Podaję 4 definicje:

1. Definicja Wg A. Guryckiej - „Wychowanie – dynamiczny, złożony układ wzajemnie od siebie zależnych procesów nadawania i odbierania wpływu (wywierania wpływu) zachodzących między jednostkami o zróżnicowanych, specyficznych rolach, w których jedna jest dojrzałym wychowawcą, a druga mniej dojrzałym od niego wychowankiem, w celu realizowania świadomie założonego projektu osobowości wychowanka”.

2. Definicja Wg E. Durkheima -  „wychowanie jest oddziaływaniem pokoleń doro­słych na te, które nie dojrzały jeszcze do życia społecznego”.

3. Definicja Wg J. Szczepańskiego - „wychowanie — to intencjonalne kształ­towanie osobowości dokonywane w ramach stosunku wychowawczego między wychowawcą i wychowankiem, według przyjętego w grupie ideału wychowawczego”.

4. Wg Jana Pawła II- „W wychowaniu chodzi właśnie o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem - o to, ażeby bardziej był, a nie tylko więcej miał, aby więc poprzez wszystko, co ma, co posiada, umiał bardziej i pełniej być człowiekiem, to znaczy, ażeby również umiał bardziej być nie tylko z drugimi, ale i dla drugich.

Pojęcie wychowania jest bardzo różnorodnie definiowana, dlatego też istnieje bardzo dużo definicji. Nalży jednak pamiętać, że większość z tych istniejących już definicji , oprócz tego, że są określane różnym językiem i podkreślają odmienne swoje aspekty, na ogół mają pokrewne przesłanie. Mówią o tym samym, tylko w innym stylu i w różnych ujęciach. Niektóre definicję maja podłoże, psychologiczne, niektóre pedagogiczne a inne duchowe i religijne, ale ich treść nawiązuje do pokrewnych przemyśleń. Podałam wyżej cztery definicję, czterech różnych autorów, które bardzo dokładnie ukazują te swoje podobieństwo. W Pani profesor poleceniu mililiśmy wskazać definicję, którą uważamy za najbardziej trafną. Po kilkakrotnym analizowaniu wybranych prze ze mnie definicji, nasunęła mi się trochę śmieszna odpowiedz: „Jak mam wybrać najbardziej trafną jak one mówią o tym samym”, ale jednak można. Już wyjaśniam. Moim daniem najbardziej wydają mi się trafne dwie wymienione wyżej definicję: Jana Pawła II oraz Guryckiej . Dlaczego? Ponieważ są one dla mnie najbardziej zrozumiałe, tafia do mnie ich prosta, bez żadnych dodatkowych kombinacji treść. Psychologiczna definicja według Guryckiej bardzo wyraźnie zaznacza silne odziaływanie wychowawcy na wychowanka, którego celem jest realizowanie świadomych zmian w kształtowaniu osobowości człowieka oraz jego indywidualnego charakteru. Mając już większy zasób wiedzy zdobytej dzięki wykładam, mogę stwierdzić, że dla mnie jest to najbardziej trafna definicja wychowania. Wiemy, że człowiek nie wychowuje się sam. Do prawidłowego wychowania każdy potrzebuję wychowawców, oraz oddziaływania całego społeczeństwa aby potrafił, żyć zgodnie z panującymi zasadami i własnymi wartościami. Jednakże bardzo spodobała mi się także, definicja Jana Pawła II. Jest ona bardzo pięknie sformułowana. Każdy człowiek powinien stawać się coraz lepszym człowiekiem. Nie tylko dla siebie ale także dla innych. Aby potrafił gospodarować to co już posiada, ale nie tylko dla siebie dla swoich korzyści, ale dla pomocy bliźnim.

Metody wychowania wg, Muszyńskiego

1.Metoda wpływu sytuacji -Oddziaływanie pośrednie, za pomocą różnych tworzonych sytuacji aby organizować doświadczenie podopiecznych.

- nagradzanie wychowawcze- wywołanie określonych oraz pozytywnych zachowań , często nagradzanych , które skutkuję zwiększeniem integracji i poczucia bezpieczeństwa wychowanka.

- karanie wychowawcze- zwalczanie złych zachowań oraz obniżanie prawdopodobieństwa ich powtórkom.

- instruowanie- ukazywanie podopiecznym aspektów, które są przez nich niedostrzegane, zyskując ich uwagę na następstwa różnych zachowań.

- organizowanie doświadczeń wychowanka- manipulowanie działaniami wychowanka, w taki sposób aby w rezultacie przyniosły pozytywne wyniki jego działania.

- przydzielanie funkcji i ról społecznych- wprowadzanie dzieci do pełnienia wydzielonej roli z uwzględnieniem ich inicjatyw bez przymusu, zapewnieniem odpowiedniej swobody.

2. Metody wpływu osobistego- skłonności naśladowania innych osób( autorytetów, idolów)

- wysuwanie sugestii- wywoływanie reakcji w wychowanku przez sygnalizację czego się od niego oczekuję.

- perswazja- podsuwanie określonych rozwiązań przez posłużenie się trafnymi argumentami.

- przykład osobisty- wywieranie wpływu przez dostarczanie wzorów do naśladowanie.

- aprobata i dezaprobata- okazywanie uznania bądź jego braku, które nie powoduję żadnych następstw.

3. Metody wpływu społecznego- Wychowawca nie narzuca własnych przekonań swojemu zespołowi , ale na zasadzie współdziałania umożliwia aktywne współdziałanie.

- modyfikacja celów zespołu- uatrakcyjnienie życia w zespole lub wprowadzenie nowych rodzajów aktywności.

- kształtowanie norm postępowania- dopasowanie norm wcześniej już zdobytych oraz kształtowanie się nowych w wyniku pracy w zespole.

- nadawanie właściwego kierunku działania kontroli społ. W zespole. Wpływanie przez wychowawcę na poglądy członków grupy nadając odpowiedni tok, treści oraz kierunek tym treściom.

4. Metody kierowania samo zachowaniem

- przybliżanie celu pracy nad sobą- uświadomienie uczniom celu ich wychowania, do którego powinni sami zmierzać,

- stymulowanie do realizacji programu pracy nad sobą- efekt, nowa indywidualność .

-przyswajanie określonych metod i technik pracy nad sobą- przyswajanie technik pracy nad samym sobą.

Według mnie wszystkie cztery wymienione przeze mnie metody wychowania wg Muszyńskiego są jak najbardziej trafne. Wydaje mi się tak, dlatego też że są one takie życiowe. I każdy z nas je już poznał. Ja na pewno, dlatego też wydają mi się tak znane i proste w rozumieniu. Doświadczaliśmy je

Podczas wychowania nas samych. Nie umieliśmy po prostu tego tak ładnie zdefiniować i poukładać jak Muszyński. Każda z jego czterech metod ukazuje „techniki”. Nie wiem czy dobrze to nazwałam, ale zabrakło mi tu odpowiedniego określenia. Wiec może po kolei napisze które techniki podobają mi się najbardziej w poszczególnych metodach.

Metoda wpływu sytuacji- wybrałam tutaj kranie oraz nagradzanie wychowawcze. Dzięki tym technikom metody wychowawczej, podopieczni z czasem nauczą się odróżniać dobro od zła, nauczą się prawidłowego i godnego postępowania postępowa. Dzięki nagradzaniu pogłębia się pozytywna relacja pomiędzy wychowankiem a nauczycielem. Tworzy się zaufanie i poczucie zauważenia. Rodzi się dodatkowo chęć czynienia dobra. Aby jednak czynić to dobro trzeba wiedzieć też co jest złem, dlatego też bardzo trafne jest tutaj karanie wychowawcze. Odpowiednie podejście do karania złych postępowań obniży znacznie ich występowanie. Trzeba jednak karać i nagradzać umiejętnie i ostrożnie.

Metoda wpływu społecznego- wybrałam tutaj z kolei, modyfikację celów zespołu. Zmiany, zmiany zmiany, sa czasem bardzo dobre, a szczególnie w kształceniu i wychowaniu. Przecież rutyna każdemu się czasem znudzi. Uatrakcyjnianie stałych obowiązków, dodawanie świeżości w starych zadaniach, dodawanie zupełnie nowych działań, to jest coś co na pobudza do działania, do myślenia, do tworzenia czegoś nowego i wspaniałego. Dzięki temu kształtuję się wyobraźnia, różne poglądy. Nauczyciel nie narzuca własnych przekonać, tylko współdziała razem z uczniami. Dzięki temu wszyscy są równie aktywni. Wszystko to jest bardzo ważne w wychowaniu, dlatego uważam że każda modyfikacja, wprowadzana nowość, świeżość bardzo pozytywnie wpływa na wychowanków i jest bardzo dobra metodą.

Literatura:

http://www.slideshare.net/knbb_mat/teoria-wychowania-w-zarysie-2;

Encyklopedia PWN