Zespół Lowna-Ganonga-Levine'a

Zespół Lowna-Ganonga-Levine'a (zespół LGL, ang. Lown-Ganong-Levine syndrome) – obok zespołu Wolffa-Parkinsona-White'a i zespołu Mahaima jest zespołem preekscytacji komorowej serca wywołanym zaburzeniami drogi przewodzenia przedsionkowo-komorowego.

Za podłoże anatomiczne tego zespołu uważa się istnienie dodatkowego pęczka włókien łączącego przedsionek z pęczkiem Hisa i omijającego węzeł przedsionkowo-komorowy^{[potrzebne źródło]}.

Pomimo stwierdzenia obecności opisanej drogi w badaniach histologicznych brak jednoznacznych dowodów potwierdzających związek pomiędzy jej istnieniem a występowaniem elektrokardiograficznych cech zespołu LGL.

Zespół LGL diagnozowany jest na podstawie badania elektrokardiograficznego (EKG).

Podstawą diagnozy zespołu LGL jest wystąpienie w badaniu EKG odstępu PQ krótszego niż 0,12 s przy prawidłowym kształcie zespołu QRS.

Objawem Zespołu LGL jest występowanie zaburzeń rytmu serca, w tym w szczególności tachykardii i napadowego częstoskurczu nadkomorowego.