Obliczenia statyczne

1. Analiza Warunków gruntowych:

Analizę przeprowadzono na podstawie metody B wg normy PN-81/B-03020 korzystając z podanych wskaźników I_D oraz I_L. Za pomocą nomogramów wyznaczono właściwości fizyczne jak i wytrzymałościowe gruntów.

Grunt	Wartości charakterystyczne
	ID / IL
	­-
W1-Glina pylasta (Gπ)	0,25
W2-Piasek średni (Ps) wilgotny	0,38
W2-Piasek średni (Ps) mokry	0,38
W3-Piasek średni (Ps) mokry	0,7
Grunt zasypowy Piasek Średni (Ps) wilgotny	0,7

1. Przyjęcie wymiarów ściany oporowej:

Ścianę oporową płytowo-kątową wraz z wymiarami przedstawiono na rysunku:

1. Zebranie obciążeń działających na ścianę:

   1. Obciążenia pionowe

Q₁= 3,5 × 0,3 × 25 = 26,25

Q₂= 0,5 × 0,4 × 4,7 × 25 = 23,5

Q₃= 0,2 × 4,7 × 25 = 23,25

G₁= 2,5 × 4,7 × 18,64 = 219,02

P₁= 2,5 × 25 = 62,5

Obciążenie	Charakterystyczne wartości obciążeń	Wartości obliczeniowe
	V	r0
	kN/mb	m
Q1	26,25	0,00
Q2	23,25	-1,08
Q3	23,25	-0,85
G1	219,02	0,50
P1	62,50	0,50
Σ	354,27	-

1. Obciążenia poziome:

1. Współczynnik parcia spoczynkowego K₀ dla gruntu zasypowego:

K₀=[0,5 - ξ₄ + (0,1 + 2 ξ₄)(5I_s - 4,15) ξ₅](1+0,5tgε);

Gdzie:

I_s - wskaźnik zagęszczenia gruntu zasypowego,

ξ₄ - współczynnik zależny od rodzaju gruntu zasypowego (w bezpośrednim sąsiedztwie ściany oporowej),

ξ₅ - współczynnik uwzględniający technologie układania i zagęszczania zasypu,

ε - kąt nachylenia naziomu do poziomu,

Przyjmujemy:

I_s = 0,7

ξ₄ = 0,1

ξ₅ = 1,0

K₀= =[0,5 – 0,1 + (0,1 + 0,2)(3,5 - 4,15)] = 0,205

1. Współczynnik parcia granicznego

K_a=

gdzie:

β - kąt nachylenia ściany do pionu,

ε - kąt nachylenia naziomu od poziomu,

δ₂⁽ⁿ⁾ - wartość charakterystyczna kąta tarcia gruntu o ścianę

Przyjmujemy:

β= 0 (liczymy jak dla ściany pionowej)

δ₂⁽ⁿ⁾= 0 (dla zwiększenia bezpieczeństwa)

ε=0

K_a== 0,2948

1. Współczynnik parcia granicznego

K_I =0,250

1. Wartości jednostkowe parcia

e₁ = P × K_I

e₂ = (P + γ × H) × K_I

e₁ = 6,25

e₂ = 29,55

1. Wypadkowa parcia

E=0,5(e₁ + e₂) × H

E=89,5

y = 1,96

1. Wartość charakterystyczna momentu od wypadkowej parcia:

M_E= - y × E

M_E= 1,96 × 89,5 = - 175,42

1. Wartość obliczeniowa wypadkowej parcia:

E_max = γ_f1 × γ_f2 × E

γ_f1 = 1,2

γ_f2 = 1,0

E_max=107,4

1. Wartość obliczeniowa momentu od wypadkowej parcia:

M_Emax = - y × E_max

M_Emax = - 210,5

1. Sprawdzenie położenia wypadkowej obciążeń względem środka podstawy fundamentu:

   1. Kombinacja obciążeń I – obciążenia charakterystyczne:

   2. Kombinacja obciążeń II – obciążenia obliczeniowe:

   3. Kombinacja obciążeń III – obciążenia obliczeniowe (pionowe_min poziome_max):

2. Rozkład naprężeń w poziomie posadowienia (kombinacja obciążeń I ):