Anna Maj gr. 10 (wtorek, godz. 17¹⁰)

Rektor uczelni wyższej, który, przez niedopełnienie obowiązków określonych w ustawie, dopuszcza do naruszenia porządku na terenie uczelni lub sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo na osoby znajdujące się na terenie uczelni,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 3.

1. Typ czynu zabronionego

1. typ zasadniczy – opisują w sposób najbardziej typowy zachowania naruszające normę sankcjonowaną

2. typ opisowy – typy, w których zachowanie karalne jest opisane

3. typy kazuistyczne – zawierają rozbudowany opis znamion wskazujących sposób naruszenia normy sankcjonowanej, skupiają się na opisaniu sposobu naruszenia dobra

4. typ otwarty – opis czynu wymaga uzupełnienia przez cechy, które nie są opisane
   w ustawie karnej

5. typ niezupełny - to typ, który w swojej treści odsyła do innych przepisów karnych lub należących do innych dziedzin prawa celem sprecyzowani znamion

1. Podmiot

1. rektor uczelni wyższej – intarneus – osoba, która posiada kwalifikacje, aby być sprawcą przestępstwa indywidualnego

2. przestępstwo indywidualne – przestępstwo, w którym posiadanie przez sprawcę określonej cechy przewidzianej przez ustawę stanowi znamię typu czynu decydujące o karalności (lub surowszej, względnie łagodniejszej karalności) danego zachowania

• przestępstwo indywidualne właściwe – przestępstwo typu podstawowego, za które karalność jest uzależniona od posiadania przez sprawcę cechy przewidzianej przez ustawę

1. Strona podmiotowa – stosunek sprawcy do czynu

1. przestępstwo umyślne – sprawca ma zamiar popełnienia czynu, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi

1. Czynność wykonawcza

1. niewystarczające zapewnienie porządku i bezpieczeństwa na terenie uczelni

2. przestępstwo z zaniechania - sprzeczność zachowania z normą sankcjonowaną wynika z nie wystąpienia cechy nakazanej przez tę normę, tj. nie podjęcia działania
   w sytuacji, gdy jego podjęcie było wymagane

3. przestępstwo materialne (skutkowe) – typ czynu zabronionego do którego realizacji znamion konieczne jest zmiana w świecie zewnętrznym, oderwana czasowo
   i miejscowo od samego zachowania

4. przestępstwo narażenia dobra prawnego na niebezpieczeństwo – charakteryzuje się co najmniej możliwością wystąpienia stanu niebezpieczeństwa dla dobra prawnego, czyli odrywającego się czasowo i miejscowo od czynu układu sytuacyjnego charakteryzującego się znacznym prawdopodobieństwem przerodzenia się naruszenie dobra

• przestępstwo konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo – dla realizacji znamion danego typu musi wystąpić konkretna sytuacja niebezpieczeństwa, charakteryzująca się tym, że do wystąpienia skutku w postaci naruszenia dobra, który może ale nie musi wystąpić, nie jest już potrzebne zachowanie sprawcy, ale wystąpienie okoliczności zewnętrznych od niego niezależnych; przestępstwa konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo są zawsze przestępstwami skutkowymi, skutkiem jest tu wystąpienie sytuacji konkretnego niebezpieczeństwa dla dobra prawem chronionego

• przestępstwo powszechnego narażenia na niebezpieczeństwo – stanowiące znamię typu niebezpieczeństwo musi mieć charakter niebezpieczeństwa dla znacznej liczby osób lub dla mienia o znacznych rozmiarach; w orzecznictwie przyjmuje się, że sprowadzenie zagrożenia dla 6 osób stanowi sprowadzenie niebezpieczeństwa powszechnego