Pytania na ćwiczenia z PET 21.03.2011r.
Co to jest zapas wytrzymałości.
Co to jest zmęczenia materiału.
Zjawisko pękania materiału pod wpływem cyklicznie zmieniających się naprężeń.
Zmęczenie materiału-obejmuje proces zmian zachodzących podczas działania naprężeń okresowo zmiennych lub obciążeń które mogą doprowadzić do zniszczenia materiału
Co to jest korozja.
Prowadzi do ubytku materiału z powierzchni. Zmniejsza się jego powierzchnia i przenoszenie naprężeń.
(niszczenie pow. Materiału oraz jego ubytek., obciążenia na jednostkę powierzchni rosną)
Makroodkształcenia.
( oscylują w wymiarach mm)
Mikroodkształcenia.
(zmienia kształt powierzchni, oscylują w wymiarach 10-6)
Charakterystyka warstwy wierzchniej.
Występują 2 strefy: 1- geometrii powierzchni (jak wygląda zarys faktycznego obrazu); 2- właściwości materiału między powierzchnią w wewnętrzna częścią elementu.
Warstwa wierzchnia- zbiór informacji odnoszących się do części materiału konstrukcyjnego znajdującego się w pobliżu ukształtowanej powierzchni zewn. elementu. Skład chemiczny jest jednakowy w każdym punkcie elem. więc teoretycznie powinniśmy otrzymać jednakowe właściwości (np.wytrzymałościowe). Od wielu lat podstawowymi tworzywami konstrukcyjnymi są stopy metali ( mieszaniny zawierające co najmniej 2 rożne pierwiastki metaliczne). W trakcie wytwarzania otrzymujemy gotowy półwyrób ,dla którego w odpowiednim punkcie makroskopowy skład i właściwości są takie same. Skład chemiczny jest taki sam w każdym punkcie w przestrzeni : wytrzymałość, twardość, udarność. Tworzywa mają struktury krystaliczne, co oznacza ,że atomy poszczególnych składników są w ściśle określonych relacjach. Atomy są w sieci krystalicznej i są tam rozmieszczone w ściśle określony sposób. Jest to teoretyczne założenie. Odpowiednią objętość sieci krystalicznej wypełnia się siatkami sąsiadującymi ze sobą i w ten sposób powstaje układ przestrzenny. Przykładem idealnej konstrukcji jest konstrukcja diamentu. Sztucznie realizuje się to na statkach kosmicznych. Generalnie dysponujemy materiałami o strukturze polikrystalicznej. Struktury te maja różne wymiary i zniekształcenia ,nie przylegają więc do siebie bezpośrednio. Dodatkowe warunki rzeczywiste z reguły napotykają na różne oddziaływania wiążące się z dostosowaniem do substancji. Pierwiastki obce powodują, że substancja do wytwarzania okr. Elementów nie jest jednorodna i nie jednorodna i nie ma jednakowych właściwości odnoszących się do cech związanych z wytrzymałością. Uzyskanie powierzchni o określonych kształtach wymaga zastosowanie odpowiednich technik ,które zmieniają właściwości tej części materiału , która znajduje się w obecności narzędzia. Pewna część tego tworzywa sąsiadująca z powierzchnią zewnętrzną posiada inna budowę niż inna część występująca w głębi materiału. Właściwości warstwy wierzchniej odgrywają dużą role w realizacji procesów destrukcyjnych.
Wyróżniamy dwie zasadnicze strefy:
warstwa wierzchnia( pow. zewnętrzna) elementu otrzymujemy w wyniku przyjętej techniki obróbki ,na pewnej odległości znajduje się cześć materiału tzw.rdzeń o ujednorodnionych właściwościach ,biegnie on do przeciwległej powierzchni. W tej strefie występuje strefa ukierunkowania, która charakteryzuje się tym że ziarna są uformowane (np. ustawione prostopadle do powierzchni elem.) Z reguły obróbka wiąże się z wytwarzaniem strumienia ciepła ,który daje efekt cieplny i dający zmianę struktury, przemieszczeń itd.ta część odnosi się do obszaru między powierzchnią a rdzeniem i nosi nazwę strefy steksturowanej o uporządkowanej określonej strukturze. Wynik tego jest uzależniony od różnych operacji jakim podlega element. Strefa przypowierzchniowa znajduje się nad zarysem kształtu elementów i obejmuje substancje ,które nie należą do tworzywa ,czyli substancji w otoczeniu elementu(np. powietrze atmosf.)i w skutek działania procesów adhezji następujące oddziaływanie prowadzi do przylegania tych cząsteczek do powierzchni. Drugi wariant : mamy powierzchnię zewnętrzną utworzoną w procesie technicznym o różnych zmianach kształtu. Na zewnątrz występuje warstwa przypowierzchniowa i 3 warstwy: tlenków, Beillbyiego, warstwa kryształów i rdzeń.
Warstwy odnoszące się do warstwy wierzchniej są mierzone w mikrometrach. Wybrane właściwości są prezentowane w postaci ściśle zdefiniowanej i odpowiadają polskiej normie.
Elementy profilu nierówności.
Profil kształtu, profil falistości i profil chropowatości
Kiedy uzyskujemy obraz profilu rzeczywistego.
Po nałożeniu się na siebie profilu falistości i chropowatości.
Co to jest falistość.
Profil kształtu o większych obszarach występowania. Jego obecność jest określona za pomocą wskaźnika n=L/H
Schemat strefowej budowy warstwy wierzchniej.
notatki
Gdzie występuje warstwa przypowierzchniowa.
Tam gdzie jest środowisko, jest bardzo cienka.
Co to jest twardość.
Uwzględnia odporność na odkształcenia po sile nacisku. Mierzy się twardościomierzami. Ma duże znaczenie w funkcjonowaniu elementów. Zmieniają się jego parametry geometryczne. Zależy na tym by wskaźnik był możliwie jak największy.
właściwość materiału – mówi o zwiększeniu odporności na zużycie ,charakteryzuje jego odkształcenia ,w przypadku działania sił normalnych na specjalnie ukształtowane narzędzie.
Kiedy dochodzi do uszkodzenia.
Co to są procesy destrukcyjne.
Są to procesy, które mają miejsce w czasie eksploatacji. Okres eksploatacji stopniowo się zmniejsza lub też obiekt techniczny nie spełnia swoich zadań.