Omdlenia i padaczka:
Omdlenie - jest to krótkotrwała utrata przytomności spowodowana niedotlenieniem mózgu. Efektem tego jest zmniejszony napływ krwi do mózgu, co powoduje jego niedokrwienie i utratę przytomności.
Przyczyną omdlenia może być:
ból
niedożywienie
głód
przeżycia emocjonalne
brak aktywności fizycznej
silny lęk
nieprzyjemne zapachy
duszne pomieszczenia
Objawy omdleń:
- bladość skóry
- skłonność do upadku
- zwolnione tętno
- zimne poty
- osłabienie
- „mroczki” przed oczami
- szumy w uszach
Rozpoznanie:
Na podstawie oceny funkcji życiowych:
poszkodowany jest nieprzytomny, ale
oddech jest zachowany,
tętno z reguły wyczuwalne (możliwe zwolnienie)
Oraz na podstawie wywiadu od świadków zdarzenia.
Pierwsza pomoc w przypadku omdleń:
- zapewnienie dostępu świeżego powietrza
- jeśli pacjent jeszcze nie zemdlał, tylko wygląda słabo, to trzeba posadzić go np. na krześle i włożyć głowę miedzy kolana
- jeśli zemdlał lub nie jest w stanie siedzieć podtrzymać poszkodowanego, a następnie ułożyć go na plecach, rozluźnić uciskające części garderoby
- unieść kończyny poszkodowanego pod kątem 30 stopni
- przytomność powinna wrócić po krótkim czasie, po odzyskaniu przytomności należy z poszkodowanym przeprowadzić wywiad
- w przypadku gdy poszkodowany nie odzyskuje przytomności dł. niż 3min należy ułożyć go w pozycji bocznej ustalonej i wezwać pogotowie
Nie wolno:
cucić poszkodowanego przez uderzenia w twarz
wlewać mu do ust zimnej wody (ryzyko zakrztuszenia!)
Padaczka = epilepsja
Nie każdy napad drgawek to padaczka (drgawki gorączkowe u dzieci, drgawki po nadużyciu alkoholu). I przeciwnie – nie każdy chory na padaczkę musi mieć drgawki. Już te fakty pokazują jak skomplikowaną sprawą jest padaczka.
Epilepsja to choroba układu nerwowego (ale nie choroba psychiczna!). Przebiega przewlekle, z napadami – od jednego do bardzo, bardzo wielu w ciągu całego życia. W 80% przypadków ujawnia się przed 20. rokiem życia, jednak zachorować można w każdym wieku. Kwestia przyczyn jest skomplikowana i obejmuje uwarunkowania genetyczne, zaburzenia okresu ciąży i porodu, urazy głowy, choroby naczyń mózgowych i inne.
Diagnostyka przebiega na oddziale neurologicznym i obejmuje głównie badania – EEG (czynności bioelektryczne mózgu) oraz obrazowe (tomografia lub rezonans głowy). Można także przeprowadzać próby wywołania napadu, np. poprzez stymulację bodźcami świetlnymi.
Jak wygląda napad padaczkowy? Objawy mogą być różne – od klasycznych, „filmowych” drgawek, poprzez skurcze pojedynczych grup mięśniowych, nieprawidłowe wrażenia czuciowe, aż do zaburzeń świadomości.
Co zrobić, gdy ktoś ma napad?
Włożyć coś miękkiego między zęby
Zabezpiecz chorego przed upadkiem, skaleczeniem, potłuczeniem głowy, tułowia i kończyn
Zapewnij ochronę głowy przed urazami
Rozepnij choremu pasek, kołnierzyk w koszuli
Kontroluj oddech i drożność dróg oddechowych
Zachowaj spokój, gdyż atak mija najczęściej po 2-3 minutach
Po napadzie padaczkowym ułóż chorego na lewym boku, aby uniknąć zakrztuszenia lub zadławienia
Jeśli nie znasz osoby, która ma napad padaczki albo, gdy napad się przedłuża wezwij pogotowie
Tego nie należy robić:
Nie wkładaj nic twardego między zęby
Nie otwieraj na siłę zaciśniętych szczęk
Nie powstrzymuj na siłę drgawek
Nie rób sztucznego oddychania, bezdech podczas napadu jest jednym z towarzyszących objawów
Nie podawaj choremu żadnych płynów
Nie krępuj ruchów chorego
Nie budź chorego po ataku, lecz zapewnij mu spokój