Konstrukcja opowiadania

Część pierwsza: bardzo krótka, narrator przedstawia siebie i innych bohaterów.

Np. Ten dzień zapowiadał się bardzo zwyczajnie…

Już od rana Janek czul, że ten dzień będzie niezwykły….

Moje dziesiąte urodziny zapamiętam na długo…..

Część druga: najdłuższa – zawiera informacje o przygodzie, o tym, co się przydarzyło bohaterom. Dobrze byłoby, aby akcja była ciekawa, żywa, dynamiczna.

Część trzecia: podsumowanie opowiedzianej historii.

Proponuję metodę praktyki pisarskiej, która polega na inspirowaniu uczniów do budowania swobodnych wypowiedzi. Na przykład:

Każdy może być bohaterem opowiadania!

Potrzebne jest zdjęcie lub ilustracja przedstawiającą jakaś osobę. Będzie ona bohaterem naszego opowiadania. Nie powinien być to nikt znany piszącym, celem ćwiczenia jest wykreowanie fabuły, każdy ma prawo wymyślić własną historię z życia bohatera.

Wstęp. Prezentujemy zdjęcie bohatera. Zastanawiamy się, kim jest, jak ma na imię, jaki jest?

Akcja. Co robi bohater? Może kogoś spotyka? Kogo? Kim jest ta druga osoba? Co robią bohaterowie? Itp.

Zakończenie.

Przykład: prezentujemy zdjęcie, które przedstawia chłopca i psy. Początek opowiadania mogły wyglądać tak:

Tego dnia Janek obudził się jak zwykle około ósmej. Była sobota, nie musiał iść do szkoły. Umył się, ubrał. Zanim zdążył zjeść śniadanie zobaczył, że przed domem, na trawniku bawi się duży pies. Zaciekawiony wyszedł na podwórze a tu okazało się, że ………………………………………………