47.Wyjaśnij różnice pomiędzy konfliktem etnicznym sensu stricto a konfliktem etnicznym sensu largo.
Konflikt etniczny można scharakteryzować ze względu na:
Podmiot –grupy, jednostki jako członkowie grup, grupy etniczne, narodowości, narody, państwa narodowe, społeczności regionalne, w których rozwijają lub aktywizują się procesy narodotwórcze; podmiotowość stron w konflikcie etnicznym ma charakter egzystencjalny, walczy ona o prawo do istnienia, ale tożsamość etniczna (narodowa), której broni ma charakter kulturowy a więc strukturalny
Zasięg- zazwyczaj szeroki, gdyż obejmują one wszystkich członków walczących grup etnicznych
Przedmiot- jest nim samo istnienie grupy etnicznej (narodu) jako nosiciela pewnej tożsamości i tradycji kulturowej; konflikt wynika zatem pozornie z chęci zawłaszczenia lub odzyskania czyichś dóbr, a osiągnięcie rzeczywistego celu również dokonuje się przez pozbawienie kogoś nie bezpośrednio tożsamości, lecz materialnych i informacyjnych środków jej podtrzymywania
Sposób przejawiania się- zazwyczaj jak każdy inny konflikt społeczny; często przybiera postać konfliktów prawa międzynarodowego, dyplomatycznych, zimnowojennych lub wojennych
Czas trwania- nieograniczony, a zależy od tego jak długo zmieniają się rodzaje i kierunki ekspansji i powiązań sojuszniczych antagonistów
Charakter sprzeczności- w swej istocie nie jest antagonistyczny, ale toczy się pod konkretnymi, antagonistycznymi pretekstami; o konflikcie etnicznym i dążeniu do obrony zagrożonej tożsamości mówi zwykle strona słabsza, a obie strony gdy grozi im strona trzecia
W nawiązaniu do powyższej charakterystyki można podjąć próbę rozróżnienia konfliktu etnicznego na sensu stricte i sensu largo.
Za konflikt etniczny sensu stricto uznaje się ostateczny, gwałtowny rezultat opozycji międzygrupowej, którego stronami są narody (grupy etniczne) w którym bardziej niż o posiadanie, władzę lub informacje chodzi o tożsamość kulturową i etniczną stron. Konflikt ma więc tym bardziej charakter etniczny im bardziej jego forma jest gwałtowna, ale także im bardziej dotyczy strony słabszej w starciu. Konflikt można uznać tym bardziej za etniczny, im bardziej nie ma on charakteru antagonistycznego, to znaczy, że dąży tylko do zachowania i ugruntowania własnej tożsamości, ale bez całkowitego wyeliminowania przeciwnika. Może się on bardziej niż inne konflikty zbliżać do granicy dysfunkcjonalności, gdy strona posuwa się w obronie swej tożsamości aż do granic samozagłady.
Za konflikt etniczny sensu largo można uznać każdy konflikt, w którym stronami są zarówno grupy etniczne, jak i narodowości o nie w pełni ukształtowanej samoświadomości, narody, państwa narodowe, a także większości i mniejszości narodowe (etniczne) w społeczeństwach wieloetnicznych, jeżeli u podstaw ich konfrontacji stoi ich interes. Konflikt etniczny sensu largo – czyli w tym znaczeniu chodzi również o tą wyżej wspomnianą władzę, posiadanie czy informację. W tej szerszej definicji można przyjąć, że konflikt etniczny jest konfliktekm społecznym, który ma charakter grupowy, a którego stronami są narody lub grupy etniczne albo ich członkowie ze względu na przynależność do nich. W niektórych teoriach przyjmuje się również, że konflikt etniczny to przede wszystkim konflikt kulturowy, polegający na jakościowej odmienności tożsamości kulturowych. Wśród innych szerszych definicji wskazuje się także na konflikt etniczny jako doprowadzenie opozycji międzygrupowej między nosicielami odmiennych kultur etnicznych do stadium celowych, wrogich działań choć niekoniecznie wojny. W ogólnej definicji można uznać konflikt także za zawieszenie komunikacji między opozycyjnymi stronami. I.Knatznelson konflikt etniczny widzi jako zawieszenie, utrudnienie lub brak komunikacji między grupami etnicznymi. Większa część teorii odnosi się głównie do klasycznej formy konfliktu etnicznego jako konfliktu zewnętrznego, między dwiema lub więcej odrębnymi grupami etnicznymi lub narodami. Inaczej kwestia wygląda w państwach wielonarodowych, nie będących federacjami autonomicznych jednostek narodowych, lecz posiadających mniejszości narodowe żyjące wśród narodu „państwowego”. Wtedy można rozpatrywać taką sytuację , gdyby przyjąć za stronę konfliktu nie naród czy grupę etniczną a państwo narodowe.