Terapia autyzmu
Jest wiele odmian autyzmu, chorzy zachowują się naprawdę różnie i są na zróżnicowanym poziomie rozwoju, stąd leczenie musi być zindywidualizowane. Nie ma też lepszych i gorszych terapii, ale oto najbardziej znane. Na świecie najczęściej stosowane są: terapia TEACCH (Treatment and Education of Autistic and Related Communication Handicapped Children).
Jest to metoda, która polega na łączeniu działania rodziców, dobrze znających swoje dziecko, z pracą terapeutów. Kolejną metodą jest Stosowana Analiza Behawioralna, czyli metoda „małych kroczków”, której celem jest zachęta i nagradzanie za pożądane zachowanie, oraz RDI (Relationship Development Intervention) – Metoda Opcji, w której najpierw akceptujemy świat dziecka, a potem pokazujemy mu swój, a ono potem wybiera, jednak bez wymuszania zachowania.
W Polsce najbardziej rozpowszechnione są podejście stymulacyjno-rozwojowe i terapia behawioralna. Poza tymi głównymi nurtami w terapii istnieją metody wspomagające, jak np.: Integracja Sensoryczna, Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, muzykoterapia, dogoterapia czy modyfikowana wersja Metody Dobrego Startu
Mówi się sporo o Holdingu, kontrowersyjnej terapii, skoncentrowanej na budowaniu lub przywracaniu więzi emocjonalnej między matką a dzieckiem poprzez wymuszanie bliskiego kontaktu, która choć nie tak często stosowana, bywa skuteczna. Wbrew potocznej opinii wymaga jednak pracy pod opieką terapeuty, bo łatwo jest popełnić błędy. Jest też program SOTIS, uczący nawiązywania kontaktu, zrozumienia indywidualnych potrzeb oraz mocnych stron, ale znany tylko wąskiej grupie z Warszawy. Pamiętajmy jednak, że aby była możliwa realna poprawa stanu dziecka, same metody wspomagające nie wystarczą. Dlatego ważne jest, aby dziecko znalazło się pod opieką specjalistycznej placówki, która w odpowiedni sposób dobierze metody terapii do potrzeb dziecka.