Receptory:
-wyspecjalizowane białka:
*odbierają informacje ze środowiska zewnątrzkomórkowego
*przekazują te informacje do odpowiednich elementów efektorowych komórki
Ligant – związek łączący się z receptorem. Jeśli uruchamia jaką reakcję to są agonistom.
*agonista naturalny – połączą się i jest efekt
*agonista egzogenny- wprowadzany z zewnątrz.
Np. hormony, witaminy, kwasy tłuszczowe, gazy, tlenek azotu, co2, fotony światła,
Antagoniści – łączą się z receptorem ale nie przekazują informację.
Rodzaje oddziaływań międzykomórkowych:
*endokrynowa – gruczoł wewnętrznego wydzielania, do krwi i do komórki docelowej
*połączenia synaptyczne – komórki nerwowe z docelową: błona presynaptyczna, szczelina, błona postsynaptyczna, Np. w połączenia mięsień – kom nerwowa.
*parakrynowe- komórka oddziałowuje na komórki sąsiednie.
*autokrynowa – hormon z komórki i działa na tą samą z której jest wydzielana.
*justakrynowe- bez udziału związków zewnątrz , działa w środku komórki.
Klasyfikacja receptorów:
1.Kanały jonowe
2.Recpetory związane z białkami G
3.Receptory związane z kinazą tyrozynową
4.Recpetory wewnątrzkomórkowe (cytoplazmatyczne i jądrowe).
Receptory wewnątrzkomórkowe:
-dotyczące związków limpofilnych
-budowa steroidowy: mineralokortykoidy, hormony płciowe, estrogeny,17-beta-estradiol, androgeny, hormony tarczycy,
-każdy receptor ma kilka domen:
*domena modulatorowo- zróżnicowana pod względem długości aminokwasów - przyłączają się ko faktory, jest tu fosforylacja, niektóre mają AF-1 – od aktywacji transdukcji sygnału i aktywacji transkrypcji DNA.
*zawias – region z największą ruchomością – aby receptory mogły się połączyć w postać dimerów,
*AF-2 – ostatnie 5 aminokwasów – w każdym receptorze do aktywacji transkrypcji
Białko hamujące –zmienia konformacje tak aby nie było nie potrzebnych połączeń.
Typy receptorów błonowych:
-transbłonowe – wszystkie inne związki
-po przyłączeniu się liganda jest otwarcie kanału i jony wchodzą do komórki zgodnie z gradientem stężeń
-z komórkami G – receptor ten jest związany z białkami G które działają dzięki GDP i sygnał jest wzmacniany i idzie dalej.
-receptory powiązane z enzymami – aktywności tyrazy-kinazy serynowo – treoinowej.
-receptory wapniowe – bramkowane ligandem napięciem – dla receptora nikotynowego, dla acetylocholina, napływają jony sodu i potasu. Każda nast. przyłączana cząsteczka ułatwi przyłączanie następnym. Przechodzą przez alfa-helikalny fragment. Każda domena ma jeszcze 4 podjednostki. Najwęższe miejsce u górze. Przyłączenie receptora powoduje rozszerzenie receptora i przepływ jonów.
-receptor związane z białkami G (GPCR) – ma łańcuch polipeptydowy który przeplata się 7 razy przez błonę komórkową , są zbudowane z 40 aminokwasów, pętla C3 jest najdłuższa ponieważ jest miejscem wiązania białek G. Wiążą się z 3 pętlą receptora czyli z tym C3.
1994 – Gliman i Rodbell – po Nobelku za odkrycie przesyłania sygnału.
-białko G – zbudowane z 3 podjednostek lub też z mniejszych. Alfa – połączona z GATP, alfa oddysocjowuje od beta, Beta – można tylko za pomocą denaturacji oddysocjować. Alfa dopowiada za wejście sygnału do komórki.
-Receptory białka z G – ligand łączy się z receptorem alfa odłącza się aktywuje efektor lub otwiera kanału jonowego uaktywnienie wtórnych przekaźników sygnałów i mamy konkretny efekt.
Wybrane podtypy podjednostek alfa:
-alfa s – aktywujący cyklazę adenylową
-alfa i - hamujące cyklazę adenylanową (np. receptor adrenergiczny a2 oraz receptory Y1 i Y2 )
-alfa q – aktywujący fosfolipazę C (np. receptor adrenergiczny alfa 1 oraz receptory kortykotropiny i tyreotropiny).
Działanie :
GTP – jest hydrolizowane przez białko alfa które wiąże GDP do GDP i ma aktywność GTP - fazową.
Gdy Ligant się przyłącza do receptora GDP się oddysocjowuje. Odłączenie alfa.
W miejsce GDP wbija GTP. Białko g-alfa + GTP aktywuje cyklazę adenylową. Cyklaza adenylowa aktywuje nast. enzymy. Podjednostka alfa zmienia GTP w GDP.
Toksyna cholery - ma przyłącza ADP rybozy od przyłączania. – Jest wrażliwe na cholerę.
Gdy ADP jest aktywna to nie ma możliwości aktywacji GTP do GDP.