalkulowane jak obecnie w pan-europejskim pomyśle hrabiego Coudenhove-Calergi [rasowy kundel który zdobył sławę w latach 1920]: mieszanina ludzi, którymi jest łatwiej rządzić.

Kiedy Polacy w swoich podręcznikach otwarcie przyznają się do tego, że swojej żądzy do wojny nauczyli sie od Tatarów, a stroje ludowe wzięli od Turków, to przyznają się także iż są rasowo spokrewnieni z tureckimi Mongołami, bo tylko spokrewniony pochodzeniem mógł przyjąć okrutną, krwiożerczą metodę walki za własną, a nawet się nią chwalić. Tylko kiedy to odzwierciedla wewnętrzny charakter, można powiedzieć: grab, rabuj, pal, morduj, niech wrogowie umierają okrutną śmiercią! Nie ma ani jednego przypadku tego rodzaju, na przestrzeni wieków do chwili obecnej, niemieckich żołnierzy I kleru mówiących w ten sposób, bo to nie odzwierciedla ich charakteru. Natomiast mamy wiele takich potwierdzeń ze strony Polaków. To pokazuje późniejsze konsekwencje tej mieszanki krwi z Azjatami, którą wprowadził antyniemiecki kler ze swoją polityką degermanizacji. To ujawnia czas pochodzenia polskiego narodu. To ujawnia się tak wyraźnie i w dziejach, że musimy ze zdumieniem zapytać, dlaczego to wymagało nawet polskich potwierdzeń, żeby móc rozpoznać jasno te fakty. Jesteśmy wdzięczni Polakom za otworzenie nam w ten sposób oczu.

Nasionko bpa Kadłubka nie rosło tak szybko jak planowano, bo prawie do końca XV wieku nie mógł przeważyć nowy sztuczny język. Dokładnie obywatele Krakowa, miejsca pochodzenia wynalazcy sztucznego języka, najdłużej sprzeciwiali się przyjęciu polskiego jako lingua franca. Później historycznie udowodnił Ptaśnik, polski historyk z Krakowa, że Kraków pozostał prawie całkowicie niemiecki aż do XV wieku. W polskim narodzie obecnie jest duża proporcja niemieckiej krwi, gdyż na przestrzeni wieków najbardziej pracowici ludzie z Reich udawali się na wschód, i tam nazywano ich, co widać z nazwisk ludzi, jak również miast i wiosek. Zawsze kiedy naród niemiecki był stanowczy w przywództwie kraju, kraj rozkwitał. Kiedy tylko mieszanka azjatyckiej krwi stawała się dominująca z pomocą intryg duchownych, występowały zniszczenie I pogromy. Coraz więcej Niemców stawało się przedmiotem tych metod przymusu, ale tylko po powstaniu wszechsłowianizmu, od około 1848 roku, pokazała się otwarcie ta azjatycka nienawiść. Od tego czasu Polska nie jest już krajem europjskim. Wymazała się z europejskiej kultury poprzez niekończącą się nienawiść I ślepy szowinizm.

Ale niemiecki wschód nigdy nie należał do Azjatów, jest to wyraxnie niemiecki teren osadniczy, mimo że Turcy I Azjaci chwilowo tam przebywali I pozostawili po sobie ślady. Oni nie mieli żadnego wkładu w budowę czy kulturę. Wszystkie próby Polaków I ich głupich czy zdradzieckich niemieckich pomocników, odnoszenia się do terenów niemieckich zajmowanych przez Polaków wtedy jako "oryginalnie słowiańskich terenów osadniczych", trzeba stanowczo odrzucać, bo są one oczywistymi fałszywkami.

Polacy demonstrowali 100-letnie świętowanie nawrócenia na chrześcijaństwo regionów nad Wisłą, Wartą I Odrą [Weichsel, Warthe i Oder] jako czas narodzin swojej 100-letniej tożsamości jako państwa, ale to jest fałszerstwo. W czasie nawróćenia na chrześcijaństwo nie było ani polskiej ziemi, ani polskiego narodu, ani polskich książąt. Oczywiście Polacy nadal tak uważają, w międzyczasie, ponieważ kler pierze im mózgi, ale mimo to to nie jest prawdą. Na nieszczęście Niemcy w to również wierzą, bo historia została całkowicie sfałszowana. I ja spróbuję to udowodnić w oparciu o historię.

Richard Suchenwirth w pracy "Niemiecki wschód" [The German East] opisuje rozwój niemieckich obszarów wschodnich. Są to wspaniałe opisy.

Ale autor stawia fałszywe tezy oparte o pojęciu, że były polska ziemia I naród, nawet nie pytając skąd przybyli i jakie jest jego pochodzenie. Opisuje cały proces osadnictwa jako dokonany przez Niemców, z wielkim pokazem erudycji, I wielokrotnie mówi, że nie ma żadnego dowodu na to, iż ówczesne wojny toczone były między dwu narodami, ale były, wręcz przeciwnie, czysto religijnymi walkami I wojnami o chrześcijańską konwersję, to niemniej jednak załada istnienie narodu polskiego bez przedstawienia żadnego na to dowodu. To w ten sposób ustanowiono wśród nas uparte historyczne fałszerstwa. Książka Suchenwirtha nie jest jedyną na ten temat. Żeby dowiedzieć się ile sfałszowano, wymazano, pominieto I dodano, trzeba przeczytać "Fałszowanie niemieckiej historii" [The Falsification of German History] Wilhelma Kammeiera oraz "Legendę słowiańską" [Slavic Legend] Lothara Greila. One naprawdę otwierają oczy.

Najpierw chciałabym opisać to czego uczono nas o początkach polskiej historii w szkole. Zaczynają od nawrócenia na chrześcijaństwo. Dziś Polacy podają zupełnie inną tego datę. Ale zacznijmy od [jednego z] wczesnych władców Polski, Mieszka I, który przeszedł przez chrześcijański chrzest i założył Królestwo Polskie, który graniczyło z terytorium Prus. Jak dobrze wiadomo, pogańskie Prusy najdłużej stawiały opór wobec chrześcijańskiej konwersji. Dowiedzieliśmy się, że okrutne zakony rycerskie ogniem i mieczem podporządkowały Prusaków. To jest opisane bardzo żywo przez polskiego poetę Henryka Sienkiewicza. Jednocześnie Polacy byli naturalnie niewinnymi ofiarami.

Ta powieść, "Ogniem i mieczem", odgrywa największą rolę w życiu wszystkich Polaków, którzy swoją wiedzę historyczną o narodzie i intelektualistach opierają na tej szowinistycznej powieści. Ponadto zakony rycerskie są utożsamiane z Niemcami.

Ale w rzeczywistości zakony nigdy nie były podporządkowane Niemieckiej Rzeszy czy cesarzowi, były niezależnym organem w służbie papieża. Ich członkami byli wyłącznie Niemcy z Rzeszy, ale ich jedynym zadaniem była ochrona interesów Kościoła Katolickiego, czego ogólnie wymagała wiara katolicka w tym czasie. Ich wojny były wojnami o chrześcijańskie nawrócenie, a nie wojnami między Niemcami i Polakami, którzy wtedy nie istnieli.

Polacy zawsze mówią o swoim zwycięstwie pod Grunwaldem w 1410 roku nad zakonem rycerskim, o którym mówi się, że byli bohaterami. W rzeczywistości, swoje zwycięstwo odnieśli tylko dzięki niezrównanej i bez skrupułów zdrady w szeregach samego zakonu.

[Ta część była problematyczna, gdyż trudno było zrozumieć charakter tych opinii. Pominięto tekst cytowany przez Else Loeser, zastąpiono go tekstem Bolko Freiherr von Richthofen i Roberta Reinhold Oheim:

"Ich [Krzyżaków] heroiczna walka z przeważającymi liczebnie została osłabiona przez zdradę i zdradę w decydującym momencie. Wspomniana wyżej "Unia Jaszczurów", walcząca jako zamknięta grupa zbrojna w Zakonie Rycerskim, polskiego barona Mikołaja z Rynowa, rycerza z chełmskiej szlachty, ukryta pod nazwą "Nickel von Renys", pogwałciła swoje przysięgi, razem z grupami rycerzy z lokalnej pruskiej szlachty, zdradzając Rycerzy w decydującym momencie, obniżając swoje sztandary na znak poddania się, i en masse uciekając do Polaków. Z drugiej strony, wielu Polaków pozostało z Rycerzami i wiernie walczyli, tacy jak na przykład, Konrad von Oels, który skończył jako polski jeniec" - s. 132, "Polskie marzenie o wielkim imperium" [POLENS TRAUM VOM GROSSREICH], Bolko Freiherr von Richthofen i Robert Reinhold Oheim, t. 1 z 3, "Polska legenda" [DIE POLNISCHE LEGENDE], Arndt-Verlag, 2001, D-24035 Kiel, Postfach 3603] 

[Wikipedia: “Kluczową rolę w wycofaniu Krzyżaków przypisuje się liderowi sztandaru Culm [Chełmno], [1] [2] Nikolaus von Renys (Mikołaj z Ryńska), urodzonemu w Prusach (nazywanych przez Longinusa Swabia, Szwabią, używana przez Polaków nazwa Niemiec).

Założyciel i lider Unii Jaszczurów [Lizard Union], grupy w Zakonie Rycerskim przychylnej Polsce, obniżając niesiony przez siebie sztandar wojsko krzyżackie odebrało jako sygnał poddania się. Oskarżony o zdradę, von Renys został ścięty przez zakon, razem ze wszystkimi jego męskimi potomkami"].

Szokujący przykład zdrady, zazdrości i pragnienia zemsty, które nie jest niestety wyjątkowe w historii Niemiec, prowadzący wtedy jak i teraz, do takiej niszczycielskiej katastrofy dla Niemiec. W tamtych czasach, tak jak dziś, nie było żadnego bohatera-zwycięzcy, tylko krzykliwa arogancja.

Ale najwyzsi polscy dygnitarze "chrześcijańscy" zawsze mówią o tym "Grunwaldzie", który jest nazywany Grünefelde, co daje im więcej chwały, ale którą zamieniają w przeciwieństwo kłamstwami, by pokazać się jako niewinni męczennicy.

Tak zwana propozycja porozumienia [tłumacz: do] niemieckich biskupów z 18 listopada 1965 roku zawiera następujące oskarżenia wobec Niemiec:

". . . Jego tezy [tłumacz: Włodkowic] kierowały się przeciwko niemieckim rycerzom zakonnym, tak zwanym Krzyżakom, którzy wówczas na słowiańskiej północy oraz w krajach pruskich i bałtyckich właśnie ogniem i mieczem nawracali tubylców. Stali się oni w ciągu wieków straszliwym i w najwyższym stopniu kompromitującym ciężarem dla europejskiego chrześcijaństwa, dla jego symbolu - krzyża, a także i dla Kościoła, w imieniu którego występowali. I dziś jeszcze, po wielu pokoleniach i wiekach, określenie „krzyżak" jest dla każdego Polaka budzącym przestrach wyzwiskiem i, niestety, od dawna aż nazbyt często identyfikowanym z tym, co niemieckie.

Z terenów, na których osiedlili się Krzyżacy, zrodzili się następnie ci Prusacy, którzy doprowadzili do powszechnego skompromitowania na ziemiach polskich wszystkiego, co niemieckie. W dziejowym rozwoju reprezentują ich następujące nazwiska: Albert Pruski, Fryderyk zwany Wielkim, Bismarck i wreszcie Hitler jako punkt szczytowy.

Fryderyk II uchodzi w oczach całego Narodu polskiego za głównego inicjatora rozbiorów Polski, i to bez wątpienia nie bez racji".

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WE/kep/oredzie-niem_18111965.html

W swojej nienawiści do Niemców, pobożni panowie nawet zapominają, że oskarżają własny Kościół Rzymski i papiestwo, twierdząc, że konwersja pierwotnych mieszkańców ziem pruskich i bałtyckich ogniem i mieczem była kompromitującym ciężarem dla europejskiego chrześcijaństwa i jego symbolu - Krzyża. Ten typ konwersji w tym czasie był dość powszechny i odbywał się z wiedzą i przyzwoleniem Stolicy św. Piotra, w tym przypadku na specjalne życzenie księcia Mazowieckiego, o którym Polacy mówią, że był polskim księciem. Wwzwał rycerzy, bo miał zbyt mało "ognia i miecza", aby podporządkować sobie Prusaków.

To pokazuje w jaki sposób nienawiść czyni ​​ludzie tak ślepymi, że nie mogą już logicznie myśleć. Ale te opinie polskich biskupów ujawniają również coś innego, a mianowicie, że nienawiść wobec niemieckich zakonów rycerskich została uwolniona przez Polaków i jest przez nich starannie kultywowana. Historia jest celowo przekręcana odwrotnie, bo ludzie chcą zachować niekończącą się nienawiść. Bo ten tak zwany "Przekaz pojednania" był nie tylko skierowany do niemieckich odbiorców, był również przeznaczony dla własnego narodu jako dowód rodzaju potwornego i bezczelnego języka, któremu można się bezpiecznie oddawać przeciwko Niemcom tej samej klasy, przez ich braci w wierze. To pokazuje wyraźnie kto odpowiada za edukację w nienawiści.

Są nieograniczone przykłady tego, jak również inne, dodatkowe listy biskupów polskich do biskupów niemieckich, pokazujące brak prawdomówności w odniesieniu do przeszłości i teraźniejszości. W tym samym czasie chrześcijański kler w ​​szczególności miał wystarczający powód do szerzenia płaszcza zapomnienia o zbrodniach popełnionych podczas chrześcijańskiego nawracania Europy - i nie tylko Europy. Na przykład, czy Dolna Saksonia w spokojny sposób przeszła na chrześcijaństwo? Czy cesarz niemiecki nie wytępił całej klasę rządzącą na swoim terytorium w imię nowej wiary - oczywiście za zgodą najwyższych pasterzy Stolicy Apostolskiej św. Piotra?

A co z krucjatami chrześcijańskich wojsk ze wszystkich narodów chrześcijańskich? Czy były to tylko przyjazne wizyty składane w sąsiednich krajach? Co zrobili najbardziej gorliwi głosiciele kultury chrześcijańskiej, Hiszpanie, kiedy przybyli do Meksyku, choć nie mieli wspólnej granicy z tym krajem? Ile milionów niewinnych ludzi padło ofiarą krwawych prześladowań w manii czarownic w średniowieczu? Gdyby potomkowie tych wszystkich wymordowanych próbowali zachować swoją nienawiść i żądzę zemsty tak jak Polacy, z pomocą duchownych, przez 150 lat, ludzkość wyginęłaby na ziemi dawno temu.

Te przykłady pokazują wyraźnie, że za tym uporczywym trzymaniem się kłamstw historycznych są specjalne cele, na które można wwielokrotnie patrzeć, jak na czerwoną nitkę.

W tym miejscu chciałabym dodać kilka uwag na temat skutków takich historycznych zafałszowań aż do dnia dzisiejszego. W maju 1981 roku TV ZDF wyemitowała 3-częściowy serial zatytułowany "Blizny" [Scars], który zapowiadano jako próbę niemiecko-polskiego pojednania. Jego treścią było jedno zniekształcenie prawdziwych sytuacjii. Wnikliwe szczegóły podano na końcowej dyskusji pomiędzy niemieckimi uczestnikami Philippem von Bismarck i hrabiną Dönhoff z jednej strony, i polskimi prof. Władysławem Markiewiczem i dziennikarzem z popularnej warszawskiej gazety Polityka, Henrykiem Zdanowskim z drugiej. Polscy panowie starali się całkowicie ukryć prawdę. Na delikatne pytania nawet nie odpowiedziano. Ale owocne było pierwsze zdanie prof. Markiewicza, dobrze znanego w Niemczech jako członka notorycznej komisji podręcznikowej. Oto ono:

"Świadomości historycznej polskiego narodu nie tworzą historycy i naukowcy, ale jego wielcy poeci i pisarze, Adam Mickiewicz i Henryk Sienkiewicz".

I łatwo było zobaczyć, że był z tego dumny. Był tak dumny ze swoich poetów i własnego sprytu, że zapomniał o tym, jak on sam, jako historyk, szkodzi własnej reputacji i jego narodu. Jest to kolejny przykład tego co prof. Limanowski powiedział kiedyś o swoich rodakach, że nie mogą żyć w prawdziwej rzeczywistości. Dla nich prawdą nie jest w ogóle prawda historyczna, a raczej polskie marzenia o własnej wielkości i nieomylności i niemiecka brutalność i okrutny ucisk biednych bezbronnych Polaków, którzy mają być tak dumni.

To pokazuje również jak bezsensowne są siedzenie i negocjowaanie z takimi ludźmi na komisji podręcznikowej. Co ona ​​ma osiągnąć? Na pewno nie prawdę historyczną. Ani profesorowie, ani polscy kardynałowie nie mają żadnej wiedzy o tych rzeczach, i w rezultacie nie ma jej polski naród. Jedynym celem polskiej komisji podręcznikowej jest stworzenie polskiej wersji wydarzeń na przyszłość, tak jak historycznych zafałszowań, które szerzono w przeszłości. I to jest pytanie za miliardy marek, które trzeba wymusić za pomocą niemieckiego przyznania się do winy.

Wróćmy do Mieszka I. Kim był? Czy był Polakiem? Nie, mimo że polscy kardynałowie twierdzą, że był, w tzw. Przekazie Pojednania, fałszując historię od pierwszej strony:

"Jest faktem historycznym, że w roku 966 książę polski Mieszko I pod wpływem swej małżonki, czeskiej królewny Dąbrówki, przyjął jako pierwszy książę polski wraz ze swoim dworem święty sakrament chrztu".

Historycznie prawda jest zupełnie inna, a pobożni panowie kłamią. Imię Mieszko pochodzi od nazwiska Mesico, normańskiego księcia Dago, z bardzo szanowanej rodziny z Daglingers z Królestwa Norwegii. Dago-Mesico był ambasadorem skandynawskich książąt, którzy przybyli jako zwiadowcy i kupcy w krainie Weichsel i Warthe. Jego żoną była germańska księżniczka z Bohemii, a nie "czeska księżniczka Dombrowka". W tym czasie nie było żadnego króla Czech. Historia Czechów została sfałszowana, tak samo jak Polaków. W roku 966 było Księstwo Bohemii, które było tak samo plemiennym księstwem rdzennej ziemii niemieckiej jak Szwabia, Lotaryngia czy Bawaria. "Rzekoma czeska księżniczka Dombrowka" była córką księcia Bolesława I, który pochodził z germańskiego plemienia Waregów, Pramasil i miała na imię Domberta.

Książę Bolesław z Bohemii – który nie był Czechem – był lennikiem niemieckiego cesarza i pozostał mu wierny. Jego córka Domberta była wcześniej żoną margrabiego Gerolda von Meißen. (Franz Wolff: “Wschodnie Niemcy" [Ostgermanien]).

Syn Dago – Bolsleib Mądry, ożenił się z córką księcia Wikingów. Polacy zrobili z niego "pierwszego polskiego króla" – Bolesława Chrobrego. Ani normański książę Dago-Mesico, ani jego syn Bolsleib Mądry, nie byli Polakami. Dago-Mesico ustanpwił imperium na gęsto zaludnionym terenie Wisły i Warty [niem. Weichsel i Warthe], o którym istnieją dokumenty jako Mesico-Reich. Panował w latach 96-992. Pomimo bezspornych rezultatów badań, przeszłość Prus Zachodnich, region Śląska nad Wartą fałszywie nazywano "Polską" w późniejszych wiekach, aż do chwili obecnej, zawsze kiedy mówili o starym Mesico-Reich. Polskie powtarzanie tego pozwoliło to osiągnąć. Ale wtedy nie było Polaków, nazwa "Polak" była po prostu nieznana ówczesnych kronikarzom. Tylko kościelna propaganda w XIII wieku doprowadziła umyślnie do sfałszowania historii, a zatem, jedynie w kronikach napisanych po polsku dużo później, działając wstecz, normański książę Dago-Mesico stał się Polakiem, Mieszkiem I. Imię Mieszko pochodzi od imienia Mieczysław. Pamiętając o tym, wymyślili plemię zwane "Piastami", do którego przypisano Mieszka. Ale plemię Piastów nigdy nie istniało. To odnosi się do całej historii Polski. Imiona zmieniano, działając wstecz, żeby nowo wymyślonemu ludowi i ziemi dać starą przeszłość, żeby stawiać żądania i móc żądać praw. Dlaczego tak zrobiono?

Po włączeniu obszarów nad Wisłą i Wartą, Dago-Mesico próbował rozszerzyć swoje królestwo poprzez podbój. Ale doznał porażki z rąk Wandalów na Pomorzu, i Herulerów na wyspie Uznam [niem. Usedom], w pobliżu Szczecina. To spowodowało, że poddał się dobrowolnie niemieckiemu cesarzowi Ottonowi I Wielkiemu. To znowu nazywa się Kurią Rzymską [oryg. tekst: Roman Curie] na planie, który widział w tym wzmocnienie władzy niemieckiego imperium. Urząd papieża, który miał plany podboju świata w tamtym czasie, wysłał swojego przedstawiciela na dwór książąt normańskich. Mieli na tyle szczęścia by móc przekonać Dago do przyjęcia chrztu w 996 i dołączył do misji wysłanej przez Rzym w 967. Rozpoczął swoje krucjaty przeciwko Wandalom na Pomorzu; Wandalowie oznaczają Wenedów. Lud Wenedów nigdy nie istniał. Dopiero w późniejszych wiekach posłużono się słowem Wenedowie, żeby z nich zrobić "Słowian".

Kiedy polscy biskupi wskazują w swoim tekście "Proponujemy przebaczenie - prosimy o przebaczenie" polskiej hierarchii z pierwszymi arcybiskupstwami w Gnieźnie i trzema pomocniczymi biskupstwami z Krakowa, Wrocławia i Kołobrzegu - jak można nazwać Cracow, Breslau i Kolberg - my musi wyrazić sprzeciw, że mówią nieprawdę i fałszują historię. Tam była polska hierarchia, ale wszyscy biskupi, wszyscy członkowie zakonów i wszyscy mnisi byli Niemcami z terytorium Rzeszy. Skąd ma pochodzić jakaś polska hierarchia? Biskupstwo Gniezna powierzono biskupom niemieckim Jordanowi i Ungerowi i było poświęcone św. Wojciechowi z Pragi. Więc kto założył polską hierarchię?

Pod koniec panowania Daglingerów w 880, Dago dał swoje imperium papieżowi i wycofał się jako lennik z płacenia danin. Od tego czasu rozpoczyna się zły rozwój, który miał doprowadzić do utworzenia antyniemieckiej bazy w Polsce. Po stronie niemieckiej ludzie nie mieli podejrzeń wobec papieża. Niemcy rzadko są podejrzliwi, gdyż nie mogą sobie wyobrazić jak źli mogą być nasi adwersarze.

Możemy poominąć intrygi i walki między synami i bratankami normańskich książąt Dago-Mesico i Kościołem Rzymskim, niezależnie od tego jakie były. Kościół Rzymski wzmocnił się przez przejście na chrześcijańswo pozostałych terenów Imperium Mesico. Oczywiście to nie wystąpiło w wyniku dobrowolnego poddania się niemieckich plemion, ale poprzez przemoc i wojnę. Mieszkańcy mieli tylko jeden wybór: chrzest albo smierć. Były walki miedzy poganami i chrzescijanami, ale nigdy między Niemcami i Polakami.

Pogan wtedy nazywano "sclavi", gdyz iważano ich za "niewolników" pogańskiego boga. Kiedy przeszli przez chrzest stawali się chrześcijanami. Wyraz "sclavi" stracił swoje znaczenie i został zapomniany. Dopiero wieki później podczas przekładu łacińskich tekstów ludzie natknęli się na ten wyraz i zapomniawszy jego pierwotne znaczenie usunęli literę "c" z wyrazu "sclavi". gdyż potępiający wyraz "sclavi", który przypominał im o zwykłych niewolnikach, był postrzegany przez osoby zainteresowane jako obelga.

W tym miejscu chciałabym zamieścić wypowiedź na ten temat D Skobnola:

"Dopiero pod koniec XVIII wieku niemieccy autsajderzy wymyślili bardziej wyrafinowane pojęcie 'Slaven'. usuwając "c" albo "k" działając wstecz sfałszowali "sclavi" (z mniszej łaciny), jak również 'Sklabenoi' (z późniejszej greki). Ponieważ 'sklavi' = słudzy, Götzdiener i wielbiciele szatana był wyrazem używanym przez teologów, badaczy I kronikarzy zachodniego Rzymu, a później Niemieckiej Rzeszy, od IX do XI wieku odnosił się do mas jeszcze nieschrystianizowanych Niemców służących 'poganom', przyrodzie albo kultom politeistycznym, po drugiej stronie Niemieckiej Zachodniej Rzeszy, czyli (mniej więcej) na terenie na zachód od Elby i na północ od Dunaju, i oczywiście wgłąb późniejszej 'Polski' nazywanych wschodnim terytorium, i aż do Bałtyku. Wyraz 'Sklabenoi' = Götzendiener, czciciele diabła, miał byc rozumiany wtedy – od Bizancjum, Konstantynopola, tj. Imperium Wschodniego (Greckiego Imperium), wszystkie liczne 'pogańskie' germańskie ludy germańskie i spokrewnione indo-germańskie zależące od jeszcze nieschrystianizowanych [ludów] pochodzenia tureckiego na olbrzymich obszarach na wschód od granic chrześcijańskiej Niemieckiej Wschodniej Rzeszy, czyli (mniej więcej) środkowych i wschodnich regionów Bałkanów, a zwłaszcza na ogromnych terenach od M Czarnego do Uralu i Bałtyku (później Ukraina, Rosja i Litwa). Opłaceni XIX-wieczni historycy nie zawahali się przed sfałszowaniem dokumentów od dołu do góry, wymazując bajkowe 'c' z dokumentów udostępnionych im ze specjalnymi narzędziami i sztucznie zmieniając zdania i litery".

Jak wspaniale wykonali swoją pracę opisał Wilhelm Kammeier w “Sfałszowanie niemieckiej historii" [The Falsifications of German History]. Coś podobnego wydarzyło się z nazwą "Polska". Prawie do końca XIII wieku pojęcie "Polska" było nieznane. Wyraz "polani" pochodzi z łacińskiego Po-lani, mieszkańcy pól (farmerzy) i od, po pierwsze "po" = koło, blisko, I po drugie od niemieckiego "lan" = pole, ziemia. Dlatego poprawnym terminem jest "Poland" – jak w angielksim – a nie Polen [po niemiecku]. Nie ma żadnych przekonjących dowodów na czysto niemieckie pochodzenie tego co miało zostać nazwane Polen, zlatynizowana Polonia, i słowiańska Polska.

To samo odnosi się do Pomorza (Pomerania lub Pommerellen), którego nazwa pochodzi od późno łacińskiego "pomerani", czyli Pomer-ani = ci którzy mieszkają nad morzem = Meer-Anrainer [= sąsiadujący z morzem]. W średniowieczu to odnosiło się do wszystkich późniejszych plemion germańskich, w większości pochodzenia wandalskieo, mieszkających wzdłuż całego południowego nadmorskiego wybrzeża Bałtyku, mniej więcej od od Greifswald do półwyspu Hel [niem. Hela].

Po wstawieniu tych uwag naukowych wszystkich zbieżnych obecnych badaczy w tej dziedzinie, chciałabym kontynuować moije wcześniejsze uwagi.

 

Ta mapa była przedmiotem masowej dystrybucji wewnątrz jak i poza Polską w latach 1930 jako pocztówka propagandowa, z poparciem polskich władz rządowych. Takie było polskie podziękowanie za fakt, że Niemcy, dzięki zwycięstwu nad Rosją w 1917 roku, umożliwiły utworzenie polskiego państwa po raz pierwszy od 100 lat.

Mapa pokazuje obłędny szowinizm, którym Polacy żądają swojej "historycznie polskiej granicy", nawet teraz. Zgodnie z mapą, całe regiony dzisiejszej Słowacji i Republiki Czeskiej, nie mówiąc o obszarach niemieckich aż do Drezna i Berlina-Bałtyku, w dodatku do całego Śląska, Pomorza, Prus Zachodnich i Wschodnich, są Polskie! Nie tylko to, ale polski orzeł (sęp?) "protekcyjnie" otwiera skrzydła daleko nad etnicznie niemieckim I rosyjskim terytorium.

Polskich szowinistów, emigrantów i bolszewików, wszystkich cechuje ta magalomania. Mapa pokazuje motto, slogan polskiego poety Adama Mickiewicza: "A każdy z Was w duszy swej ma ziarno przyszłych praw i miarę przyszłych granic" [http://literat.ug.edu.pl/ksiegi/002.htm] 

Uważali, że sami mogą podbić Niemiecką Rzeszę. 

To polskie zdjęcie propagandowe pokazuje marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego w zwycięskiej pozie. Uważał, że może podbić Niemcy sam, a potem maszerować na Berlin. Pomoc Związku Sowieckiego była ostro odmówiona. Eskadra lotnicza na niebie to fotomontaż umieszczony w tło. Samoloty faktycznie pokazują formację szkoleniową Niemieckich Sił Powietrznych podczas Zlotu Norymberskiego w 1937. . .

Kolejny kawałek "dokumentacji" zdjęciowej wymyslony by przekonać samych Polaków co do ich omnipotegi.

Wojny chrześcijańskiej konwerji zdziesiątkowały populację germańską. Ale mnisi chcieli zdobyć poparcie, tzn. chcieli budować klasztowy, ale nie było siły roboczej. Przed tą konwersją były kwitnące krajobrazy, a później popadły w ruinę: zrujnowane fortyfikacje, osiedla i podwórca porosły trawą, sianem i drzewami. Kościoły I szlachta wysysały krew niższych klas. Przestało istnieć rzemiosło I kupiectwo. Masy "lokalnej populacji" zmniejszały się liczebnie z roku na rok, podczas gdy resztę zredukowano do niewolników albo chłopów pańszczyźnianych.

Aby móc budować klasztory, cystersi musieli pozyskać odpowiednią liczbę ludzi, a ci przybyli wyłącznie z terytorium Niemieckiej Rzeszy. Mnisi zapewnili nowym osadnikom wszelkiego rodzaju przywileje i dali im niemieckie prawa. To przyniosło pożądany sukces. Wkrótce klasztory otaczały niemieckie wioski. Chrześcijańscy imigranci wzmocnili chrześcijańską władzę. Natomiast Rzesza pozwoliła na werbowanie swoich obywateli, i nie zrobiła nic by zapewnić sobie ewentualne prawa do nich. Nie próbowała włączyć do Rzeszy obszarów zasiedlonych i rolniczych, które były teraz zasiedlone wyłącznie przez Niemców z Rzeszy, w przeciwieństwie do Rzymu, który teraz chrześcijańskie obszary przypisał sobie.

Praca osadników przynosiła bogate plony. W większości przynosili ze sobą pieniądze, wprowadzali porządek w kwestii ziemi i prawa, zwyczaje i edukację. Po wybudowaniu klasztorów, na wyludnionych terenach osuszali bagna i czyścili lasy. Z nieużytków i torfowisk robiono pola uprawne. Budowano tamy, kopano fosy, budowano kanały i mosty. Zamiast starych chat budowano domy z palonej cegły i cementu. Niemieccy farmerzy przynieśli swoje pługi i wprowadzili płodozmiany. Stale wzrastały zasoby ziemi. Stopniowo powstawały spichlerze jak w Niemczech, które jednak stawały się opuszczone i zarośnięte gdy Niemców zastraszano i wypędzano, i gdy szlachta, która stała się polską, stopniowo przejmowała władzę po polskich wojnach i powstaniach.

To, że te obszary kiedyś osiągnęły wysoki poziom kultury pod każdym względem, jest najlepszym dowodem na to, że byli Niemcami, i że nie mogli być Polakami, bo nigdy nie osiągnęliby takiego kwitnącego poziomu dobrobytu po wielokrotnie dostarczanych dowodach polskiej niekompetencji.

Z pomocą Cystersów, w Mesico-Rzeszy osiedlali się również rzemieślnicy. Najpierw były klasztory, a później także osady poza klasztorami. W ten sposób powstawały wsie i miasta, gildie. Przybywali patrycjusze i wielcy kupcy z Rzeszy, handel kwitł w ziemiach nad Wisłą i Wartą. Aż do XV wieku Niemcy stanowili największą część szlachty i biskupów, podlegały im osady, zakłądali nie tylko klasztory, ale również centra handlowe. Niemiecki był lingua franca i pismo było niemieckie, nazwiska były niemieckie i prawa były niemieckie. Cystersi również mieli przywilej przyjmowania do zakonu tylko obywateli Kolonii. Tylko w wyjątkowych przypadkach członkowie rodzin sponsorów mogli mieć dostęp do zakonów.

Polacy nigdy, na przykład, nie przyczynili się do budowy tego terytorium nad Wisłą i Wartą, ponieważ, po pierwsze, nie było jeszcze żadnych Polaków, a po drugie, gdy byli Polacy, nigdy nie potrafili tego zrobić. Polacy nie są narodem kreatywnym, ale narodem uciskanym i trzymanym przez duchownych, który nie może się rozwijać, a nawet utrzymać przyznanej im lub zdobytej podbojem ziemi. Ten problem przeżywamy w chwili obecnej, i nie tylko w rolnictwie na ​​byłych niemieckich obszarach wschodnich, ale również w przemyśle, górnictwie i handlu, które zostały całkowicie zrujnowane w ciągu zaledwie 35 lat, tego co budowano przez stulecia. Powodem tego jest nie sowiecka opresja, ale niekompetencja polskich klas rządzących.

Obszary nad Wisłą i Wartą były w legalnym posiadaniu niemieckich zakonów rycerskich. W walkach o chrześcijańskie nawrócenie Prusaków, którzy bardzo się sprzeciwiali, książę Konrad Mazowiecki uzyskał pomoc zakonów. Po początkowym wahaniu zakon był gotowy, ale dopiero po obietnicach zapłaty. Ta zapłata składała się z wywłaszczenia przez księcia całego obszaru Chełma i wszystkich przyszłych jeszcze do podbicia terytoriów. To wywłaszczenie przypieczętował papież Grzegorz IX w Złotej Bull podpisanej w Rimini w 1234 roku.

Ale Polacy całkowicie przekręcają całe to wywłaszczanie gruntów. W przeciwnym razie będą musieli przyznać, że - gdyby nawet wtedy istnieli - złamali ten traktat, kiedy wywłaszczali tę ziemię przemocą. Bez tego traktatu wywłaszczenia, niemieckie zakony opisują jako brutalnych najeźdźców, przeciwko którym oni się bronili, bo mieli do tego prawo. Już ta sfałszowana historia, nawet w niemieckich podręcznikach, pokazuje złe skutki historycznych zafałszowań. Że walki między poganami i chrześcijanami można przedstawiać jako walki między dwoma narodami, a legalnie zdobywane ziemie można przemilczać, w ciągu stuleci uczyniły z wcześniej rasowo związanego narodu śmiertelnego wroga. Czy to było celowe? Niestety, musimy odpowiedzieć tak. Dlaczego tak było?

Na wszystkich ziemiach walczących książąt ludzie mówili po niemiecku różnym niemieckim bełkotem i dialektami, ponieważ wszyscy książęta i królowie i ich żony byli pochodzenia niemieckiego, wszyscy biskupi kościołów Gniezna byli również Niemcami. Wszystkich premonstratensów i cystersów werbowano w Rzeszy i dla zwykłego człowieka klasy wyższe były wszystkie niemieckie, a wszyscy osadnicy byli Niemcami. Ale papież w Rzymie nie był Niemcem i swoją władzę widział ograniczaną przez Niemców. Obawiał się wtargnięcia niemieckich wpływów, zarówno doczesnych jak i duchowych.

Dlatego szukał sposobów by temu zapobiec. W tym pomoc zaoferowali biskupi z Engelsburg [Zamek św. Anioła], podczas gdy mogli liczyć na innych mnichów i niższych duchownych. Znaleźli drogę i znaleźli do tego narzędzia.

W tym miejscu chciałabym zacytować akapit z "Legendy słowiańskiej" Lothara Greila omawiający powstanie polskiego narodu i kraju. Była to naprawdę sytuacja jak w przypadku dziecka z probówki:

"Najważniejszym celem było wymazanie związku między osadnikami i byłym krajem. Ale ponieważ nie było tam absolutnie żadnej spójności w prowincjach Imperium Mesico, z rozdrobnionym przywództwem, które było tylko trzymane siłą, wyruszyli do stworzenia podstaw dla jednoczącej idei narodowej i patriotycznej. Każdy kto mieszkał na przygranicznych obszarach terytorium pod zwierzchnictwem rady starszych panów Krakowie, twierdzenie które istnieje jeszcze dzisiaj, miał być uczony, że nie ma żadnej narodowej, politycznej czy kościelnej wspólnoty z innymi Niemcami żyjącymi w kulturze niemieckiej .

"Za zgodą Kurii Wincenty Kadłubek - od 1208 biskup Krakowa - w 1218 w murach celi w klasztorze cystersów w Klein-Morimund (Jędrzejów) napisał tam swoją "Chronica Polonorum" w języku łacińskim. Ten człowiek, który, będąc Niemcem, naprawdę nazywał się Wolf Gottlobonis (tj., Wolf, syn Gottloba), wymyślił pojęcie "Polska", a także sagę o 'Lechach', tak zwanych 'pierwotnych Polakach i ich rodzinę książąt 'Piastów'. To pomysłowe praca jest przepełniona wynalazkami i twierdzeniami sprzecznymi z faktami, ale to nie przeszkadza jej mieć ogromne znaczenie jako propaganda. Oczywiście, później nikt nie odważył się nazwać chrześcijańskiego biskupa oszustem i kłamcą.

"A skoro 'człowiek Boga' zawsze mówi prawdę, nawet wykształceni nie myśleli o atakowaniu wiarygodności tego 'świadectwa'. W ten sposób jedno z najbardziej zdumiewających kłamstw stało się historycznym tabu. Mimo że dawno zdegradowane do rangi bajki przez wszystkich poważnych naukowców w wyniku absurdalności jego treści, tekst Kadłubka nadal stanowi podstawę nie tylko dla wszystkich polskich, a nawet niemieckich opracowań historycznych na ten temat. Każdy powtarza bajki i bzdury o 'Polaku', który wtedy nie istniał, bardziej niż jakakolwiek koncepcja polskiego państwa, 'Piastów', kiedy ludzie mówią o Dago czy jego potomkach, i oczywiście, o 'Słowianach', którzy mieli tam mieszkać, zamiast o prawdziwych Niemcach, którzy byli tam na miejscu, które dziś nazywa się Polska. To że mówiono wyłącznie niemieckimi dialektami we wszystkich prowincjach Imperium Mesico, nawet w czasach Wincentego Kadłubka, którego mógł rozumieć każdy z zachodnich Niemiec, jest ignorowane, a zatem w dużej mierze nieznane.

Niemniej jednak dużo czasu wymagała akceptacja nowego języka i uznanie go przez naród i arystokrację. Nie mógł się zakorzenić prawie do końca XV wieku. Niezaprzeczalnym faktem historycznym jest to na przykład, że miasto Kraków było całkowicie niemieckie w XV wieku, tak jak Warszawa.

Są to największe miasta Polski i niemniej były zdecydowanie niemieckie, pomimo wszystkich polskich twierdzeń wręcz przeciwnych. I do końca XVIII wieku ani świecka, ani kościelna historiografia nie wspomina o powszechnych kontrastach terenów między Renem i Wisłą w średniowieczu.

Chociaż nie ma żadnego dowodu historycznego, Polacy przedstawiają swoją historię jakby mogli mówić o 1.000-letniej historii polskiego państwa. A poza tym poważni Niemcy pomagają im w ten sposób, czasami świadomie, czasami nieświadomie. Pierwszy fałszerz, jak słyszeliśmy, był Niemcem, Wolf Gottlobonis, aktywny jako biskup Krakowa. Ale tylko te fałszerstwa nie miałyby katastrofalnych skutków, gdyyby inni Niemcy nie próbowali wskrzeszać inaczej zapomnianych Wenedów jako Słowian w XVIII wieku. Istotny w kolejnym oszustwie był niemiecki teolog August Schlözer (1738 - 1809), który w służbie Rosjan jako historyczny i filologiczny ekspert w Sankt Petersburgu, by zadowolić cara, mówi się, że wymyślił słowo "Słowianin" podczas badania i systematyzowania języka głagolicego kościoła. Wynalazek Schlözera wpłynął na teologa Johanna Gottfrieda Herdera, który stał się sławny grzebiąc się w starych pieśniach ludowych różnych narodów, zwłaszcza tych "Słowian". Znalazł Wenedów i Serbołużyczan i kulturę "Słowian". Polacy wiedzą, że są mu winni, ponieważ pokazują mu swoją wdzięczność - jedyny przykład polskiej wdzięczności w historii - poprzez utrzymywanie jego pomnika w Mohrungen [Morąg] / Prusy Wschodnie, mieście jego urodzenia.

Oczywiście Polacy chcą wypełnić swoją rzekomą 1.000-letnią historię wielkimi wydarzeniami i wspaniałymi ludźmi. Ponieważ takich wiwlkich wydarzeń ani wspaniałych ludzi nigdy nie było, tylko przypisują sobie wielkich Niemców jakich mogą znaleźć, i nazywają ich Polakami. Wspomnę tylko kilku, najwybitniejszych, tych których cały świat zna jako Niemców; niemniej jednaj Polacy ośmielają się mówić o nich jako o Polakach. Polacy wolą być śmieszni niż powiedzieć prawdę. Tak długo jak mogą się przechwalać, uważają, że im się uwierzy.

Nicholas Copernicus! Ponieważ ten wielki człowiek urodził się w Thorn nad Wisłą, a Thorn po polsku to Toruń, to koniecznie musiał być Polakiem. Był wielkim człowiekiem polskiej nauki. A skoro nie ma na to żadnego dowodu, zastępują ten dowód następującym rodzajem oświadczenia:

Nie ma już Grecji I Rzymu, one istnieją tylko poprzez Homera i Wirgiliusza, więc niech Polska istnieje poprzez Kopernika! Kopernik jest honorem narodu, chwałą Polaków!

Tę udokumentowaną megalomanię Polaków i arogancję wzięłam z broszury RudolfaTrenkela, mojego ziomka z Torunia, zatytułowanej "Wina Polski za II wojnę światową" [Poland’s Guilt for the Second World War]. Czy ktoś wierzy w to, w Niemczech czy gdzie indziej? Czy naukowiec który do końca życia nie znał języka polskiego, który nie jest znany z napisania czy powiedzenia jednego słowa po polsku, może być Polakiem?

Niemiecki astronom, Johannes Hevelius, także, bo urodził się w Gdańsku, występuje na obrazowej tabeli pokazującej różnych Polaków.

To samo jest z rzeźbiarzem o nazwisku Veit Stoß z Norymberdze. Polacy nazywaja go Wit Stwosz, bo wtedy tworzył wspaniałe rzeźby dla zamku królewskiego w Krakowie, oczywiście mieszkał w Krakowie. Nawet najważniejsi przedstawiciele kościoła, nieżyjący już prymas Polski Stefan Wyszyński, i obecny papież Karol Wojtyła, nie wstydzili się nazywać go Witem Stwoszem, twierdząc, że Stoß "siłę i inspirację czerpał z polskiego otoczenia, polskiej kultury i krajobrazu". I to, mimo że właśnie to powiedzieli, kilka linijek wyżej, że pozostawiono Niemcom ich nazwiska i zwyczaje, że nic im nie odebrano.

Polska otrzymała wszystko od Niemców i to jest powodem ich bezgranicznej nienawiści. Mają kompleks niższości i nie zdają sobie z tego sprawy. To dlatego przejmują wszystko co wydaje im się pożądane, ale nie chcą przyznać, że mają tak wiele do zawdzięczenia Niemcom, że bez pomocy niemieckiej byliby niczym. Nawet ich epokowy słownik języka polskiego nie wyszedł od nich, ale od niemieckiego profesora i mieszkańca Thorn [Toruń], Samuela Gottlieba Lindego, filologa który był prezesem i kierownikiem Warszawskiego Liceum (1771 - 1847) i polskiego nauczył się kiedy był dorosły.

Ale byli także Polacy którzy dobrze wiedzieli co zawdzięczają Niemcom. Była głowa państwa Józef Piłsudski kiedyś powiedział swoim rodakom w gniewie, że nowa Polska nie była wynikiem pracy Polaków, ale krwi niemieckich żołnierzy poległych w bitwie. Więc jego też znienawidzili. Trenkel cytuje słowa Piłsudskiego z 1922 roku w "Winie Polski za II wojnę światową 1920-1939" [Poland’s Guilt for the Second World War 1920 – 1939]:

"Moja duma całkowicie milczy, kiedy myślę, że to nie my, nie Polacy, i nie nasze wysiłki doprowadziły do ​​tego gigantycznego niepokoju. Ludzie mogą mnie dziś witać salwami armatnimi w Krakowie, Wilnie lub Poznaniu, grając hymn narodowy, a polscy żołnierze stojąc na baczność

Później nawet powiedział mi kiedyś:

"Co zrobiliście z tym krajem? Uczyniliście go obiektem kpin".

Musimy pamiętać, że Królestwo Polskie zostało odbudowane przez Niemcy w 1916 roku, w czasie I wojny światowej z całą wspaniałością i chwałą.

Żeby zrozumieć te powiązania, trzeba przypomnieć zapomniane wydarzenia historyczne.

Polska (Polska Kongresowa) była częścią carskiej Rosji, podzieloną na 10 rosyjskich "namiestnictw". Już w 1915 wojska niemieckie i austriackie walczyły z Rosją I doszły do granic Polski Kongresowej. Kanclerz Niemieckiej Rzeszy, von Bethmann-Hollweg, w przemówieniu w Reichstagu 19 sierpnia 1915 roku zaproponował Polakom szczęśliwą przyszłość kiedy powiedział:

". . . Nasze wojska i te z Austro-Węgier doszły do hranic Polski Kongresowej na wschodzie i odpowiadają za zarządzanie krajem.

". . . Mam nadzieję, że obecna okupacja polskich granic na wschodzie będzie początkiem rozwoju, który wyeliminuje stare konflikty między Niemcami i Polakami i wyprowadzi kraj z rosyjskiego jarzma w szczęśliwą przyszłość, w której zadba się o charakter jego życia narodowego i będzie mógł się rozwijać. . ."

I uroczysta proklamacja w starym pałacu królewskim została odczytana przez niemieckiego gubernatora generalnego, generała piechoty von Beselera, 5 listopada 1916.

Nawet zacowała się depesza z podziękowaniami do kajzera Wilhelma II i kajzera Franciszka Józefa I z 5 listopada 1916 roku. Cytuję:

"Tego dnia, kiedy naród polski deklaruje że jest wolny i otrzyma niepodległe państwo z własnym królem i rządem, pierś każdego kochającego wolność Polaka wypełnia poczucie wdzięczności wobec tych, którzy wyzwolili kraj włąsną krwią i doprowadzili do odnowy jej niepodległego zycia. . .

"Dlatego przesyłając nasze podziękowania I zapewnienie, że naród polski będzie mógł zachować wierności sojusznicze. . ." (Kurt Relle, "Stała hipokryzja" [Enduring Hipocrisy])

Polska wdzięczność wyparowała tak szybko, że w 1922 Piłsudski był zmuszony do przypomnienia Polakom, że to nie Polacy dorpowadzili do tego olbrzymiego wydarzenia. Wdzięczność i zaufanie do tych którzy wykupili wolnośc Polski z rosyjskiego poddaństwa własną krwią są rzeczami których Polacy nie rozumieją.

Krwawy terror na Górnym Śląsku za band Korfantego szalał w latach 1919-1923. Wtedy, tak jak obecnie, Polacy milczeli o niemieckiej hojności, bez której nigdy nie mieliby wolnego państwa, a pozostaliby pod rosyjskim jarzmem. Poniższy fragment pokazuje w jaki sposób teraz polscy historycy opisują wydarzenia z lat 1915-1916:

"Wybuch I wojny światowej rozbudził nadzieje Polaków. . . w 1915, wojska niemieckie i austro-węgierskie okupowały tereny włączone przez Rosję. Przedłużająca się wojna i wynikający z tego brak rezerw były przyczyną dlaczego siły centralne, w listopadzie 1916, wydały akt planowanego utworzenia zależnego od nich Królestwa Polskiego. Zwołali organy przyszłego państwa, początkowo, Tymczasową Radę Pańśtwa, wtedy Radę Regentów. Ale plan zwerbowania rekrutów w ten sposób do planowanej armii się nie udał. Co więcej, imperialistyczne plany nowych panów nad tymi polskimi terytoriami stawały się coraz bardziej wyraźne. Częściowe uwzględnienie polskich postulatów (kwestia języka, stworzenie polskiego systemu szkolnego) nie zapobiegło ich systematycznej grabieży kraju, kradnącej jej żywność i surowce i niszczącej jej przemysłu. Brutalne metody i porwania setek tysięcy ludzi do przymusowej pracy doprowadziło do coraz większego oporu. . .

"7 listopada 1917 roku, kapitalistyczny rząd rosyjski został obalony przez rewolucyjnych robotników i chłopów. Rozpoczął się nowy etap ludzkiej historii. . . Do władzy doszła partia, która sormułowała rozwiązanie prawa do niepodległości i bez zastrzeżeń prawa Polski do niepodległości. . .

"Kilka dni po utworzeniu rządu, częsciowo poprzez walkę zbrojną, Niemców przepędzono z Warszawy i z innych części Królestwa. W stolicy powstało przywództwo centralne niepodległego państwa. Na jego czele, jako tymczasowa głowa państwa, stanął zwolniony z niemieckiego więzienia Józef Pisłsudski. Wyzwolone tereny otoczone były przez niemiecką armię liczącą ponad milion ludzi, którzy nadal stanowili silną potęgę militarną we wschodniej Europie. Dlatego wyzwolenie achodnich regionów Polski osiągnięto poprzez intensywne walki.

"W końcowej fazie wojny, siedem dobrze wyszkolonych i dobrze uzbrojonych polskich dywizji walczyły z Niemcami na zachodnim froncie pod dowództwem gen. Józefa Hallera".

Ten opis od początku do końca jest kłamstwem. Ani siły centralne, ani Lenin nie zrobili nic dla rezurekcji polskiego państwa. Ani siły centralne, ani żadni inni nowi panowie (!) polskich terenów ani nie grabili ani nie rabowali, ani nie niszczyli przemysłu I nie porywali setek tysięcy Polaków do pracy przymusowej. A Józef Piłsudski nigdy nie był w niemieckim więzieniu, a zatem nie mógł być z niego zwolniony. Piłsudski przebywał w rosyjskich więzieniach I na Syberii. Nigdy nie mieszkał we wschodnich prowincjach niemieckich, a raczej w ówczesnej Polsce Kongresowej, która była pod panowaniem rosyjskim. Walczył w podziemiu przeciwko carskiej opresji Polski, I dlatego był wielokrotnie internowany przez Rosjan. Na początku wojny walczył po niemieckiej stronie o niepodległą Polskę. Ale polską wdzięczność i ogłoszenie zaufania w 1916 szybko zapomniano, bo już w 1917 roku rząd Rzeszy został zmuszony do aresztowania Piłsudskiego jako jeńca wojennego. Traktowano go jak oficera ze wszystkimi honorami w twierdzy Magdeburg, co było zwyczajem strony niemieckiej. Czy Polacy dostali go stamtąd i uwolnili? Och, wspaniali Polacy!

W zamieszaniu upadku w 1918 Niemcy sprowadzili go do Polski. Ale bez polskich heroicznych czynów nie byłoby polskiej historii. Można rónież nazwać je polskimi kłamstwami.

Ani Niemcy nie mieli żadnych powodów niszczenia polskiego przemysłu, bo chcieli niepodległej Polski. Z tego samego powodu Niemcy nie musieli zostać wypędzeni z kraju po ciężkich walkach. Ale polscy bohaterowie chcieliby, przynajmniej później, triumfować nad liczącą ponad milion ludzi niemiecką armią. W ich marzeniach I ich nienawiści wobec wszystkiego co niemieckie, wymyślają najbrdziej pogardliwe szkalowanie, w którym nie ma najmniejszej prawdy. Setki tysięcy niemieckich żołnierzy przelewały swoją krew o wolność Polski, ale ci niewdzięcznicy kłamią tak bezczelnie, że twierdzą iż swoją niepodległość zawdzięczają Leninowi!

Te kłamstwa wspominają również o "dobrze uzbrojonych polskich dywizjach", rzekomo walczące z Niemcami w ostatnich fazach wojny, pod dowództwem gen. Józefa Hallera. W odpowiedzi chciałabym przytoczyć czasopismo "Waffenjournal", aby pokazać kim naprawdę był ten generał. Czasopismo mówi, że w 1918 roku, po odzzyskaniu Polski, polski korpus oficerski składał się w 90% z byłych oficerów armii austriackiej i niemieckiej. Polska kawaleria również składała się niemal wyłącznie z byłych Austro-galicyjskich pułków kawalerii imperialnej armii austriackiej. Początkowo nadal były rozkazy po niemiecku, do czasu powstania polskiego języka poleceń. A więc również tutaj Polacy nie mają nic własnego do pokazania, a raczej, przejęli ich państwo, a nawet ich oficerów od Niemców. A ile lat może naprawdę mieć naród, jeśli w 1920 roku nie posiadał silnie ugruntowanego języka i musiał przejmować zagranicznych oficerów do własnej służby? I wśród tych oficerów z imperialnej armii austriackiej był także późniejszy polski generał, gen. Józef Haller, potomek arystokratycznej rodziny austriackiej (Edler von Haller). Jak dobrze pamiętam, później był przeciwnikiem Pilsudskiego.

W tym miejscu chciałabym wspomnieć o innych generałach niemieckiego pochodzenia, na przykład gen. Anders , który utworzył elitarny oddział z dużej liczby lokalnie zamieszkujących Polaków w Alzacji w 1939 roku i walczył z Niemcami po stronie francuskiej. Francuzi wykorzystywali ten legion polski w najbardziej niebezpiecznych pozycjach, do tego stopnia że po wojnie, jedynymi Polakami pozostałymi w Alzacji były wdowy i sieroty. I było specjalnie znane niemieckie nazwisko w polskiej armii, zapomniane wśród nas - były austriacki Imperial Ulanenrittmeister [austriacki kapitan ułanów] Julian Rommel, po 1920 i 1939 dowódca poznańskiego okręgu wojskowego. Julian Rommel należał do południowo -niemieckiej gałęzi rodu Rommelów, którzy udali się do Polski z Augustem Mocnym. Polski Rommel ma być raczej podobny do niemieckiego feldmarszałka Rommla. Był też polski admirał von Unruh, którego rodzina miała pochodzenia niemieckie, i wielu innych. W tym wykazie polskich patriotów, nie wolno zapominać o ministrze spraw zagranicznych Józefie Becku , który również był pochodzenia niemieckiego, na co wskazuje jego nazwisko.

W czasopiśmie "Waffenarsenal" czytamy także, że po wybuchu wojny w 1939, w Polsce był zapas około 300.000 pistoletów M12, odkryty po zajęciu Warszawy w wyniku badania [polskich] dokumentów przez niemiecką armię. W skład tych 300.000 pistoletów wojskowych 50% stanowiły austriackie wojskowe pistolety wyprodukowane w austriackiej Steyr Works, a które przeszły w posiadanie Polaków po 1918. Można łatwo zauważyć, że Niemcy byli nawet zbyt dobrzy żeby uzbroić swojego przyszłego wroga. Niemcy zawsze byli gotowi walczyć o prawa, albo rzekome prawa, innych narodów. Polacy dziękują nam bezdenną nienawiścią; zdobywają potrzebnych im ludzi, a nienawidzą i prześladują swoich braci. Czy Niemcy kiedyś to zrozumieją? Albo czy ten ślepy altruizm jest po prostu w naszej krwi? Jeśli tak, to w długiej perspektywie jesteśmy skazani na zagładę, bo obcy wysysają naszą krew i szpik.

Polacy ignorują wszystko co pozytywne dla Niemiec, bo mają tak mało własnych rzeczy z których mogliby byc dumni. Dlatego wymyślają najbardziej niewiarygodne bajki i oszczerstwa. W 1977 roku warszawska Interpress Publishers wydała 700-stronicową książkę zatytułowaną POLAND. Dla koneserów w tej kwestii jest to kopalnia złota kłamstw. Książka ta jest [również w formie] aprobowanym przez rząd tłumaczeniem w Niemczech, w której nazwiska są podane po polsku. To ma rzekomo sugerować, że te nazwiska istniały nawet tysiące lat temu.

W książce tej, wszystkie prace budowlane, wszystkie usługi Niemców przypisane są Polakom, bo w końcu miały miejsce za panowania polskich królów. I nadal przechwalają się wysokiego poziomu kulturą. Kłamią tak jawnie, jak w przypadku Lindego czy Veita Stossa, tylko kamuflują trochę, mówiąc, że "system 3-polowy wprowadzono za króla Kazimierza Wielkiego i budowano pierwsze kamienne domy". O Kazimierzu Wielkim mówi się, że zastał Polskę drewnianą a zostawił murowaną. To dlatego nazywany jest Kazimierzem Wielkim. I to nawet nie jest kłamstwem, tak było naprawdę. Ale zapominają, że "Polska murowana", która wtedy jeszcze nie istniała, została zbudowana przez ciężko pracujących niemieckich osadników, którzy wprowadzili także system 3-polowy I przynieśli ze sobą pierwsze żelazne pługi. Niemcy nie tylko wymienieni są mimochodem, że tak powiem, a nawet tak jakby mieli bardzo mały wkład w urbanizację kraju.

Dokładnie to co dotyka Polskę będzie zwalane na Niemców. To może być tylko dlatego, że odmawiają uznania czy przyznania się do ich własnego kompleksu niższości.

To dlatego ten 700-stronicowy tom nie jest tak nieszkodliwy jak można przypuszczać, bo tylko ludzie bardzo dobrze znający historię Polski mogą rozpoznać te wszystkie kłamstwa i przekręty. Laik, człowiek dobrej woli, zwłaszcza naiwni Niemcy, którzy nie mogą sobie wyobrazić w jakim stopniu ich wrogowie kłamią, na przykład, w tej książce, nie dostrzegają tych fabrykacji. Nawet tłumaczenie jest przeznaczone dla obcokrajowców, bez żadnej wiedzy o Polsce. Ale polski oryginał przekazuje te same fabrykacje i kłamstwa Polakom, zwłaszcza młodym, którzy nie mają możliwości oceny faktów. I to jest w tym najgorsze, ponieważ tutaj kładzie się podstawę dla nowej nieprawdy, nowych zafałszowań historycznych, które są rozpowszechniane przyszłym pokoleniom jako niepodważalne prawdy.

Młodsze pokolenie nie poznaje nawet jednego dobrego czynu Niemców, bez względu na to o którym wieku mówimy; oni uczą się tylko jakim wspaniałym, bohaterskim, ludzkim i wykształconym narodem byli Polacy od początku ich istnienia jako naród i takim są. Największych artystów, najwspanialszych architektów, najwspanialszych naukowców w każdej dziedzinie uważa się za swoich własnych. Na przykład pierwszego przeszczepu serca na człowieku dokonano w Warszawie, najwięksi architekci stworzyli "polskią" architekturę gotycką, słynne szkoły archeologii wydały najwspanialszych i znanych na całym świecie archeologów, i oni dokonali najciekawszych i najcenniejszych wykopalisk na świecie. Obecnie Polacy nigdy nie pokazują tych wielkich osiągnięć, niezmiennie ponosili fiasko i zdewastowali swój kraj, ale w przeszłości zawsze byli lepsi od wszystkich innych. Nie ma żadnych granic w tego rodzaju fantazjach.

I w tym 700-stronicowym tomie jest tak dużo miejsca, tak dużo papieru do zadrukowania, że nawet najbardziej oczywiste marzenia są żywo przedstawiane jako fakt historyczny. Oni nie myślą o tym, że sami się ośmieszają. Chciałabym tylko zacytowac kilka przykładów . Zaraz na początku dowiadujemy się, że:

"Jeszcze przed uworzeniem polskiego państwa na polskiej ziemi odkryto ślady ludzkich siedlisk. 50.000 lat temu już istniał centralny polski lodowiec. Kiedy się usunął, w jaskiniach koło Zawiercia i Ojcowa (kopalnie soli w Beskidach) pojawiły się pierwsze osady Neandertalczyków. W czasie usuwania się epoki lodowcowej osady wcześniejszej paleeolitycznej kultury myśliwskiej rozszerzył się na północną Małopolskę. Na piaszczystych wzgórzach Mazowsza są ślady ludzkich obozów istniejących 14.000 lat temu. Mieszkańcy osad wcześniejszej epoki kamienia założyli kulturę zdobienia naczyń glinianych, którą nazwano ceramiką taśmową / paskową. Mieszkali głównie na ziemi lessowej południowej Polski, Śląska, Małopolski i regionu Lublina. Stopniowo z osad wychodzili hodowcy bydła, na przykład na Kujawy i doo regionu wokół Pyrzyc na Pomorzu Zachodnim. W Małopolsce powstały rowy krzemienne. Największy z rowów był Untertagebau w Krzemionkach Opatowskich.Krzemienne nrzędzia z tych rowów i z kamieniołomów na Dolnym Śląsku, u podnóża góry Ślęzy rozłożyły się na nizinach środkowej Polski. . ."

Chwilowo wystarczy tych bzdur.

Tak, oni nie mogą żyć w sferze realnej, ich fantazja żąda więcej, mówi polski prof. Limanowski. Jeśli mają w rękach jeden kawałek ziemi, chcą cały świat. A teraz nawet próbują go zdobyć.

Ale dziwne jest to, że nie ważne jak szaleni i aroganccy oni są, zawsze znajdą się na tyle wpływowi ludzie gotowi powtarzać te bajki. Artykuły pojawiają się w niemieckich gazetach, mówiące o polskiej ceramice.Wynalazek głagolicego języka Kościoła jako nowego polskiego lingua franca trwał prawie 300 lat, aż rzeczywiście w pewnym stopniu stał się językową rzeczywistością. Obawiam się, że nie potrwa długo by wiedza o polskiej ceramice i polskich neandertalczykach stała się powszechnie akceptowanym mitem.

Teraz spójrzmy na drugi przykład:

Nagły atak księcia Brzetysława I Czeskiego [Bohemia] w 1038 lub 1039, na Wielkopolskę, doprowadził do ​​grabieży najważniejszych miast polskiego państwa (Gniezno, Poznań i inne). Śląsk był głównie zamieszkały przez Czechów. Przez utratę Pomorza, ówczesne państwo polskie zostało odcięte od Bałtyku. W Małopolsce rozpoczęła się rekonstrukcja osłabionego państwa. Siedziba władców została przeniesiona z miast Polan do Krakowa. Kraków był bardziej związany z aktywnym życiem politycznym Europy zachodniej i wschodniej.

Faktem historycznym jest to, że Kraków zajmowali Niemcy przed inwazją mongolskich hord w 1241 roku i był tam tylko mały zamek i miasto targowe, które zniszczyli i spalili Mongołowie. Niemcy odbudowali Kraków I otrzymali przywilej od włądców kraju w 1257 przyjmowania na obywateli tylko Niemców. W 1259 ponownie zdobyli je Mongołowie.Polski historyk Ptasnik twierdzi, że Kraków nadal był "prawie całkowicie niemiecki" aż do XV wieku.

Ale Polacy głoszą bajkę o tym, że siedzibę władców przeniesiono z miast "Polan" do Krakowa już w 1039 po ataku Czechów. W 1039 roku nie było ani Wielkopolski, ani Małopolski, ani miasta Kraków, gdyż one [?] zaczęły się rozwijać z nieważnych miast targowych w większe miasta regionu po inwazji mongolskich hord w 1241, z dodatkowym przywilejem akceptowania na obywateli jedynie Niemców. Polską bajkę i rzeczywistość historyczną nadal rozdziela 200 lat.

A co mamy myśleć o tym:

". . . słynne polskie wykopaliska, które stały się jednymi z najważniejszych ośrodków archeologicznych na świecie, prowadzone przez 'najważniejszych naukowców' XX wieku, od 'słynnej' szkoły archeologii Józefa Kostrzewskiego. Jego wykopaliska udowodniły pierwotną i nieprzerwaną obecność plemion słowiańskich na ziemiach nad Odrą I Wisłą, a także na Pomorzu. Przeprowadził istotne badania starożytnej kultury słowiańskiej, m.in. słynną osadę obronną w Biskupinie, dowód kultury łużyckiej [Lausitz] z najwcześniejszej epoki żelaza, i całe życie zwalczał szowinistyczną koncepcję kilku niemieckich archeologów (kiedy Polskę wyzwolono spod hitlerowskich faszystów jego nazwisko znajdowało się na liście osób szczególnie poszukiwanych przez Gestapo.)

Józef Kostrzewski podjął się i wyprodukował szeroką syntezę wyników archeologii, filologii i etnografii, i udowodnił, że kultura łużycka (z epoki kamiennej) należała do starożytnych Słowian. . . Równoległe i kolejne badania prowadzone również przez studentów Kostrzewskiego jak i innych archeologów. . . potwierdziły historyczne prawa Polaków do regionów nad Odrą, Nysą Łużycką [Lausitzer Neiße] i Bałtykiem, a jednocześnie udowodniły, że opinie kilku niemieckich historyków o rzekomo decydującej roli niemieckiej kolonizacji w rozwoju gopodarczym średniowiecznej Polski były fałszywe.

Historia jest jedną z bardzo lubianych przez Polaków nauk. XIX-wieczna Polska dała całą serię wspaniałych historyków. Polskie zainteresowanie historią zawsze było szczególne. W czasach klęski polskiego państwa Polacy chętnie kreowali odwagę i nadzieję z historii, w której poznawali wielkość i kulturę Polskiej Republiki Szlacheckiej. I w historii Polacy szukali lekcji na przyszłość".

Jestem zmuszona do tak obszernego cytowania, aby móc odpowiedzieć zgodnie z faktami historycznymi. Polacy zaprzeczają decydującą rolę niemieckich usług w budowie kraju, bo naturalnie ziemia może należeć tylko do tych, którzy uczynili ją uprawną i wydajną przez ponad 900 lat, którzy oczyszczali lasy, budowali pola, mosty i drogi, kopali kanały, wybudowali miasta i wioski oraz najwspanialsze katedry i uniwersytety. Jeśli przyznają, że sami nie uczestniczyli w tej uprawie ziemi i w życiu, to nie mają prawa do jej posiadania.

To dlatego tak sumiennie odbudowują stare budowle, bo przynajmniej wtedy mogą na nich oprzeć podstawę pojawienia się prawa posiadania do nich. I żeby zrobić to wszystko nieco bardziej imponujące, starają się udowodnić istnienie starożytnej kultury słowiańskiej. Wymyślają tak liczne hordy "wspaniałych naukowców i archeologów", że trzeba naprawdę zapytać, jak wielu z nich naprawdę istniało. Żaden inny naród nie może produkować tak długich list nazwisk wielkich naukowców w każdej dziedzinie, nawet nie naród poetów i myślicieli, który zwie się Niemcami. Oni naprawdę muszą udowodnić Niemcom, że historia starożytnych Słowian sięga nie tylko epoki żelaza i brązu, ale że zamieszkiwali centralne polskie lodowce aż od 50.000 lat.

Odnośnie wspaniałości I kultury Polskiej Republiki Szlacheckiej, do której nawiązują z taką dumą w celu wykreowania odwagi I nadziei na przyszłość. Tylko kilka lat temu polska TV pokazywała program, w którympolscy spikerzy wypowiadali się na temat korupcji I sprzedajności szlachty i pańszczyźnie I ciemiężeniu narodu i przedstawiali ostre oskarżenia. Jest ciekawa opinia byłego kandydata na polski tron królewski, Stanislawa Leszczynskiego z roku 1733, potwierdzająca te oskarżenia:

"Nie przypominam sobie prawa karzącego szlachcica więcej niż 50 franków za zabicie wieśniaka. W naszym państwie, za tę cenę, ludzie kupują wolność od ograniczeń prawnych. Polska jest jedynym krajem w którym społeczeńśtwo traci wszelkie prawa człowieka do wypowiedzi".

I Francuz płk Dumouriez, który mógł badać warunki podczas misji w roku 1770:

"Polacy walczyli o swoją konstytucję, o swoją wolność, a powinni rozpocząć od zniszczenia ich. Polska konstytucja to czysta arystokracja, w której rządzić może szlachta, ale nigdy nie naród. Niemożliwe jest użycie tej nazwy do 7 lub 8 mln chłopów, przypisanych do ziemi, bez żadnych praw czy godności, którzy są sprzedawani, handlowani, dziedziczeni jak niewolnicy, i którzy muszą pogodzić się z tymi wszystkimi zmianami w posiadaniu jak zwierzęta domowe. Organy społeczne Polaków to potwory. Jej rząd ma tylko głowy i żołądki, ale nie ma rąk i nóg, a jej prawa są takie jak te w koloniach cukrowych, który z tych samych powodów nie może pretendować do jakiejkolwiek niepodległości".

Powyższe dwa cytaty pochodzą z "Legendy Słowian".

Historii nie wymazuje się tak łatwo jak uważają redaktorzy nowej bajki o przeszłości Polski. Nadal w archiwach istnieją liczne wręcz przeciwne dowody. Nawet niedawno opublikowana opinia prof. Markiewicza o filmie "Blizny" wyraźnie zaprzecza wymysły literati o wielkim zainteresowaniu całego narodu histprią Polski. Gdyby tak było, nie mógłby powiedzieć co następuje:

"Świadomości historycznej Polaków nie kształtują historycy i badacze historii, a raczej ich wielcy poeci i pisarze Adam Mickiewicz i Henryk Sienkiewicz".

Każdy kto zbyt często kłamie nie wie jakie kłamstwa już powiedzieli inni. Wiek XIX nie wyprodukował całej serii wspaniałych polskich badaczy historycznych, ale całą serię szowinistycznych pisarzyn, którzy opluwali wszystkjo co niemieckie i budowali podstawę dla późniejszej niekończącej się nienawiści. Ta nienawiść nie istniała w polskiej literaturze aż do około 1820, nawet podczas konwersji na chrześcijaństwo przez Krzyżowców nie kłamali w tak krwiożerczy i obrzydliwy sosób.

Dlatego powieści "Ogniem i mieczem" nie można traktować jak historyczną, a tylko jako tę nową bajkę, I powinno się zauważyć intencję Henryka Sienkiewicza – "ku pokrzepieniu polskich serc". Ale skutki są takie, że postrzegana jest jako prawda przez wszystkie warstwy społeczne, łącznie z najwyższym klerem, co pokazuje w swojej tzw. "Propozycji pojednania". Ci historyczni pisarze teraz są wyniesieni do poziomu badaczy historycznych, "ku dalszemu pokrzepieniu polskich serc". Historia jest tak prosta.

Poniżej kolejny przykład z książki z bajkami zatytułowanej "Kultura teatru" [Theater Culture]. Na stronie 476 wyjaśnione są "tradycje polskiej sztuki" i czytamy:

"Po pierwszym pojawieniu się dynastii Piastów, przybyli tam, w postaci dwóch młodych aniołów, jako goście, których, według słowiańskiego obyczaju, przywitano miodem i mlekiem. Dobroduszny diabeł Bomta, który straszył na skrzyżowaniach dróg, był wykształcony na modłę arystokracji szlacheckiej, na 'kosmopolitę'; szatan, przeciwnie, który prowadzi ludzi do zła, nosił strój niemiecki".

Czy polską kulturę można lepiej pokazać niż tą uznaną nienawiścią? Co za potop kłamstw uwalniany jest na świat tylko po to by uniknąć przyznania się do tego, że naprawdę za wszystko mają dziękować Niemcom. W tej całej kłamliwej szmacie nie ma ani jednej prawdy. Dlatego np. nawet wymieniony prof. Linde, który polskiego nauczył się będąc dorosłym I opanował go tak dobrze, że dał Polakom ich pierwszy słownik o podręcznik do gramatyki, opisany jest w tej książce jako Polak urodzony w Szwecji.

To samo jest w przypadku wspaniałych budowli pochodzących z XII wieku. Nie wymienia się nawet Niemców jako ludzi którzy je zaprojektowali I zbudowali. Polacy robią się na tak śmiesznych, że uciekają się do wyobrażalnej "polskiej sztuki gotyckiej". Albo co najlepsze, wymieniają cysterskich mnichów jako budowniczych filii Klasztoru w Morimond (Burgundia) – "wyrażenie bliskich relacji z Francją". "Polska sztuka gotycka" wybudowała najpiękniejsze budynki w każdym mieście, jak bez końca powtarzają Polacy. Gdyby ktoś zniszczył wszystko co w kraju zbudowali Niemcy lub Włosi, gdyby zostawił tylko te zbudowane przez Polaków, w miastach nie zostałoby nic oprócz wieżowców na wynajem, nudnych domów z cegły w kształcie pustaków z przełomu wieku I kilku nowoczesnych dzielnic mieszkalnych, w których nie ma nic szczególnego by mogło zahwycić się oko. Ale ta polska "książka historyczna" ma wykazać wręcz odwrotnie, i dlatego muszą kłamać.

Natknęłam się na inny szczególnie zły przekręt I szkalowanie w wyżej wymienonej "książce historiycznej", o którym nie mogę nie wspomnieć. Każdy mieszkaniec Polski miał świadomość wszechobecnego antysemityzmu, panującego we wszystkich warstwach polskiego społeczeństwa. Żydów nienawidzono I prześladowano w takim samym stopniu jak Niemców, może bardziej niż Niemców. Wielokrotnie ogłaszano bojkot przeciwko żydowskim sklepom, I znaki mówiące: Nie kupuj u Żyda". Były czasy kiedy Żydzi byli tak samo niebezpieczni na ulicach jak Niemcy. Kiedy byłam w Warszawie w 1943-1944 po długim okresie poza, słyszałam wielu Polaków mówiących, że byli wdzięczni Hitlerowi za uwolnienie kraju od Żydów, ale ta Polska nie była tak "wolna od Żydów" jak by chcieli, więc Polacy wkrótce organizowali własne pogromy. Jest wielu żydowskich pisarzy I polityków informujących o tym, więc liczne dzienniki pisały o tych pogromach. Tu nie ma żadnych wątpliwości.

A teraz zobaczcie sposób w jaki te fakty wykorzystują polscy historycy. Cytuję ze s. 104:

"Według Niemców, Żydzi zbyt wolno umierali w gettach, więc przeszli do ostatecznej likwidacji, czy to poprzez zabijanie na miejscu, czy metodami specjalnych obozów. Spośród ponad 3 mln Żydów, przeżyło kilka tysięcy. Swoje życie zawdzięczali polskiemu społeczeństwu. Chociaż pomoc Żydom karana była śmiercią, Polacy przemycali żywność do gett I ukrywali tych którym udało się uciec z getta. Była specjalna organizacja łącząca wiele polskich organizacji I pomagała Żydom – Rada Pomocy Żydom".

To jest tak perfidne, że zapiera dech. Polacy którzy nigdy nie daliby Żydom nawet szklanki wody, twierdzą, że utworzyli pomagającą im organizację! Co za hojny i bezinteresowny naród, który ryzykuje życie by pomóc Żydom! W taki sposób Polacy piszą historię teraz, i w taki sposób pisali ją setki lat temu.

Te same techniki kłamstwa wykorzystywali w sprawie krwawej niedzieli w Bydgoszczy [Bromberg], choć nie tak wyraźnie. W skrócie tak mówią:

"Natychmiast po zakończeniu walki, oni (Niemcy) wymordowali dziesiątki tysięcy Polaków w Bydgoszczy".

Chciałabym teraz powiedzieć o powodach wyciągania tych olbrzymich zafałszowań historycznych na tak wielką skalę. Po pierwsze, Polacy oczywiście chcą zmniejszyć swój kompleks niższości, I dlatego opisują się jako taki szlachetny naród, tak całkowicie bez wad czy błędów. Ale oni chcą zrealizować dużo odleglejsze cele, niż tylko te wzbogacające własną wartość w ich oczach. To co ujawnia się tu i tam powinno naprawdę zerwać Niemców z drzemki.

Od kilku lat różne dzienniki północno-niemieckie publikowały artykuły niemieckich badaczy, którzy rzekomo natknęli się na źródła w starych księgach kościelnych I notatkach osobistych, odnoszące się do "oryginalnych starożytnych słowiańskich" praw I osad w regionach Kilonii, Brunszwiku i Kassel na południe aż do Norymbergi I na wschód do Monachium [Kiel, Braunschweig, Nuremberg, Munich]. Musicie również wiedzieć, że etnicznie polskich oficerów i podoficerów przez lata szkolono by uważali, że Lubeka, Lębork i Racibórz [Lübeck, Lauenburg, Ratzeburg] to "pierwotnie starożytne regiony słowiańskie", z historycznym roszczeniem ze strony "słowiańskiej rodziny narodów" do całego Szlezwik-Holsztyna [Schleswig-Holstein].

W latach 1930 zarówno w Polsce jak i zagranicą, Polska opublikowała pocztówkę propagandową za zgodą polskich władz. Te pocztówki krążyły jako przedstawiające "historyczną prawdę". Granice Polski zaznaczone są drapieżnym białym orłem, w nich znajdują się cała Słowacja, Czechy, terytowia niemieckie aż do Drezna-Berlina-Bałtyku, cały Śląsk, Pomorze, Prusy Zachodnie i Wschodnie. Mapa krążyła z takimi dodanymi komentarzami. Polska już chciała mieć te granice zanim uzyskała brytyjską deklarację gwarancyjną. Polska była przekonana, że mogła poszerzyć swoje terytorium poprzez wojnę, i dlatego modlili się w kościołach o wielką Wojnę Ludów:

"O wielką wojnę ludów prosimy Cię, Panie!"

Kiedy Anglia zdecydowała się na wojnę z Niemcami, a Polska była gotowa do jej rozpoczęcia w zamian za angielską deklarację gwarancyjną, gazeta "Dziennik Poznański" z 26 czerwca 1939 roku opublikowała nową mapę, na której granice poszerzono daleko za te pokazywane w latach 1930. Ta mapa jest tu również załączona. pokazuje następujące granice: cały Bałtyk aż do Kilonii, prosto przez Szlezwik-Holsztyn do Bremy, w dół do Hanoweru, Getyngi, Kassel, Fuldy, Franfurtu nad Menem, Norymbergi. Jesteśmy wdzięczni "Frankfurter Allgemeine Zeitung" za opublikowanie tego polskiego roszczenia terytorialnego w ich wydaniu z 31 sierpnia 1979.

A ponieważ Niemcy już próbują potwierdzić obszary Dolnej Saksonii, łącznie z Luneburgiem i Pustacią Luneburską [Luneburg Heide], żądanej jako "ziemie Wendów", jako słowiańskie, te obszary niewątpliwie zostaną "oddane" kiedyś w niezbyt odległej przyszłości. Śląsk już został "oddany", gdyż kard. Wyszyński wyraźnie we Wrocławiu [Blerslau] stwierdził co następuje:

"Kiedy patrzymy na te miejsca kultu, wiemy, że nie przejęliśmy żadnej niemieckiej spuścizny. To nie była dusza niemiecka, ale polska, która przemawia z tych kamieni. Czekaliśmy na te budynki aż powróciły w nasze ręce.

Kardynał wiedział że kłamał, i że każdy na świecie musiał o tym wiedzieć. niemniej jednak kłamał, I nie było żadnego oburzenia, ani z kręgów kościelnych ani rządowych, żeby skorygować to kłamstwo. Czy to nie dowodzi tego, że polski kościół każde kłamstwo I każde zafałszowanie uważa za uzasadnione, jeśli tylko doprowadzi kościół bliżej realizacji jego celów? Czy to nie mówi dużo o wierutnych kłamstwach w tzw. "Propozycji pojednania"?

Pamiętam notoryczne obelgi wobec króla Prus ze strony najwyższych przedstawicieli polskiego kościoła, kiedy Fryderyka tzw. Wielkiego uczynono odpowiedzialnym za pierwszy podział polski, mimo że Polaks była pod panowaniem Rosji od czasu Piotra Wielkiego, czyli około roku 1700, a wolna Polska już nie istniała dla Fryderyka by ją "podzielił". Dzięki temu tzw. pierwszemu podziałowi Rosja zachowała 82%, Austria 10% a Prusy tylko 8% terytorium kraju, kiedy to tylko odzyskiwały kontrolę nad starożytnym terytorium Prus? Czy ta liczba 82% dla Rosji nie czyni oczywistym kto był naprawdę odpowiedzialny za ten podział?

Kiedy Fryderyk Wielki odzyskał obszary niemieckie, które tylko częściowo należały do polskiego króla, wyzwolił biedny nieszczęśliwy naród spod poddaństwa i ucisku żądnej władzy i zdegenerowanej kliki arystokracji. Ziemie nad którymi kontrolę odzyskał Fryderyk, były opuszczone i nieuprawiane od wybuchu epidemii czarnej śmierci w 1709 do podziału w 1772, i naród był tak przepychany i wykorzystywany przez arogancką i nieludzką arystokrację, że nie można było już nazywać go "narodem", dlatego zmiana władcy i porządku przywitano z radością.

TAKA jest rzeczywistość, którą poslcy biskupi chcą zamienić w oskarżenia przeciwko Niemcom obecnie, twierdząc że:

"Prawa gospodarki, historii i religii wymagają sprawiedliwości, jak również historycznej sprawiedliwości, żądają by teraz odzyskane obszary zachodnie pozostały na zawsze polskie".

I to jest cytat z byłego biskupa Krakowa, Karola Wojtyły!

Czego naprawdę chciał polski kościół ujawnia inny cytat [z kardynałów ?] i prymasa Polski, Stefana Wyszyńskiego z 1965 roku:

"Dzięki odzyskaniu polskich obszarów zachodnich, dzięki zniszczeniu państwa pruskiego i zniszczeniu Niemieckiej Rzeszy, kontrreformacja zrealizowała swój cel".

Tutaj prymas naprawdę wypuszcza kota z worka. I on nie tylko jako głowa polskiego kościoła dąży do tego celu. W tym pomaga mu cały polski kler.

Ten cytat jest zarówno dowodem na to, że Polska miała ukryty cel wojenny i dlatego dążyła do wojny.

Dawno temu kardynał udzielił wywiadu austriackiej TV. Tu postawiono mu zarzut, że polskie duchowieństwo nie zrobiło wystarczająco dużo dla Polski. W odpowiedzi stwierdził, że w czasie wojny nie było ani jednego księdza, który nie walczył z bronią w ręku. Czy to wymaga jakiegoś komentarza?

Należy o tym pamiętać kiedy nasuwa się pytanie ze strony niemieckiej, kto jest odpowiedzialny za wybuch II wojny światowej. Nasi łatwowierni Niemcy nie mogą pojąć metod stosowanych przez naszych adwersarzy żeby zrealizować ich cele. W Niemczech my nawet ogromnie pomagamy im w dalszym niszczeniu Trzeciej Rzeszy jak tylko potrafimy. We wszystkich mediach publicznych wszystkie stanowiska zajmują podżegacze. Jak inaczej byłoby możliwe umieszczanie w programach TV tak wielu kłamliwych filmów?

Już wspomniałam i 3-częściowym filmie "Blizny", który ma rzekomo pomóc lepszemu porozumieniu między niemickimi i polskimi mieszkańcami Gdańska. Ale to był tylko długo trwające oczernianie Niemców i wybielanie Polaków.

Odkrywczo, dwa cytaty Polaków przywołano podczas kończącej się dyskusji. Wspomniałam już pierwszy od prof. Markiewicza. Chciałabym jednak powtórzyć go tutaj, gdyz nie wolno nam zapominać i powinniśmy go ponownie zamieścić w pamięci komisji podręczników historii:

"Świadomości historycznej polskiego narodu nie kształtują historycy i badacze historii, ale ich wielcy poeci i pisarze, Adam Mickiewicz i Henryk Sienkiewicz".

Czy to nie jest wyraźny dowód na to co powiedziałam, że Polaków nie interesuje prawda, a raczej tylko i wyłącznie, kiedy określą własne marzenia, tak żeby ich interpretacja historii mogła się zacementowac na zawsze? Interpretacja ta może z kolei wiązaś się z potrzebami i wymuszeniami finansowymi i gospodarczymi. Z uwagi na naiwność Niemców i brak wytrwałości w walce o swoje prawa, Polacy mają nadzieję osiągnąć swoje cele, bo już ogłosili realizację swoich celów, poprzez zniszczenie Prus i zniszczenie Niemieckiej Rzeszy.

Ale nawet dziennikarz Zdanowski wypuścił kota z worka I ujawnił polskie cele o polski charakter, kiedy oświadczył:

"NIEMIECKI KATOLIK NIE JEST PRAWDZIWYM NIEMCEM!"

To zdanie należy czytać kilka razy i nie wolno go zapominać, ponieważ jest to zapowiedź kolejnego celu Polaków. Były Papież Karol Wojtyła już mówił o odbudowie nowego państwa Boga na ziemi. Według jego własnych słów, to może być tylko państwo katolickie Jednak zgodnie z polską opinią, katolicki jest synonimem polskiego. Jeśli niemiecki katolik nie może być prawdziwym katolikiem, to logicznie rzecz biorąc, może nim być tylko Polak. Podobnie jak katolicy Bamberg byli całkowicie i siłą pozbawieni sakramentów i spolonizowani siłą i innymi metodami, tak kontrreformacji nie powstrzyma obecna sytuacja zniszczenia Rzeszy Niemieckiej i zniszczenia Prus. Nie można wyraźniej przedstawić celów. Publiczne mapy nie tylko potwierdzają megalomanie Polaków, ale również to, że Polacy są wykorzystywani przez zakulisowe siły. Naród modlący się o wielką wojnę ludów posczas kościelnych nabożeństw może łatwo zamienić się w pochodnie. Tym bardziej, kiedy syn tego narodu wyniesiony na tron Piotrowy zapomina się do tego stopnia, że podczas wizyty przez jego rodaków w Castel Gandolfo, kiedy ci przepełnieni entuzjazmem i żarliwością śpiewali swoją notoryczną "Rotę", śpiewał razem z nimi do mikrofonu. Może to była odpowiedź na żądania z otoczenia Watykanu by przestał zauważalnie faworyzować polskich pielgrzymów. Obecni niemieccy pielgrzymi z obrzydzeniem słuchali kiedy papież śpiewał "Rotę" razem z polskimi pielgrzymami. Każdy Polak musiał odczuć potwierdzenie ich żądań i celów. Poniżej tekst "Roty" w dwóch wersjach:

Nie rzucim ziemi skąd nasz ród, Nie damy pogrześć mowy, Polski my naród, polski lud, Królewski szczep piastowy. Nie damy by nas zniemczył wróg!      Tak nam dopomóż Bóg!      Tak nam dopomóż Bóg! Do krwi ostatniej kropli z żył Bronić będziemy ducha, Aż się rozpadnie w proch i w pył Krzyżacka zawierucha. Twierdzą nam będzie każdy próg.      Tak nam dopomóż Bóg!      Tak nam dopomóż Bóg! Nie damy miana polski zgnieść, Nie pójdziem żywo w trumnę W Ojczyzny imię i w jej cześć Podnosim czoła dumne. Odzyska ziemię dziadów wnuk.      Tak nam dopomóż Bóg!      Tak nam dopomóż Bóg! Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz, Ni dzieci nam germanił! Orężny wstanie hufiec nasz, Duch będzie nam hetmanił. Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg.      Tak nam dopomóż Bóg!      Tak nam dopomóż Bóg! I w innej wersji: Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród.
Nie damy pogrześć mowy.
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep Piastowy.
Nie damy, by nas zgnębił wróg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy ducha,
Aż się rozpadnie w proch i w pył
Krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz
Ni dzieci nam germanił,
Orężny wstanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił.
Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Nie damy miana Polski zgnieść
Nie pójdziem żywo w trumnę.
W Ojczyzny imię i w jej cześć
Podnosim czoła dumne,
Odzyska ziemię dziadów wnuk.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Zob: http://info-poland.buffalo.edu/web/arts_culture/music/hymns/rota/link.shtml]

[Muzyka here (z ang. przekładem) albo here, here, here (druga pieśń) here lub here.
Jakość muzyczna ostatnich dwu przykładów wydaje się pokazywać, że reputacja Polaków jako "utalentowanych muzycznie" jest przesadzona. W każdym razie wydają się mieć niewyczerpany apetyt na rzeczy tego rodzaju - C P]

* * *

Żaden wiersz nie zdobył takiej popularności jak "Rota" [Przysięga], którą śpiewa się obecnie. Oryginalny tekst nie był skierowany przeciwko Niemcom, a raczej przeciwko Rosjanom. Maria Konopnicka skomponowała ją około 1908. Zmieniając słowa, została skierowana przeciwko Niemcom i śpiewano ją podczas poświęcenia pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie pierwszy raz w 1910. Później stała się pieśnią bojową Legionów Piłsudskiego. I teraz, w roku pańskim 1981, śpiewano ją z entuzjazmem w Castel Gandolfo z pomocą papieża Jana Pawła II.

Jakie dziwne chrześcijaństwo tu się ujawniło. Pieśni nienawiści śpiewane w Stolicy Przedstawiciela Chrystusa na ziemi i osobiścia dołącza się do nich Pontifex Maximus, z mikrofonem, żeby ały świat mógł usłyszeć. Cały naród przez stulecia zachowuje niechrześcijańską nienawiść, i żyje z tego. Wypędzenie prawie 15 mln ludzi z ich od wielu wieków ojczyzny mord ponad 2 mln więcej po wojnie, uważa za uzasadnione i ogłasza kradzież kolejnych obszarów, tj. dalsze wypędzenia. Jednocześnie ci "chrześcijańscy" wypędzacze żądają pomocy od tych których wypędzili i twierdzą, że łakną najbogatszej i najbardziej urodzajnej ziemi, choć z ziemniaków robi się wódkę zamiast żywności, choć wysyła się błagające listy do każdego, a nawet do całkowicie nieznanych prywatnych adresatów, choć żądają zrozumienia, litości i chrześcijańskiej miłości bliźniego, i odpłacają to wszystko nienawiścią I obelgami z domu Pontifexa Maximusa. Chrześcijaństwo w polskim stylu!

Czy nie nadszedł czas żeby Niemcy zaczęli to wszystko rozumieć?

Tym którzy już zapomnieli okrutne wypędzenie 12 mln ludzi z ich domówi jeszcze uważają, że było to "humanitarne przesiedlenie", pokaże im, na końcu tej broszury, największą zbrodnię w tym stuleciu. Jest to Rozkaz Specjalny, z polskim orłem polskiego rządu, o wypędzeniu mieszkańców miasta Szczawno –Zdrój, jenego z wielu podobnych przypadków.

Ten dowód powinno sie pokazać byłemu ministrowi stanu dr von Dohnanyi, który nie wsydził sie powiedzieć swoim współobywatelom, których wypędzono i byli uchodźcami, w obliczu całej prawdy, że nikt nie uniemożliwiał im tam żyć. On powinien być poinformowany, że w przeciwnym razie, żaden Polak nie poniżyłby się tak bardzo, żeby rozmawiać z odczłowieczonymi uchodźcami o " humanitarnym przesunięciu i wymianie ludności".

Wszystkim Niemcom powinno się przypomnieć oświadczenie Piusa XII, który w żaden sposób nie był Polakiem, z okazji aneksacji niemieckich terytoriów przez Polskę. Oto słowa papieża:

"Największą zbrodnią jest obrabowanie 12 mln uchodźców i 3 mln zmarłych".

Można tylko dodac, że ta opinia jest nadal ważna do czasu wynagrodzenia i naprawienia tej niesprawiedliwości.

Feda Utley, Angielka z urodzenia, wykładowca i korespondent prasowy z honorami akademickimi z London University w historii, spędziła wiele lat w Niemczech po 1945, oberwując sytuację. W książce "Wysoka cena zemsty" [The High Cost of Vengeance] na s. 162 [to dotyczy niemieckiego przekładu Kostspielige Rache. Oryg. angielskie wyd. Henry Regnery Co., Chicago, 1949, s. 143], znalazła opinię o Niemcach, która zasługuje na to, by przypomnieli sobie ją wszyscy Niemcy:

"Propaganda wojenna przesłoniła prawdziwe fakty historii, inaczej Amerykanie mogą uważać, że historia Niemiec nie jest bardziej agresywna, jeśli tak agresywna jak w przypadku Francji, Brytanii i Holandii, które zdobyły ogromne imperia w Azji i Afryce, podczas gdy Niemcy pozostawali w kraju komponując muzykę, studiując filozofię, i słuchając swoich poetów. Nie tak dawno temu Niemcy byli wśród większości "miłujących pokój" narodów świata i mogą się takimi stać jeszcze raz, gdyby na świecie możliwe było żyć w pokoju.

Not so long ago the Germans were, in fact, among the most “peace-loving” peoples of the world and might become so again, given a world in which it is possible to live in peace.

Błędnie myslący jak Boeklers z Niemiec mogą uważać, że koncesje można wygrać od mocarstw zachodnich przez negocjacje, ich postawa świadczy o woli wielu Niemców zaufania pokojowym metodom w celu osiągnięcia swoich celów".

Ten spokój nie powinien iść tak daleko, żeby wszyscy porzucili wszystkie nasze prawa i już się nie bronili, kiedy chciwi sąsiedzi coraz bardziej łakną naszego kraju i fałszują historię tak bardzo, że jednocześnie jakby Niemcy nie zrobili nic przez tysiąc lat, a tylko wiele razy atakowali i mordowali biednych szlachetnych "słowian". Brońmy się przed tymi kłamstwami zamiast zawsze pomagać naszym najgorszym wrogom stanąć znowu na nogach, żeby znowu mogli nas obrażać i opluwać. My, Niemcy, nie mamy powodu nosić worka pokutnego, posypywać się popiołem i leżeć na ziemi w upokorzeniu, możemy być dumni z naszej przeszłości, ponieważ nie ma narodu na tym świecie, który tak dużo dał światu.

Jak fałszuje się historię poznajemy niemal codziennie od 1945 roku. Tak jak teraz, fałszowano ją również wcześniej. Doświadczamy tego i cierpimy druzgocące rezultaty tego fałszerstwa na ludziach tego samego pochodzenia i tej samej krwi. Jeśli kiedykolwiek ma dojść do porozumienia między Polakami i Niemcami pokojową metodą, przeszłość musi być całkowicie wyjaśniona i poznana przez wszystkie warstwy społeczeństwa. Nie tylko u nas, ale także u naszych sąsiadów. Polacy, którymi rządzą wyłącznie uczucia, muszą w końcu poznać historię, a nie patrzeć na wszystko jednostronnie i na ich korzyść i za wszystko obwiniać Niemców. Każdy naród potrzebuje swojej historii i nikt nie może rozkwitać bez kraju. Dlatego naród niemiecki ma obowiązek nie zgadzania się na fałszowanie swojej historii przez cudzoziemców. Nadszedł czas by położyć kres polskiemu fałszowaniu historii, ona musi być unieważniona, żeby pokonać nienawiść. Tylko prawda może pokonać nienawiść. Niezależnie od tego jak może to być przykre, jest to jedyny sposób na wygranie przyszłości.

* * *

W klęsk brzemieniu umysł tęgi,

Pomoc we łzach niewinnemu,

Wiekuistość dla przysięgi,

Druh, czy wróg, to prawda jemu,

Godność przed mocarzów trony –

Choćby łożyć życie, mienie –

Dla zasługi wić korony,

Niech podłości zatracenie!

Friedrich von Schiller, Oda do radości [http://poetica.freehost.pl/wiersze3.pdf]

Festen Mut in schweren Leiden,
Hilfe, wo die Unschuld weint,
Ewigkeit geschworen Eiden,
Wahrheit gegen Freund und Feind,
Männerstolz vor Königsthronen. -

Brüder, gält es Gut und Blut:
Dem Verdienste seine Kronen,
Untergang der Lügenbrut!

Friedrich von Schiller

Uwaga:

Fakt wypędzenia jest oczywiście ogólnie znany, ale otrzymałam kopię oryginalnego rozkazu wypędzenia, jeden z wielu.

Chciałabym podać go do wiadomości publicznej.

Else Löser

 

 

Tłumaczenie - źródło: http://www.jrbooksonline.com/cwporter/pole45.htm

ROZKAZ SPECJALNY
Do niemiecich mieszkańców miasta Szczawno-Zdrój, w tym regionu Sandberg.
Z rozkazu polskiego rządu:

1. Niemieccy mieszkańcy będą przesiedlani od godz. 6:00 14 lipca 1945 roku

2. Niemieccy mieszkańcy zostaną przesiedleni do regionu na zachód od rzeki Nysy

3. Żaden Niemiec nie może zabrać ze sobą bagażu większego nić 20 kg

4. Nie pozwala się na żaden transport (wozy, woły, konie, krowy itp.)

5. Cały majątek i żywy inwentarz ma być pozostawiony w stanie nieuszkodzonym jako własność polskiego rządu

6. Ostateczny termin przesiedleń wygasa o 10:00 rano 14 lipca

7. Niewykonanie tego rozkazu będzie surowo karane, łącznie z użyciem siły

8. Sabotaż i grabież będą także uniemożliwiane siłą

9. Miejsce zbiórki: Collection point: Szczawno-Zdeój - Adelsacher Weg w kolumnie marszowej o szerokości 4 osób. Czoło kolumny ma zebrac się w odległości 20 m przed Adeslbach

10. Wszyscy Niemcy posiadający certyfikat nieprzesiedlania nie mogą opuszczać domów w godzinach 5:00 – 14:00

11. Wszystkie domy w mieście należy zostawić otwarte. Wszystkie klucze do mieszkań i do domów należy pozostawić w zamkach

Szczawno-Zdrój

14 lipca 8:00

Komendant sekcji
Ppłk Zinkowski

Źródła:
Wilhelm Kammeier: Fałszowanie niemieckiej historii [Die Fälschungen der deutschen Geschichte]
Lothar Greil: Legenda Słowian [Slawenlegende]
Franz Wolff: Ostgermanien
Richard Suchenwirth: Der Deutsche Osten
Rudolf Trenkel: Krwawa niedziela w Bydgoszczy [Der Bromberger Blutsonntag]
Rudolf Trenkel: Marsz Polski do II wojny światowej [Polens Marsch in den 2.ten Weltkrieg]
Peter Aurich: Niemiecko-polski wrzesień 1939 [Der deutsch-polnische September 1939]
Walther Steller: Podstawy niemieckich badań historycznych [Grundlagen der deutschen Geschichtsforschung]
Kurt Relle: Nierozwiązana hipokryzja [Die unbewältigte Heuchelei]
Freda Utley: Wysoka cena zemsty [The High Cost of Vengeance]
Wydawnictwo Interpress: POLSKA