biologia ćwiczenia

  1. Omówić różnice między kiełkowaniem epigeicznym a hypogeicznym:

Kiełkowanie epigeiczne to takie, gdy liścienie wyciągane są na powierzchnię – wydłuża się hipokotyl wyciągając liścienie. U roślin kiełkujących w ten sposób liścienie pełnią funkcję organów fotosyntetyzujących. Natomiast kiełkowanie hypogeiczne to takie, w których liścienie zostają w glebie, wydłuża się epikotyl. W związku z tym siew nasion kiełkujących epigeicznie powinien być płytszy, niż nasion kiełkujących hypogeicznie.

  1. Omówić funkcje pędów:

    - rusztowanie dla liści, kwiatów i owoców

    - poprzez pędy następuje transport z korzeni wody i soli mineralnych do liści kwiatów i owoców.

    - biorą udział w rozmnażaniu wegetatywnym

    - poprzez pędy następuje transport asymilatów z liści do pozostałych organów roślin

    - są organami spichrzowymi – magazynują materiały zapasowe

  2. Omówić typy pędów:

    PĘDY PODZIEMNE – są zawsze zmodyfikowane, pełnią rolę organów spichrzowych. Od korzeni różnią sie podziałem łodygi na węzły i międzywięźla oraz występowaniem łuskowatych liści, pączków i blizn po liściach, pędach nadziemnych.

  1. Omówić typy rozgałęzień pędów:

  1. Omówić sposoby krzewienia traw oraz scharakteryzować związany z tym typ darni.

KRZEWIENIE SIĘ TRAW — tworzenie się pędów bocznych z podziemnych węzłów krzewienia

  1. Podział roślin ze względu na trwałość liści

  1. Rodzaje liści

  1. Funkcje liścia:

    1. Udział w procesie fotosyntezy, czyli proces, w którym energia świetlna pochłonięta przez chlorofil zamieniona jest na energię chemiczną związków organicznych. Końcowymi produktami fotosyntezy są węglowodany.
    2. Transpiracja – parowanie wody i dyfuzja pary wodnej z wnętrza i z powierzchni rośliny do atmosfery.
    3. Wymiana gazowa w procesie oddychania.

    4. Asymilacja dwutlenku węgla.
    5. Gromadzenie wody, np. liście aloesu.
    6. Spichrzowe – liście gromadzą materiały zapasowe np. liście cebuli.
    7. Czepne - np. wąsy liściowe grochu służą jako organ owijający się wokół podpory.
    8. Ochronne - np. ciernie liściowe u robinii, łuskowate liście cebuli.
    9. Powabne – liście przekształcone w części płonne kwiatu (okwiat).
    10. Generatywne – liście przekształcone w pręciki i słupki.
    11. Czasami służą do rozmnażania wegetatywnego.

  2. Rodzaje systemów korzeniowych:

  1. Omówić typy korzeni:

  1. Różnice między kwiatami owadopylnymi a wiatropylnymi.

    wiatropyly:
    -bez koloru
    - bez zapachu
    -lekki pyłek
    -długie nitki pręcika
    -rozbudowane znamię słupka: duże i strzępiaste
    - nie ma znaków specjalnych

    owadopyly
    - kolor wabiący
    -zapach wabiacy
    -ciężki, lepki pyłek
    -krótsze nitki pręcika
    -znamię przystosowane do owadów
    - posiada znaki, znamiona paski

  2. W roślinach okrytozalążkowych obie gamety męskie biorą udział w zapłodnieniu. Jedna łączy się z komórką jajową, a wynikiem syngamii jest diploidalna zygota. Z zygoty rozwija się zarodek. Druga komórka plemnikowa wnika do komórki centralnej, a jej haploidalne jądro zlewa się z dwoma jądrami biegunowymi lub diploidalnym jądrem wtórnym. Rezultatem tego jest powstanie triploidalnego jądra o liczbie chromosomów 3n. Nosi nazwę jądra bielmowego. Z zapłodnionej komórki centralnej rozwija się bielmo (endosperma). Bielmo jest triploidalne, zaczyna swój rozwój po podwójnym zapłodnieniu.

  3. Zapylenie rośliny ziarnem pyłku pochodzącym od innej rośliny tego samego gatunku. W przypadku gdy pyłek dociera do rośliny innego gatunku nie powstaje łagiewka, np kwiat szałwii.

  4. Kwiat jest skróconym pędem ,służącym do rozmnażania płciowego.W kwiatach znajdują się męskie orany rozrodcze - słupki z zalążkami.Oprócz pręcików i słupków w kwiatach wyróżniamy okwiat złożony z kielicha i korony.Pełni ona funkcje ochronne i przywabia owady.

BUDOWA:

  1. Typy i rozsiewanie owoców:

  1. Pojedyńcze – tworzone tylko z jednej zalążni, jeśli kwiat ma więcej słupków, każdy z nich formuje osobny owoc.

  1. Zbiorowe – dno kwiatowe sie rozwija. Część jadalna to przekształcony pęd. Każdy owoc to pestkowiec. Np truskawka, maliny, poziomka

  2. Owocostany – tworzone z całych kwiatostanów, w ich tworzeniu biorą udział zwykle obok zalążni inne elementy kwiatostanu (oś kwiatostanu, liście dna kwiatowego)

    - owocostan orzeszkowy np morwa

    - jagodostan np aloes

    - owocostan pestkowca np figa

1.Człowiek - sieje lub sadzi, ,często przy pomocy maszyn mechanicznych (np. pszenica, żyto)
2.Wiatr- nasiona zostają przenoszone podczas podmuchu wiatru(np.dmuchawiec<puch z owoców mniszka lekarskiego-mlecza>)
3.Woda- nasiona lub owoce, na powierzchni wody dopływają do brzegu i zostają tam przez nią wyrzucone (np. kokos)
4. Zwierzęta - nasiona przyczepiją się do sierści zwierząt (rzepiec), lub zostaja zjedzone, a niestrawione nasiona zawierzęta wydalają. (np. wiśnia, jarzębina)

  1. Nasiona mają duże znaczenie , ponieważ z nasion powstają rośliny,którymi się żywimy.
    Nasiona sa potrzebne,ponieważ gdy je zasiejemy,ale mogą się też same zasiać,to powstaną nowe rośliny dzięki którym nie zatruje się powietrze,ponieważ wchłaniają dwutlenek węgla do atmosfery ziemskiej , co nie przyczynia się do rozwoju dziury ozonowej.
    natomiast owoce jemy , co dostarcza nam dużo witamin , między innymi C , i stajemy się bardziej odporni , zdrowsi , nie łamią nam się kości xD ale to też prawda.

  1. Budowa i funkcje ściany komórkowej

    Nieplazmatyczna, uporządkowana, warstwa ochronna na zewnątrz protoplastu zbudowana z polisacharydów. Pierwotna ściana komórkowa zawiera wodę, jest stosunkowo cienka, elastyczna i rozciągliwa. Wtórna ściana komórkowa jest sztywniejsza i grubsza, może zachować charakter celulozowy lub adstrustacji lub inkrustacji.

    Modyfikacje:

    - inkrustacja – wewnątrz istniejącej ściany komórkowej. Lignina, związki mineralne, woski, żywice, garbniki.

    - adstrakcja – na wewnętrznej powierzchni ściany komórki. Srebryna, kutyna, kaloza, woski, śluzy roślinne.

21. Błony plazmatyczne – określane również jako błony biologiczne lub białkowo-lipidowe. Zbudowane głownie z cząsteczek fosfolipidów i białek. Cząsteczki fosfolipidów układają się naprzeciw siebie i tworzą półpłynną dwuwarstwę lipidową, w której zakotwiczone są białka błonowe.Białka błonowe biorą udział w transporcie różnych cząsteczek przez błonę, uczestniczą w przekazywaniu sygnałów pomiędzy komórkami jako białka strukturalne nadają komórce prawidłowy kształt. Błona plazmatyczna nie jest sztywną strukturą: fosfolipidy i białka poruszają się cały czas względem siebie. Błony biologiczne są selektywnie przepuszczalne. Otacza komórkę oraz organella.

23. i 24. Tkanki – zespół wyspecjalizowanych i współdziałających ze sobą komórek przystosowywanych do pełnienia w organiźmie określonch funkcji. Komórki jednej tkanki mogą wykazywać wspólne pochodzenie i podobną budowę (jednorodne) lub też być zespołem różnych komórek (niejednorodne).

  1. Tkanki twórcze ( merystemy) to tkanki o charakterze embrionalnym, których komórki są zdolne do stałych podziałów komórkowych. Powstają z nich inne tkanki. Są cienkościenne i pierwotnych ścianach komórkowych, posiadają duże jądra komórkowe i gęstą cytoplazmę, protoplasty. Mają zdolność podziałów mejotycznych lub mejotycznych.

  1. Tkanki stałe są zbudowane z dojrzałych wyspecjalizowanych komórek, które nie mają możliwości dalszych przekształceń i zdolności do podziałów.

  1. Tkanki okrywające – chroni roślinę przed czynnikami zewnętrznymi i utratą wody wskutek parowania.

  1. Tkanka wzmacniająca – zbudowana z żywych lub martwych komórek o zgrubiałych ścianach komórkowych. Zapewnia roślinie wytrzymałość na czynniki mechaniczne, chroni także przed uszkodzeniami mechanicznymi.

  1. Tkanka przewodząca – służy do transportu wody z solami mineralnymi i asymilatów w obrębie rośliny. Jest tkanką niejednorodną, w której obok komórek przewodzących występują elementy dodatkowe, tworząc wiązki przewodzące.

  1. Tkanka wydzielnicza – pojedyncze komórki lub zespoły komórek wydzielających w dużych ilościach specjalne substancje (produkty przemian materii)

    - Powierzchniowe – włoski gruczołowe, trawienne, miodniki

    - wewnętrzne – komórki mleczne, kanały mleczne, kanały żywiczne, zbiorniki olejków lotnych.

25. Bioindykatory - gatunki roślin i zwierząt wykazujące zróżnicowaną wrażliwość i charakterystyczną reakcję na działanie czynników środowiska. Są to z reguły gatunki o wąskim zakresie tolerancji lub w specyficzny sposób reagujące na działanie danej substancji. Zestawy gatunków bioindykacyjnych pozwalają określić np. stan czystości wód. 

Cechy bioindykatorów:

- większość wykazuje wąski zakres tolerancji ekologicznej (stenobionty);

- nie sprawiają trudności w identyfikacji;

- są dokładnie poznane pod względem systematycznym, morfologicznym, anatomicznym i fizjologicznym;

- są łatwe w monitorowaniu;

- umożliwiają jakościowe i ilościowe określenie warunków środowiska;

- pod wpływem zmian zachodzących w środowisku, dają odpowiedź biologiczną;

- reagują w sposób charakterystyczny - adekwatny do stopnia degradacji;

- ich reakcja cechuje się stałością i powtarzalnością;

- powinny to być organizmy pospolite;

- jednolite pod względem genetycznym;

- łatwe do masowej uprawy, bądź hodowli.

26. Podział wód śródlądowych ze względu na zasobność w substancje pokarmowe:

27. Wykorzystanie porostów w bioindykacji powietrza.

Porosty są organizmami plechowymi złożone ze współżyjących ze sobą glonów i grzybów. Są szczególnie wrażliwe na obecność SO2 w powietrzu. Na podstawie ich obecności lub ich braku możemy ustalić jaki jest poziom zanieczyszczenia środowiska na danym terenie. Obecność plechy krzaczkowatej świadczy o tym, że powietrze na badanym terenie jest niezwykle czyste, obecność plechy skorupiastej świadczy o powietrzu zanieczyszczonym, natomiast miejsca, gdzie porostów nie ma w ogóle (pustynie porostowe) należy unikać.


Wyszukiwarka