3. Test psychologiczny klasyfikacyjny i selekcyjny/zastosowanie selekcji i klasyfikacji. (Magnusson)

1. Kombinacje liniowe wyników testowych: selekcja wielokrotna. (Magnusson)

2. Składniki wariancji wg Magnussona. (wykład 5)

2. SKŁADNIKI WARIANCJI CAŁKOWITEJ wg Magnussona

(rozkładu wyników otrzymanych)

Wielkość wariancji rozkładu otrzymanych wyników testowych (St2) składa się z sumy wariancji wyników prawdziwych (ST2) oraz wariancji rozkładu składników błędu wchodzących do wyniku indywidualnego (Se2).

Błędy pomiaru mogą występować w : przebiegu badania testowego, zgadywaniu, ocenie wyników.

Se2(bad) – wariancja rozkładu błędów pomiaru, wynikająca z tego, że procedura badania testem w różnych momentach czasu jest inna ( w wyniku zmiany osoby prowadzącej badanie i/lub w wyniku zmiany otoczenia)

- specyfika osoby prowadzącej badanie (ewentualny błąd może wynikać z zmiany sposobu przeprowadzania testu, jak również z powodu interakcji pomiędzy prowadzącym badanie i osobami badanymi)

- otoczenie w którym prowadzone jest badanie, w tym ilość zakłóceń zewnętrznych ich siłę itd.

- instrukcja (np. może być ona niejasna, niejednoznaczna, lub poszczególne osoby badane

inaczej ją zrozumieją)

Se2(zgd) – wariancja powstała w rezultacie zgadywania

Jeżeli osoba badana rozwiązuje test i nie zna prawidłowej odpowiedzi na dane pytanie może zgadywać. Może przy tym odgadnąć właściwe odpowiedzi w niektórych zadaniach, pomimo tego, że tak naprawdę nie jest w stanie ich rozwiązać. Dlatego musimy liczyć się z możliwością, że właściwa odpowiedź została odgadnięta i dlatego bierzemy pod uwagę ten składnik.

Se2(ocn) – wariancja błędu będąca wynikiem subiektywności w ocenianiu

Ważną rolę w powstawaniu błędów pomiaru spełnia osoba oceniająca odpowiedzi, decydująca czy jest ona prawidłowa, czy błędna. Ten czynnik błędu nie odgrywa znaczącej roli w testach grupowych (ponieważ liczba prawidłowych odpowiedzi jest ograniczona i podane są wszystkie alternatywy). Większy problem pojawia się w badaniach indywidualnych, w których oceniający często nie ma jasnych reguł, które odpowiedzi uznać za poprawne i rezultat oceniania zależy od jego biegłości i zdrowego rozsądku.

Se2(pam) – wariancja błędu wynikająca z efektów pamięciowych powstających przy powtórnym badaniu.

Jeśli stosujemy ten sam test w dwu następujących po sobie okresach, wówczas efekty przypominania sobie pierwszego badania będą wpływać ba wyniki drugiego. Zgodność ta wpływa na korelację między powtarzanymi pomiarami, jednak nie decyduje o rzetelności metody.

ST2(osc) – oscylacja wyników prawdziwych osób badanych

Traktując korelację między testami równoległymi jako wyraz rzetelności każdego z tych testów, zakładamy, że wyniki prawdziwe każdej osoby w obydwu testach są takie same. Jednak wynik prawdziwy zmienia się w kolejnych testach, w różnych momentach czasu.

Część wariancji prawdziwej, która nie koreluje z wariancją prawdziwą w innym momencie jest uważana za wariancję błędu. Zależy ona od oscylacji pozycji prawdziwej danej osoby na kontinuum i nie ma nic wspólnego ze zdolnością testu do dokładnego pomiaru wyników prawdziwych.

ST2(rów)- współczynnik równoważności , który przy obliczaniu rzetelności traktowany jest jako wariancja błędu.

Wynika on z faktu, żę przy konstrukcji testów do pomiarów równoległych niemożliwe jest całkowite spełnienie wymagań teoretycznych im stawianym. Wariancja prawdziwa traktowana przy obliczaniu współczynnika równoważności jako wariancja błędu będzie największa wówczas, gdy nie podejmiemy żadnych kroków, by test dla których obliczamy te współczynniki, były do siebie bardziej podobne niż to może wynikać z losowego wyboru zadań z odpowiedniej populacji.

3. Długość testu (i coś o zmienianiu się wariancji w populacji) a rzetelność testu/ Długość testu i wariancja cechy w próbie a rzetelność (w tym pytaniu odwołał mnie do końcówki rozdziału 5 z Magnussona).

3. Zagadnienie zgadywania. (Magnusson)

Dwa znaczenia zgadywania:

- zgadywanie w testach wiadomości – zgadywanie prawdziwej odpowiedzi

- zgadywanie w innych testach – zgadywanie swojego położenia na kontinuum cech

*Paradoks psychometryczny: wyniki w itemach najsilniej różnicujących są najmniej stabilne (najtrudniejsze)

3. Rzetelność przewidywalna a trafność prognozy (podobno w magnussonie to jest)..

Błąd standardowy przewidywania.

Za pomocą współczynnika korelacji można dokonać przewidywania każdej pary zmiennych na podstawie drugiej zmiennej.Dokładność tego przewidywania jets zależna od związku Rxy. Jeżeli R =1.0 , przewidywanie będzie całkowicie pewne : wszytskie osoby uzyskają takie wyniki pomiaru y, jakie otrzymalibyśmy, gdybyśmy rzeczywiście przeprowadzili pomiary tej samiej zmiennej. Jeżeli R=0, przwidywanie będzie zgodne tylko przypadkowo : w stosunku do wszytskich osób będziemy mogli podać przewidywaną wartość, ale bardzo mało oso uzyska taki sam wynik przy rzeczywistym pomiarze zmiennej y. Niepewnośc przewidywania wzrasta wraz z osłabieniem się powiązania między zmiennymi.

Błąd standardowy przewidywania zależy od wielkości liczbowej standardowego odchylenia rozkładu, w stosunku do którego dokonujemy przewidywania oraz zależy od wielkości korelacji między tym rozkładem a rozkładem wyników , na podstawie których dokonujemy przewidywania. Jeżeli koreacja wynosi 1.0 wówczas bład standardowy równy jest 0. Występuje wtedy również całkowita zgodność między przewidywanymi a otrzymanymi wynikami y.

Założenie , że wariancja rozkładu wokół przewdywanych wyników y jest dla wszystkicvh wyników x jednakowa – zachodzi wtedy homoscedastyczność.

Współczynnik alienacji

Współczynnik trafności musi osiągnąć znaczną wielkość, aby dany test mógł być wykorzystywany do diagnozy lub prognozy. Wielkośc współczynnika trafności nie może być oceniana tylko ze względu na jego wartość liczbową, bo wartość ta zmienia się w zależności od sytauacji, w odniesieniu do których dany wspólczynnik miałby być stosowany. Niekiedy niewielkie liczbowo współczynniki trafności mogą mieć dużą wartość.

Współczynnik trafności a zmienność wyników przewidywanych

wynik określonej osoby j uzyskany przez nią w zmiennej y ( Yj), możemy podzielić na na dwie składowe : wynik przewidywany ( Y'j) oraz błąd pomiaru ( Y ej). Błąd jest jednym ze składników rozkładu wyników otrzymanych y wokół przewidywanej wartości y. Mamy więc do czynienia z trzema rozkładami wyników : z wynikami otzrymanymi, z wynikami przewiduywanymi i z błędami pomiaru.. Ponieważ wielkość błędu – przy założeniu , że zachodzi homoscedastyczność – nie jest zależna od wielkości wyniku przewidywanego, więc wariancję wyników otrzymanych możemy obliczyć jako sumę wariancji wyników przewidywanych i wariancji błędu wyników przewidywanych.