DO DRUKU opracowane pytania gębicka Kopia

  1. Koproducent - Rodzaje oraz usługi techniczno– inscenizacyjne

Koproducent – podmiot który współfinansuje produkcje filmu oraz nabywa z tego tytułu współudział w autorskich prawach majątkowych do filmu a poprzez to praw do czerpania korzyści majątkowych z rozpowszechniania filmu na różnych polach eksploatacji określonych w umowie koprodukcyjnej

Koproducenci:

producent wiodący

nadawcy TV (TVP, TV prywatne)

dystrybutorzy

wytwórnie filmowe i inne jednostki obsługi techniczno inscenizacyjne produkcji filmowej

kredyty bankowe

kredytowane koszty usług i dostaw materiałowych (ze strony jednostek usług techniczno inscenizacyjnych filmu)

sponsoring

darowizny

przedsprzedaż praw w Polsce i zagranicą

finansowanie samodzielne/pokrywanie w 100% dochodem, kosztów

Inscenizacja – w sensie technologicznym – to zespół działań realizatorów i pracowników pomocniczo-twórczych, którzy w oparciu o pozyskane materiały i przy pomocy wyspecjalizowanego sprzętu i pomieszczeń tworzą „atmosferę” filmu, jego „niedoskonałe odbicie” scenariuszowe – w sumie specyficzny obraz, niepowtarzalny w swym kształcie. Środki inscenizacyjne służą oprawie plastycznej filmu, jako m.in. wyposażenie aktorów i odtwórców oraz elementy obiektów zdjęciowych i ich otoczenia.

W sensie technicznym, do inscenizacji zaliczamy oryginalne prace scenograficzne, jak: dekoracje i ich ew. transformacje (obiekty budowane do filmu w halach zdjęciowych lub w plenerze), adaptacje wnętrz naturalnych (czyli uzupełnienia lub przeróbki istniejących wnętrz), adaptacje plenerowe (analogicznie jak dla wnętrz: scenograficzne prace w obiektach plenerowych), oraz rekwizyty, kostiumy, charakteryzację, pirotechnikę, efekty specjalne uzyskiwane na planie zdjęciowym. Pojęcie inscenizacji w szerszym zakresie dotyczy także gry aktorów, ruchu wewnątrz kadru, efektów cyfrowych czy wręcz scenografii komputerowej, ale także sposobu filmowania i  parunastu innych elementów składających się na treść ujęcia, sceny, sekwencji, aktu i całego filmu.

  1. FUNKCJE PRODUCENTA – RODZAJE

Producent – Ustawa o kinematografii z dnia 30.06.2005r. Mówi iż producent to osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna o której mowa w artykule 331 paragraf 1 kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę i fizycznie realizuje. Prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i filmowy proces produkcji filmowej. Wyznacznikiem jego jest prawo autorskie do wytworzonego dzieła.

Producent filmowy:

To ktoś, kto finansuje realizację, ale nie do końca ze swoich własnych środków. Z reguły właśnie nie angażują własnym kapitałem, ale innych. Skupia się głównie na pozyskiwaniu środków finansowych na realizację produkcji. Powodzenie filmu powinno być centrum zainteresowania wielu podmiotów. Podmioty zabiegające o sukces mają nadzieję na udział w zyskach. Producent czuwa nad optymalnym wydawaniem tych pieniędzy.

Rodzaje producentów:

Leading producer- (najbardziej zaangażowany) wiodący producent, posiada prawa autorskie do tego filmu na ogół ma najwyższy udział w zyskach, wnosi największy wkład do filmu, stoi na czele;

Associate producer- towarzyszący, współproducent; (z mniejszym wkładem w produkcję);

Co-producer- koproducent, wnosi środki; (dzielą się zyskami i prawami);

Delegate producer- producent delegowany; ( towarzystwo filmowe postanawia produkować film i deleguje od siebie producenta)

Executive producer- producent wykonawczy, pełnomocnik głównego producenta, nie ma praw autorskich; (zajmuje się realizacją zlecenia producenta wiodącego [np. tp sa zleca Torowi produkcję filmu]);

Line producer- odpowiednik kierownika produkcji

Do obowiązków producenta należy zaliczyć:

Najbardziej pożądany model twórczy

Współautor filmu, wie skąd wsiąść pieniądze i jak nabyć prawa autorskie.

Ustala trójkę realizatorską

Dobiera obsadę i reżysera

Prowadzi pracę literackie, zamawia scenariusz

Ustala budżet, gromadzi środki finansowe

Określa zasady sprzedaży tego filmu

Koncepcje wstępne należą do jego zadań

Podpisuje umowy z dystrybutorami

Prowadzi ogólny nadzór nad produkcją

Producent niezależny – jedna grupa. Działa poza oficjalnymi strukturami państwowymi, czasami działają poza wielkimi wytwórniami. Synonim produkcji nisko-budżetowej. Producent filmowy działający samodzielnie, jest poza oficjalnymi strukturami produkcji filmowej (a w szczególności kinematografii państwowej i Telewizji Polskiej) w ramach własnego przedsiębiorstwa i w warunkach produkcji niezależnej pod względem twórczym, organizacyjnym i finansowym.

Producent koncepcyjny – twórczy, która zna rynek i jego potrzeby

Producent organizacyjny – odpowiadające za organizację zgodnie z głównym planem przedsięwzięcia. Dla producentów koncepcyjnych liczy się pomysł i jego realizacja. Działają nawet przez parę lat dopóki nie sfinalizują swojego zamierzenia.

Producent wykonawczy – funkcje producenta wykonawczego może pełnić producent wiodący, stając się wtedy na raz producentem wykonawczym. W takim przypadku przeprowadza proces produkcji filmu w ramach własnego przedsiębiorstwa. Funkcje te może zlecić innemu podmiotowi, który wtedy staje się wykonawcą filmu i on przeprowadza proces produkcji filmu w ramach własnego przedsiębiorstwa. Funkcję może też pełnić jeden z współproducentów.

Producent inicjujący (wiodący) – to ostatnie wyszczególnienie ma znaczenie organizacyjne, ponieważ producent inicjujący film, faktycznie zarządza całym procesem jego produkcji i nie wiąże się z większościowym udziałem finansowym w produkcji filmu. Udziały finansowe z jego strony mogą być: większościowe, mniejszościowe, o procentowej wysokości równej z innymi czy któregokolwiek z pozostałych koproducentów. Koproducenci współ finansujący produkcję

  1. Funkcje Kierownika Produkcji

-przygotowanie materiałów

-kompletnowanie ludzi – ekipy i obady

-planuje przebieg realizacji

-załatwienie obiektów zdjęciowych

-ustalenie podziału prac

-zapewnienie łączności informacyjnej

-likwidacja obiektu

-dokumentacja finansowa

-dzienne raporty z planu zdjęciowego

  1. Producent – reżyser – porównanie

  2. ZAWODY FILMOWE - KIEROWNIK PLANU - SEKRETARKA PLANU - KONSULTANT MUZYCZNY

Sekretarka Planu

-Polega zwierzchnictwu drugiego reżysera

-Pojawia się w okresie przygotowawczym, pomaga przy opracowaniu scenopisu

-Sporządza wyciągi dla aktorów

-Bierze udział w próbnych zdjęciach

-Prowadzi książkę zdjęć

-Rejestruje wszystkie okoliczności i fazy istotne dla realizacji filmu. Jak są ubrani? W jakie rekwizyty aktor został wyposażony

-Sprawdza czy dialogi są zgodne ze scenopisem. Kwestia akcentu

-Notuje szczególne elementy dekoracji wnętrza. Elementy techniczne związane z elementami sceny.

-Szczegóły oświetlenia.

-W scenach dialogowych stoperuje czas. Notuje, które double zakwalifikowano do kopiowania. Metraż powtórzeń

 -Raporty montażowe, wykonuje klapsy

-Będzie prowadzić szczegółowe notatki w sprawach dźwięku

Kierownik Planu

-Odpowiada za sprawny przebieg zdjęć, podpisuje z nią umowę dużo wcześniej

-Przygotowanie, dekoracje, uczestniczy w zdjęciach próbnych

-Prawidłowe wykorzystanie statystów

-Nadzór nad bezpieczeństwem planu

-Organizacja dnia pracy

-Transport aktorów do teatru

-Prowadzi prace związane z likwidacją obiektu

-Zebranie dekoracji, prowadzi dokumentację finansową

-Gdy dekoracje giną wypisuje raport zniszczeń

-Musi zająć się wszystkim tym, co wiąże się ze sprawnym przebiegiem zdjęć.

Konsultant muzyczny - jest od nagrań muzyki. Współpracuje z operatorem dźwięku, montażystą i kompozytorem.

  1. SKŁAD GRUPY ZDJĘCIOWEJ

Główna organizacja, którą producent powołuje na czas realizacji filmu.

Dzieli się na pracowników stałych i dodatkowych

Stali to:

- realizatorzy

-pracownicy pomocniczo-twórczy

-pracownicy techniczno produkcjyjni

Dodatkowi:

-pracownicy współdziałający: autorzy scenariuszów, kompozytorzy, konsultanci, dyrygenci, choreografowie

-pracownicy artystyczni: aktorzy, styliści, epizodyści, soliści, statyści, dublerzy, kaskaderzy

-grupa pracowników doraźnych, zatrudnionych na umowę o dzieło

Piony grupy zdjęciowej:

-pion reżysera – 2 reżyser, asystenci, sekretarka planu, konsultant muzyczny

-pion kierownika produkcji – 2 kierownik produkcji, kierownik planu, asystenci kierownika produkcji, administrator, kasjer, sekretarka, kierowcy

-pion operatora obrazu- operator kamery, asystent techniczny operatora, główny oświetlacz, oświetlacze, obsługa agregatu, wózkarze

-pion scenografa – inscenizator, 2 scenograf, asystenci, charakteryzatorzy, kostiumograf, dekorator, kierownik budowy dekoracji, dyżurni na planie, rekwizytorzy, garderobiani, pirotechnicy

-pion operatora dźwięku i montażysty – asystenci, mikrofoniarze, imitatorzy dźwięku

  1. Pion scenografa

Scenograf

-Autor koncepcji oprawy plastycznej filmu.

-Ikonografia filmu

-Jest przy wyborze obiektów zdjęciowych

-Projektant dekoracji

-Wybór rekwizytów

-Określa kosztorys

-Nadzór nad dekoracjami

Kostiumograf

-Projektowanie kostiumów

-Poszukiwanie elementów i materiałów

-Przygotowywanie aktorów do zdjęć

Dekorator wnętrz

-Jest pod kierownictwem scenografa i reżysera

-Wykonuje dekoracje

-Wyposaża wnętrze w rekwizyty

-Przegląda magazyny wytwórni

-Zleca przeróbki

-Projektuje rekwizyty

Charakteryzator

-Określa środki charakteryzacji, przeprowadza charakteryzację

Kierownik budowy dekoracji

-Kosztorysuje projekt złożony przez scenografa. Kieruje nad pracami budowy i rozbiórki dekoracji.

rekwizytorzy

-Współpracują z dekoratorem zdjęć. Są odpowiedzialni za to, aby dane rekwizyty znalazły się na planie zdjęciowym.

Garderobiani

-Współpracują z kostiumografem. Są odpowiedzialni za kostiumy, ich konserwację, ubierają i rozbierają.

  1. CO ROBI GRUPA ZDJĘCIOWA W POSTPRODUKCJI

Kopia robocza z dziennej produkcji - jaka jest jej wędrówka

  1. Intermediate - Kopia bezpieczeństwa

– (intermediate) – materiał na którym można zrobić duplikat, przypomina oryginalny negatyw, ma niższą czułość, większy kontarast, drobnoziarnisty, większa rozdzielczość; może być negatywowy lub pozytywowy, w zależności czy kopiujemy negatyw, czy pozytyw

CRI – color rewelsal intermediete – taśma odwracalna, pozwala uniknąć procesu pośredniego, oryginalny negatyw można od razu zrobić dupnegatyw.

  1. Co to jest kopia bezpieczeństwa?

  2. Kopia robocza z dziennej produkcji

  3. Kopia bezpieczeństwa i kopia wzorcowa – różnice

kopię filmu stanowiącą wzorzec przy produkcji kopii eksploatacyjnych

  1. Kopia bezpieczeństwa a dupnegatyw – różnice

Kopia bezpieczeństwa tworzona jest po to aby nie zniszczyć negatywu przy wykonywaniu kopii, zamienia się ją w tzw. Dupnegatyw-jest zastępczym negatywem i z niego wykonuje się dalsze kopie(do kin)

  1. Negatyw tonu

Negatyw taśmy filmowej z naświetloną ścieżką dźwiękową.

  1. Droga taśmy - podczas obróbki

-materiał negatywowy z rap

-laboratorium – wszystkie materiały

-montaż – wybieranie tylko tych ujęć, które mają byś skopiowane

- negatyw

-laboratorium – kopiuje tylko materiały z montażu

-kopia dziennej produkcji pozytywowej

-grupa zdjęciowa – przegląd materiału

  1. Raport montażowy - definicja przetłumaczona ze strony Kodaka

Standardowy dokument w profesjonalnej kinematografii. Dostarcza pełny zapis aktywności kamer, nagranych rolek taśmy, ujęć, filtrów, ujęć scen i innych elementów ważnych dla późniejszego montażu. Raport może też zawierać informacje dla laboratorium, w którym wywołuje się filmy. Ułatwia edytowanie materiału zwłaszcza przy filmowaniu wielu ujeć w różnych ustawieniach. Bez niego będziemy zmuszeni do ręcznego poszukiwania najlepszych ujęć, albo tych bez defektów dźwiękowych.

  1. Czym zajmuje się zakład obróbki taśmy?

dysponuje pomieszczeniami, np.. sale projekcyjne, montażownie, maszyny obróbki taśmy; laboratoria - wywołanie negatywów, sporządzenie kopii różnego rodzaju, np. robocze, korekcyjne, pokazowe; obróbki taśmy: zwiastuny; przygotowanie czołówek filmowych; wywołanie negatywu dźwięku; tło pod napisy, wywoływanie fotosów

  1. Co to jest teczka zdjęciowa?

teczka obiektów zdjęciowych i karty zdjęć (breakdown sheet) - opis potrzeb poszczególnych scen, co jest potrzebne do realizacji zdjęć rozstrzygających się w danym obiekcie ( jacy aktorzy, statyści środki inscenizacyjne, szczegóły z filmu)

  1. Materiały reklamowo - promocyjne filmu

-zestawy fotosów (prod);

-zestawy przeźroczy

-projekty plakatów

-czołówka (prod) teledysk na taśmie magnetycznej, krótszy

-zwiastuny dla TV i dla dystrybutora na materiale światłoczułym powstają z niewykorzystanych ujęć przeznaczony dla kin ( montowane przez II reżysera)

  1. Metryka filmu

dokument przedstawiający podstawowe informacje – tytuł, reżysera, producenta – wymienione wszystkie utwory filmu, wraz z ich twórcami, czas trwania (metraż i minuty)

  1. Bilans okresu zdjęciowego

podział okresu zdjęciowego na elementy składowe, wyodrębnia się dni zdjęciowe, przerzuty, święta, oswojenia i rezerwę plenerową

  1. Synchronizacja dialogów - na czym polega

Scalanie obrazu z dźwiękiem

  1. Postsynchronizacja dialogów

spisanie wszystkich dialogów, podzielenie na krótkie fragmenty, ponumerować, stosownie do tego pociąć kopie roboczą – podział na tzw. sklejki, kółka (sklejony w pętle – możliwość powtarzania w kółko)

  1. Fazy produkcji filmu

1) Faza preprodukcji

2) Faza produkcji:

-okres przygotowawczy

-okres zdjęciowy

3) Faza postprodukcji:

-montaż i udźwiękowienie

-prace końcowe i likwidacyjne

  1. Funkcje i budowa scenopisu

Scenopis to dokument natury technicznej, rodzaj partytury dla operatora i reżysera. Nie planuje kolejności ujęć, wskazuje na rytm filmu, styl inscenizacji. Jest podstawą do określenia potrzeb filmu (metrażu taśmy, liczby aktorów, środków inscenizacyjnych, efektów specjalnych)

Budowa:

Na górze jest nagłówek zawierający numer sceny wraz z metrażem, nazwą obiektu. Wymienione są warunki w jakich będzie przebiegała realizacja – pora roku, dnia lub nocy, specjalne warunki naturalne (np. deszcz, zadymienie)

Lewa strona:

Wymienienie poszczególnych ujęć, treść ujęcia, informacje dotyczące planu zdjęciowego, ruchu kamery, nagrywania dźwięku

Prawa strona:

dialogi, monologi, kolejne role w ujęciu

  1. Co wpiszesz w rubrykę koszty dzierżawy i najmu?

  2. Tytuły polskich lektur zrealizowanych po 90 roku wraz z autorami.

I „Zemsta” – reż. A. Wajda, na podst. A. Fredry, 2002

II „Pan Tadeusz” – reż. A. Wajda, na podst. A. Mickiewicza, 1999

III „Ferdyrurke” – reż. J. Skolimowski, na podst. W. Gombrowicza, 1991

IV „ Śluby panieńskie” – reż. Filip Bajon, na podst. A. Fredry, 2010

V „Quo Vadis” – reż. J. Kawalerowicz, na podst. H. Sienkiewicza, 2001

VI „Ogniem i mieczem” – reż. J. Hoffman, na podst. H. Sienkiewicza, 1999

VII „Syzyfowe prace” – reż. Paweł Komorowski, na podst. S. Żeromskiego – 2000

VIII „W pustyni i w puszczy” –reż. Maciej Dutkiewicz, Gavin Hood, na podst. H.Sienkiewicz – 2001

IX „Przedwiośnie” – reż. F. Bajon, na podst. S. Żeromskiego – 2001

X „Pornografia” – reż. J.J. Kolski, na podst. W. Gombrowicza – 2003

  1. Scenopis, a scenariusz.

Scenariusz zawiera dialogi, opis akcji, postaci, miejsc i czasu

Scenopis to zbiór podstawowych informacji, który pozwala na przygotowanie środków inscenizacyjnych do dalszych działań. Przybiera formę rozszerzonego scenariusza – zawiera podział na sceny, obiekty i ujęcia. Określa potrzeby techniczne, materialne i ludzkie.

Zamiana scenariusza na scenopis to breakdown

  1. Środki inscenizacyjne.

-dekoracje –to co je tworzy, np. ściana z otworem okiennym ( elementy funduszowe, zastawki)

-elementy wyposażenia aktora – kostium, rekwizyty, środki charakteryzatorski

-środki uzupełniające:

- środki pirotechniczne

-materiały i urządzenia imitujące zjawiska naturalne (efekt śniegu, deszczu, pajęczyny, mgły [efekty sceno techniczne])

  1. Product placement

jedno z narzędzi marketingowych służące promocji produktów i usług.

Mechanizm polega na umieszczeniu produktu w środku przekazu w taki sposób żeby przemawiał on do podświadomości odbiorcy i zachęcał go do używania bez przekazywania oczywistej i otwartej reklamy.

Technika używana jest też w przekazach telewizyjnych, video, książkach, przedstawieniach teatralnych, grach komputerowych itp.

Taka forma promocji odbywa się poprzez:

-pokazywanie wyrobów lub ich znaków towarowych w wybranych scenach filmu (np. bohater leci samolotem British Airways – odbiorca ma skojarzyć logo linii lotniczej jako wartościowego usługodawcy, widniejący bilbord w ujęciu miasta)

-używanie lub konsumowanie produktów przez bohaterów (np. bohater pali Marlboro – odbiorca ma skojarzyć bohatera z konkretną marką papierosów, używa konkretnej marki odtwarzacza mp3, telefonu komórkowego)

-rozmowa o produkcie (np. często spotykane pytanie o rodzaj używanych perfum przez bohatera albo rozmowa o konkretnej marce samochodów)

-pokazywanie znaku towarowego jako tła innych wydarzeń (np. wśród wyborców witających polityka jest osoba ubrana w kurtkę kojarząca się z konkretną marką, ujęcie gdzie widać sklep odpowiedniej sieci)

-namówienie aktorów, aby poza planem używali produktów konkretnych marek.

  1. Montaż dźwięku

  2. Co zawiera plan produkcji filmu?

-harmonogram produkcji (przedstawienie produkcji w czasie)

-bilans okresu zdjęciowego (podział okresu zdjęciowego na elementy składowe, wyodrębnia się dni zdjęciowe, przerzuty, święta, oswojenia i rezerwę plenerową)

-harmonogram i bilans zajęcia hal zdjęciowych (od przygotowań do rozbiórki dekoracji)

-wykorzystanie obiektów zdjęciowych

-podstawowe wskaźniki produkcyjne filmu (np. wydajność pracy w dni zdjęciowym, zużycie negatywów, ilość dubli)

  1. Jakie usługi świadczy wytwórnia filmów fabularnych??

-budowa dekoracji filmowych ( nie tylko w wytwórni); adaptacja transformacja;

-wynajem hal zdjęciowych;

-wynajem pomieszczeń produkcyjnych ( np. garderoby, stanowiska charakteryzatorskie, składy podręczne);

-wykonanie środków inscenizacyjnych, kostiumów, wynajem z magazynów;

-usługi związane z charakteryzacją;

-techniczna obsługa zdjęć i oświetlenia (światła, agregaty, dostawa energii elektrycznej);

-techniczna obsługa związana z udźwiękowieniem i montażem;

-usługi związane z montażem obróbki fototechnicznej (obróbka materiałów filmowych);

-wykonanie zdjęć specjalnych (napisy końcowe, czołowe);

-usługi związane z pirotechniką;

-oddelegowanie pracowników do grup zdjęciowych;

-produkcja fotosów;

-opracowanie polskiej wersji językowej

  1. Formy pozyskiwania rekwizytów

  2. Kryteria wyboru obiektu zdjęciowego poza wytwórnią

  3. Na co zwraca się uwagę przy planie zdjęciowym plenerowym

- koszty wynajem obiektu,

- adaptacja obiektu ( zmiany, poprawki)

- dojazd, transport,

- odszkodowania za zniszczenia,

- post synchrony, (dźwięk)

- mniejsza wydajność ekipy,

- awarie, przestoje,

- dowóz aktorów

  1. Koszty w szczegółowym planie zdjęciowym

Arkusze wstępnej kalkulacji kosztów filmu:

-materiały

-płace

-transport obcy

-czynsze i dzierżawy

-delegacje

-usługi innych przedsiębiorstw

-inne koszty bezpośrednie

-usługi techniczne (wytwórni)

  1. Rodzaje umów przy wypożyczaniu rekwizytów

UMOWA NAJMU REKWIZYTU:

-data zawarcia

-precyzyjne określenie nazwy stron

-nazwa i oszacowana wartość przedmiotu

-stawka za wynajem

-okres wynajmu

-zasady płatności ( moment płatności)

-szczegółowe warunki wynajmu ( co w wyniku uszkodzenia, zaginięcia przedmiotu)

-miejsce rozstrzygania sporów

-podpisy

Szczegółowe warunki wynajmu:

1). Oświadczenie właściciela, że np. samochód jest sprawny;

2). Moment płatności – uściślić

3). Co będzie w wyniku uszkodzenia lub zaginięcia przedmiotu, zużycie w stopniu poza normowanym,

4). Kto dostarcza rekwizyt na plan,

5). Kto zaopatruje, np. w benzynę, olej

6) koszt napraw i konserwacji, kto będzie wykonywał te naprawy i konserwacje,

7). Przeróbki ( wygląd zewnętrzny, zgoda wynajmującego na zmiany wyglądu),

8). Kto będzie prowadził ten samochód; rekwizyt,

9). Zasady płatności: stawki za dni zdjęciowe, czy każdy dzień wynajmu,

co z rekwizytami, w dni, gdy zdjęcia zostaną przerwane ( płatności)

system płatności ( ryczałt lub za dni);

10 – 15 % wartości rekwizytu

80% - wartości garderoby - tyle się zazwyczaj płaci

- im bardziej szczegółowo sporządzona umowa tym lepiej (rozstrzyganie sporów);

- są organizowane skupy: garderób, rekwizytów charakterystycznych – poinformowanie odpowiednich władz i urzędów o rozpoczynaniu działalności handlowej;

[ Terenowe Wydziały ...... i handlu]. Albo np. przez media się informuje o skupie. [ „Lista Shindlera” - dużo walizek i ciuchów].

- Ubezpieczenia: wykonanie środków inscenizacyjnych, które ulegną zniszczeniu ( są robione z gorszego materiału) sprzętu, materiałów zdjęciowych;

Prawidłowa gospodarka środków inscenizacyjnych:

- zabezpieczenie przed kradzieżą;

- nie dokonywać- nie dozwolonych zmian;

Fakty zaginięcia lub zniszczenia trzeba dokumentować na bieżąco protokołem zniszczenia. Sporządza ten protokół kierownik planu, a zatwierdza kierownik produkcji. Sporządza się też wykaz rekwizytów z tańszych materiałów, gdy przewiduje się że są zniszczenia. Pewne elementy najbardziej charakterystyczne trzeba trzymać aż do procesu kolaudacji.

  1. Multipleksy i inne rodzaje kin, jakie istnieją w Polsce

Multipleks to budynek w którym znajduje się wiele sal kinowych, zwykle więcej niż 6.

Większe od multipleksów są megapleksy, które zawierają dużo więcej sal, zwykle więcej niż 20.

Sieci multipleksów w Polsce:

-Cinema City

-Helios

-Kinoplex (1995 - 2007)

-Multikino

-Silver Screen (do 2008)

-Novekino

Rodzaje kin:

-studyjne

-samochodowe

-arthous’e –kina które stawiają na kino artystyczne, często pomijane w multipleksach

-kino domowe (nie w znaczeniu sprzętu tylko coraz więcej ludzi ma małe salki kinowe jak w MTV Cribs)

  1. Ile jest kin i ile ludzi chodzi rocznie do kina

„Prezes Stowarzyszenia Kina Polskie, Zbigniew Żmigrodzki twierdzi, że w kraju działa około 750 kin i liczba ta jest płynna: część placówek działa okresowo, inne nie mają stałej siedziby, jeszcze inne są likwidowane, by po krótkiej przerwie otworzyć się na nowo. Tymczasem zdaniem firmy Expert-Monitor, monitorującej polski rynek kinowy, liczba kin sięga 700, z czego 37 to kina wielosalowe (liczące ponad 4 sale), gdzie wyświetla się filmy na 347 ekranach (stan na 2004rok)

„Ponad trzydzieści dwa i pół miliona widzów odwiedziło w ubiegłym roku polskie kina - pisze "Rzeczpospolita". Gazeta podkreśla, że tak wielkiej frekwencji jeszcze w naszym kraju nie notowano”

  1. Studia filmowe (czynnie działające)

Grupa 1 studia filmowe produkcyjne (produkcja, świadczenie usług produkcyjnych na zamówienie zewnętrznych podmiotów):

-TOR – Krzysztof Zanussi

-Zebra – Juliusz Machulski

-Oko – Taeusz Chmielewski

-Perspektywa – Janusz Morgenstern

-Kadr – Jerzy Kapuściński

-Kronika – filmy dokumentalne

Grupa2 – wytwórnie filmowe „duże” –wyspecjalizowane jednostki organizacyjne kinematografii państwowej, które po 89 roku stanowiły zasadniczą jej bazę techniczno produkcyjną. Zadania- świadczenie usług filmowych, produkcja (w tym koprodukcja) filmów i opracowanie filmów o ile taki mają zakres działań wpisany w statut, inna działalność

-WFDiF w Warszawie – jako jedyni świadczą komplet usług filmowych z wyjątkiem pirotechniki

-WFF we Wrocławiu – w złej kondycji m.in. przez zakup przestarzałego sprzętu ze Szwajcarii

-ŁCF- pomimo restrukturyzacji w 98 roku wprowadzone w stan likwidacji w celach naprawczych. Świadczą usługi w zakresie inscenizacji i pirotechniki. Jest tam też oddział Filmoteki Narodowej

Grupa3 –„małe” wytwórnie filmowe –prowadzą działalność w zakresie produkcji filmowej oraz świadczą usługi filmowe

-Wytwórnia Filmowa Czołówka w Warszawie – nowoczesna technologia postprodukcji, produkują filmy o tematyce wojennej

-WFOiPE w Łodzi- dysponują zasobami archiwalnymi dawnej wytwórni oświatowej, jako jedyni dysponują wydziałem zdjęć przyrodniczych

Grupa 4- Studia Filmów Animowanych

-Studio Miniatur Filmowych w Warszawie, 1958r

-Studio Filmów Rysunkowych w B-B, 47r

-Wcześniej Semafor (Oskar za „Tango” Ryczyńskiego- obecnie Se-Ma-For Produkcja Filmowa („Piotruś i Wilk” – oskar)

  1. Wytwórnie i firmy z Warszawy produkujące filmy animowane i fabularne

-WFDiF w Warszawie – jako jedyni świadczą komplet usług filmowych z wyjątkiem pirotechniki

-Studio Miniatur Filmowych w Warszawie, 1958r

  1. Warszawskie studia, które nie maja sprzętu?

  2. Wytwórnie zajmujące się animacją i lalkami

Studio Miniatur Filmowych w Warszawie, 1958r

Studio Filmów Rysunkowych w B-B, 47r

Wcześniej Semafor (Oskar za „Tango” Ryczyńskiego- obecnie Se-Ma-For Produkcja Filmowa („Piotruś i Wilk” – oskar)

  1. Polscy producenci filmowi - prywatni

Heritage Films

Akson Studio

Apple Film Production

Film Kontrakt

ITI

MTL Max Film

Scorpion Art.

  1. Państwowi i prywatni producenci filmowi

Państwowi:

TVP SA

Prywatni:

TOR – Krzysztof Zanussi

Zebra – Juliusz Machulski

Oko – Taeusz Chmielewski

Perspektywa – Janusz Morgenstern

Kadr – Jerzy Kapuściński

Kronika – filmy dokumentalne

  1. Dystrybucja - w myśl ustawy + polscy dystrybutorzy

nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji językowej innej niż ta, w której został wytworzony, oraz przekazanie tego prawa innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu;

Polscy Dystrybutorzy niezależni (independents):

  1. Kredyty bankowe - na czym polegają

Kredyty to przekazanie środków bankowych do dyspozycji kredytobiorcy na czas użytkowania, na warunkach zwrotu równowartości wraz z odsetkami w terminie późniejszym

USA – gap financing – bank wypełnia lukę między zgromadzonymi środkami a budżetem. W przypadku wtopy bank przejmuje zgromadzone środki

Włochy – Bank Naodowy pożycza nawet do 50% kosztów filmu, w przypadku nie zwrócenia pożyczki prawa do filmu przejmuje Narodowy Instytut Filmowy

Francja – państwo kredytuje 20%, Bank Państwowy 20%, państwowa instytucja kredytowa Cempe 20% a pozostałe 40 % pochodzi z 13 banków komercyjnych

Polska – do 89 roku działalności kredytowej nie było. Przełom przy „ogniem i mieczem” kiedy to bank BPI SA udzielił kredytu na produkcję

Europa – EIB (European Investment Bank), powstał w 1958 roku. Wspierał przemysł a obecnie wspiera projekty związane z integracja europejską, w tym kinematografię. Z inicjatywy banku powstał program The i2i Audiovisual (wśród podprogramów m.in. Media 2007)

  1. Przedsięwzięcia finansowanie przez PISF

  2. Programy operacyjne PISF

1. Produkcja filmowa – filmy autorskie, filmy o tematyce historycznej, filmy dla młodego widza i widowni familijnej, filmy o znaczącym potencjale frekwencyjnym)

2. Promocja polskiego filmu za granicą

3. Edukacja i upowszechnienie kultury filmowej (edukacja filmowa i kształcenie profesjonalne, wydarzenia filmowe, rozpowszechnianie i promocja filmów o wysokich walorach artystycznych, digitalizacja i zachowanie archiwów filmowych, badania i rozwój)

4. Rozwój kin (budowa i modernizacja kin, cyfryzacja)

  1. Przedsięwzięcia dofinansowywane przez PISF

  2. Niepubliczne źródła finansowania produkcji filmowej

-TV komercyjne

-koprodukcje

-kredyty bankowe

-umowy przedsprzedaży z dystrybutorami

-sponsoring

-product placement

-aporty np. Wytwórnie Filmowe (układy rzeczowe)

-inne źródła międzynarodowe

  1. Pakietowy system finansowania produkcji

  2. Koprodukcja – to film zrealizowany jako wspólne przedsięwzięcie produkcyjne, w którym udział biorą co najmniej 2 podmioty gospodarcze – krajowa lub międzynarodowa, dwustronna (bilateralna) lub wielostronna.

Wady i zalety koprodukcji:

wysokie koszty utrzymania ekipy filmowej

wysokie koszty transportu

różny system pracy filmowców z różnych państw – trzeba się dopasować

bariera językowa

filmy są droższe

wpływy z filmu są większe

wpływy z państwa koprodukcyjnego są tylko dla niego

wpływy z państw nie koprodukcyjnych są do podziału

  1. Dlaczego koprodukcja międzynarodowa jest popularna?

Ponieważ produkcja filmów w niewielu państwach osiąga zyski – USA, Indie, kiedyś ZSRR, znacznie mniejsze ryzyko oraz większe szanse powodzenia filmu daje koprodukcja. Film realizowany w koprodukcji korzysta z przywilejów państw, co do ochrony. Koszt jego produkcji rozkłada się na kilku producentów. Ponadto osiąga on większe wpływy, ponieważ płyną one z kilku państw.

Przyczyny popularności koprodukcji

-artystyczne

-ekonomiczne

-organizacyjno techniczne

-ideologiczne

Artystyczne – obsadzenie gwiazd, lokalizacja, obiekty

Ekonomiczne – rynki europejskie są słabe i każdy rząd stara się wspierać kinematografię. Nawet film zrealizowany w koprodukcji jest traktowany jako produkcja narodowa. Współpraca otwiera dostęp do rozszerzenia rynków zbytu i nowych dystrybutorów

Org-tech – dostęp do nowoczesnego sprzętu, obserwacja i poznawanie nowych trendów

Ieologiczne- związane z realizacją zadań unijnych- wzmacnianie rynku przed amerykańskim najeźdźcą

  1. Program MEDIA

PROGRAM MEDIA – Measures to Encourage the Development of the European Audiovisual

To najpotężniejszy europejski program stworzony w celu wzmacniania przemysłu kinematografii europejskiej.

Programy:

Media Plus Development Distribution and Promotion – oferuje środki na wspieranie wysokiej jakości produkcji programów telewizyjnych i ich promocję oraz rozwój sieci kin europejskich w stolicach państw europejskich.

Media Training – kształcenie fachowców w zakresie kinematografii. Szkolenia te dotyczą zastosowania nowych technik, dystrybucji, promocji. Kształci się profesjonalistów w dziedzinie kinematografii ekonomicznie, technicznie, scenicznie.

  1. Zasady Udzielania kredytu w USA na produkcję filmowe

W USA i producenci i banki widzą w filmie cel komercyjny. Bank nie da kredytu tylko na podstawie prognoz z zysków i żeby zmniejszyć swoje ryzyko wymaga od producenta szeregu zabezpieczeń:

1. kontrakty koprodukcyjne (coproduction contracts) – umowy, które potwierdzają bankowi inne źródła finansowania inwestorów

2. umowy z dystrybutorami (pre-sale contracts) – umowy przedsprzedaży. Zwabia się więc przyszłych dystrybutorów i media. Sprzedaje się im film i otrzymuje zaliczkę, choć ten jeszcze nie powstał

3. gwarancja ukończenia produkcji filmu -promesa gwarancyjna wystawiana przez ubezpieczyciela– sposób ubezpieczenia filmu przez firmy ubezpieczające film ( Completion Bond). Oceniane jest ryzyko powstania filmu w założonym terminie i przy założonych kosztach. Przed otrzymaniem gwarancji wymagane jest dodatkowe ubezpieczenie negatywu, środków inscenizacyjnych, sprzętu i aktorów. Firma w razie problemów może sugerować wymianę producenta lub reżysera lub sugerować korekty w planie produkcji. W przypadku przerwania produkcji wypłaca koszty dystrybutorom.

Te 3 punkty gwarantują rzetelny budżet. Przedsprzedaż jest zabezpieczeniem dla banku, który otwiera dystrybutorom specjalne konto. Na bieżąco finansowana jest z niego produkcja a w razie niepowodzenia bank przywłaszcza pieniądze z konta.

Pod uwagę brane będą też:

-umowy potwierdzające prawa autorskie

-Cash flow – sprawozdania finansowe, które wykonuje się w celu oceny przepływu gotówki w firmie

-opisy zabezpieczeń pożyczki bankowej – dom, samochód, kopia filmu, sprzedaż licencji

-strategia marketingowa

Gap financing – finansowanie brakującej kwoty między budżetem a środkami z innych źródeł


Wyszukiwarka