1. Różnice pomiędzy DSM-IV i ICD-10:

zaburzenia psychiczne podzielono i opisano w dwóch obowiązujących klasyfikacjach. DSM-IV (Diagnostic and Statistic Manual of Mental Disorders) stworzonej przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne - APA. ICD-10 Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych International Statistic Classification of Diseases and Related Problems) opracowanej przez WHO (Światową organizację Zdrowia) Istnieją różnice pomiędzy nimi. Amerykanie zwracają większą uwagę na objawy osiowe i starają się aby z ich podziału wynikały wskazówki praktyczne co do diagnozy różnicowej, kryteriów diagnostycznych i wskazują metody leczenia z wyboru. Podejście WHO jest bardziej akademickie, pozostawia większą dowolność specjalistom psychiatrom, klasyfikacja jest bardziej rozbudowana. Wydaje się, ze za główne przyczyny podziału uznano etiologię zaburzeń a nie ich obraz. Np. rozpoznając depresję wg ICD-10 powinniśmy zwrócić uwagę na jej przyczynę: tło organiczne, afektywne schorzenia endogenne, towarzyszące jednostki chorobowe somatyczne lub psychiczne. Dopiero w następnym kroku oceniamy jej głębokość i ustalamy metody leczenia. Specjaliści za oceanu, uznając że większość zaburzeń depresyjnych leczy się w podobny sposób, skupiają się na przebiegu klinicznym, skala objawów jest tu kryterium pierwszorzędowym. Oba podziały mają swoje wady i zalety, więc warto poznać różnice i porównać. Należy tu wspomnieć, że obie klasyfikacje nie wyczerpują dzisiejszych problemów psychiatrów, wyodrębniono już wiele schorzeń, których w nich brak.

2. Norma

• Ilościowa – wynik pomiaru, odzwierciedla rozkład cechy w populacji (cechy psychologiczne i biologiczne)

• Społeczno-kulturowa – zgodna z normami moralnymi, prawnymi, akceptowana i powszechna w danej kulturze

• Teoretyczna – stan jednostki, odnosi się do ogólnych prawidłowości i twierdzeń zawartych w teoriach naukowych na temat fizjologicznego, psychologicznego i społecznego funkcjonowania grup i jednostek

3. Patologia - rodzaj zachowania, typ funkcjonowania zachowania społecznego, rodzaj struktury, który pozostaje w zasadniczej, nie dającej się pogodzić sprzeczności ze światopoglądami, wartościami, które w danej społeczności są akceptowane.

4. Nerwica – zaburzenie psychiczne, niepsychotyczne; czynnościowe zaburzenie org. Spowodow. Urazem psychicznym lub przeciążeniem ukł nerwowego np. uporczywe mycie rąk

5.  Kompulsje - rodzaj zaburzeń lękowych, wyrażający się występowaniem czynności przymusowych (określanych jako rytuały). Natręctwo dotyczące działania^[1].

Większość czynności przymusowych dotyczy czystości, ciągłego czyszczenia i sprawdzania wszystkiego, w celu niedopuszczenia do niebezpiecznej sytuacji. ^{[potrzebne źródło]} U podstaw tego zachowania leży zazwyczaj lęk przed możliwością niebezpieczeństwa, a czynność rytualna jest bezskuteczną symboliczną próbą odwrócenia tego niebezpieczeństwa.

W zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych czynności kompulsyjne występują najczęściej łącznie z obsesjami, choć mogą wystąpić w formie zaburzeń z przewagą czynności natrętnych (rytuałów) (klasyfikowane w ICD-10 jako F42.1). U dzieci występują czasami jedynie kompulsje.

Podstawowe rodzaje zachowań kompulsywnych, to:

• kompulsje kontrolujące - zachowania mające na celu zapobiegnięcie nieszczęściu i wpływanie na rzeczywistość (np. wracanie się, dotykanie przedmiotów określoną ilość razy - arytmomania)

• rytuały związane ze sprawdzaniem, łączą się z obniżeniem poczucia bezpieczeństwa i występowaniem ruminacji (ciągłe sprawdzanie czy urządzenia elektryczne zostały wyłączone; wątpliwości co do zakręcenia kranu czy zamknięcia mieszkania, itp.)

• czyszczenie - np. skomplikowany sposób mycia rąk, ciała, ubrania lub mieszkania

• liczenie (na głos lub w myślach) czasem według skomplikowanej zasady, np. trójkami; często połączone z nawracającymi wątpliwościami, czy liczenie wykonano prawidłowo i przymusem rozpoczynania rytuału od początku

• ubieranie i rozbieranie się w określonym porządku

• powtarzanie pewnych czynności (niekoniecznie sensownych) w określonej liczbie połączone z wątpliwościami czy te czynności zostały wykonane prawidłowo

Osoba dotknięta kompulsjami zdaje sobie sprawę z niedorzeczności swoich zachowań, jednak próba zaprzestania wykonywania określonej czynności powoduje pojawienie się silnego lęku, co prowadzi do kontynuowania wykonania danego rytuału.

6. przyczyny nerwic:

• nierozwiązane, nieuzasadnione konflikty wewn., najczęściej pomiędzy dążeniami jednostki a jej możliwościami, potrzebami a obowiązkami, pragnieniami a normami społecznymi

• deficyt opieki rodzicielskiej w dzieciństwie lub nieodreagowany uraz, trauma (np. śmierć bliskiej osoby, rozwód)

7. Objawy somatyczne charakt dla nerwicy:

• napięciowy ból głowy, żołądka, serca, krędosłupa, zawroty głowy, drżenie kończyn, kołatanie serca

• zespoły objawów charakt dla niektórych chorób (zaburzenia równowagi, napady drgawkowe przypominające padaczkę)

• zaburzenia funkcjonowania org wewn.

• Zaburzenia seksualne

8. Fobia społeczna - lęk dot kompromitacji i krytycznych ocen na jakie można się narazić w kontaktach z innymi ludźmi, lęk spowodowany jest przez ekspozycję na szczególne sytuacje społeczne np. występy publiczne; często prowadzi do ich unikania. Objawy mogą nasilać się aż do napadu paniki.

9. Agorafobia – lęk przed wyjściem z domu, podróżowaniem, przed przebywaniem w tłumie. Przekonanie, że w tych sytuacjach może dojść do jakiegoś nieszczęścia (lub ataku paniki). Jedynym bezpiecznym miejscem jest własny dom.

10. Fobie swoiste dotyczą wysoce specyficznych sytuacji i przedmiotów. Istnieje kilkaset fobii specyficznych. Należą do nich m.in.:

• klaustrofobia – lęk przed zamkniętymi i ciasnymi pomieszczeniami,

• keraunofobia – lęk przed piorunami,

• astrafobia – lęk przed błyskawicami,

• karcinofobia – lęk przed nowotworem,

• zoofobia – lęk przed zwierzętami,

• arachnofobia – lęk przed pająkami,

• ofidiofobia – lęk przed wężami,

• akrofobia – lęk wysokości,

• mysofobia – lęk przed zabrudzeniami,

• rodentofobia – lęk przed gryzoniami,

• kynofobia – lęk przed psami,

• ailurofobia – lęk przed kotami,

• bakteriofobia – lęk przed bakteriami,

• hemofobia – lęk przed krwią,

• tanatofobia – lęk przed śmiercią,

• nyktofobia – lęk przed ciemnością,

• odontofobia – lęk przed dentystą,

• triskaidekafobia – lęk przed liczbą 13,

• ablutofobia – lęk przed kąpielą,

• antropofobia – lęk przed ludźmi,

• hydrofobia – lęk przed wodą,

• belonofobia – lęk przed ostrymi przedmiotami,

• erotofobia – lęk przed różnego rodzaju aspektami seksualności,

• homofobia – lęk przed homoseksualizmem,

• tokofobia – lęk przed ciążą i porodem,

• ksenofobia – lęk przed obcymi ludźmi,

• emetofobia – lęk przed wymiotowaniem,

• katotrofobia – lęk przed lustrami,

• pekatofobia – lęk przed grzechem,

• talasofobia – lęk przed morzem.

11. regułu komunik z pacjentem z zaburzeniami psych:

• wypracowanie odpowiedniego stosunku do chorego, w tym budowanie zaufania poprzez akceptację

• przekazywanie wiedzy, emocji

• diagnoza problemów zdrowotnych klienta

• kontakt z rodziną

• udzielanie inf pozytywnych i uświadamianie choremu jego mocnych stron oraz możliwości

• zmniejszenie lęku pacjenta oraz łagodzenie napięć wywołanych chorobą i sosowanymi metodami leczniczymi

• poznanie oczekiwanego i otrzymywanego wsparcia społ pacjenta

• edukowanie zdrowotne pacjenta

12. reguły budowanie relacji z pacjentem z zaburzeniami psych:

• używanie terminologii zrozumiałej dla pacjenta

• dbanie o komunikację niewerbalną

• nie ocenianie pacjenta

13. Mechanizmy obronne - metody radzenia sobie z wewnętrznymi konfliktami w celu ochrony osobowości (ego), zmniejszenia lęku,frustracji i poczucia winy. Na ogół są one nawykowe i nieuświadomione.

Nerwice oraz fobie są często po prostu przerośniętymi ponad miarę mechanizmami obronnymi.

Za skrajny przypadek przerostu mechanizmów obronnych można nawet uznać psychozy, w których wizja świata ulega takiemu zniekształceniu, że uniemożliwia normalne funkcjonowanie.

14. Przyczyny depresji:

Psychologiczne przyczyny depresji
-- negatywny sposób myślenia
-- przyjmowanie winy za nieszczęśliwe sytuacje
-- przekonanie, ze nic mnie dobrego nie spotka
-- wspominanie raczej złych wydarzeń niż szczęśliwych
-- samowzmacnianie się depresji
-- zniekształcenie depresyjne pamięci, wspomnień
-- uległy wzorzec zachowania
-- przeżywanie uczucia skrępowania, lęku i wycofywanie się raczej niż podejmowanie wyzwań
-- odkładanie problemów, nie podejmowanie prób rozwiązania ich
-- błędy wychowawcze
-- kłótnie konflikty w domu
-- zawstydzanie dziecka jako metoda wychowania
-- otwarte faworyzowanie rodzeństwa
-- stawianie wygórowanych wymagań 
-- psychiczne znęcanie się, molestowanie seksualne - tzw. zły dotyk
-- błędne koła zachowań i myślenia depresyjnego

15. Dystymia – przewlekły, utrzymujący się (czasami przez lata) stan subdepresyjny, obniżenie nastroju przez większość okresu, obecne także „normalne funkcjonowanie”

Złe samopoczucie, poczucie zmęczenia, niska samoocena

Rokowanie niepewne

16.  zaburzenie afektywne dwubiegunowe - zaburzenia psychiczne z grupyzaburzeń afektywnych. Do rozpoznania zaburzenia afektywnego dwubiegunowego dochodzi wtedy, gdy u pacjenta występuje epizodhipomanii, manii lub epizod afektywny mieszany, a w przeszłości wystąpił chociaż raz jeden z tych epizodów lub epizod depresji. Jeśli u pacjenta występuje powtórnie epizod depresji bez wystąpienia manii, hipomanii bądź epizodu mieszanego, rozpoznaje się zaburzenie afektywne jednobiegunowe (zaburzenie depresyjne nawracające).

17. kryteria diagnostyczne wielkiej depresji wg DSM IV)
1. Czy dopada Cię depresyjny nastrój przez większość dnia?
2. Czy zauważyłeś u siebie spadek zainteresowania i zdolności odczuwania radości obejmujący większość obszarów aktywności?
3. Czy wystąpiły u Ciebie znaczny spadek lub wzrost apetytu i towarzyszące im zauważalne zmiany wagi?
4. Czy wystąpiły u Ciebie znaczny spadek lub wzrost potrzeby snu i bezsenność?
5. Czy wystąpiły u Ciebie spowolnienie lub pobudzenie psychoruchowe?
6. Czy wystąpiły u Ciebie zmęczenie lub utrata energii?
7. Czy wystąpiły u Ciebie poczucie bycia bezwartościowym lub nieadekwatne poczucie winy?
8. Czy masz problemy z koncentracją uwagi, podejmowaniem decyzji i zdolnością myślenia?
9. Czy nękają Cię nawracające myśli samobójcze lub myśli o śmierci?

Rozpoznanie wielkiego epizodu depresji jest uprawnione, jeśli większość tych objawów (przynajmniej pięć, w tym przygnębienie albo utrata zainteresowań lub nieodczuwanie przyjemności) występuje przez cały dzień i prawie codziennie przez dwa kolejne tygodnie.

18. kobiety chorują na zaburzenia afektywne 2 do 3 razy cześciej, ale więcej jest samobójstw ze strony mężczyzn więc możliwe że po prostu są często te zaburzenia nieleczone i nierozpoznawalne

19. leczenie depresji:

• farmakologiczne – min pół roku trzeba przyjmować leki

• terapia: grupowa, indywidualna, poznawcza

20. triada depresyjna Becka:

1. pesymistyczna ocena sytuacji (trudnej)

2. pesymistyczna ocena własnej osoby

3. pesymistyczna ocena własnej przyszłości

21. przyczyny występowania schizofrenii:

• endogenne – związane z dziedziczeniem i procesami metabolicznymi

• egzogenne – wywołane wirusami, zatruciami

• środowiskowe, osobowościowe – uwarunkowane systemem rodzinnym w dzieciństwie, pewnymi cechami osobowości

22. różnica między halucynacjami a urojeniami:

Urojenia- to "zaburzenia treści myślenia polegające na fałszywych przekonaniach, błędnych sądach, odpornych na wszelką argumentację i podtrzymywane mimo obecności dowodów wskazujących na ich nieprawdziwość. Obecne w wielu psychozach, w tym w przebiegu schizofrenii. Szczególnie rozbudowany system urojeń charakteryzuje schizofrenię paranoidalną".

Omamy(halucynacje)- to zaburzenia postrzegania/percepcji, inaczej "spostrzeżenie zmysłowe pojawiające się bez żadnego bodźca".

Omamy są przez chorego odbierane jako prawdziwe, odbierane jako pochodzące z narządów zmysłów, nie są zniekształceniem istniejących bodźców(tak jak ma to miejsce w złudzeniach/iluzjach). Omamy dzielimy na-

23. Schizofrenia paranoidalna:

24. schizofrenia katatoniczna:

25. Mieszkania chronione:

Osobie, która ze względu na trudną sytuację życiową, wiek, niepełnosprawność lub chorobę potrzebuje wsparcia w funkcjonowaniu w codziennym życiu, ale nie wymaga usług w zakresie świadczonym przez jednostkę całodobowej opieki, w szczególności osobie z zaburzeniami psychicznymi, osobie opuszczającej pieczę zastępczą w rozumieniu przepisów o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, młodzieżowy ośrodek wychowawczy, zakład dla nieletnich, a także cudzoziemcowi, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, może być przyznany pobyt w mieszkaniu chronionym.

Mieszkanie chronione jest formą pomocy społecznej przygotowującą osoby tam przebywające, pod opieką specjalistów, do prowadzenia samodzielnego życia lub zastępującą pobyt w placówce zapewniającej całodobową opiekę. Mieszkanie chronione zapewnia warunki samodzielnego funkcjonowania w środowisku, w integracji ze społecznością lokalną.

Mieszkanie chronione może być prowadzone przez każdą jednostkę organizacyjną pomocy społecznej lub organizację pożytku publicznego.