Rozdział 1

1. Gdy wartość poszczególnych składników aktywów i pasywów, przychodzów i kosztów, jak też zysków i strat nadzwyczajnych ustala się oddzielnie, jest to realizacja zasady:

1. ciągłości finansowej

2. memoriału

3. indywidualnej wyceny (zakazu kompensaty)

2. Rachunkowość spełnia m.in. funkcję:

1. planistyczną

2. kontrolną

3. motywacyjną

3. Zaliczenie do kosztów danego miesiąca przypadających na ten okres kosztów, pomimo że nie zostały jeszcze poniesione wynika z zasady:

1. ciągłości

2. współmierności przychodów i kosztów

3. ostrożności

4. Zasada ciągłości zakłada, iż:

1. jednostka gospodarcza ma obowiązek prowadzenia ewidencji operacji gospodarczych w porządku chronologicznym

2. w następujących po sobie latach obrotowych należy stosować niezmienione zasady wyceny aktywów i pasywów

3. należy stosować automatyczną kontrolę ciągłości zapisów i przenoszenia obrotów

5. Celem standaryzacji rachunkowości jest:

1. Powoływanie światowej instytucji dla interpretowania prawa dotyczącego rachunkowości

2. Harmonizacja prawa rachunkowości w krajach członkowskich Unii i w świecie

3. Ujednolicenie prawa rachunkowości z prawem podatkowym

6. W zakresie rachunkowości wchodzą m.in. :

1. analiza sytuacji finansowej jednostki

2. bezwzględny obowiązek badania sprawozdania finansowego przez indywidualnego biegłego rewidenta

3. wycena aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego

7. Zasada ostrożnej wyceny zobowiązuje podmiot gospodarczy do aktualizacji wartości składników majątkowych:

1. w przypadku, gdy podmiot osiągnął dodatni wynik finansowy

2. bez względu na wynik finansowy

3. w przypadku, gdy obniżenie wartości ma wpływ na zwiększenie kosztów uzyskania przychodów

8. Podmiotowa metoda rachunkowości polega na tym, że:

1. jednostka może funkcjonować wyłącznie jako S.A

2. jednostka będzie kontynuować działalność gospodarczą w niezmienionym istotnie zakresie, w dającej się przewidzieć przyszłości

3. nie nastąpi spadek wydajności pracy w radzie i zarządzie

9. Podmiotowa metoda rachunkowości polega na :

1. stosowaniu podwójnego zapisu operacji gospodarczych

2. obserwacji zdarzeń i procesów z punktu widzenia wyodrębnionej majątkowo i organizacyjnie jednostki

3. grupowaniu zdarzeń gospodarczych wg cen wspólnych obserwowanych elementów

10. Zasada memoriału nakazuje:

1. ująć w księgach rachunkowych, tylko te operacje, które zostały opłacone

2. ująć w księgach rachunkowych wszystkie operacje gospodarcze dotyczące danego roku niezależnie od tego czy zostały opłacone, czy nie

3. ujmować każdą operacje gospodarczą zgodnie z metodą bilansową

11. W stosowanych przez jednostkę zasadach rachunkowości mogą być przyjęte uproszczenia, jeżeli:

1. są prowadzone odpowiednie księgi pomocnicze

2. w księgach ujmuje się zapisy w porządku chronologicznym i systematycznym

3. nie wywiera to istotnie wpływu na prawidłowy, rzetelny i jasny sposób przedstawienia sytuacji majątkowej, finansowej, wyniku oraz rentowności jednostki

12. W sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy o rachunkowości należy stosować w pierwszej kolejności rozwiązania podane w:

1. międzynarodowych standardach rachunkowości

2. krajowych standardach rachunkowości

3. międzynarodowych standardach sprawozdawczości finansowej

13. Krajowy komitet standardów rachunkowości opracowuje i wydaje:

1. normy wykonywania zawodu księgowego

2. interpretacje do ustawy o rachunkowości

3. krajowe standardy rachunkowości

14. W zakresie pojęcia rachunkowości wchodzi m.in. :

1. gromadzenie i przechowywanie dowodów księgowych

2. analiza sytuacji gospodarczej jednostki

3. kontrola wewnętrzna jakości produkcji

15. Ustalając zdolność jednostki do kontynuowania działalności , kierownik jednostki uwzględnia wszystkie informacje dostępne na dzień sporządzenia sprawozdania finansowego, dotyczące dającej się przewidzieć przyszłości, obejmującej okres nie krótszy od dnia bilansowego niż:

1. pół roku

2. jeden rok

3. trzy lata

Rozdział 2

1. O zaliczeniu określonego środka do grupy aktywów trwałych lub obrotowych decyduje:

1. funkcja, jaką pełni on w działalności gospodarczej

2. wartość środka

3. możliwość jego magazynowania

2. Kapitały (fundusze) własne to:

1. kapitały reprezentujące wkład majątkowy wniesiony przez właściciela (właścicieli) jednostki gospodarczej

2. kapitały, tworzone z odpisów zaliczanych do kosztów jednostki

3. ogół kapitałów jednostki

3. Opierając się na równaniu bilansowym prawdziwym jest stwierdzenie, że:

1. zysk oznacza zwiększenie kapitałów własnych, a nie ma wpływu na wzrost aktywów

2. strata oznacza zmniejszenie aktywów, a nie ma wpływu na kapitały własne

3. zysk oznacza przyrost wartości aktywów i powiększenie kapitału własnego

4. Aktywa netto odpowiadają wartościowo:

1. kapitałowi podstawowemu

2. kapitałowi własnemu

3. kapitałowi zapasowemu

5. Zasada równowagi bilansowej to:

1. równowaga aktywów i pasywów bilansu w tym samym momencie bilansowym

2. równość pomiędzy aktywami i kapitałem własnym

3. to samo co ciągłość bilansowa

6. Wynikająca z równania bilansowego prawidłowa relacja to:

1. kapitał obcy = aktywa trwałe + zobowiązania

2. kapitał obcy = aktywa - kapitał własny

3. kapitał obcy = aktywa trwałe - kapitał własny

7. Środki pieniężne w kasie wykazują się w bilansie jako element:

1. inwestycji krótkoterminowych

2. zapasów

3. należności krótkoterminowych

8. Środki trwałe w budowie zalicza się w bilansie do:

1. inwestycji krótkoterminowych

2. rzeczowych aktywów trwałych

3. rzeczowych aktywów obrotowych

9. Zgodnie z zasadą ciągłości bilansowej, bilans końcowy roku poprzedniego:

1. jest podstawą do sporządzenia bilansu otwarcia

2. jest jednocześnie bilansem początkowym roku następnego

3. musi zawsze być przekształcony w bilans końcowy roku następnego

10. Zobowiązania z tytułu wynagrodzeń wobec własnych pracowników stanowią w bilansie element składowy:

1. kapitałów własnych

2. zobowiązań krótkoterminowych

3. funduszy specjalnych

11. Obowiązkowo bilans sporządza się raz w roku:

1. na ostatni dzień roku obrotowego

2. na ostatni dzień szóstego miesiąca roku obrotowego

3. na dowolny dzień kończący okres sprawozdawczy

12. Równowaga bilansowa jest konsekwencją stosowania w rachunkowości metody:

1. podmiotowej

2. bilansowej

3. udokumentowania

13. Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów w bilansie stanowią element:

1. majątku obrotowego

2. zapasów

3. oddzielnej grupy aktywów

14. Wartość kapitału własnego można obliczyć jako:

1. sumę wartości aktywów trwałych i zobowiązań

2. sumę wartości aktywów trwałych i obrotowych

3. różnicę pomiędzy sumą aktywów, a zobowiązań

15. Jedną z cech formalnych bilansu jest:

1. data jego sporządzenia

2. podanie podstawy prawnej jego sporządzenia

3. podpis osoby reprezentującej organ nadrzędny

Rozdział 3

1. Operacja gospodarcza polegająca na zakupie środka trwałego z odroczonych terminem płatności spowoduje następujące zmiany w bilansie:

1. zmianę tylko struktury aktywów

2. zmianę tylko struktury pasywów

3. zmiany zarówno po stronie aktywów i pasywów

2. Jeżeli jedną operację dokumentuje się więcej niż jednym dowodem lub więcej niż jednym egzemplarzem dowodu, wówczas:

1. kierownik jednostki ustala sposób postępowania z każdym z ich i wskazuje, który dowód lub jego egzemplarz będzie podstawą do dokonywania zapisów

2. kierownik jednostki w ogóle nie reguluje w tym przypadku trybu postępowania

3. kierownik jednostki wskazuje jedynie, który egzemplarz będzie podstawą do dokonywania zapisu

3. Przez skreślenie błędnej treści lub kwoty, z utrzymaniem czytelności skreślonych wyrażeń lub liczb, wpisanie treści poprawnej i daty poprawki oraz złożenie podpisu osoby do tego upoważnionej, można poprawiać błędy w dowodach:

1. zewnętrznych obcych

2. wewnętrznych

3. zewnętrznych własnych

4. Podstawa zapisów w księgach rachunkowych mogą być:

1. tylko dowody źródłowe

2. tylko dowody zbiorcze

3. zarówno dochody źródłowe, jak i zbiorcze

5. Błędy w dowodach źródłowych zewnętrznych obcych i własnych można korygować:

1. przez skreślenie błędnej treści, wpisanie treści poprawnej i daty poprawki oraz złożenie podpisu osoby upoważnionej

2. przez wysłanie kontrahentowi odpowiedniego dokumentu zawierającego sprostowanie wraz ze stosownym uzasadnieniem

3. tylko fakturą korygującą

6. Sprawną organizację obiegu dowodów księgowych zapewnia:

1. instrukcja obiegu dowodów księgowych

2. instrukcja kasowa

3. schemat organizacyjny jednostki

7. Numer identyfikacyjny dowodu księgowego to:

1. numer nadany przez wystawcę dowodu

2. numer, pod którym będzie on księgowany i przechowywany

3. numer druku akcydensowego

8. Dokonanie kontroli dowodu księgowego:

1. musi być na dowodzie bezwzględnie uwidocznione

2. musi być udokumentowane odrębnym dowodem

3. powinno być na dowodzie uwidocznione

9. Dekretacja dowodu księgowego polega na:

1. wpisaniu numeru identyfikacyjnego

2. jego sprawdzeniu pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym

3. wskazaniu sposobu jego księgowania

10. Operacja gospodarcza "zaciągnięcie kredytu bankowego z jednoczesnym przelewem środków pieniężnych na rachunek bankowy":

1. spowoduje zwiększenie sumy bilansowej

2. spowoduje zmniejszenie sumy bilansowej

3. nie ma wpływu na sumę bilansową

11. Operacje wynikowe powodują zmiany:

1. tylko w aktywach bilansu

2. w przychodach

3. tylko w pasywach bilansu

12. "Raport kasowy jest przykładem":

1. dowodu źródłowego

2. dowodu wtórnego

3. dowodu zewnętrznego obcego

13. Stwierdzenie, że dowód księgowy zawiera wszystkie wymagane cechy i nie występują w nim błędy arytmetyczne, nazywamy:

1. kontrolą merytoryczną

2. wewnętrzną

3. formalno-rachunkową

14. Operacja gospodarcza "zakup towarów z odroczonym terminem zapłaty" spowoduje:

1. zmiany tylko w aktywach bilansu

2. zmiany tylko w pasywach bilansu

3. zmiany zarówno w pasywach jak i aktywach bilansu

15. Podstawą zapisów księgowych, poza dowodami źródłowymi, mogą być:

1. dowody zastępcze

2. dowody uniwersalny

3. dowody kompensacyjne

Rozdział 4

1. Oprócz kont bilansowych do ewidencji operacji gospodarczych służą następujące konta, na których prowadzi się ewidencję z zachowaniem zasady podwójnego zapisu:

1. konta pozabilansowe

2. konta ksiąg pomocniczych

3. konta wynikowe

2. Pionową podzielność kont wykorzystuje się w rachunkowości jednostek między innymi w celu:

1. tworzenia kont ksiąg pomocniczych

2. tworzenia kont korygujących

3. ułatwienia przestrzegania zasad wyceny

3. Obciążenie konta to zapisywanie operacji gospodarczej:

1. po stronie debetowej

2. po stronie kredytowej

3. na kontach aktywów po stronie debetowej, a na kontach pasywów po stronie kredytowej

4.Zapisywanie operacji gospodarczej po stronie "Kredyt" to:

1. zapisywanie w ciężar konta

2. uznanie konta

3. obciążenie konta

5. "Środki trwałe w likwidacji" są kontem:

1. aktywów

2. wynikowym

3. pozabilansowym

6. Kontrola merytoryczna dowodów księgowych ma na celu ustalenie, czy dana operacja:

1. miała miejsce, została przedstawiona rzetelnie, jest celowa i legalna

2. została udokumentowana prawidłowym dowodem księgowym

3. została bezbłędnie obliczona

7. Na kontach aktywów mogą wystąpić:

1. saldo początkowe Dt i saldo końcowe Dt

2. saldo początkowe Dt i saldo końcowe

3. saldo początkowe Ct i saldo końcowe Ct

8. Dwa salda końcowe mogą wystąpić na kontach:

1. pasywów

2. wynikowych

3. aktywno-pasywnych

9. Zasada podwójnego zapisu obowiązuje na kontach:

1. syntetycznych

2. analitycznych

3. pozabilansowych

10. Prosty zapis księgowy jest dokonywany:

1. na jednym koncie syntetycznym i jednym koncie analitycznym

2. na dwóch kontach syntetycznych, po dwóch różnych stronach tych kont i w tej samej kwocie

3. na dwóch kontach pozabilansowych

11. Konta analityczne powstają w wyniku:

1. łączenia kont

2. podziału pionowego kont

3. podziału poziomego kont

12. Na koncie "Inne rozrachunki z pracownikami":

1. saldo Ct oznacza należności od pracowników

2. saldo Ct oznacza zobowiązania wobec pracowników

3. saldo Dt oznacza zobowiązania wobec pracowników

13. Konto "Umorzenie środków trwałych" jest kosztem:

1. korygującym do konta "koszty produkcji"

2. korygującym do konta "środki trwałe"

3. pozabilansowym

14.W wyniku podzielności pionowej kont mogą powstać:

1. konta główne i korygujące

2. konta rozliczeniowe i pomocnicze

3. konta pozabilansowe

15. Ze względu na powiązanie kont z bilansem konta dzieli się na:

1. bilansowe, rozliczeniowe i pomocnicze

2. zasobów trwałych i obrotowych

3. bilansowe, wynikowe i pozabilansowe

Rozdział 5

1. Zakup za gotówkę materiałów podstawowych, które zostały przyjęte do magazynu jest przykładem:

1. wydatku

2. kosztu produkcji

3. nakładu

2. Zakup za gotówkę drobnych materiałów biurowych wydanych bezpośrednio do zużycia należy zakwalifikować jako:

1. wydatek będący jednocześnie kosztem

2. wydatek niestanowiący kosztu

3. koszt bez poniesienia wydatku

3. Konto kosztów obciążane jest:

1. zmniejszeniem strat

2. poniesionymi kosztami

3. przeniesieniem kosztów na inne konto

4. Konto przychodów uznawane jest:

1. osiągniętymi zyskami

2. osiągniętymi przychodami

3. osiągniętymi wpłatami

5. Roczne obroty konta strat nadzwyczajnych przenoszone są na:

1. konto wyniku finansowego

2. konto kosztów

3. konto przychodów

6. Konta wynikowe powstają w drodze:

1. podziału pionowego konta "Kapitał własny"

2. podziału poziomego konta "Kapitał zapasowy"

3. podziału konta wynik finansowy

7.Rozchód sprzedawanych wyrobów gotowych wyceniany jest według:

1. ceny nabycia

2. ceny zakupu

3. kosztu wytworzenia

8. Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych obliczany jest jako iloczyn ilości sprzedanych wyrobów przez:

1. ich koszt wytworzenia

2. ich cenę nabycia

3. ich cenę sprzedaży

9. Dodatnia różnica między przychodem ze sprzedaży wyrobów gotowych a kosztem ich wytworzenia określana jest jako:

1. zysk ze sprzedaży

2. zysk brutto ze sprzedaży

3. zysk netto

10. Rozchód sprzedanych towarów handlowych wyceniany jest według:

1. ceny zakupu

2. kosztu wytworzenia

3. marży handlowej

11. Na koncie "Wynik finansowy" zysk występuje jako:

1. saldo debetowe

2. saldo kredytowe

3. suma obrotów strony Dt

12. Obroty strony Dt konta "Koszty handlowe" przenoszone są na koniec roku:

1. na konto "Wartość sprzedaży według cen zakupu"

2. na konto "Wynik finansowy"

3. na konto "Sprzedaż towarów"

13. Saldo Ct konta "Wynik finansowy" oznacza:

1. zysk

2. stratę

3. marżę handlową

14. Konto "Koszt sprzedanych wyrobów (produktów)" powstało z podziału:

1. pionowego konta "Sprzedaż wyrobów"

2. poziomego konta "Sprzedaż wyrobów"

3. poziomego konta "Koszty działalności produkcyjnej"

15. Zestawienie "Rachunek zysków i strat" pokazuje:

1. strukturę wyniku finansowego

2. strukturę majątku

3. strukturę pasywów

Rozdział 6

1. Konto "Odchylenia od cen ewidencyjnych materiałów" jest kontem:

1. wynikowym

2. bilansowym

3. korygującym

2. Podstawą księgowania operacji gotówkowych na koncie "Kasa" jest:

1. wyciąg bankowy

2. raport kasowy

3. protokół inwentaryzacji gotówki w kasie

3. Konto "Rozrachunki publicznoprawne" może wykazywać:

1. tylko saldo debetowe

2. tylko saldo kredytowe

3. zarówno saldo debetowe, jak i kredytowe

4. Do konta "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń" ewidencja analityczna (księgi pomocnicze):

1. może być prowadzona w zależności od potrzeb

2. jest prowadzone tylko wtedy, gdy taką decyzję podejmuje kierownik jednostki

3. musi być prowadzona zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości

5. Wycena materiałów do bilansu musi nastąpić:

1. według ceny nabycia

2. według kosztu wytworzenia

3. według ceny nabycia pomniejszonej o odchylenia

6. Saldo Dt konta "Rozliczenie zakupu towarów" oznacza:

1. dostawy niefakturowane

2. towary w drodze

3. przychody przyszłych okresów

7. Metoda wyceny określana skrótem LIFO może mieć zastosowanie, jeżeli wycena materiałów w ciągu roku następuje według:

1. stałych cen ewidencyjnych

2. rzeczywistych cen nabycia

3. kosztu własnego wytworzenia

8. Należności w walucie obcej podlegają wycenie na dzień bilansowy według:

1. kursu kupna banku z usług, którego jednostka korzysta

2. kursu sprzedaży NBP

3. kursu średniego ogłoszonego przez NBP

9. Zobowiązania w walucie obcej podlegają wycenie na dzień bilansowy według:

1. kursu średniego ogłoszonego przez NBP

2. kursu kupna banku z usług którego jednostka korzysta

3. kursu sprzedaży NBP

10. Saldo Ct konta "Rozliczenia zakupu materiałów" oznacza:

1. dostawy niefakturowane

2. materiały w drodze

3. przychody przyszłych okresów

11. Metoda wyceny określana skrótem FIFO może mieć zastosowanie, jeżeli wycena towarów w ciągu roku następuje według:

1. rzeczywistych cen nabycia

2. stałych cen ewidencyjnych

3. kosztu własnego wytworzenia

12. Przy wycenie bilansowej środków trwałych ich wartość początkowa jest pomniejszana o:

1. odpisy umorzeniowe

2. odchylenia od cen ewidencyjnych

3. koszty modernizacji

13. Jednym z warunków zaliczenia danego składnika aktywów do środków trwałych jest:

1. cena nabycia przekraczająca 3500 zł

2. okres ekonomicznej użyteczności dłuższy niż rok

3. udział co najmniej w 3 cyklach obrotowych

14. Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się m.in.:

1. środki trwałe w budowie

2. prawo do wieczystego użytkowania gruntów

3. nabytą licencję na program antywirusowy

15. Stawka amortyzacyjna środków trwałych wyraża sobą:

1. roczne procentowe zużycie środka trwałego

2. miesięczne procentowe zużycie środka trwałego

3. miesięczny odpis umorzeniowy

Rozdział 7

1. Ewidencja kosztów w układzie według rodzajów dostarcza informacji o:

1. miejscach powstawania kosztów

2. strukturze kosztów według ich treści ekonomicznej (rodzaju zużycia)

3. jednostkowym koszcie produkcji

2. Informacji o miejscach powstawania kosztów dostarcza ewidencja:

1. kosztów w układzie rodzajowym

2. kosztów w układzie stanowiskowym

3. kosztów w układzie przedmiotowym

3. Do kosztu wytworzenia produktu wchodzą:

1. koszty bezpośrednie i uzasadniona część kosztów pośrednich produkcji

2. koszty bezpośrednie i koszty zarządu

3. koszty bezpośrednie, koszty zarządu i koszty sprzedaży

4. Wartość produktów w toku można ustalić jako:

1. saldo Ct konta "Koszty działalności produkcyjnej"

2. saldo Dt konta "Koszty działalności produkcyjnej"

3. saldo Dt konta "Rozliczenie kosztów"

5. Konto "Odchylenia od cen ewidencyjnych produktów gotowych" jest:

1. kontem pozabilansowym

2. kontem korygującym

3. kontem rozliczeniowym

6. Do czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów zalicza się:

1. planowaną ratę odpisy na naprawy gwarancyjne

2. zapłacony z góry czynsz na następne półrocze

3. zapłaconą z góry prowizję bankową od udzielonego kredytu

7. Do biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów zalicza się:

1. planowaną ratę odpisu na przewidywane koszty remontu

2. zapłacony z góry czynsz za następne półrocze

3. zapłaconą z góry prowizję bankową od udzielonego kredytu

8. Konto "Rozliczenie kosztów działalności" na koniec okresu:

1. może wykazywać tylko saldo debetowe

2. może wykazywać tylko saldo kredytowe

3. nie może wykazywać salda w ogóle

9. Odchylenia od cen ewidencyjnych produktów gotowych występują tylko:

1. przy stosowaniu cen ewidencyjnych na poziomie kosztu planowanego

2. przy stosowaniu cen ewidencyjnych na poziomie rzeczywistego kosztu wytworzenia

3. przy stosowaniu cen przeciętnych

10. Wynik brutto ze sprzedaży produktów obliczany jest jako różnica między przychodami ze sprzedaży, a:

1. kosztem sprzedanych produktów

2. kosztem wytworzenia wszystkich produktów

3. kosztami bezpośrednimi i kosztami sprzedaży

11. Amortyzacja maszyn produkcyjnych jest przykładem:

1. kosztów bezpośrednich

2. kosztów zarządu

3. kosztów pośrednich produkcji

12. Przychód ze sprzedaży produktów gotowych obliczany jest jako:

1. iloczyn ilości sprzedanych produktów i jednostkowego kosztu ich wytworzenia

2. iloczyn ilości sprzedanych produktów i ich ceny sprzedaży

3. iloczyn ilości sprzedanych produktów i jednostkowego zysku brutto

13. Na dzień bilansowy produkty wycenia się według:

1. ceny zakupu

2. ceny nabycia

3. kosztu wytworzenia

14. Odchylenia debetowe od cen ewidencyjnych produktów gotowych występują gdy:

1. koszt planowany jest wyższy od kosztu rzeczywistego

2. koszt planowany jest niższy od kosztu rzeczywistego

3. cena brutto sprzedaży jest wyższa od kosztu planowanego

15. Występowanie rozliczeń międzyokresowych kosztów jest związane z zastosowaniem w rachunkowości zasady:

1. ostrożnej wyceny

2. współmierności przychodów i kosztów

3. memoriałowej

Rozdział 8

1. Na wynik z działalności gospodarczej mają wpływ między innymi:

1. zyski nadzwyczajne

2. koszty finansowe

3. podatek dochodowy

2. Do obowiązkowych obciążeń wyniku finansowego zalicza się:

1. podatek dochodowy od osób prawnych

2. dywidenda wypłacana akcjonariuszom

3. podatek od nieruchomości

3. Dodatnie różnice kursowe są przykładem:

1. przychodów finansowych

2. pozostałych przychodów operacyjnych

3. zysków nadzwyczajnych

4. Zapłacona kara umowna jest księgowana jako:

1. koszty finansowe

2. usługi obce

3. pozostałe koszty operacyjne

5. Otrzymana darowizna środków pieniężnych traktowana jest jako:

1. zyski nadzwyczajne

2. pozostałe przychody operacyjne

3. przychody finansowe

6. Przy ewidencji kosztów tylko w układzie rodzajowym wynik finansowy może być ustalany:

1. tylko wariantem porównawczym

2. tylko wariantem kalkulacyjnym

3. wariantem porównawczym lub kalkulacyjnym w zależności, jakie rozwiązanie przyjęto w polityce rachunkowości

7. Na wynik z działalności operacyjnej mają wpływ m.in.:

1. podatek dochodowy od osób prawnych

2. straty nadzwyczajne

3. pozostałe koszty operacyjne

8. Ujemne różnice kursowe ujmuje się w księgach rachunkowych jako:

1. straty nadzwyczajne

2. pozostałe koszty

3. koszty finansowe

9. Przy ewidencji kosztów tylko w układzie stanowiskowym (wg miejsc powstawania kosztów) wynik finansowy może być ustalany:

1. tylko wariantem porównawczym

2. tylko wariantem kalkulacyjnym

3. wariantem porównawczym lub kalkulacyjnym, w zależności jakie rozwiązanie przyjęto w polityce rachunkowości

10. Przy ustalaniu wyniku finansowego wariantem porównawczym, zwiększenie stanu produktów:

1. podwyższa koszty rodzajowe za dany okres

2. pomniejsza koszty rodzajowe za dany okres

3. nie ma wpływu na koszty rodzajowe

11. Zysk netto występuje jako saldo:

1. debetowe konta "Wynik finansowy"

2. kredytowe konta "Wynik finansowy"

3. kredytowe konta "Rozliczenie kosztów"

12. Wartość "Zmniejszenia stanu produktów" można ustalić jako:

1. debet konta "Rozliczenie kosztów"

2. kredyt konta "Rozliczenie kosztów"

3. debet konta "Koszty sprzedanych produktów"

13. Wielkością zbliżoną do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest:

1. zysk ze sprzedaży

2. zysk brutto

3. zysk netto

14. Strata netto wykazywana jest w bilansie jako składnik:

1. rozliczeń międzyokresowych przychodów

2. rozliczeń międzyokresowych kosztów

3. kapitału własnego

15. Saldo debetowe konta "Wynik finansowy" oznacza:

1. zysk netto

2. stratę netto

3. stratę brutto

Rozdział 9

1. Przyjmując jako podstawę równanie bilansowe - jako prawidłową można wskazać następującą relację:

1. aktywa trwałe = kapitał własny + kapitał obcy

2. aktywa trwałe = kapitał własny + kapitał obcy - aktywa obrotowe

3. aktywa obrotowe = kapitał własny + zobowiązania

2. Wynikająca z równania bilansowego prawidłowa relacja to:

1. kapitał obcy = aktywa - kapitał własny

2. kapitał obcy = aktywa trwałe - kapitał własny

3. kapitał obcy = aktywa trwałe + aktywa obrotowe - zobowiązania krótkoterminowe

3. Prawidłowa, wyprowadzona z równania bilansowego zależność to:

1. aktywa obrotowe = kapitał własny + zobowiązania

2. aktywa obrotowe = kapitał własny + zobowiązania długoterminowe

3. aktywa obrotowe = kapitał własny + zobowiązania - aktywa trwałe

4. Wartość kapitałów własnych można obliczyć jako:

1. różnicę pomiędzy sumą aktywów i kapitałów obcych

2. sumę wartości aktywów trwałych i aktywów obrotowych

3. sumę wartości aktywów trwałych i zobowiązań

5. Zasada równowagi bilansowej to:

1. równowaga aktywów i pasywów bilansu w tym samym momencie bilansowym

2. równość pomiędzy aktywami i kapitałami własnymi

3. to samo co ciągłość bilansową

6. Opierając się na równaniu bilansowym prawdziwym jest stwierdzenie, że:

1. zysk oznacza zwiększenie kapitałów własnych, a nie ma wpływu na wzrost aktywów

2. strata oznacza zmniejszenie aktywów, a nie ma wpływu na kapitały własne

3. zysk oznacza przyrost wartości aktywów i powiększenie kapitału własnego

7. Elementem składowym kapitału własnego jest między innymi:

1. strata z lat ubiegłych

2. zakładowy fundusz świadczeń socjalnych

3. odroczony podatek dochodowy

8. Saldo debetowe o charakterze trwałym konta "Rozrachunki z właścicielem" na koniec roku obrotowego powinno być:

1. przeniesione na pomniejszenie "Kapitału własnego"

2. bezwzględnie uregulowane przez właściciela

3. wykazanie jako należności długoterminowe

9. Równanie bilansowe pozwala ocenić:

1. stopień zaangażowania kapitałów własnych i kapitałów obcych w sfinansowaniu aktywów jednostki

2. rentowność sprzedaży

3. nadwyżkę finansową

10. Źródłem tworzenia kapitału zapasowego w S.A jest m.in.:

1. nadwyżka uzyskana ze sprzedaży akcji powyżej ich wartości nominalnej

2. wpłata wniesiona na podwyższenie kapitału akcyjnego

3. aport w postaci niematerialnej

11. Źródłem tworzenia funduszu przedsiębiorstwa jest m.in.:

1. nadwyżka uzyskana ze sprzedaży akcji powyżej ich wartości nominalnej

2. odpis zysku netto

3. otrzymana dotacji

12. Saldo debetowe konta "Rozrachunki z akcjonariuszami z tytułu wpłat na kapitał zakładowy" prezentowane jest w bilansie:

1. w aktywach jako należności krótkoterminowe

2. w pasywach jako wielkość pomniejszająca kapitał własny

3. w pasywach jako rozliczenia międzyokresowe przychodów

13. Fundusz zasobowy występuje w:

1. w przedsiębiorstwie państwowym

2. w spółdzielni

3. w spółce osobowej

14. Zysk netto za dany rok obrotowy wykazywany jest w bilansie:

1. jako element zmniejszający kapitał zapasowy

2. jako element zwiększający kapitał własny

3. jako korekta kapitału podstawowego

15. Strata netto za dany rok obrotowy jest elementem składowym:

1. kapitału własnego

2. rozliczeń międzyokresowych

3. rezerw

Rozdział 10

1. Składniki aktywów będące własnością innych jednostek:

1. nie podlegają inwentaryzacją

2. należy objąć inwentaryzacją

3. można objąć inwentaryzacją

2. Różnice inwentaryzacyjne należy:

1. wyjaśnić i rozliczyć w ciągu 14 dni od zakończenia spisu z natury

2. wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, w którym przeprowadzono inwentaryzację

3. wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji

3. Drogą porównania danych z ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami można przeprowadzać inwentaryzację:

1. środków pieniężnych w kasie

2. materiałów niepełnowartościowych

3. należności spornych

4. Maksymalnie długi okres dzielący kolejne inwentaryzacje w zakresie środków trwałych ustalono na:

1. 5 lat

2. 4 lata

3. 3 lata

5. Jednostki gospodarcze, które prowadziły uprzednio podatkową księgę przychodów i rozchodów, przed otwarciem ksiąg rachunkowych:

1. nie przeprowadzają inwentaryzacji

2. muszą przeprowadzić inwentaryzację wszystkich pasywów i aktywów

3. muszą przeprowadzić inwentaryzację jedynie rzeczowych składników majątku

6. Decyzję, co do sposobu rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych podejmuje:

1. główny księgowy jednostki

2. przewodniczący zespołu spisowego

3. kierownik danej jednostki

7. Składniki majątku czasowo znajdujące się poza jednostką są inwentaryzowane:

1. spisu z natury

2. weryfikacji dokumentów

3. uzyskania pisemnego potwierdzenia sald

8. Wartość niedoborów uznanych jako zawinione ustalana jest:

1. w wysokości uznanej przez kierownika jednostki

2. w cenie wynikającej z ewidencji księgowej brakującego składnika majątku

3. obowiązkowo w cenie rynkowej

9. Właściwą metodą przeprowadzania inwentaryzacji zobowiązań publicznoprawnych jest:

1. spis z natury

2. porównanie danych wynikających z ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami i ich weryfikacja

3. pisemne potwierdzenie sald

10. Wartość niedoboru kompensowanego z nadwyżką ustala się:

1. mnożąc większą ilość przez niższą cenę

2. mnożąc niższą cenę przez mniejszą ilość

3. mnożąc różnicę między ceną wyższą, a niższą przez mniejszą ilość

11. Nadwyżki, których przyczyn nie można ustalić zalicza sie do:

1. zysków nadzwyczajnych

2. przychodów finansowych

3. pozostałych przychodów operacyjnych

12. Niedobory ponad normy, uznane przez kierownika jednostki za niezawinione, odnoszone są:

1. w ciężar kosztów według rodzaju

2. w pozostałe koszty operacyjne

3. w straty nadzwyczajne

13. Za dotrzymanie terminu i częstotliwości inwentaryzacji uważa się spis z natury papierów wartościowych przeprowadzony:

1. raz na dwa lata

2. raz w roku

3. na ostatni dzień każdego roku obrotowego

14. Inwentaryzację walut obcych znajdujących się w kasie przedsiębiorstwa przeprowadza się obowiązkowo:

1. na dzień zmiany kursu danej waluty

2. na ostatni dzień roku obrotowego

3. co najmniej na koniec każdego kwartału

15. Niedobory pozorne kwalifikowane są do:

1. niedoborów zawinionych

2. niedoborów niezawinionych

3. strat nadzwyczajnych

Rozdział 11

1. Informacje zawarte w sprawozdaniu finansowym są zrozumiałe dla ich użytkowników jeżeli:

1. ich odbiorcy zawodowo trudnią się analizą ekonomiczną

2. ich odbiorcy posiadają dostateczną wiedzę o działalności gospodarczej i rachunkowości

3. dane wynikają ze sprawozdania zarządu

2. Porównywalność informacji zawartych w sprawozdaniach finansowych osiąga się przez:

1. zastosowanie zasady memoriału przy sporządzaniu sprawozdania z przepływu środków pieniężnych

2. szczegółowe objaśnienie zmian w polityce rachunkowości zawarte w informacji dodatkowej

3. konsekwentne stosowanie zasady kasowej w rachunku zysków i strat

3. Bilans sporządza się przy zachowaniu zasady:

1. ciągłości

2. kasowej

3. średnioważonego kosztu historycznego

4. Przedsiębiorstwo ma obowiązek sporządzenia bilansu:

1. zawsze na 31 grudnia

2. na ostatni dzień roku obrotowego

3. na koniec każdego miesiąca

5. Jeżeli zarząd spółki akcyjnej składa się z prezesa i 3 członków to roczne sprawozdanie finansowe obowiązkowo podpisuje:

1. prezes zarządu

2. prezes i jeden członek zarządu

3. cały zarząd

6. Porównawczy rachunek zysków i strat obowiązkowo stosuje to przedsiębiorstwo, które:

1. ewidencjonuje koszty tylko w układzie stanowiskowym (według miejsc powstawania)

2. ewidencjonuje koszty tylko w układzie według rodzajów

3. ewidencjonuje koszty równolegle w obydwu wyżej wymienionych układach

7. Zmiana stanu produktów występuje w przypadku stosowania przez przedsiębiorstwo:

1. kalkulacyjnego wariantu rachunku zysków i strat

2. statystycznego wariantu rachunku zysków i strat

3. porównawczego wariantu rachunku zysków i strat

8. Kalkulacyjny rachunek zysków i strat obowiązkowo stosuje to przedsiębiorstwo, które:

1. ewidencjonuje koszty tylko w układzie stanowiskowym (według miejsc powstawania)

2. ewidencjonuje koszty tylko w układzie według rodzajów

3. ewidencjonuje koszty równolegle w obydwu wyżej wymienionych układach

9. Zysk netto wykazany w rachunku zysków i strat powinien być równy:

1. saldu Dt konta "Wynik finansowy"

2. saldu Ct konta "Wynik finansowy"

3. saldu Ct konta "Sprzedaż produktów"

10. Wprowadzenie do sprawozdanie finansowego jest częścią składową:

1. zestawienia zamian w kapitale własnym

2. rachunku przepływów pieniężnych

3. informacji dodatkowej

11. Za nieprzestrzeganie przepisów ustawy o rachunkowości w zakresie sprawozdawczości finansowej kierownikowi jednostki:

1. grożą sankcje dyscyplinarne

2. grożą sankcje karne

3. nie grożą żadne sankcje

12. Roczne sprawozdanie finansowe spółek kapitałowych, w przypadkach przewidzianych ustawą o rachunkowości, podlega ogłoszeniu:

1. w dzienniku urzędowym "Monitor Polski B"

2. w dzienniku ogólnopolskim "Rzeczpospolita"

3. w "Monitorze gospodarczym"

13. Roczne sprawozdanie finansowe spółki z o.o. w przypadkach przewidzianych ustawą o rachunkowości, podlega badaniu:

1. przez audytora wewnętrznego

2. przez biegłego rewidenta

3. przez inspektora skarbowego

14. Roczne sprawozdanie finansowe spółki akcyjnej podlega złożeniu w rejestrze sądowym w terminie:

1. 15 dni od daty zatwierdzenia sprawozdania

2. 3 miesięcy od dnia bilansowego

3. 5 miesięcy od podjęcia uchwały o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego

15. Sprawozdanie z działalności jednostki obowiązkowo sporządzają:

1. spółki cywilne

2. spółki partnerski

3. spółdzielnie

Rozdział 12

1. Dokumentację przyjętych do stosowania przez jednostkę zasad rachunkowości (politykę rachunkowości) zatwierdza:

1. minister finansów

2. organ nadrzędny dla danej jednostki

3. kierownik jednostki

2. Dokumentacja przyjętych do stosowania przez jednostkę zasad rachunkowości powinna określać m.in.:

1. system służący ochronie danych

2. sposób zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego

3. obowiązek badania sprawozdania finansowego

3. Dokumentację przyjętych do stosowania przez jednostkę zasad rachunkowości przechowuję się:

1. przez 5 lat

2. przez okres nie krótszy niż 5 lat od upływu jej ważności

3. trwale

4. Ostateczne zamknięcie ksiąg rachunkowych jednostki kontynuującej działalność powinno nastąpić:

1. na dzień kończący rok obrotowy

2. najpóźniej w ciągu 15 dni od daty zatwierdzenia sprawozdania finansowego

3. w ciągu 15 dni od zakończenia roku obrotowego

5. W przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych przy pomocy komputera istnieje obowiązek automatycznego nadawaniu numeru pozycji pod którą zapis został wprowadzony w zbiorach:

1. dziennika

2. kont ksiąg pomocniczych

3. inwentarza

6. Księgi rachunkowe uznaje się za prawidłowe, jeżeli:

1. są prowadzone w języku polskim, chociaż poza granicami kraju

2. są prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco

3. zawierają istotne operacje gospodarcze w ujęciu ilościowo-wartościowym

7. Na kontach księgi głównej prowadzi się zapisy stosując:

1. zasadę istotności

2. zasadę powtarzalności zapisu

3. zasadę podwójnego zapisu

8. Zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej ujawni:

1. księgowanie równoważne, na właściwych stronach kont, ale kwoty niezgodnej z dokumentem

2. księgowanie na jednej stronie konta

3. pominięcie w ewidencji danego dowodu księgowego

9. Zestawienie sald kont ksiąg pomocniczych sporządza się w celu:

1. sprawdzenia, czy podczas ewidencji operacji gospodarczych nie została naruszona równowaga bilansowa

2. sprawdzenia, czy stan ewidencyjny odpowiada stanowi rzeczywistemu

3. uzgodnienia ewidencji analitycznej i syntetycznej

10. Konta księgi głównej to konta:

1. bilansowe i rozliczeniowe

2. tylko konta bilansowe

3. bilansowe, wynikowe i rozliczeniowe

11. Zapis księgowy powinien zawierać m.in.:

1. oznaczenie kont, których dotyczy

2. określenie stron dokonujących transakcji

3. podpisy właściwych osób

12. Uzgodnienie ewidencji analitycznej z ewidencją syntetyczną powinno być dokonane poprzez:

1. wyrywkowe sprawdzanie zapisów

2. zestawienie obrotów i sald kont analitycznych

3. zastosowanie metody reprezentatywnej

13. Cena produktu, łatwa obsługa systemu, liczba dotychczasowych wdrożeń to przy wyborze systemu informatycznego rachunkowości parametry, które powinny być:

1. obowiązkowe

2. pożądane

3. ignorowane

14. Księgami pomocniczymi w hurtowni towarów należy objąć obowiązkowo:

1. kapitały własne

2. koszty reprezentacji i reklamy

3. towary

15. Dziennik ma za zadanie umożliwić:

1. uzgodnienie jego obrotów z obrotami zestawienia i sald kont księgi głównej

2. uzgodnienie jego obrotów z zestawieniem sald ksiąg pomocniczych

3. uzgodnienie ewidencji analitycznej z ewidencją syntetyczną