2014 PSYCHIATRIA

I TERMIN EGZAMINU

ETYKA

1. Definicja zdrowia wg WHO (tutaj def.) jest zgodna z teorią

a) personalizacji

b) etyki Hipokratejskiej?

c) etyki Arystotelesa

d) eudajmonizm

e) utylitaryzm

Obecna definicja zdrowia przyjęta przez WHO:
Zdrowie to nie tylko całkowity brak choroby, czy kalectwa, ale także stan pełnego, fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu (dobrego samopoczucia).

PSYCHIATRIA DZIECIĘCA

ZABURZENIA EMOCJONALNE

Zaburzenia lękowe w dzieciństwie są najczęstszymi zaburzeniami psychicznymi w populacji dziecięcej. Największą skuteczność leczenia daje terapia behawioralna. Leki: SSRI i klomipramina.

2. Fobia szkolna - na jakiej podstawie występuje (jakoś tak):

a) fobia społeczna,

b) lęk separacyjny (też?)

c) autyzm dziecięcy

d) ADHD

AUTYZM

3. Zespół Kannera - jest to typowy autyzm

* CAŁOŚCIOWE ZABURZENIA ROZWOJU (CZR lub PDD)/SPEKTRUM ZABURZEŃ AUTYSTYCZNYCH (ASD)

4. Jaki % dzieci z autyzmem nigdy nie będzie mówił?

a) 50%

b) 100%

c) 25%

d) 15%

e) 80%

ZABURZENIA HIPERKINETYCZNE = ADHD

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej – 3 główne objawy:

  1. deficyt uwagi (zaburzenia koncentracji)

  2. nadruchliwość

  3. impulsywność

Objawy pojawiają się przed 7 r. ż. i są obecne min. w 2 środowiskach. Zaburzenie nie może spełniać kryteriów: całościowych zaburzeń rozwoju, epizodu maniakalnego, depresyjnego, zaburzeń lękowych.

Leczenie obejmuje:

5. ADHD co zastosujesz :

a)farmakoterapia

b) terapia dla rodziców i dzieci

c) warsztaty dla rodziców

d) wszystkie prawidłowe

6. Problemy niewerbalne, słowa, zachowania (może ktoś będzie pamiętał dokładniej)

a) zachowania buntownicze ?

b) zachowanie zaburzone ?

c) asperger

d) ADHD

e)

Zaburzenia zachowania

Zaburzenia zachowania to powtarzające się, występujące przynajmniej w ciągu pół roku zachowania antysocjalne, agresywne lub buntownicze. W łagodniejszej lub wczesnej postaci zaburzeń zachowania są to wybuchy złości, ciągłe kłócenie się, nieprzestrzeganie reguł społecznych, stałe obwinianie innych, gniewny i niechętny afekt, złośliwe i mściwe zachowanie, częste używanie obscenicznego języka. W pełnym obrazie klinicznym są to kradzieże, kłamstwa, umyślne podpalenia, powtarzające się ucieczki, niszczenie cudzej własności, okrucieństwo wobec zwierząt, gwałty, użycie broni podczas bójek, znęcanie się fizyczne nad innymi osobami, zastraszanie.

Opozycyjno – buntownicze zaburzenia zachowania:

Ich podstawowym przejawem jest pewien utrwalony wzorzec polegający na występowaniu zachowań negatywistycznych, wrogich, buntowniczych, prowokacyjnych oraz niszczycielskich, które wyraźnie przekraczają normy zachowania dla danego wieku i dla kontekstu społeczno-kulturowego oraz, któremu nie towarzyszą jakieś poważniejsze naruszenia praw innych osób, jak w przypadku „poważnych” zaburzeń zachowania. Dzieci z tym typem zaburzeń zachowania przejawiają tendencję do aktywnego przeciwstawiania się prośbom i normom dorosłych oraz do celowego dręczenia innych ludzi. Zwykle są skłonne do złości, urazy i łatwego reagowania zdenerwowaniem wobec innych osób, które czynią winnymi własnych błędów i trudności. Wykazują niski próg tolerancji na frustrację i łatwo tracą panowanie nad sobą.

ZABURZENIA NERWICOWE (NERWICE)

KLASYFIKACJA:

  1. Zaburzenia lękowe w postaci fobii

  2. Inne zaburzenia lękowe

  3. OCD

  4. Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne

  5. Zaburzenia dysocjacyjne (konwersje)

  6. Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną - somatomorficzne

  7. Inne zaburzenia nerwicowe

7. W jakim wieku występują zaburzenia nerwicowe

a) wiek nie ma związku

b) poniżej 24 r.ż.

c) 24-44 lata *

d) kolejne odp. zawierały wyższe wartości

* odp. Prawidłowa tylko jeśli w pytaniu było słowo „najczęściej”

Zaburzenia nerwicowe w ciągu całego życia dotyczą 1/5 populacji ogólnej. Najwięcej badań dotyczy zaburzeń lękowych. W ciągu życia występują one u 15-20% populacji ogólnej. Największa zachorowalność na zaburzenia lękowe dotyczy osób pomiędzy 24. a 44. rokiem życia. Zaburzenia związane ze stresem mogą wystąpić w każdym przedziale wiekowym. Zaburzenia somatomorficzne (do 2% populacji) i hipochondryczne (1-5%) są rzadsze niż lękowe i pierwsze najczęściej pojawiają się przed 25 r.ż., często w okresie dojrzewania, a drugie zwykle mają początek we wczesnej dorosłości.

ZABURZENIA OBSESYJNO-KOMPULSYJNE (OCD)

(in. nerwica natręctw/zespół anankastyczny)

8. Leczenie OCD

/Leczenie natrectw -terapia poznawczo-behawioralna+ssri (było też samo SSRI i inne kombinacje)/

FARMAKOTERAPIA PSYCHOTERAPIA
I rzut SSRI - sertralina, fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna, citalopram
II rzut klomipramina
Lekooporność lamotrygina

9. U dorosłych chorujących na OCD występują objawy takie jak:

a) tylko natrętne myśli,

b) tylko natrętne działania

c) myśli i działania *

d) wszystkie prawidłowe

* w ramach OCD wyróżnia się następujące postacie:

- zaburzenia z przewagą myśli/ruminacji (ciągłe wątpliwości) natrętnych

- zaburzenia z przewagą czynności natrętnych

- myśli i czynności natrętne mieszane

- inne OCD

- OCD nieokreślone

10. Jak długo musi trwać nerwica natręctw z codziennymi objawami aby można było ją rozpoznać?

a)1 tydzień

b) 2 tygodnie

c) 3 tygodnie

d) mniej jak 2 tygodnie

e) mniej jak 3 tygodnie

Aby rozpoznać OCD należy stwierdzić, że obsesje i (lub) kompulsje występują przez większość dni w ciągu co najmniej 2 kolejnych tygodni i powodują poważne cierpienie pacjenta oraz istotne pogorszenie jego funkcjonowania.

REAKCJA NA CIĘŻKI STRES I ZABURZENIA ADAPTACYNE

11. Opis przypadku migawek pojawiających się do pół roku po poważnym wstrząsie psychicznym, katastrofie – PTSD

Ostra reakcja na stres – zaczyna się kilka min. po wystąpieniu sytuacji bardzo stresującej a zanika po 2-3 dniach

Zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD) – początek po okresie utajenia, który może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy

ZABURZENIA SOMATOFORMICZNE

- do rozpoznania musi być min. 2 letni okres utrzymywania się wielorakich i zmiennych dolegliwości somatycznych przy braku stwierdzonych odpowiednich przyczyn somatycznych

12. Opis hipochondryzmu – prawda, fałsz (dość logiczna definicja w jednej z odpowiedzi).

ZABURZENIA HIPOCHONDRYCZNE:

Nieuzasadnione przekonanie o istnieniu przynajmniej jednej poważnej, postępującej choroby somatycznej; uporczywe skargi somatyczne i/lub stałe skupianie uwagi na objawach; normalne doznania interpretowane jako chorobowe; uwaga skupiona na 1/2 narządach/układach; występuje lęk prowadzący do objawów wegetatywnych (błędne koło nerwicowe); czasem manipulacja objawami; obejmują też dysmorfofobię (nie mylić z np. jadłowstrętem psychicznym, bo tu jest przeświadcznie o brzydocie gł. tylko jednego narządu, np. nosa).

13. Babka układała książki nagle odczuła ból w klp, była cała spocona myślała, że zaraz umrze, trwało to 15 min. wykluczono choroby somatyczne, po lekach uspokajających się wyciszyła, co jej było:

a) lęk uogólniony

b) lęk z napadem paniki

c) depresja

d)...

14. Kobieta martwi się sprawami życia codziennego, nie może w nocy spać, ma koszmary, boli ja głowa, boli kark. Poprawiło się po leku uspokajającym od lekarza rodzinnego. Jaka przypadłość?

a) lęk uogólniony

b) zaburzenia lękowe z napadami paniki

c) depresja

ZABURZENIA OSOBOWOŚCI

To grupa zaburzeń psychicznych; przewlekle trwający wzorzec patologicznych zachowań/przeżywania, manifestujący się: poznawczo, afektywnie, interpersonalnie, w kontroli impulsów; sztywność zachowań; zaczynają się w dzieciństwie/adolescencji i trwają w okresie dorosłości.

KLASYFIKACJA:

15. Cechy osobowości zależnej - czego nie będzie:

- problemy z wyrażaniem swojego zdania itp

- nadmiernej ekspresji emocji?

16. Osobowość: teatralność, chwiejność emocji, nadmierna ekspresja uczuć, szybkie i nadmierne angażowanie się w związek

a) chwiejna emocjonalnie

b) borderline

c) histrioniczna

17. Na jakie podtypy dzieli się osobowość chwiejna emocjonalnie:

a) borderline i impulsywna

18. Cechy osobowości anankastycznej - zaznacz fałsz:

a) oszczędza pieniądze

b) perfekcjonista

c) trwoni pieniądze

ZABURZENIA JEDZENIA

3-5% kobiet ma różne zaburzenia jedzenia. Najczęstsza jest BP (bulimia psychiczna), a najpoważniejsze konsekwencje ma JP (jadłowstręt psychiczny). JP dotyczy 0,51-3,7% populacji w ciągu życia. Największe zachorowalność 15.-29. r.ż., pierwsze objawy 14.-18. r.ż. JP występuje 10-20x częściej u kobiet niż u mężczyzn. Gł. klasa średnia krajów zachodnich.

JP – zmniejszenie masy ciała/brak przyrostu masy u dzieci; m.c. 15% poniżej oczekiwanej dla wzrostu i wieku; BMI≤17,5; unikanie „tuczącego jedzenia”; ocena siebie jako otyłego i lęk przed przytyciem; zaburzenia endokrynne, utrata miesiączki u kobiet i utrata potencji/seksualnych zainteresowań u mężczyzn; zaburzenia nie spełniające kryteriów BP. Są 2 typy: restrykcyjny, bulimiczny.

BP – przewlekła nadmierna koncentracja na jedzeniu i chęć jedzenia, niekontrolowana potrzeba przyjęcia pożywienia oraz epizody objadania się, polegające na zjedzeniu ogromnych ilości pożywienia w bardzo krótkim czasie; zachowania polegające na pozbyciu się nadmiaru przyjętej żywności: prowokowanie wymiotów, używanie środków przeczyszczających, alternatywne okresy głodzenia się, używanie supresantów apetytu, hormonów tarczycy lub diuretyków; chorobliwa obawa przed otyłością ze ściśle określonym niskim progiem dopuszczalnej masy ciała. Często wcześniejsza historia epizodu JP.

Dotyczy 1-3% kobiet i 10x rzadziej mężczyzn. Dot. gł. nastolatek i młodych dorosłych kobiet.

2 typy bulimii:

19. Anoreksja zmniejszenie mc o:

a)10%

b)15%

c)20%

d)25%

e)30%

20. typ: bulimia z przeczyszczaniem

a) intensywne ćwiczenia

b) diety i ograniczenie jedzenia

c) prowokowanie wymiotów i spożywanie substancji powodujących zaparcia(?)

d) przyjmowanie leków obniżających łaknienie i powodujących przyspieszenie metabolizmu

ZABURZENIA SEKSUALNE

21. Dyspareunia:

a) ból przy stosunku spowodowany zmniejszoną lubrykacją

b) ból przy stosunku spowodowany chorobami somatycznymi

c) ból przy pod czas stosunku mimo wykluczenia wszelkich przyczyn somatycznych

ZABURZENIA SNU

SEN – 30% życia dorosłego człowieka; 2 rodzaje: NREM (N1: czuwanie->sen N2: sen płytki N3: sen głęboki) i REM (marzenia senne); długość cyklu 80-120 minut; nawet w rozległych uszkodzeniach mózgu zdolność organizmu do snu zostaje zachowana – wyjątek to FFI (śmiertelna bezsenność rodzinna), to choroba prionowa, prawie całkowity brak snu, śmierć w ciągu kilku-kilkunastu miesięcy.

KLASYFIKACJA:

22. Lunatykowanie to : somnambulizm

23. Krótkotrwala utrata napiecia mm: katapleksja

ZABURZENIA SPOWODOWANE UŻYWANIEM ALKOHOLU I INNYMI SUBSTANCJAMI PSYCHOAKTYWNYMI

ALKOHOL

24. AZA kryteria

Kryteria alkoholowego zespołu abstynencyjnego (wg DSM-IV):

1) zaprzestanie lub ograniczenie długotrwałego picia dużych ilości alkoholu

2) wystąpienie ≥2 następujących objawów w okresie kilku godzin do kilku dni od zaistnienia kryterium 1: objawy pobudzenia układu wegetatywnego (np. poty, tachykardia), nasilone drżenie rąk, bezsenność, nudności/wymioty, przemijające omamy lub iluzje wzrokowe, słuchowe lub dotykowe, pobudzenie psychoruchowe, napady drgawkowe toniczno-kloniczne (grand mal)

3) nasilenie objawów wymienionych w kryterium 2 ma znaczenie kliniczne lub zakłóca pracę zawodową, kontakty z otoczeniem, czynności codzienne

4) ww. objawy nie są wywołane inną chorobą somatyczną lub psychiczną.

25. Jak leczysz zespół majaczenia alkoholowego:

a)benzodiazepiny

b)neuroleptyki

c)walproiniany ?

d)wszystkie

Wystąpienie objawów majaczenia alkoholowego (stan zagrożenia życia) jest bezwzględnym wskazaniem do hospitalizacji, nawet wbrew woli pacjenta.

LEKI:

Karbamazeina/walproiniany mogą być stosowane gdy istnieją przeciwwskazania do stosowania BDZ/są one nieskuteczne, ale meta analizy nie potwierdziły większej użyteczności leków z tej grupy. Nie jasne jest czy leki z tej grupy są podobnie czy też mniej skuteczne niż BDZ.

26. Co nie wchodzi w zespół zależności alkoholowej według ICD10?

ZESPÓŁ ZALEŻNOŚCI ALKOHOLOWEJ/ZZA/UZALEŻNIENIE – ICD-10 – KRYTERIA:

  1. Stan abstynencyjny spowodowany przerwaniem picia/zredukowaniem dawki alkoholu, przejawiający się charakterystycznym zespołem abstynencyjnym/piciem alkoholu/przyjmowaniem substancji o podobnym działaniu (np. BDZ) z zamiarem złagodzenia/uniknięcia objawów abstynencji.

  2. Występowanie zmian tolerancji polegającej na potrzebie spożycia coraz większych dawek do wywołania efektu powodowanego poprzednio mniejszymi dawkami (są one nieraz tak duże, że mogłyby spowodować śmierć osoby nieuzależnionej).

  3. Silna potrzeba (głód) picia/kompulsywne picie alkoholu.

  4. Trudności w kontrolowaniu zachowa związanych z piciem w sensie upośledzenia kontrolowania rozpoczęcia picia (np. powstrzymywania się od picia przed południem) oraz długości trwania picia (np. ograniczenie do jednego dnia), jak również ilości alkoholu (np. konieczność picia „do dna butelki”).

  5. Postępujące zaniedbywanie alternatywnych przyjemności/zainteresowań z powodu picia, zwiększenie ilości czasu potrzebnego na zdobycie alkoholu/powrót do normy po wypiciu.

  6. Picie alkoholu mimo wiedzy o jego szkodliwości, np. w uszkodzeniu wątroby spowodowanym piciem/stanach depresyjnych po dłuższym piciu.

Do rozpoznania konieczne jest stwierdzenie min. 3 objawów z ww. w czasie ostatniego roku i musi być w nich pkt.1/2.

27. Zaznacz zdanie fałszywe na temat uzależnień:

a) "uzależnienie od danej substancji" jest równoznaczne z nadużywaniem danej substancji

b) uzależnienie od papierosów jest jednym z częstszych powodów chorób płuc -> coś w tym stylu

Używanie substancji szkodliwej (zgodnie z zapisem w ICD-10) jest równoznaczne z pojęciem nadużywania pojawiającym się w amerykańskiej klasyfikacji zaburzeń psychicznych DSM-IV. Jest to szkodliwy sposób używania substancji prowadzący do istotnych klinicznie szkód somatycznych lub psychologicznych, w tym do upośledzenia wyrażania sądów lub dysfunkcjonalnego zachowania mogącego powodować niesprawność lub mieć niepożądane następstwa dla związków z innymi ludźmi. Przykładem następstw szkodliwego używania jest ryzykowne prowadzenie samochodu pod wpływem marihuany lub spacer po krawędzi dachu po zażyciu substancji halucynogennej.

Zespół uzależnienia jest to zespół zjawisk fizjologicznych, behawioralnych i poznawczych, w którym zachowania związane z używaniem substancji (lub grupy substancji) psychoaktywnej zyskują wyraźną przewagę nad dotychczasowymi – mającymi kiedyś większe znaczenie dla danej osoby.

Pojęcie zespołu uzależnienia wiąże się z pojęciami zespołu abstynencyjnego i zjawiska tolerancji. Zespół abstynencyjny jest to zespół objawów somatycznych i psychopatologicznych charakterystycznych dla danej grupy substancji, występujący w wyniku przerwania lub ograniczenia przyjmowania substancji kontynuowanego przez dłuższy czas.

Tolerancja na daną substancję objawia się potrzebą zażywania dużej dawki, w celu uzyskania efektów poprzednio osiąganych przy pomocy mniejszych dawek. Możemy wyróżnić następujące formy tolerancji:

STANY NAGŁE W PSYCHIATRII

28. Jakie jest KLUCZOWE leczenie ZZN (złośliwy zespół neuroleptyczny):

a) odstawic neuroleptyk

b) odstawic BDZ*

c) oba

* są stosowane w leczeniu ZZN i zespołu serotoninowego

ZZN: zagraża życiu, nagły (rozwija się w 24-72h) zespół objawów związany z blokowaniem transmisji DA; nasilona sztywność mięśniowa, hipertermia, objawy dysregulacji autonomicznej, zaburzenia psychiczne; trwa kilka godz.-kilka tyg. po odstawieniu neuroleptyku; nieleczony prowadzi do rhabdomiolizy, mioglobinurii, DIC i śmierci w skutek niewydolności wielonarządowej.

LEKI wywołujące ZZN:

  1. LPP – zarówno KLP, jak i nowe LPP II generacji łącznie z klozapiną

  2. Leki p/wymiotne – metoklopramid, tietyloperazyna

  3. Leki p/histaminowe – prometazyna

  4. TLPD

  5. Leki obniżające stęż. DA w mózgu – rezerpina

29. U osób starszych majaczenie może wystąpić w przebiegu

a) odwodnienia

b) otępienia

c) .....

d) a i c

e) wszystko

MAJACZENIE: przejaw załamania się homeostazy organizmu; występują – zaburzenia świadomości, uwagi, myślenia, zachowania; szczególnym zagrożeniem objęte są osoby w starszym wieku i po rozległych zabiegach chirurgicznych oraz przy współistnieniu zaburzeń poznawczych poprzedzających chorobę somatyczną lub operację, częste u pensjonariuszy DPS-ów.

Czynniki ryzyka: wiek, wcześniejsze występowanie upośledzenia funkcji poznawczych, otępienie, przewlekła choroba somatyczna.

Wiele powszechnie stosowanych leków o działaniu antycholinergicznym u osób z innymi czynnikami ryzyka może doprowadzić do majaczenia.

Zaburzenia metaboliczne (hipoksja, hipoglikemia i in.), zatrucia, niedobory witaminowe, zaburzenia elektrolitowe, gromadzenie produktów przemiany materii (niewydolność wątroby i nerek) upośledzają czynność neuronów cholinergicznych, co wraz z obserwowanym wiekiem zmniejszeniem ich liczby wyjaśnia skłonność do majaczenia u osób starszych, z zaburzeniami funkcji poznawczych i w przebiegu licznych chorób somatycznych.

OBJAWY:

  1. zaburzenia rytmu snu i czuwania: bezsenność, całkowita utrata snu, odwrócenie rytmu sen-czuwanie, przykre marzenia senne

  2. zaburzenia funkcji poznawczych: co do czasu, otoczenia, uwagi, pamięci, myślenia (toku i treści), spostrzegania (iluzje i omamy wzrokowe)

  3. zmienna, zdezorganizowana, często bezcelowa aktywność ruchowa

  4. chwiejność emocjonalna (od euforii do płaczu)

  5. brak poczucia choroby i krytycyzmu oraz wzmożona sugestywność

CECHY CHARAKTERYSTYCZNE:

Przyczyny majaczenia:

1) zaburzenia przemiany tlenowej w komórkach OUN

- niedostateczna podaż tlenu, np. niewydolność oddechowa, niewydolność serca,

- niedokrwistośćzrost zużycia tlenu, np. w ostrym zakażeniu; czasem zaburzenia psychiczne poprzedzają o kilka godzin objawy somatyczne

2) zaburzenia czynności narządów (zwłaszcza wątroby i nerek), prowadzące do intoksykacji ogólnoustrojowej, w tym do toksycznego uszkodzenia komórek nerwowych

3) „mechaniczne” uszkodzenie neuronów, np. w wyniku wzmożonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego

4) zaburzenia hormonalne, przede wszystkim cukrzyca, także niedoczynność tarczycy

5) niedożywienie (hipoalbuminemia), odwodnienie (toksycznie na OUN działa mocznik i kreatynina) lub zaburzenia gospodarki elektrolitowej (w szczególności hiperkalcemia w następstwie przerzutów nowotworowych do kości)

6) leki – większość leków może wyzwalać majaczenie, najczęściej leki przeciwbólowe (morfina, tramadol), psychotropowe (amitryptylina, imipramina) i GKS .

MAJACZENIE DRŻENNE (powikłany AZA) – żywe, nasilone zaburzenia spostrzegania, znaczna sugestywność, obecność urojeń „dziania się” (onirycznych), bezładne pobudzenie, napady drgawkowe.

LECZENIE:

- nie powinno się stosować BDZ (ale w AZA tak; ewentualnie krótko działające: lorazepam, oksazepam), pochodnych fenotiazyny (działanie antycholinergiczne)

- KLP – haloperidol

- LPP II generacji – risperidon, olanzapina, kwetiapina

ZS (zespół serotoninowy): potencjalnie groźny dla życia obj. niepożądany leczenia zw. z nadmierną aktywnością serotoninergiczną; najczęściej po wysokich dawkach/kombinacjach leków wzmagających aktywność serotoninergiczną OUN (5HT2A>5HT1A); w razie objawów ODSTAWIĆ LEK i monitorować stan pacjenta.

LEKI WYWOŁUJĄCE:

OBJAWY:

OTĘPIENIA

AD – ch. Alzheimera; DLB – o. z ciałami Lewy’ego; FTD – o. czołowo-skroniowe; VaD – o. naczyniopochodne.

Otępienie jest zespołem objawów zaburzeń procesów poznawczych obejmujących – oprócz zaburzeń pamięci – deficyty co najmniej dwóch z następujących funkcji poznawczych: mowy (afazja), celowej złożonej aktywności ruchowej (apraksja), zdolności rozpoznawania i identyfikowania przedmiotów (agnozja) oraz zaburzeń planowania, inicjowania, kontroli i korygowania przebiegu złożonych zachowań (zaburzenia funkcji wykonawczych). Deficyty poznawcze powinny być na tyle głębokie, by zaburzały aktywność zawodową, funkcjonowanie społeczne oraz wykonywanie codziennych czynności.

30. czego nie ma w otępieniu korowym?

a) afazji (utratę zdolności do mowy)

b) zaburzeń funkcji wykonawczych

c) zaburzeń pamięci

d) zaburzenia postrzegania

e) zaburzenia uwagi i koncentracji

Otępienie podkorowe charakteryzuje się spowolnieniem procesów myślowych (bradyphrenia) i niemożnością wykorzystywania nabytej wiedzy. Towarzyszy temu spowolnienie ruchowe, apatia, depresja, drażliwość, płaczliwość. Obraz kliniczny często ma charakter zespołu apatyczno-abulicznego. Objawy ogniskowe (afazja, apraksja - upośledzenie precyzyjnych, celowych, agnozja - zaburzonej zdolności rozpoznania znanych elementów otoczenia) występują rzadko. Początek choroby jest podstępny, przebieg powolnie postępujący bez okresów zaostrzeń charakterystycznych dla otępienia naczyniopochodnego korowego. Z tego względu otępienie podkorowe sprawia duże trudności w różnicowanie z otępieniem typu alzheimerowskiego.

MMSE: skala ta zawiera pytania ukierunkowane głównie na ocenę deficytów poznawczych wynikających z uszkodzenia obszarów korowych, nie zawiera natomiast prób odnoszących się do objawów podkorowych, charakterystycznych dla otępienia naczyniowego podkorowego.

Ocenia:

Wyniki:

27-30 wynik prawidłowy

24-26 zaburzenia poznawcze bez otępienia

19-23 otępienie lekkiego stopnia

11-18 otępienie średniego stopnia

0-10 otępienie głębokie

31.Co nie jest czynnikiem ryzyka Alzheimera:

a) starszy wiek matki przy porodzie

b) poważny uraz głowy

c) czynniki genetyczne

d) wiek

e) płeć

Znane czynniki rozwoju AD: starszy wiek, płeć żeńska, niski poziom wykształcenia, cukrzyca i posiadanie spokrewnionego członka rodziny, u którego zdiagnozowano chorobę Alzheimera, uwarunkowania genetycznie, urazy głowy.

32. kiedy stwierdzimy prawdopodobnie chorobę Alzheimera

a) wywiad rodzinny

b) pół roczny wywiad od chorego

c) badania neuroobrazujące

d) badanie neuropsychologiczne

e) wszystkie odpowiedzi prawidłowe

Kryteria podstawowe:

A. Obecność wczesnych i znaczących zaburzeń pamięci epizodycznej charakteryzujące się poniższymi cechami:

  1. Stopniowe i postępujące zaburzenia pamięci zgłaszane przez chorego lub informatora trwające dłużej niż 6 miesięcy

  2. Obiektywnie potwierdzone przy pomocy testów i znamienne zaburzenie pamięci epizodycznej przede wszystkim polegające na upośledzeniu przypominania , które nie ulegają normalizacji ,przy kontrolowanej uprzednio skuteczności zapamiętania informacji

  3. Zaburzenia pamięci epizodycznej mogą być izolowane albo mogą dotyczyć także innych funkcji poznawczych na początku choroby jak i wraz z jej rozwojem

Cechy wspomagające:

B. Stwierdzenie zaniku przyśrodkowych części płata skroniowego

C. Stwierdzenie nieprawidłowych stężeń biomarkerów w PMR

D. Stwierdzenie swoistego wzorca w obrazowaniu czynnościowym w badaniu PET

E. Wykazanie w rodzinie obecności mutacji dziedziczonej autosomalnie-dominująco

33. Alzheimer – zmiany w mózgu:

a)...

b)spadek liczby neuronów

c)płytki zwyrodnieniowe w neuronach

d) b i c

AD – co dzieje się w mózgu:

SCHIZOFRENIA

34. jak u dzieci młodszych może objawiać się schizofrenia- wskaż fałsz?

a) zwiększona uczuciowość do rodziców

35. Jaki lek w schizofrenii lekoopornej.

a) Klozapina

b) haloperidol

c) kilka atypowych wymienionych

Gdy stwierdza się oporność na leczenie zmienić LPP na inny (z innej grupy), albo lek klasyczny na lek II generacji. Najskuteczniejszym LPP u chorych lekoopornych jest KLOZAPINA. Gdy pacjent wykazuje na nią lekooporność łączy się 2 LPP/potencja lizuje działanie przez dodanie normotymiku/przeciwdepresanta.

Kobiety w ciąży – lek tylko wtedy gdy stan wymaga p/psychotycznego leczenia farmakologicznego. Podaje się KLP w małej dawce (haloperidol, perazyna) inny lek klasyczny LPIIG EW

CHOROBY AFEKTYWNE

36. W jakim wieku depresja nawracająca (in. ChAJ):

Było m.in.: 40-45 lat/ 50-55 lat/ 60 lat

Główny szczyt zachorowania obserwuje się między 30-40 r.ż. O depresji przewlekłej mówi się gdy długość epizodu trwa min. 2 lata.

37. Jakie leki użyjesz w leczeniu mani:

a) Aripiprazol + Lit

b) Wenlafaksyna + lit

Różne kombinacje z litem i bez litu.

Rozpoczęcie leczenia w warunkach szpitalnych – parenteralne podanie neuroleptyków (haloperidol/zuklopentiksol). W manii o dużym nasileniu od początku leczenia wskazana jest kombinacja 2 leków normotymicznych (I i/lub II generacji).

Po pierwszym epizodzie maniakalnym wskazane jest długoterminowe postępowanie profilaktyczne (min. 6-9 m-cy).

W leczeniu hipomanii monoterapia lekiem normotymicznym I generacji/atypowym lekiem neuroleptycznym.

NORMOTYMIKI:

  1. I GENERACJI

    • Sole litu – w monoterapii gł. w st. hipomaniakalnym; dobry w profilaktyce (wtórnej) manii i depresji; konieczność monitorowaia stężenia; wskazane w CHAD z tendencjami samobójczymi

    • Walproiniany – w leczeniu manii podobna skuteczność do litu, ale walproiniany dają szybszą możliwość zwiększania dawki i są lepsze w profilaktyce długoterminowej

    • Karbamazepina – skuteczność w manii i CHAD, w atypowym CHAD działa lepiej od litu; bardzo dobra jest kombinacja SOLE LITU+KARBAMAZEPINA

  2. II GENERACJI

    • Atypowe LPP

      • KLOZAPINA – stosowanie ograniczone do lekoopornej CHAD; dobra w skojarzeniu z solami litu

      • OLANZAPINA – powoduje przyrost masy ciała, niekorzystny wpływ na gospodarkę węglowodanową i lipidową

      • KWETIAPINA – skuteczna w leczeniu stanów maniakalnych; lek I rzuty w CHAD w epizodzie depresji

      • ARYPIPRAZOL – działanie p/maniakalne, potencjalizuje leki p/depresyjne w depresji lekoopornej; 2 letnia monoterapia działa profilaktycznie przeciw epizodom maniakalnym

      • RISPERIDON – p/maniakalny, potencalizuje działanie leków p/depresyjnych w depresji lekoopornej

      • ZIPRASIDON – j.w.

    • Nowe leki p/padaczkowe

      • LAMOTRIGINA – depresja>mania

W klasycznej CHAD typu I lit jest lekiem I wyboru, gdy wyraźna przewaga epizodów maniakalnych profilaktyka olanzapiną, gdy efekt niewystarczający dodać lek normotymiczny I generacji.

38. Jakie leki można stosować w ciąży w chorobie afektywnej dwubiegunowej?

a.lit i walproiniany

b.lit i karbamazepina

c.lit i lamotrygina

d.walproinian i neuroleptyk atypowy

e.walproinian i karbamazepina – mniej bezpieczne niż lit i lamotrygina

39. Leczenie atypowego CHAD

Preferowane leki p/drgawkowe (walproiniany, karbamazepina), mogą być potencjalizowane litem/ALPP; przy szybkiej zmianie faz od razu lit+karbamazepina/walproiniany

* jakie leki w chad o mieszanym typie (mieszany to atypowy)

walproiniany/ALPP/kombinacja obu

LECZENIE FARMAKOLOGICZNE

40. Piracetam to:

a) neurodysleptyczny (sztywność mięsni, dystorsja, drżenie kończyn, akatyzja)

b) lek wspomagający funkcje poznawcze

c)uzależnia

d) A i C

e) B i C

PIRACETAM – lek nootropowy, działanie poprawiające funkcje poznawcze, poprawia metabolizm neuronów ośrodkowego układu nerwowego, nie powoduje uzależnienia fizycznego, wskazany w dysleksji u dzieci; nie stosować w AD (tam leki prokognitywne)

41. Neuroleptyk, który nie występuje w formie depot? kwetapina

LPP DEPOT:

42. Które neuroleptyki powodują hiperprolaktynemie?

a) risperidon

b) sulpiryd

c) amisulipryd

d) wszystkie odp. prawidłowe

LPP powodujące hiper – PRL:

43. lek który wydłuża QT - sertindol

44. Który z wymienionych leków nie należy do neuroleptyków atypowych:

a) Klozapina

b) Aripiprazol

c) Risperidon

d) Olanzapina

e) Haloperidol - KLPP

Neuroleptyki atypowe: amisulpiryd, aripiprazol, klozapina, kwetiapina*, olanzapina*, risperidon, sertindol, ziprasidon

(* wzrost masy ciała)

45. Benzodiazepiny:

a)mogą być stosowane doraźnie w napadach lękowych

b) mogą być stosowane długotrwale

c)nie mogą być stosowane codziennie bo prowadzą do uzależnienia ?

d)wszystkie dobrze

e)a i c

BDZ – czas działania
Długo działające

Diazepam

Chlordiazepoksyd

Klonazepam

Klorazepat

SZYBKOŚĆ ZADZIAŁANIA:

- szybko działające

- pośrednio działające

- wolno działające

BDZ działają na rec. GABA-A; działanie: p/lękowe, sedatywne i nasenne, p/drgawkowe, miorelaksacyjne, w pewnym stopniu p/agresywne.

46. Lit - zaznacz zdanie/a prawdziwe:

a) mały zakres terapeutyczny

b) działa przeciwwirusowo

c) ma działanie normotymicznie

d) wszystkie prawidłowe

e) odp. a i c

SOLE LITU – działanie normotymiczne, pobudza przewodnictwo 5HT (zmniejsza skłonność do zachowań agresywnych, samobójczych), p/maniakalne, p/wirusowe (blokuje syntezę wirusowego DNA - opryszczka)

47. Seria pytań o leki p/depresyjne, p/psychotyczne (łatwe - który nie należy do danej grupy)

LEKI P/PSYCHOTYCZNE (in. neuroleptyki)

KLASYCZNE:

  1. Chlorpromazyna

  2. Flufenazyna

  3. Lewomepromazyna

  4. Perazyna

  5. Perfenazyna

  6. Lewomepromazyna

  7. Perazyna

  8. Perfenazyna

  9. Prochloroperazyna

  10. Promazyna

  11. Prometazyna

  12. Trójfluoroperazyna

  13. Chlorprotiksen

  14. Flupentiksol

  15. Zuklopentiksol

  16. Haloperidol

  17. Sulpiryd

  18. Tiapryd

ATYPOWE – opisane wcześniej

CHOROBY AFEKTYWNE

LEKI P/DEPRESYJNE:

INHIBITORY MAO – przez hamowanie enzymu zwiększa stężenie NA, DA i 5HT w mózgu; najstarsze leki p/depresyjne

NIESELEKTYWNE (MAO-A i MAO-B)

  1. Fenelzyna

  2. Izokarbazyd

  3. Tranylcypromina

ODWRACALNE INHIBITORY MAO-A (RIMA)

  1. Moklobemid

TLPD – hamowanie wychwytu zwrotnego NA i 5HT

  1. Imipramina – silniej na NA

  2. Amitryptylina – j.w.; najlepsza p/bólowa

  3. Klomipramina – najsilniej na 5HT; najlepsza gdy natręctwa

SSRI (selektywne inhibitoy wychwytu zwrotnego 5HT) – najpopularniejsze leki p/depresyjne

  1. Fluoksetyna (Prozac) – działa też pobudzająco na postsynaptyczne rec. 5HT2C; wpływ na utratę masy ciała

  2. Fluwoksamina – działa pobudzająco na rec. sigma

  3. Paroksetyna – min. hamuje transporter DA

  4. Sertralina – małe działanie a/cholinergiczne, hamuje syntezę NO

  5. Citalopram – nie działa na inne rec./transportery

  6. Escitalopram – najbardziej specyficzne działanie

NRI - Selektywny inhibitor transportera NA

Reboksetyna

HAMOWANIE UKŁADY DA (i NA)

Bupropion – antagonista nikotyny

SNRI – selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego NA i 5HT

Wenlafaksyna

NaSSA – antydepresanty NA i selektywnie 5HT (CzLPD)

  1. Mirtazapina – blokuje rec. alfa-2, 5HT2 i 5HT3

  2. Mianseryna – zwiększa apetyt

INNY MECHANIZM

  1. Tianeptyna – TLPD, ale stymuluje wychwyt zwrotny 5HT

  2. Agomelatyna – stymuluje rec. melatoninergiczne (M1 i M2) i blokuje rec. 5HT2C; dobra na zaburzenia snu

LEKI NORMOTYMICZNE – opisane wcześniej

LEKI P/LĘKOWE - anksjolityki

  1. BDZ

  2. Leki p/histaminowe – hydroksyzyna

  3. Poch. Azapironu – Buspiron (częściowy agonista rec. 5HT1A)

Uzupełniająco, gdy obj. somatyczne: beta-blokery (propranolol, atenolol), klonidyna (agonista rec. alfa-2)

LEKI PROKOGNITYWNE (nootropowe)

  1. WAZOAKTYWNE: winpocetyna, nicergolina, nimodipina, alkaloidy sporyszu (hydergina)

  2. Piracetam

  3. Ginko biloba

  4. Wit. z gr. B i E

  5. Lecytyna i jej prekursory

IAchE – ch. Alzheimera

  1. Donepezyl

  2. Rywastygmina

  3. Galantamina

Niekompetycyjny antagonista NMDA

Memantyna – w leczeniu AD

ZAGADNIENIA PRAWNE

48. Kto POWINIEN zdecydować o zastosowaniu przymus bezpośredniego:

a) lekarz (nie było słowa tylko)

b) Lekarz i pielęgniarka

c) pielegniarka, lekarz, kierownik akcji ratunkowej

d) lekarz, psycholog, pielęgniarka

Decyzję podejmuje lekarz, jeżeli nie jest możliwe uzyskanie natychmiastowej decyzji lekarza, decyduje pielęgniarka i zawiadamia o tym niezwłocznie lekarza, w trakcie udzielania pomocy przez ZRM, decyduje osobiście kierujący akcją prowadzenia medycznych czynności ratunkowych i niezwłocznie zawiadamia o tym dyspozytora medycznego.

49. U kogo można zastosować przymus bezpośredni :

a) zagraża swojemu życiu LUB zdrowiu swojemu lub innych

b) zagraża swojemu życiu i zdrowiu lub życiu i zdrowiu innych

c)zagraża swojemu zdrowiu lub życiu i zdrowiu innych

d) niszczy przedmioty, zagraża otoczeniu

e) b i d

Przymus bezpośredni można zastosować wobec osoby z zaburzeniami psychicznymi – tylko wtedy, gdy dopuszczają się zamachu na życie lub zdrowie własne/innej osoby, zagrażają bezpieczeństwu powszechnemu, w sposób gwałtowny niszczą/uszkadzają przedmioty znajdujące się w ich otoczeniu, bądź poważnie zakłócają/uniemożliwiają funkcjonowanie podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej/jednostki organizacyjnej pomocy społecznej.

50. Pobyt w zakładzie poprawczym do ukończenia którego roku życia?

A)18

B)20

C )21

D)17

Aby sąd w ogóle mógł rozważać umieszczenie nieletniego w zakładzie poprawczym, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

Sąd nie określa długości trwania pobytu w zakładzie poprawczym. Jest on zależny od postępów w zachowaniu nieletniego, przy czym maksymalnie może trwać do czasu ukończenia przez nieletniego 21 roku życia.

51. Kiedy można ubezwłasnowolnić:

Różny wiek (od którego r.ż. można) m.in. 14 lat, 18 lat, 17 lat i warianty z niemożnością stanowienia o sobie, upośledzeniem, chorobą psychiczną, zaburzeniami psychicznymi. Jedna odpowiedź nie zawierała kryterium wieku.

Przesłankami nieodzownymi do wydania orzeczenia o ubezwłasnowolnieniu całkowitym są:

  1. Ukończony 13 r.ż.

  2. Choroba psychiczna

  3. „Niedorozwój” umysłowy (upośledzenie)

  4. Inny rodzaj zaburzeń psychicznych (w szczególności pijaństwo/narkomania)

  5. Niemożność kierowania swoim postępowaniem (sprawy cywilno-prawne, osobiste, majątkowe)

Celem ubezwłasnowolnienia NIE jest ochrona urzędów/osób trzecich przed pieniactwem ze strony osoby chorej lub ochrona osoby, której dobra są ze strony tej osoby zagrożone.

Orzeczenie jest bezterminowe, a wpływ na ego zmianę ma jedynie opiekun/kurator ubezwłasnowolnionego.

Ubezwłasnowolnia SĄD, a nie biegły psychiatra.


Wyszukiwarka