Funkcje opieki

- dawanie wsparcia

- zaspokajanie potrzeb

Opiekun wobec podopiecznego musi:

-utrzymywać relacje opiekuńcze

-zaspokajać ponadpodmiotowe potrzeby

-brać odpowiedzialność za podopiecznego

-zaspokajać wszystkie podstawowe potrzeby

Cechy opieki:

-bezinteresowność

-silne nastawienie na zaspokajanie potrzeb psychospołecznych w tym emocjonalnych

Funkcje opieki, podział:

1. Homoastatyczna –najbardziej pierwotna, fundamentalna dokonująca się w osobie podopiecznego – są to wielorakie czynności opiekuna

2. Egzystencjalna – składa się z najdonośniejszych elementów życia, największą wartością jest życie i jego jakość

3. Regulacja – skutkiem opieki związanym ściśle z zaspokajaniem potrzeb jest ich regulowanie i rozbudzenie

4. Regulacyjno-stymulująca – hamowanie i ograniczenie tendencji ekstremalnych np. palenie, picie

5. Usamodzielniająca – ze stanu niezdolności doprowadzamy podopiecznego do usamodzielnienia życiowego

6. Socjalizacyjna – uspołecznienie dziecka przez opiekuna

Dzieci wychowywane w rodzinie charakteryzuje:

-ciekawość otoczenia

-otwartość na świat

-nastawienie na eksploracje

Heterogeniczność – niejednorodność, zróżnicowanie

Różnorodność dzieci przebywających w placówkach opieki obejmuje:

-wiek, przyczyny sieroctwa, stan zdrowia, traumatyczne doświadczenia

Elementem łączącym dzieci jest:

-sieroctwo, właściwości psychiczne, dalsze losy i perspektywy życia

Opieka instytucjonalna – opieka mająca charakter społeczny sprawowana na podstawie przyjętych norm prawnych w kraju

Pomoc społeczna – oferują pomoc głównie z powodu ubóstwa, choroby, niesamodzielności

Pomoc finansowa (warunkiem jest trudna sytuacja życiowa)

-zasiłek celowy (zakupy), zasiłek stały (renta), renta socjalna, zasiłek stały wyrównawczy

Formy opieki

-usługi opiekuńcze (zakupy)

-usługi pielęgnacyjne (mycie)

-specjalistyczne usługi opiekuńcze

-pomoc w dostarczaniu posiłków

-poradnictwo prawne

-pomoc w staraniach o miejsce w domu pomocy społecznej

-opieka w domach opieki

-pomoc finansowa i rzeczowa

Komu przysługuje pomoc

-osoba której rodzina nie pomaga, samotna, niesprawna na skutek choroby

Domy pomocy społecznej

-dla osób chorych i samotnych

-dzielą się na stacjonarne i półstacjonarne

-odpłatność ponoszona przez mieszkańca (70% renty lub emerytury)

-stacjonarne-opieka całodobowa

Zasady ubiegania się o miejsce w DPS

-zaświadczenie lekarskie

-badania lekarskie

-wywiad środowiskowy

-zaświadczenie z ZUS

-decyzja MOPS

Półstacjonarne DPS

-wspólne spędzanie czasu

-odpłatność za posiłek

-kieruje OPS na podstawie wywiadu przeprowadzonego przez pracownika socjalnego

Rodzinne DPS-y

-całodobowa opieka od 3 do 8 osób

-usługi opiekuńcze

-usługi bytowe

-odpłatność podobna jak w samorządowych DPS

Potrzeba – stała, obiektywna właściwość żywego organizmu. Napięcie wewnętrzne organizmu pobudzające aktywność.

Potrzeba opiekuńcza – oznacza zespół czynników stwarzających sytuacje zagrożenia, której przezwyciężenie wymaga dostarczenia odpowiednich środków i wykonania określonych czynności, a więc podjęcia opieki.

Zjawiska, które należy poznać przy diagnozowaniu potrzeb:

-Poznanie potrzeb, ich hierarchii

-Poznanie indywidualnych przejawów i sposobów zaspokajania potrzeb i odróżnienia ich od potrzebnych

-Uwzględnienie pierwszeństwa potrzeb powszechnych przed indywidualnymi

-Redukcja, wygaszenie indywidualnych potrzeb nieprawidłowych

-Rozpoznanie czy i na ile jednostka jest zdalna lub nie do samodzielnego zaspokajania i regulowania potrzeb

-W zależności do wieku i przeszłości dziecka diagnoza musi być indywidualna dla danego dziecka i ma doprowadzić do usamodzielnienia.

Rozpoznanie elementów diagnozy:

-Określenie czynników bezpieczeństwa, rozwoju i zdrowia

-Rozpoznanie warunków normalnego funkcjonowania (co jest dziecku potrzebne)

-Rozpoznanie sytuacji trudnych w życiu dziecka (one utrudniają realizację potrzeb)

-Interes życiowy dziecka

-Standardy życia jakie dziecko miało i ma

-Czy jednostka jest roszczeniowa czy oczekująca

Konsekwencje niezaspokajania potrzeb

-niezaspokojenie potrzeb może prowadzić do cierpień

-może prowadzić do wypaczenia osobowości (agresja)

-sztywny upór (fiksacja)

-cofnięcie się do wcześniejszych etapów rozwojowych (regresja)

-ucieczka od rzeczywistości (narkotyki, alkohol)

-choroby (nerwica, zachowania histeryczne)

Tutoring w szkole –czyli wychowawstwo inaczej

Tutoring – korepetytor, opiekun naukowy, kurator osoby nieletniej

Tutoring w szkole – to metoda edukacji zindywidualizowanej, oparta na bezpośrednim spotkaniu z uczniem bądź studentem. Sam Tutoring jest najczęściej długofalowym procesem współpracy, nakierowanym na integralny – obejmujący władzę, umiejętności i postawy – rozwój podopiecznego.

Istotą Tutoringu są indywidualne spotkania, tutor pomaga uczniom poszukać własnej drogi do wiedzy, oraz wielopłaszczyznowego rozwoju

Tutor pozwala podopiecznemu dogłębne poznać określony obszar wiedzy, rozwijać umiejętności samodzielnego jej zdobywania.

Mądry nauczyciel wraz z wychowankiem umiejętnie wyznaczają szlak poszukiwań i ustalają sposoby rozwiązań ujawnionych trudności i niemożności. Koncentrują się przy tym na konkretnych, indywidualnych potrzebach, problemach, wyzwaniach podopiecznego

Cele Tutoringu

Jako metoda pracy opiekuńczo-wychowawczej jest realizowana w bezpośrednim i indywidualnym kontakcie.

Celem głównym jest wsparcie podopiecznego w odkrywaniu wiedzy i rozwijaniu zdolności, wypracowanie własnego stylu zdobywania wiedzy (wybór zawodu, drogi życiowej) samodzielność, odpowiedzialność, zdolność do podejmowania decyzji, systematyczność, samoakceptacja, otwartość, życzliwość, odwaga, rozpoznawanie wartości.

Sylwetka i cechy tutora

Edukacja mentora – powinien być dobrym nauczycielem, mądrym doradcą, wierzy w swojego podopiecznego – idealny nauczyciel

Umiejętność rozmowy twarzą w twarz – tutor ma czyste intencje

Udziela pomocy wychowankowi poprzez współpracę ze specjalistami a instytucjami (psycholog, pedagog, prawnik itp.)

Uważnie słucha, zadaje pytania, motywuje, wyznacza cele, wie ile może „dać” podopiecznemu i kiedy wskazanie jest, by zmienić

Tutolog a Tutoring

Łączy wieź pełna zaufania tutora z uczniem, głównym narzędziem jest rozmowa.

Etapy Tutoringu

-uznanie podopiecznego (talenty)

-wspólne wyznaczenie celów edukacyjnych (zaplanowanie działań)

-realizacja planu współpracy (monitoring)

-podsumowanie efektów współpracy (świętowanie)

Założenia w pracy tutora

-koncentracja na mocnych stronach

-wzajemność

-zaufanie i szacunek wobec ucznia

-rozmowy

-nieformalne spotkania

Korzyści z Tutoringu dla tutora podopiecznego

-współżycie oparte na dialogu

-porozumiewanie się bez przemocy

-tworzenie strategii (planów)

-bycie konsekwentnym

-oddawanie inicjatywy

Błędne zachowania	Zachowania właściwe	Wizerunek dziecka
1. Rygoryzm	-wymagania -kontrola -system wzmocnień -przewaga nagród -chwalić dziecko	Utożsamienie dziecka z zadaniem, spostrzeganie zachowań dziecka i ich skutków jako ważnego elementu sytuacji
2. Agresja – atak zagrażający dziecku	Rozważanie konfliktów przez dążenie do racjonalizacji stosunku obu podmiotów, tolerancja	Reprezentowanie dziecka jako szczególnie zagrażającego, niewygodnego, zbędnego w sytuacji
3. Hamowanie aktywności	Rozwijanie aktywności, negocjowanie	Reprezentacje zadań wykorzystywanych przez dziecko i jego aktywność jako mało ważnych
4. Obojętność – dystans do spraw dziecka, brak zainteresowania	Stwarzanie warunków do wyrażania się samodzielności dziecka i jego akceptacja	Reprezentacja dziecka, jego zadań i potrzeb jako mało ważnych osobiście dla wychowawcy
5. Eksponowanie siebie, koncentrowanie uwagi dziecka na walorach wychowawcy	Demonstrowanie własnych zachowań zgodnych z wymaganiami stawianymi dziecku, bez nacisku na naśladownictwo, bycie wzorem	Spostrzeganie siebie jako szczególnie zwartego czynnika interakcji z dzieckiem, przecenianie swych walorów, odczuć i potrzeb.
6. Uleganie (bezradność) spełnianie zachcianek dzieci, rezygnowanie z wymagań, bezradność w obec dziecka	Uzgodnienie (dobry moment na podpisanie kontraktu z dziećmi)	Reprezentacje sytuacji wychowawczej jako nadmiernie trudnej dla dziecka zagrażającego, której trzeba unikać, od której trzeba uciec
7. Zastępowanie (wyręczanie) bez oczekiwania na wynik pracy dziecka	Pomoc, współdziałanie z zachowaniem czynności dziecka	Spostrzeganie dziecko jako wymagającego szczególnej troski, a zagrożeniem słabego, zmęczonego. Równocześnie spostrzeganie zadania, które dziecko realizuje
8. Idealizacja dziecka, utożsamianie się z nim jako najważniejszym dobrem, ciągłe zajmowanie się dzieckiem, chronienie	Pozytywne i adekwatne wzmacnianie zachowań dziecka, krytycyzm połączony z akceptacją	Nie widzimy niczego poza dzieckiem, idealizowanie dziecka, przypisywanie mu cech ideału
9. Niekonsekwencja, przemienność zachowań błędnych zaliczanych do różnych kategorii błędów	Adekwatność zachowań wychowawcy do zachowań z utrzymaniem pewnej lini ipostępowania	Przemienność wrażeń, odczuć, ocen, niejasność, prezentacja sytuacji jako trudnej dla wytworzenia programu działań