POLITECHNIKA POZNAŃSKA	Środki bezpieczeństwa i ochrony
	Wydział: Inżynierii Zarządzania
Grupa: IB1	Rok studiów: IV
Data oddania: 17.11.2015r.	Wykonali: Aleksander Marszałkiewicz, Izabela Mazur

Sprawozdanie nr 4

Dobór ochronników słuchu ze względu na tłumienie dźwięku

1. Wstęp:

Ochronniki słuchu, jak każde środki ochrony indywidualnej, mają na celu ochronę pracownika przed niebezpiecznym, szkodliwym lub uciążliwym oddziaływaniem środowiska pracy na jego bezpieczeństwo, zdrowie i psychikę. Rozpatrywany tu czynnik środowiska, zwany hałasem, zależnie od intensywności oddziaływania i cech indywidualnych człowieka ma różnorodne następstwa
w procesie pracy.

Już niskie wielkości natężenia hałasu (skala logarytmiczna) mogą przeszkadzać w wykonywaniu standardowych czynności pracy pracownika, wpływać na jego komfort psychiczny, powodować rozdrażnienie, bóle głowy, trudności z koncentracją itp. Do hałasu na takim poziomie można
się przyzwyczaić i jest to często jedyna możliwość kontynuacji prac, gdyż całkowite wyeliminowanie hałasu jest prawie zawsze technicznie niemożliwe, a odizolowanie człowieka od niego prowadzi
do powstawania innych zagrożeń w środowisku pracy.

Hałas o natężeniu już wyższym, równym od 70 dB może przekładać się na problemy zdrowotne pracownika i prowadzić do niekorzystnych zmian w organizmie, czy też prowadzić do uszkodzeń organizmu i chorób pokroju: nadciśnienia tętniczego, zaburzeń pracy żołądka, wzrostu wydzielania adrenaliny, wrzodów żołądka, przyspieszenia procesów starzenia, osłabienia i ubytku w narządach słuchu. W skrajnych przypadkach hałas może prowadzić do czasowej, a nawet i trwałej utraty zmysłu. Pracownicy narażeni na oddziaływanie czynnika fizycznego środowiska o takim natężeniu powinni być regularnie badani przez specjalistów laryngologów lub lekarzy wyspecjalizowanych
w diagnozowaniu chorób zawodowych. Pracodawca powinien także w takiej sytuacji udostępnić pracownikom środki ochrony indywidualnej (ochronniki słuchu) odpowiednio dobrane do środowiska i zagrożenia.

Zgodnie z wymaganiami prawnymi, prace wykonywane przy narażeniu na hałas o natężeniu
85 dB i wyższym, wymagają od pracodawcy przydzielenia pracownikowi właściwie dobranych ochronników słuchu oraz jego przeszkolenia w prawidłowym ich użytkowaniu, a także kontroli prawidłowego stosowania.

1. Obliczenia:

Kontrola HML (zgrubna):

Z tabeli dobieramy klasę hałasu.

Ze względu na źródło hałasu (sprężarki tłokowe) jest to klasa L (hałas niskoczęstotliwościowy).
W tym przypadku dobór ochronnika sprawdzamy ze wzoru:

L_A^′ =  L_A −  L

L_A^′ =  85, 8 dB

Obliczenia te świadczą o nieprawidłowym doborze ochronnika. Jednakże znając parametry L_C i L_A, oraz ich różnicę (4,1 dB) odwołując Siudo tabel normatywnych możemy stwierdzić, że źle został dobrany rodzaj hałasu, w związku z tym i rodzaj obliczeń. Różnica mniejsza od 5dB każe nam zakwalifikować źródło hałasu do grupy średnio- i wysokoczęstotliwościowego (klasa HM). W takim przypadku stosujemy wzór:

L_A^′ =  L_A −  M

L_A^′ =  82, 8 dB

zgodnie z wynikami którego ochronnik słuchu spełnia swoje zadanie. Jest to jednak metoda daleko szacunkowa, więc nie należałoby podejmować decyzji w oparciu tylko o jej wynik.

Metoda SNR (szacunkowa):

Metoda ogranicza się do zastosowania jednego wzoru:

L_A^′ =  L_C −  SNR

Za jego pomocą uzyskujemy wynik:

L_A^′ =  81, 9 dB

Metoda HML (przybliżona):

Różnica poziomów dźwięków C i A:

L_C – L_A = 103,9 – 99,8 = 4,1 (> 2dB)

Z powyższego stosujemy wzór:

$$PNR = M - \ \frac{M - L}{8}\ \left( L_{C} - \ L_{A} - \ 2dB \right)$$

Po podstawieniu i obliczeniu uzyskujemy wynik:

PNR = 16,2125.

Poziom dźwięku A pod ochronnikiem słuchu wynosi:

L_A^′ =  L_A −  PNR = 99, 8 − 16, 2125 =  83, 5875 dB

Metoda pasm oktawowych (dokładna):

Metoda ta zapewnia najbardziej wiarygodne wyniki, jednakże wiąże się z większym nakładem obliczeń, bądź wcześniejszym przygotowaniem bezbłędnego kalkulatora. Poziom dźwięku A pod ochronnikiem słuchu oblicza się zgodnie ze wzorem:

Wzór ten wymaga od nas znajomości następujących parametrów:

• L_f [dB] – poziom ciśnienia akustycznego hałasu w paśmie oktawowym
  o częstotliwości środkowej f ,

• K_Af – wartość poprawki korekcyjnej według charakterystyki ważenia A

• m_f [dB] – średnie tłumienie dźwięku ochronnika słuchu (wg informacji dla użytkownika),

• s_f [dB] – odchylenie standardowe (wg informacji dla użytkownika),

• f [Hz] – częstotliwość środkowa pasma oktawowego 125 – 8000 Hz.

Po podstawieniu danych otrzymujemy wynik L_A^′ równy 176 dB. Rząd wielkości nasuwa skojarzenie,
że w danych początkowych znalazł się błąd. Po przestudiowaniu tabeli danych możemy zauważyć,
że zmierzony poziom dźwięku A (193 dB) wyraźnie odstaje od jego odpowiedników w pozostałych pasmach częstotliwościowych. Przyjmując nowy poziom dźwięku w tej częstotliwości (93 dB)
i poprawiając obliczenia uzyskujemy miarodajny wynik: L_A^′ = 82 dB.

1. Wnioski:

Powyższe motedy zostały przedstawione w kolejności zgodnej z ich pozomem dokładności ale także
i skomplikowania. Można zauważyć różnice w wynikach uzyskanych każdą metodą. Najbardziej dokładną metodą jest metoda pasm oktawowych, która to daje wiarygodny wynik poziomu dźwięku A po redukcji przez ochronniki słuchu na poziomie 82 dB. Reszta wyników również zapewnia zgodność ochronników z wymaganiami prawnymi (70-85 dB). Zastrzeżenie może jednak budzić pierwsza metoda, której wyniki silnie zależą od prawidłowej klasyfikacji źródła dźwięku. Nie jest ona zalecana przy zasadniczym doborze ochronników słuchu.

Zastosowanie tego ochronnika słuchu jest zasadne, co potwierdziły powyższe obliczenia.