DOBRE PRAKTYKI

Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej MRiRW, Ministerstwo Środowiska, Warszawa 2004

Przewodnik Dobrej Praktyki Ochrony roślin, IOR, Poznań 2007

Zwykła Dobra Praktyka Rolnicza, FAPA, Warszawa 2003

18.02.2013

Rozwój zrównoważony

Rozwój zrównoważony [ekorozwój, sustainble development]:

Rozwój zrównoważony to taki rozwój który zaspokaja potrzeby współczesności nie odbierając przyszłym pokoleniom zdolności do zaspokojenia ich własnych potrzeb. – komisja gro Harlem brundtland 1987

Zasada sprawiedliwości międzypokoleniowej

myśleć globalnie, działać lokalnie

Rozwój pojęcia:

PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA RZ[ 1987]

  1. Koncepcja podstawowych potrzeb – w pierwszej kolejności należy skupić się na zaspokojeniu podstawowych potrzeb [żywność i dach nad Glowa] w szczególności dla osób najuboższych.

  2. Idea ograniczonych możliwości[wytrzymałośćświatowego systemu ekologicznego] – założeniemówi o tym, że przy zaspokajaniu potrzeb teraz i w przyszłości nie można ignorować potrzeby człowieka ale także nie można ignorować granic wyznaczonych postępowi techniki przez środowisko naturalne .

KONSTYTUCJA RP

Tekst uchwalony w 2 kwietnia 97r przez zgromadzenie narodowe

Art. 5 Rpstrzeże niepodległości i [..] Zapewnia ochronę środowiska kierując się zasada zrównoważonego rozwoju

Rolnictwo zrównoważone jako element zrównoważonego rozwoju

Przyczyny wdrażania rozwoju zrównoważonego rozwoju w rolnictwie.

Cechy rolnictwa industrialnego:

  • wysoka specjalizacja

  • koncentracja produkcji

  • mechanizacja

  • wysoka intensywność

Konsekwencje:

  • niekorzystny wpływ na środowisko przyrodnicze

  • zagrożenie bioróżnorodności oraz zdrowia ludzi i zwierząt

  • nadprodukcja żywności

  • spadek cen i dochodów rolników

Działania na rzecz zrównoważonego rozwoju rolnictwadotyczą produkcji i obszarów wiejskich i sprowadza się do harmonijnej realizacji celów głównych:

W rozwiniętych gospodarczo krajach Europy Zachodniejwdrażanie koncepcji rolnictwa zrównoważonego zreguływiąże się z obniżeniem intensywności produkcji.

Zdecydowanie inaczej wygląda sytuacja w Polsce [szansa na rozwój praktyk jest dużowiększa]

Główne uwarunkowania polskiego rolnictwa

  1. Przyrodnicze:

    1. gleby- ponad 30% gleby słabe i bardzo słabe

    2. Agro klimatróżnicaSuwałki - Opole ponad 15 punktów w skali 100 punktów

    3. zagrożenie erozją wodną około 28% kraju

    4. ONW[obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania] 53% powierzchni UR[użytków rolnych]

    5. zmniejszenie się zawartości próchnicy

    6. 32,5 % powierzchnie objęte ochrona przyrody

  2. Organizacyjno-ekonomiczne:

  1. ponad 1,8mln gospodarstw

  2. średniapowierzchnia gospodarstwaogólna 7,8 ha

  3. 70% zatrudnionych pracuje w niepełnym wymiarze czasu pracy

  4. gospodarstwa rodzinne wielokierunkowe

  5. rozproszenie i mała skala produkcji rolniczej[towarowej]

  6. zróżnicowany poziom kultury rolnej i intensywności rolnictwa

  7. stan agrochemiczny gleb[ 40-50% gleby o niskiej zasobności w P i K ponad 50% gleby kwaśne i bardzo kwaśne]

FINANSOWANIE WSPOLNEJ POLITYKI ROLNEJ W LATACH 2007-13

OSIE PROW 2007-13

25.02.2013

Oddziaływanie rolnictwa na środowisko przyrodnicze

Rozwój zrównoważony realizowany jest w:

  1. Produkcji rolniczej [rolnictwo zrównoważone]

  2. Na obszarach wiejskich

Oddziaływanie rolnictwa na środowisko [produkcja rolnicza w oparciu o naturalne zasoby środowiska]:

  1. Jakość gleby

  2. Jakość wody

  3. Jakość powietrza

  4. Kształtowanie bioróżnorodności krajobrazu rolniczego

WPŁYW ROLNICTWA NA GLEBĘ

  1. Degradacja gleb[przykłady]:

  1. FIZYCZNA:

    1. Strata masy gleby w wyniku erozji wodnej i wietrznej

    2. Pogorszenie właściwości powietrzno-wodnych gleby

Erozja wodna: największe zagrożenie jesienią [większa ilość opadów, większy spływ powierzchniowy, niewiele roślin na polu], wiosną [rozmarzanie wierzchniej warstwy gleby, która leży na zamarzniętej głębszej warstwie]. 30% zagrożenia erozją powierzchniową, 22% zagrożenia erozją wąwozową.

NEGATYWNE SKUTKI:

Zagrożenie erozją a sposób gospodarowania
Nachylenie zbocza
>20% [>120]
10-20% [6-120]
5-10% [3-60]
Poniżej 5% [<30]

Erozja wietrzna: zagrożenie sięga 11%.

PRZYCZYNY:

  1. Brak pokrycia gleby roślinnością

  2. Duże powierzchnie pól uprawnych [bez miedz i zadrzewień śródpolnych]

  3. Niewłaściwa uprawa gleby [zbyt sucha]

Złe stosunki powietrzno wodne. Zmiany właściwości powietrzno-wodnych gleby:

  1. Nadmierne zagęszczenie gleby [wynik mechanizacji]

  2. Podeszwa płużna [wynik orki]

  3. Skorupa glebowa [wynik odsłonięcia gleby]

Wpływ ugniatania gleby na rozwój korzeni roślin: na glebach bardziej ubitych rozwój korzeni jest niższy=niższy plon

  1. CHEMICZNA:

    1. Strata składników pokarmowych:

      1. Zmniejszenie zawartości substancji organicznej: gorzej rozwinięte korzenie etc.

    2. Nagromadzanie się substancji szkodliwych [ŚOR]

    3. Zakwaszenie i zasolenie [przy nadmiernej ilości nawozów mineralnych]

  2. BIOLOGICZNA:

    1. Zmniejszanie zawartości substancji organicznej

    2. Niekorzystne zmiany w składnie mikroflory i mikrofauny

WPŁYW ROLNICTWA NA JAKOŚĆ WÓD

Zagrożenia:

Przykłady zagrożeń:

4.03.2013

WPŁYW ROLNICTWA NA POWIETRZE

Zagrożenia:

  1. Emisja gazów z budynków inwentarskich:

    1. substancjeodorowe [ metan, siarkowodór, amoniak]

    2. tzw. Aerozole biologiczne zawierające bakterie i grzyby

  2. Emisja gazów powodujących efekt cieplarniany [metan, podtlenek azotu i dwutlenek węgla] [energia w gospodarstwach]

  3. Zapylenie [ erozja powietrzna , uprawa roli ]

  4. Zadymienie [spalanie odpadów w gospodarstwach , wypalanie roślinności]

WPŁYW ROLNICTWA NA KSZTAŁTOWANIE KRAJOBRAZU

ZAGROŻENIA:

PRAWO W OCHRONIE ŚRODOWISKA ROLNICZEGO

ROLNICTWO ZRÓWNOWAŻONE:

  1. Dla przyrodnika: taka organizacja produkcji, która nie powoduje zmian środowiska naturalnego lub wywołuje zmiany niewielkie i ukierunkowane na eliminację degradacji środowiska [np. ograniczenie erozji].

  2. Dla rolnika: systematyczny rozwój gospodarstwa i zwiększenie poziomu produkcji, umożliwiające wzrost dobrobytu, unowocześnianie wyposażenia, zwiększanie wydajności i bezpieczeństwa pracy itp.

Konieczność pogodzenia dwóch idei:

- ochrony środowiska

- wysokiej produkcji

Dobra Praktyka Rolnicza: oznacza taki system organizacji i technologii produkcji rolniczej, który zredukuje do minimum ujemne oddziaływanie rolnictwa na środowisko przyrodnicze oraz zapewni ekonomiczną efektywność produkcji.

Podstawowe przepisy prawne regulujące ochronę środowiska w obszarze rolnictwa:

  1. Dyrektywa 91/676/EEC [Dyrektywa Azotanowa]

  2. Ustawa o nawozach i nawożeniu

  3. Ustawa o ochronie roślin

  4. Cross Compliance – Zasada Wzajemnej Zgodności [zasada współzależności]

  5. Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej

1,2,3 dokumenty obowiązujące – obligatoryjne

Dyrektywa Azotanowa:

  1. Maksymalną obsadę zwierząt na podstawie ilości azotu zawartego w odchodach zwierząt [nawozach naturalnych]

    • Do 170 kg N/ha UR

  2. Wyposażenie gospodarstw w urządzenia do składowania nawozów naturalnych przez co najmniej 6 miesięcy.

  3. Termin stosowania nawozów naturalnych bezpośrednio przed siewem lub fazą intensywnego ich wykorzystania przez rośliny

Ustawa o nawozach i nawożeniu z dnia 10 lipca 2007 r [Dz. U .Nr. 147, poz. 1033]

  1. Warunki i tryb wprowadzania do obrotu nawozów.

  2. Warunki i tryb wprowadzania do obrotu środków wspomagających uprawę roślin.

  3. Zadania i właściwości organów oraz jednostek organizacyjnych w zakresie wprowadzania do obrotu nawozów.

  4. Stosowanie nawozów i środków wspomagających uprawę roślin.

  5. Zapobieganie zagrożeniom zdrowia ludzi i zwierząt oraz środowiska, które mogą powstać w wyniku przewozu, przechowywania i stosowania nawozów oraz środków wspomagających uprawę roślin.

  6. Agrochemicznąobsługę rolnictwa.

Ustawa o ochronie roślin z dnia 18 grudnia 2003 [Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94]

Grunty rolne, na które rolnik ubiega się o płatności muszą być utrzymywane wg norm dobrej kultury rolnej przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska. → crosscompliance

Cross Compliance [zasada wzajemnej zgodności]:oznacza uzależnienie wysokości uzyskiwanych płatności od spełnienia wymogów trzech obszarów:

  1. OBSZAR A [od 2009]:

    1. Identyfikacja i rejestracja zwierząt

    2. Zagadnienia ochrony środowiska naturalnego

  2. OBSZAR B [0d 2011]:

    1. Zdrowie publiczne

    2. Zdrowie zwierząt, zgłaszanie niektórych chorób

    3. Zdrowotności roślin

  3. OBSZAR C [0d 2013]:

    1. Dobrostan zwierząt

GOSPODARSTWA PODLEGAJĄ KONTROLI

KODEKS DOBREJ PRAJKTYKI ROLNICZEJ:

11.03.2013

Zarządzanie gospodarstwem zgodnie z zasadami Dobrej Praktyki Rolniczej i zrównoważonego rozwoju.

Prawidłowo urządzone i zarządzone gospodarstwo powinno spełniać cel:

Zarządzanie polega na codziennej realizacji procesów produkcyjnych w poszczególnych działach produkcji i w całym gospodarstwie.

Warunkiem podejmowania trafnych decyzji w zarządzaniu jest dostęp do właściwych i aktualnych informacji.

Minimalna dokumentacja potrzebna do właściwego zarządzania gospodarstwem:

ZAGOSPODAROWANIE ROZŁOGU GRUNTÓW [URZĄDZENIE GOSPODARSTWA].

Podstawy planowania rozłogu gruntów [przestrzennego rozmieszczenia pól w gospodarstwie]:

  1. Poziom wody gruntowej [w cm]:

    1. 40-60 cm – łąki

    2. 60-0 cm – użytkowanie pastwiskowo-kośne

    3. 80-100 cm – grunty orne

  2. Położenie pól w rzeźbie terenu:

    1. Nachylenie stoku powyżej 20% [12o] – zadarnienie lub zalesienie

Każdy rozłóg musi być udokumentowany w formie planu.

Charakter rozłogu i odległości pól od ośrodka gospodarstwa wpływają na koszty prac transportowych.

ORGANIZACJA PRODUKCJI ROŚLINNEJ I ZWIERZĘCEJ

Podstawowe zasady:

  1. Organizacja produkcji:

    • Roślinnej – w ramach płodozmianu

    • Zwierzęcej –w ramach obrotu stadem

PRODUKCJA ROŚLINNA:

PRODUKCJA ZWIERZĘCA:

25.03.2013r.

Integrowana Produkcja Rolnicza jest możliwa przy wykorzystaniu zasad dobrej praktyki rolniczej:

  1. Płodozmian jako podstawa metody

  2. Zapewnienie żyzności gleby

  3. Ochrona gleby przed degradacją i erozją

  4. Odpowiedni dobór gatunków i odmian roślin

  5. Kontrolowanie nawożenia

  6. Ograniczona chemiczna ochrona roślin

Zasady Dobrej Praktyki w gospodarce płodozmianowej

Główne elementy agrotechniki warunkujące stosowanie dobrej praktyki rolniczej:

  1. Płodozmian

  2. Nawożenie

  3. Uprawa roli

  4. Integrowana..

Ułożenie płodozmianu powinno być poprzedzone:

Płodozmian zgodny z Dobrą Praktyką Rolniczą:

Płodozmian w ochronie gleby i kształtowaniu żyzności:

Ograniczanie wymywania azotanów do wód gruntowych poprzez tzw. „zielone pola” (60-65% lub 75-80%).

Płodozmian w kształtowaniu stanu sanitarnego zasiewów:

Płodozmian a wzrost produkcyjności roślin i efektywności ekonomicznej:

Podstawowa zasada: „Roślina uprawa plonuje tym wyżej, im rzadziej jest uprawiana na danym polu”

Zasady plonowania płodozmianu:

Dopuszczalny udział grup roślin w płodozmianie:

  1. Zboża – do 66% (pszenica 33%)

  2. Motylkowe – 20-25%

  3. Okopowe – do 25%

Zasady Dobrej Praktyki w uprawie roli

Podstawowa zasada: „Uprawiać tak często, jak to jest konieczne a jednocześnie tak rzadko, jak to jest możliwe”

Uprawa konserwująca…

Uprawa roli zgodnie z Zasadami Dobrej Praktyki:

Pożniwna uprawa roli – np. grubery, brony talerzowe, brony rotacyjne, wirnikowe)

Przedsiewna uprawa roli – np. agregatu bierne lub aktywne, z jednoczesnych wysiewem nasion

8.04.2013r.

Podstawowe założenie uprawy konserwującej: co najmniej 30% powierzchni gleby pokryte przez resztki pożniwne [mulcz], które:

Skutkiem stosowania systematycznej uprawy konserwującej skutkuje polepszeniem struktury gleby, jej zasobności w substancje organiczne.

ZASADY DOBREJ PRAKTYKI W NAWOŻENIU

Cel nawożenia:

  1. Produkcyjno – ekonomiczny:

    • Wyższy plon

    • Lepsza jakość ziemiopłodów [dzięki optymalizacji nawożenia]

    • Zwiększenie efektywności nawożenia [poprzez pełnie wykorzystanie zasobów nawozowych gospodarstwa]

  2. Ekologiczny [ochrona środowiska]

    • Ścisłe dostosowanie dawek do potrzeb roślin

    • Ograniczenie strat składników [wymywanie, ulatnianie do atmosfery, spływy powierzchniowe]

Podstawą nawożenia zgodnego z Dobrą Praktyką Rolniczą jest:

ETAPY PLANU NAWOŻENIA:

  1. Określenie zapotrzebowania na składniki pokarmowe [składniki odprowadzone z plonami roślin]:

    • Wysokość oczekiwanego plonu [t/ha]*zawartość NPK w plonach głównych i ubocznych [kg/100kg]

  2. Określenie źródeł pokrycia zapotrzebowania [formy, ilość nawozów w gospodarstwie]:

    • NAWOZY NATURALNE wyliczone na podstawie obsady zwierząt z uwzględnieniem sposobu ich utrzymania [obornik, gnojówka, gnojowica]

    • NAWOZY ORGANICZNE plony uboczne – słoma, liście buraka, międzyplony, komposty [podstawowe źródło ogólnodostępne]

    • N ZWIĄZANY BIOLOGICZNIE [resztki pożniwne i wiązany przez rośliny motylkowate azot]

    • NAWOZY MINERALNE [uzupełnienie nawożenie dostępnego w gospodarstwie!!!]

  3. Określenie zapotrzebowania na nawozy mineralne

NAWOZY NATURALNE:

ZASADA: Dawka nawozu naturalnego nie może przekraczać w czystym składniku w okresie 1 roku 170kgN/ha UR [UR- użytki rolne]

SZCZEGÓŁÓWE ZASADY STOSOWANIA NAWOZÓW NATURALNYCH ZGODNIE Z DOBRĄ PRAKTYKĄ ROLNICZĄ:

SKŁADOWANIE NAWOZÓW MINERALNYCH od dnia 1 stycznia 2011r.:

NAWOZY MINERALNE:

Azot działający = azot całkowity*równoważnik nawozowy

Rodzaj nawozu Równoważnik dla terminu stosowania nawozu
Jesienny
Obornik 0,3
Gnojówka 0,5
Gnojowica 0,5

DOBRA PRAKTYKA ROLNICZA W OCHRONIE ROŚLIN

ZASADA: Najpierw kontrola agrofagów później ich zwalczanie.

METODY OGRANICZANIA AGROFAGÓW:

  1. Zapobieganie

  2. Metody pośrednie[wzmacnianie konkurencyjności rośliny uprawnej]:

    1. Metody agrotechniczne:

      • Zdrowy materiał siewny

      • Prawidłowe zmianowanie

      • Uprawa roślin zrejonizowanych

      • Przykrycie resztek pożniwnych

      • Termin siewu

      • Ilość wysiewu

      • Nawożenie zgodne z wymaganiami roślin uprawnych

      • Ochrona roślin

    2. Metody hodowlane:

      • Odmiany odporne lub tolerancyjne

  3. Metody bezpośrednie[kolejność zgodna z Dobrą Praktyką Rolniczą]:

    1. Metody mechaniczne:

      • Usuwanie chwastów za pomocą narzędzi uprawowych

      • Zbieranie i niszczenie szkodników i roślin chorych

      • Odstraszanie szkodników

      • Pułapki i przynęty itp.

    2. Metody biologiczne:

      • Ochrona organizmów pożytecznych

      • Wykorzystanie wrogów naturalnych do zwalczania [biopreparaty, hodowla kruszynka]

    3. Metody biotechnologiczna [biotechniczne]:

      • Wykorzystywanie reakcji behawioralnych [feromony, repelenty etc.]

      • Allelopatia w zwalczaniu chwastów

      • Stosowanie mikoherbicydów

      • Rośliny transgeniczne [GMO]

    4. Metoda chemiczna

  4. METODA INTEGROWANA [obejmuje wszystkie powyższe aspekty, jest podstawą]: łączne wykorzystanie wszystkich dostępnych metod w celu bezpiecznego, skutecznego i opłacalnego ograniczenia agrofagów do poziomu, poniżej którego nie wyrządzą znaczących szkód gospodarczych.

    1. PESTYCYDY: stosowane są interwencyjnie, gdy nie ma możliwościzastosowania innych metod, a liczebnośćagrofaga przekracza próg szkodliwości.

Narzędzia/sposoby ograniczające działanie agrofagów:

BIOLOGICZNY PRÓG SZKODLIWOSCI:liczebność agrofaga [np. liczba chwastów/m2, liczba larw/liść] wywołująca istotną obniżkę plonu rośliny uprawnej.

EKONOMICZNY PRÓG SZKODLIWOŚCI: liczebność agrofaga, przy której wartość obniżonego plonu jest równa kosztom zastosowanej metody zwalczania.

EKONOMICZNA CELOWOŚĆ ZABIEGU: wartość różnicy strat plonu i kosztów zastosowania pestycydu [Pe>0]


$$\mathbf{Pe =}\frac{\mathbf{p*s*c}}{\mathbf{100}}\mathbf{- (h + z + sm)}$$

PROGI SZKODLIWOŚCI AGROFAGÓW są często specyficzne względem miejsca [ang. sitespecific] co oznacza, że mogą mieć zastosowanie w jednym miejscu, ale w innym miejscu już nie.

ZASADY INTEGROWANEJ OCHRONY ROŚLIN:

  1. Zabiegi profilaktyczne [odmiany zrejonizowane poprawa kondycji roślin, usuwanie roślin porażonych]

  2. Określenie dopuszczalnego poziomu agrofaga [próg szkodliwości]

  3. Stały monitoring agrofagów [identyfikacja agrofagów, kontrola liczebności, prowadzenie rejestru obserwacji]

  4. Zwalczanie głownie metodami:

    1. Mechanicznymi [usuwanie ręczne lub mechaniczne, pułapki]

    2. Biologicznymi [promocja wrogów naturalnych, stosowanie biopreparatów]

    3. Chemicznymi [użycie ŚOR zgodnie z zaleceniami, stosowanie wspomagaczy]

ZASADY STOSOWANIA ŚOR ZGODNIE Z ZASADAMI DOBREJ PRAKTKI ROLNICZEJ:

PROCES DECYZYJNY W INTEGROWANEJ OCHRONIE ROŚLIN [podstawa dobrego programu w integrowanej ochronie jest uzyskanie informacji, które zostaną wykorzystane w procesie podejmowania decyzji]:

  1. Identyfikacja agrofaga

  2. Określenie populacji [monitoring liczebności i faz rozwojowych]

  3. Określenie uszkodzeń i start w ujęciu ekonomicznym

  4. Przegląd dostępnych taktyk [metod]

  5. Określenie możliwych interakcji innymi zabiegami uprawowymi]

  6. Przegląd lokalnych ograniczeń [uregulowania prawne i społeczne]

  7. Podjęcie decyzji:

    • Rezygnacja z zabiegu

    • Zabieg zmniejszający wpływ agrofagów na uprawę

    • Zabieg zmniejszającyliczebnośćagrofaga

    • Kombinacja taktyk

MODEL IOR:

GOSPODAROWANIE NA TRWAŁYCH UŻYTKACH ZIELONYCH I ODŁOGACH ZGODNIE Z DOBRA PRAKTYKĄ ROLNICZĄ

TRWAŁE UŻYTKI ZIELONE:

ZE WZGĘDU NA CZAS TRWANIA UŻYTKOWANI WYRÓŻNIA SIĘ UŻYTKI:

FUNKCJA TRWAŁYCH UŻYTKÓW ROLNYCH:

SPOSOBY UŻYTKOWANIE TRWAŁYCH UŻYTKÓW ZIELONCYH:

ODŁÓG:

Odłogowanie użytków zielonych: zaprzestanie użytkowania i wypasania zwierząt ale utrzymania łąki i pastwisk w wysokich walorach przyrodniczych.

Wkraczanie roślinności wysokiej na tereny porzuconych łąk i pastwisk jest główna przyczyną degradacji różnorodności biologicznej.

Dr. Ewa Tendziakowska

Dr Piotr Kuc

TEMATY DO UZUPEŁNIENIA:

ROLNICTWO EKOLOGICZNE:

Stare logo nowe logo

Obecnie w PL jest 10jednostek certyfikujących producentów ekologicznych.

Organy kontrolne w rolnictwie ekologicznym:

PODZIAŁ SYSTENMÓW ROLNICTWA:

PROGRAM ROZWOJU OBSZARÓW WIEJSKICH NA LATA 2007-2013 [PROW 2007-2013]:

OŚ 2.. POPRAWA ŚRODOWSKA NATURALNEGO I OBSZARÓW WIEJSKICH

CELEN PROGRAMU ROLNOŚRODOWISKOWEGO:

PAKIETY ROLNOŚRODOWISKOWE:

  1. Rolnictwo zrównoważone

  2. Rolnictwo ekologiczne

  3. Ekstensywne trwałe użytki rolne

  4. Ochrona zagrożonych gatunków ptaków i siedlisk przyrodniczych p0oza obszarami natura 2000

  5. Ochrona zagrożonych gatunków ptaków i siedlisk przyrodniczych na obszarach Natura 2000

  6. Zachowanie zagrożonych zasobów genetycznych roślin w rolnictwie

  7. Zachowanie zagrożonych zasobów genetycznych zwierząt w rolnictwie

  8. Ochrona wód i gleb

  9. Strefy buforowe

Podstawy prawne

W produkcji ekologicznej nie wolno stosować:

W produkcji roślinnej metody ekologiczne polegają m.in. na:

13.05.2013

ZASADY GOSPODAROWANIA NA UŻYTKACH ZIELONYCH ZGODNIE Z WYMOGAMI ROZWOJU ZRÓWNOWAŻONEGO W ROLNICTWIE

Trwałe użytki zielone – grunt wykorzystywany w sposób ciągły (przez przynajmniej pięć lat wstecz) do upraw traw lub innych bylin paszowych, zarówno uprawnych (sianych), jak również zasianych naturalnie, które nie włącza się do systemu płodozmiany w gospodarstwie

Takie grunty można wykorzystywać, jako:

PROGRAM ROLNOŚRODOWISKOWY

Jest sposobem skutecznej ochrony krajobrazu oraz półnaturalnych elementów przyrody – łąk, pastwisk, upraw, starych sadów wraz z ich florą i fauną.

Dzięki programom rolno środowiskowym rolnicy, którzy zobowiążą się do świadczenia usług na rzecz ochrony przyrody i zachowania dobrego stanu środowiska, uzyskują wsparcie finansowe.

Pakiety: ZACHOWANIE TRWAŁYCH UŻYTKÓW ZIELONYCH:

Pakiet 3: ekstensywne trwałe użytki zielone

Wariant 3,1, ekstensywna gospodarka na łąkach i pastwiskach

CEL:

DZIAŁANIA:

Głównym założeniem tego pakietu jest ograniczenie nawożenia, liczby pokosów i intensywności wypasu.

Zbyt częste koszenie, dosiewanie nasion traw, duże dawki nawozów czy nadmierny wypas prowadzą do wycofania się z TUZów wielu cennych gatunków roślin i zwierząt.

WYMOGI OGÓLNE:

TYPY UŻYTKOWANIA do wariantu 3.1

UŻYTKOWANIE KOŚNE:

UŻYTKOWANIE PASTWISKOWE

UYTKOWANIE KOŚNO PASTWISKOWE

DJP – duża jednostka przeliczeniowa inwentarza

20.05.2013 – z grupy zipu

AKTY WYKONOWACZE:


Wyszukiwarka