Dr inż. A. Sowiżdżał, p.120 D7, konsultacje: wtorek 9:30-10-30, ansow@agh.edu.pl
Wykład 1
4 podstawowe zasady, które warunkują harmonijny rozwój:
I zasada: produkowanie energii nie szkodzącej, a sprzyjającej środowisku – bez emisji CO2 oraz innych gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń
II zasada: oszczędzanie i racjonalne użytkowanie energii
III zasada: użytkownik powinien płacić nie tylko za cenę energii, ale również za jej wpływ na środowisko
IV zasada: ekonomiczne użytkowanie energii poprzez nie produkowanie produktów zużywających więcej energii niż to jest konieczne lub nadmierne zanieczyszczenie środowiska
Jak wiadomo z fizyki, energię charakteryzuje stan ciała pod względem jego zdolności do wykonywania pracy, zmiany energii na jej postać użytkową, czyli ciepło, energię mechaniczną, światło czy dźwięk – dokonuje się w tzw. odbiornikach energii, a więc w piecach, silnikach, lampach, itp.
Energia- wielkość fizyczna charakteryzująca zdolność układu do wykonania pracy. W praktyce energia jest pojęciem bardzo ogólnym.
Jednostką energii jest dżul [J]. W praktyce 1J to bardzo mała ilość energii.
Jednostki energii:
DŻUL – odpowiada ilości energii jaką zużywa urządzenie o mocy jednego wata (1W) w czasie 1 sekundy (1J=1w*1s – energia cieplna)
kWh – kilowatogodzina odpowiada ilości energii jaką zużywa przez godzinę urządzenie o mocy 1000 watów, czyli 1 kilowata [kW] (energia elektryczna)
wielkość fizyczna jednostka
praca → Dżul
energia → kWh
moc → Wat
Praca A w jednostkach czasu t jest nazywana mocą, czyli
P=A/t A=Pt
W układzie Si energię wyraża się w dżulach, a moc w watach.
1kWh=1000W*3600s=3,6MJ
1J=1W*s=0,239 cal
1J=1N*1m*s-2=1W*s
W krajach opierających swoją gospodarkę energetyczną przede wszystkim na paliwach ciekłych jest w użyciu jednostka praktyczna pod nazwą tona ekwiwalentna ropy naftowej (1tep) o wartości opałowej:
1tep=44GJ=10,5Gcal
1tce – tona ekwiwalentna węgla
1kcal=4,1686kJ
1kcal=3,968Btu
1kJ=0,2389kcal
1kJ=0,948Btu
1Btu=1,055kJ
1Btu=0,252kcal
Do najważniejszych zalet istniejących energooszczędnych technologii zalicz się ich niezawodność oraz krótki okres zwrotu inwestycji. Umożliwiają one oszczędzanie energii oraz ograniczanie oddziaływania na środowisko bez szkody dla rozwoju gospodarczego.
Przewiduje się, że łączna wartość inwestycji z dostawy energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych w latach 2007-2030 wyniesie 5,5 bln dolarów. W efekcie wielkość światowego wytwarzania energii z odnawialnych źródeł ma wzrosnąć dwukrotnie do 2030r.
Odnawialne źródła energii- definiowane są często jako źródła energii, których wykorzystywanie nie wiąże się z długofalowym zmniejszaniem zasobów. Poszczególne źródła energii odnawialnej bardzo różnią się od siebie z tego względu trudne jest podanie 1 precyzyjnej definicji.
Odnawialne źródła energii:
energia słoneczna
energia wiatru
energia geotermalna
biomasa
energia wody:
- pływów i prądów morskich
- fal
- spadku wód
SŁOŃCE ZIEMIA KSIEŻYC
Energia słoneczna energia geotermalna energia pływów
Spadku wód biomasa energia wiatru energia fal
Rodzaje zasobów OŹE:
zasoby teoretyczne
zasoby techniczne
zasoby ekonomiczne
zasoby rynkowe
Energia pierwotna = suma energii zawartej w pierwotnych nośnikach energii
Energia końcowa = ilość energii użytecznej faktycznie wykorzystanej
energia strata strata strata energia
pierwotna pozyskania przetworzenia przesyłu końcowa
Wykład 2
Łączny efekt cieplarniany:
para wodna 66±?%
CO2 29±2,1%
pozostałe gazy cieplarniane 5±8%
Skutki efektu cieplarnianego:
Globalne ocieplenie klimatu
Może spowodować podwyższenie poziomu mórz w wyniku topnienia lodowców i lodów polarnych. Ocieplenie tylko o 5oC wystarczy żeby roztopić lody Grenlandii i Antarktydy, co spowoduje podniesienie poziomu mórz o ok. 60cm od obecnego poziomu.
Wędrówka stref klimatycznych
Przesuniecie stref klimatycznych w kierunku biegunów.
Wzrost zawartości ozonu, który jest szkodliwy dla zdrowia
Kwaśne deszcze:
To popularna nazwa efektu zanieczyszczenia powietrza gazami, które w wyniku reakcji z wodą atmosferyczną tworzą kwas
Kwaśne zanieczyszczenia powietrza mogą powstawać nie tylko w deszczu, ale mogą występować jako kwaśna mgła, czy też śnieg
Kwaśne zanieczyszczenia powietrza spowodowane są przede wszystkim przez związki siarki z tlenem (70%), tlenki azotu (30%), węglowodory, ozony
Dziura ozonowa – obniżona zawartość O3 w warstwie ozonowej, powoduje wzrost przenikania szkodliwego promieniowania ultrafioletowego.
Do zmniejszenia zawartości ozonu w ochronnej warstwie atmosfery przyczyniają się freony (CF3) oraz związki azotu.
Naturalnym źródłem związków, które rozkładają ozon w atmosferze są wulkany.
CF3 ma szerokie zastosowanie w produkcji lodówek, zamrażarek, klimatyzatorów, dezodorantów.
Polska jako kraj członkowski UE jest sygnatariuszem wielu aktów normatywnych regulujących cele i obowiązki w dziedzinie gospodarki energetycznej z wykorzystaniem źródeł energii odnawialnej:
Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady Europy (2001, 2003, 2009)
Biała Księga (1997)
Zielona Księga (2001)
Ustalone w dyrektywach UE cele ogólne dotyczące udziału źródeł odnawialnych w ogólnym zużyciu brutto dla Polski wynoszą 7,2% w 2005r i 15% w 2020r, dla porównania Szwecja 39% w 2005 i 49% w 2020.
Założenia rozwoju energii uzyskiwanej ze źródeł odnawialnych dla Polski określone zostały w „Strategii rozwoju energii odnawialnej” (23.08.2001)
Energia odnawialna jest to energia uzyskiwana z naturalnych powtarzających się procesów przyrodniczych.
Występujące jej formy wywodzą się bezpośrednio z promieniowania słonecznego lub ciepła generowanego głęboko w Ziemi.
Cały sektor energetyczny:
57% ciepło – w tym 12% ze źródeł odnawialnych (95% z biomasy)
23% transport – w tym 4,3% ze źródeł odnawialnych (100% biopaliwa pierwszej generacji)
20% energia elektryczna – w tym 5,5% ze źródeł odnawialnych
Ilość energii elektrycznej wyprodukowanej w poszczególnych technologiach OŹE:
2010r cel na 2020r
Elektrownie wodne 27% 9%
Biomasa (stała i biogaz) 17% 47%
Elektrownie wiatrowe 56% 44%
Cele wskaźnikowe:
Strategiczne cele określone w „Polityce energetycznej Polski do 2005r”, jakimi było osiągniecie w 2010r 7,5% udziału OŹE w bilansie energii pierwotnej oraz 7,5% udziału energii elektrycznej brutto zostały zrealizowane częściowo
Zgodnie z danymi GUS udział energii ze źródeł odnawialnych w energii pierwotnej ogółem już w 2008r wyniósł 7,6%, a w 2010r 10,2%
W latach 2008-2010 udział energii elektrycznej wytworzonej z OŹE w zużyciu energii elektrycznej brutto (4,23% do 6,98%) był niższy od celów wskazujących w Reformie
Bezpieczeństwo energetyczne – to jedna z najważniejszych idei Zjednoczonej Europy, kształtująca nie tylko decyzje w polityce wewnętrznej państwa, ale również decyzje podejmowane w ramach polityki zagranicznej.
Kluczowe czynniki trwałego rozwoju nowoczesnego państwa:
Swobodny dostęp do surowców energetycznych (których znaczenie wobec zmian w gospodarce stale rośnie)
Pewność ich dostaw
Gwarancje dostaw surowców są istotne nie tylko w wymiarze politycznym, czyli na poziomie porozumienia państw eksportujących surowce energetyczne z państwami importującymi niezbędne paliwa.
Bezpieczeństwo energetyczne
Dywersyfikacja liberalizacja rynku magazyny
źródeł kierunków dostawców
energii dostaw
Prowadzenie skoordynowanych działań w obszarze energetyki i środowiska jest nie tylko wskazane ale i konieczne.
Polska energetyka była, jest i będzie w przewidywanej przyszłości oparta na węglu. W dziedzinie środowiska zaszły ostatnio znaczące zmiany.
Wykład 3
ENERGIA WIATRU
Wiatr:
W meteorologii wiatrem nazywamy poziomy ruch powietrza wywołany różnicą ciśnienia atmosferycznego
Poza siłą związaną z różnicą ciśnienia (gradientem) istotny wpływ odgrywa siła Coriolisa i siła odśrodkowa a ponadto w warstwie granicznej siła tarcia dynamicznego o podłoże oraz tarcia wewnętrznego warstw atmosfery
Wpływ podłoża:
Powyżej tzw. warstwy granicznej (1-1,5km) przepływ powietrza ma na ogół laminarny charakter
Wyjątkiem są strefy gdzie występuje turbulencja (związana najczęściej z obecnością chmur)
Przy ziemi przepływ powietrza jest silnie turbulentny co znacznie utrudnia pomiary wiatru jak wykorzystanie go jako źródło energii
Średnia globalna prędkość wiatru na wysokości 10m: 6,4 m/s
Przy czym 7,1 m/s na półkuli południowej
5,7 m/s na półkuli północnej
Średnia prędkość wiatru nad lądem: 4,3 m/s
Średnia prędkość wiatru nad morzem: 7,2 m/s
Średnia prędkość wiatru w Polsce: 4,6-4,7 m/s
Czym jest wiatr?
Pod pojęciem wiatru rozumie się ruchy powietrza wynikające z rotacji kuli ziemskiej, nierównomiernego nagrzewania przez Słońce dużych obszarów powierzchni Ziemi oraz zróżnicowanej absorpcji promieniowania słonecznego przez ląd i morze.
Energia wiatru:
E=$\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{2}}$ρv3t [Wh/m2] ρ - gęstość powietrza [kg/m3]
v – prędkość wiatru [m/s]
t – czas trwania danej prędkości wiatru [h]
Wpływ gęstości powietrza na energię wiatru:
Niemal wszystkie opracowania zasobów energetycznych wiatru pomijają zmienność gęstości powietrza
Uwzględnienie tego efektu prowadzi do zmian energii wiatru nawet o 10%
Gęstość powietrza zależy od temperatury powietrza oraz ciśnienia i tak rośnie ze wzrostem ciśnienia i spadkiem temperatury
Dlatego moc wiatru ze względu na zmienności gęstości powietrza jest największa zimą zaś najmniejsza latem gdy temperatura jest najwyższa a ciśnienie najniższe
Prędkość wiatru a moc elektrowni wiatrowych:
Moc wiatru: P=$\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{2}}$ρv3 ρ - gęstość powietrza (1,25 kg/m3 – średnia wartość w Polsce)
v – prędkość wiatru
Energia wiatru: E=$\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{2}}$ρv3t , ρ=$\frac{p}{287T}$
Dane meteorologiczne:
Standardowe pomiary na wysokości 10m prowadzone przy pomocy różnego rodzaju wiatromierzy
Dopiero w latach 90-tych zaczęto zastępować wiatromierze typu Wilda anemometrami elektronicznymi
Wartości uśrednione w przedziale 10 min
Dostępne z maksymalną rozdzielnością co 1 godz.
Na większości posterunków meteorologicznych pomiary wiatru wykonuje się 3 razy na dobę
Jedynie na około 60 stacjach w Polsce obserwacje prowadzone są (były) w sposób ciągły
Dane ze stacji meteorologicznych są własnością IMGW
Za dane trzeba słono płacić
Pomiar energii wiatru:
Okres rejestracji danych nie krótszy niż 12 miesięcy, nie licząc okresów z lukami pomiarowymi
Właściwy dobór instrumentów i systemów pomiarowych
Udostępnienie właściwie pomierzonych danych wiatrowych ekspertowi wiatrowemu w celu opracowania końcowej analizy potencjału energetycznego wiatru dla wybranego miejsca
Konieczność udokumentowania przez inwestora poprawności przeprowadzonych pomiarów
Na podstawie pomiarów uzyskuje się:
Energię wiatru na dowolnej wysokości dla miejsca lokalizacji siłowni w kWh/m2
Znając krzywą mocy proponowanej siłowni i jej powierzchni łopat ilość energii w Mwh/rok
Na tej podstawie przyszły inwestor wykonuje dokładną analizę ekonomiczną opłacalności proponowanej siłowni wiatrowej.
Współczesne wiatromierze – anemometry:
Wiatromierz
Anemometry tachometryczne (czaszowe łopatkowe, śmigłowe)
Anemometry wirowe – prętowe
Anemometry punktowe
Anemometry manometryczne (piętrzące Pitota Prandla, naporowe, przepływowe)
Anemometry dopplerowskie
Anemometry chronometryczne – ultradźwiękowe
Anemometry kolometryczne (drutowe, cienkowarstwowe, cylindrowe)
Anemometry profilujące
Akustyczne (sodary)
Elektromagnetyczne (radary)
Lasery (lidary)
Sodary – naziemne urządzenia do pomiaru kierunku, prędkości oraz turbulencji wiatru. Umożliwia pomiary do wysokości kilkuset metrów. Jako źródło wykorzystuje głośnik o dużej mocy emitujący impulsy akustyczne…
Lidary – zbudowany jest z nadajnika – lasera, który generuje krótkotrwały impuls światła monochromatycznego, optycznego układu nadawczego oraz detektora rejestrującego odbity impuls i przekazującego informacje do układu gromadzenia i przetwarzania danych…
Radar – zasada działania jest podobna jak sodaru. Emituje krótkie wiązki fal elektromagnetycznych do atmosfery i wykrywa sygnały odbite od niejednorodności atmosferycznych związanych z różnicami temperatury lub wilgotności. Mierząc przesunięcie dopplerowskie wyznacza się ruch obszarów rozproszenia.
Czy potrzebujemy informacji o kierunku wiatru?
Ze względu na ukształtowanie ternu, zabudowę czy wysoką roślinność szorstkość powierzchni ziemi w różnych kierunkach jest na ogół inna
Prowadzi to zróżnicowanie prędkości wiatru w zależności od kierunku geograficznego
Ponadto ogólna cyrkulacja powietrza w rejonie Europy Środkowej determinuje główny kierunek napływu mas powietrza i zróżnicowanie prędkości wiatru w zależności od kierunku cyrkulacji
Zmienność prędkości wiatru z wysokością
Prędkość wiatru na ogół rośnie z wysokością do około 1km
Tempo tego wzrostu zależy od wielu czynników: ukształtowania i pokrycia terenu (szorstkości) oraz stanu atmosfery
Ruchy pionowe w atmosferze przenoszą pęd cząstek powietrza z górnych warstw w kierunku powierzchni Ziemi. Gdy ruchy te zanikają prędkość wiatru przy ziemi znacznie zmniejsza się (podczas nocy)
Dlatego najwyższe prędkości wiatru rejestruje się w ciągu dnia gdy ruchy konwekcyjne osiągają maksimum
Jak wyznaczyć prędkość wiatru na wysokości 30 czy 50m gdy dysponujemy pomiarami z wysokości 10m?
Ze względu na liczne czynniki jakie wpływają na wzrost prędkości wiatru z wysokością zadanie to jest trudne.
Wzór logarytmiczny: v2(h2)=v1(h1)∗$\frac{\mathbf{ln}\mathbf{(}\frac{\mathbf{h}\mathbf{2}}{\mathbf{h}\mathbf{0}}\mathbf{)}}{\mathbf{ln}\mathbf{(}\frac{\mathbf{h}\mathbf{1}}{\mathbf{h}\mathbf{0}}\mathbf{)}}$
h0 – parametr szorstkości podłoża zależny od własności fizycznych podłoża.
Poniżej wysokości h0 prędkość wiatru jest zerowa.
Wzór potęgowy: v2(h2)=v1(h1)∗($\frac{\mathbf{h}\mathbf{2}}{\mathbf{h}\mathbf{1}}$)α, α - parametr stały
Wykład 4
Zmiany prędkości wiatru:
Cykl dobowy
Cykl roczny
Największe prędkości wiatru w godzinach popołudniowych i w zimie, latem gdy jest duże nasłonecznienie prędkości wiatru są najmniejsze.
Analiza zasobów energii wiatru
I etap – ocena zasobów wiatru w skali regionalnej
Określenie średniej rocznej i sezonowych prędkości wiatru w m/s na dowolnej wysokości terenu otwartego(klasa szorstkości 0-1) na podstawie wieloletnich danych ze stacji meteorologicznych
Obliczenie prędkości wiatru dla regionu wskazanego przez przyszłego inwestora
Określenie średniej rocznej i sezonowych wielkości energii wiatru brutto w kWh z 1m2 powierzchni nakreślonej skrzydłami siłowni wiatrowej na wymienionych wysokościach i terenu otwartego dla rejonu wskazanego przez przyszłego inwestora
II etap – ocena zasobów wiatru w skali lokalnej uwzględniającej warunki topograficzne i szorstkość terenu
Wizualna ocena terenu pod kątem doboru optymalnego miejsca lokalizacji siłowni wiatrowej
Szczegółowa ocena zasobów energii wiatru dla wybranego miejsca lokalizacji siłowni
Rodzaje elektrowni wiatrowych:
Turbiny wiatrowe o poziomej osi obrotu (HAWT – Horizontal Axis Wind Turbines)
Turbiny wiatrowe o pionowej osi obrotu (VAWT – Vertical Axis Wind Turbines)
Najczęściej wykorzystywany model turbiny:
Turbina o 3 aerodynamicznych łopatach wykonanych z włókien szklanych lub węglowych o długości 20-30m
Wieże 40-70m wysokości wykonane najczęściej ze stali ale czasem także jako konstrukcja żelbetowa
Łopaty montowane na wale napędowym, który zazwyczaj połączony jest ze skrzynią biegów i generatorem w czaszy gondoli obracającej się tak by jak najkorzystniej ustawić wirnik do kierunku wiatru
Główni producenci turbin wiatrowych:
Vestas – Dania – 20% udział na rynku
Enercon – Niemcy – 14%
NEG Micon – Dania – 17%
Technologia energii wiatru
Ogólna budowa:
Wirnik
Gondola
Wieża
Fundament
Gondola:
Generator
Przekładnia
System śledzenia kierunku wiatru
Układ hamulcowy
Układ regulacji
Układ odgromowy
Schemat budowy siłowni wiatrowej:
Łopaty wirnika
Piasta
Mechanizmy ustawiania łopaty
Mechanizmy kierowania elektrowni
Łożyska
Wieża
Gondola
Wiatromierz i chorągiewka wiatrowa
Wał szybkoobrotowy
Przekładnia
Wał wolnoobrotowy
Hamulec
Generator
Wirnik:
Najważniejszy element elektrowni
Zbudowany jest z piasty i przymocowanych do niej łopat
Możemy wyróżnić 3 podstawowe rodzaje:
Wirnik jednołopatowy
Wirnik dwułopatowy
Wirnik trójłopatowy
Wieża:
Wykonuje się ją ze stali lub betonu
Posiada stożkowy kształt
Wykonana jest z segmentów
Najbardziej popularne to wieże stalowe rurowe
Fundament:
Stanowi podstawę dla elektrowni
Wymiary dostosowywane są do warunków geologicznych
Posiada instalację odgromową stanowiącą uziemienie całej konstrukcji
Przeciętne ceny turbin wiatrowych na rynkach światowych: 1kWh – 1100 Euro
Cena obejmuje turbinę, transport i montaż.
Wymagania producenta turbin wiatrowych:
Pozwolenie od władz lokalnych
Pozwolenie na podłączenie do sieci energetycznej
Cena energii musi być odpowiednio wysoka aby inwestycja była dla inwestora opłacalna
Małe przydomowe elektrownie wiatrowe
Zalety:
Bardzo wysoka sprawność
Prądnice z magnesami trwałymi zaczynają generować moc elektryczną już przy bardzo małych prędkościach obrotowych wirnika
Wysoka bezawaryjność i praktycznie bezobsługowość prądnicy
Moc uzyskiwana z prądnicy z magnesami o określonym gabarycie jest kilkanaście do kilkudziesięciu procent większa niż w przypadku klasycznych prądnic asynchronicznych
Wady:
Wpływ na otoczenie
Wysokie ceny gotowych elektrowni wiatrowych
Konieczność posiadania odpowiednich warunków wiatrowych
Budowa wiatraków sposobem gospodarczym:
Zminimalizowanie kosztów przedsięwzięcia
Konstrukcja bez fundamentów – nie ma konieczności uzyskiwania pozwolenia na budowę
Wyeliminowanie przekładni…
Korzyści płynące z wykorzystania energii wiatru:
Społeczne
Tworzenie nowych miejsc pracy
Środowiskowe
Redukcja emisji zanieczyszczeń
Obniżenie kosztów zewnętrznych
Ekonomiczne
Pobudzenie przedsiębiorczości
Podatki
Wpływ na bezpieczeństwo energetyczne
Źródło rozproszone
Niezależne od dostaw paliw kopalnych i ich cen
Niezależne od uwarunkowań geopolitycznych
Bariery rozwoju energetyki wiatrowej w Polsce:
Prawne i finansowe
Ekonomiczne
Informacyjne
Techniczne
Edukacyjne
Przyrodnicze
Wykład 5
ENERGIA GEOTERMALNA
Jest wewnętrznym ciepłem Ziemi zakumulowanym w systemach hydrotermalnych lub suchych skałach.
Są to ogromne, praktycznie niewyczerpalne ilości. Szacuje się, że gdybyśmy dysponowali odpowiednimi technologiami do wykorzystania tej energii na wielką skalę do produkcji energii elektrycznej, to byłby to równoważnik zasobowy 1,3 mln MWe.
Zasoby energii cieplnej pochodzenia geotermalnego teoretycznie możliwe do wykorzystania są natomiast szacowane na około 3*1024J co przekracza tysiące razy wielkość rocznej konsumpcji energii na świecie.
Źródła ciepła w skorupie ziemskiej:
Promieniowanie słoneczne (ograniczony zasięg 5-25m, Polska około 18m)
Ciepło wnętrza Ziemi (konwekcja i kondukcja – Płaszcz i Jądro)
Rozpad pierwiastków promieniotwórczych (238U, 235U, 232Th, 40K) – podstawowe źródło energii cieplnej w skorupie ziemskiej 50-70%
Prądy konwekcyjne odprowadzają ciepło ku górze. Duża część ciepła uwalniana jest w strefach rozsuwania się płyt w strefach grzbietów śródoceanicznych. Proces ten nazywamy spredingiem. W strefach tych z astenosfery migruje magma zasadowa tworząca nową litosferę i powstanie grzbietów śródoceanicznych. Na przeciwległej krawędzi płyt w rowach oceanicznych skały wulkaniczne zanurzają się w głąb płaszcza, a proces ten nazywa się subdukcją.
Przemieszczanie się płyt litosfery od stref spredingu do stref subdukcji spowodowany jest:
Ruchem konwekcyjnym materii w obrębie astenosfery, ciągnącym płytę od spągu
Wpływem magmy w strefach spredingu, powodującym podniesienie w tych miejscach litosfery, której ciężar i nacisk wymusza oboczny ruch litosfery w kierunku na zewnątrz od grzbietu
Pogrążenie się schłodzonych, względnie ciężkich płatów litosfery a astenosferze, ciągnących za sobą resztę płyt w kierunku stref subdukcji
Wiele plam gorąca znajduje się dokładnie w obrębie grzbietów śródoceanicznych lub w ich pobliżu. Występują w Hawajach, Parku Narodowym Yellowstone,…
Podział zasobów geotermalnych ze względu na temperaturę mediów będących nośnikiem ciepła:
Zasoby geotermalne Temperatura medium geotermalnego w oC
(a) (b) (c) (d) (e)
Niskotemperaturowe <90 <125 <100 <150 <190
Średniotemperaturowe 90-150 125-225 100-200 - -
Wysokotemperaturowe >150 >225 >200 >150 >190
Systemy geotermalne ze względu na występowanie złóż:
Systemy związane z działalnością wulkaniczną
Systemy konwekcyjne
Systemy sedymentacyjno-strukturalne
Systemy geociśnień
Systemy suchych gorących skał – nowa nazwa: wspomagane systemy geotermalne
Złoża wysokotemperaturowe:
Złoża par geotermalnych (złoża o wysokiej entalpii) występują w obszarach współczesnej lub niedawnej aktywności wulkanicznej lub tektonicznej. Bezpośrednim źródłem ciepła jest magma znajdująca się płytko w skorupie ziemskiej lub wydobywająca się jako lawa podczas erupcji wulkanicznych. Temperatura par przekracza 150-200 oC. np. Gejzery w Islandii
Złoża niskotemperaturowe:
Złoża wód geotermalnych zawierają wody o temperaturach niższych niż 150oC. Źródłem ciepła jest głównie naturalny strumień cieplny Ziemi. Systemy niskotemperaturowe ze złożami wód geotermalnych są powszechne i występują na znacznie większych obszarach w porównaniu z systemami wysokotemperaturowymi.
Pozytywne cechy zasobów geotermalnych:
Praktycznie nieograniczoność i odnawialność
Powszechność występowania wód geotermalnych w pobliżu użytkownika
Niezależność od zmiennych warunków klimatycznych i pogodowych
Możliwość użytkowania bez powodowania zakłóceń w środowisku naturalnym
Możliwość wykorzystania zasobów wody i energii geotermalnej w rolnictwie, ogrodnictwie, balneoterapii i rekreacji
Do podstawowych parametrów określających zbiorniki wód geotermalnych należą:
Głębokość zalegania warstw wodonośnych [w p.p.t]
Miąższość warstw wodonośnych i miąższość całkowita [m]
Porowatość i porowatość efektywna skał zbiornikowych [%]
Wydajność otworu [m3/s]
Temperatura wody w zbiorniku i temperatura na wypływie [oC]
Mineralizacja wód [g/dm3] [mg/dm3] [g/l] [mg/l]
Skład chemiczny wód (w tym zawartość gazów, zawartość J, Br)
Wysokość statycznego i dynamicznego poziomu wody w otworze
Podstawowe parametry geotermalne
Gradient geotermalny – przyrost temperatury na jednostkę przyrostu głębokości (wzrost temperatury zgodnie z gradientem do głębokości około 70-100km)
Gr = $\frac{Ts - Tp}{Z}100$ [oC/100m]
Gr – gradient geotermalny
Ts – temperatura w stropie zbiornika wód termalnych
Tp – średnia roczna temperatura na powierzchni terenu
Z – głębokość zalegania stropu badanego poziomu hydrotermalnego
Włochy/Islandia 200oC/km
Węgry 60oC/km
Polska 32oC/km
Parametrami, które wpływają w największym stopniu na temperatury podpowierzchniowe są:
Gęstość strumienia cieplnego płynącego z wnętrza Ziemi ku jej powierzchni
Zróżnicowanie własności termicznych skał tworzących profil litologiczny (zwłaszcza ich przewodności cieplnej)
Strumień cieplny określa szybkość przepływu energii w jednostce czasu od miejsc o wyższej temperaturze do miejsc o jej niższej wartości, temperatura jest natomiast ilościową miarą energii cieplnej występującej w ośrodku skalnym w punktach obserwacji.
Procesy fizyczne odpowiedzialne za przemieszczanie się energii cieplnej:
Kondukcja – inaczej wymiana ciepła przez przewodzenie (dominuje znacznie do głębokości 20-40km)
Konwekcja – jest to proces przenoszenia ciepła, powstający z ruchu materii w gazie lub cieczy
Radiacja – promieniowanie
Zależność matematyczna opisująca związek między przewodnością kondukcyjną a strumieniem cieplnym:
Q=-kgradT
Q – strumień cieplny
k – przewodność cieplna
T – temperatura
Podstawowe sposoby eksploatacji złóż wód i energii geotermalnej
Eksploatacja głęboko zalegających złóż geotermalnych za pomocą otworów wiertniczych. Dotyczy ono złóż wód położonych na głębokościach rzędu 1-3km. Wody są wydobywane z odwiertów przy pomocy pomp, niekiedy wypływ ma charakter artezyjski.
Eksploatacja prowadzona jest w:
Zamkniętym układzie otworów produkcyjnych i chłonnych
Otwartym układzie otworów
Wykład 6
BIOMASA – to stałe lub ciekłe substancje pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, które ulegają biodegradacji, pochodzące z produktów, odpadów i pozostałości z produkcji rolnej lub leśnej, odpadów, które ulegają biodegradacji (Dz. U. Nr 287, poz. 2656).
Jak powstaje biomasa?
Biomasa powstaje w procesie fotosyntezy przy udziale energii słonecznej i przebiega wg reakcji:
6CO2 + 6H2O C6H12O6 +6O2
Poprzez fotosyntezę energia słoneczna przekształcana jest w biochemiczna energię wiązań, a z CO2 i H2O w wyniku oddziaływania światła powstaje glukoza i tlen. W dalszym procesie z glukozy powstaje szereg związków organicznych stanowiących biomasę.
Biomasę stanowią 3 podstawowe składniki:
Celuloza – tzw. węglowodory włókniste występujące powszechnie w roślinach i tworzące podstawowy składnik ściany komórkowej
Hemiceluloza – która stanowi ok. 25% substancji roślinnej
Lignina – (będąca polimerem) ma istotny wpływ na wzrost wytrzymałości mechanicznej i chemicznej ścian celulozowych. Skład chemiczny biomasy tworzą węgiel, wodór i tlen.
Obieg biomasy w przyrodzie
W procesie spalania biomasy energia chemiczna wiązań zamieniana jest na energię cieplną, któremu towarzyszy uwolnienie CO2 i innych składników (SO2, NOx). Ilość CO2 jaka dostaje się do atmosfery jest równa ilości Co2 jaką pobierają rośliny w procesie wzrostu, tak więc bilans jego emisji w atmosferze jest zerowy i krąży on w przyrodzie w krótkookresowych obiegach nie przyczyniając się do powstawania efektu cieplarnianego.
W przeciwieństwie do innych paliw słoma i drewno emitują znacznie mniejsze ilości NO2, SO2 i pyłów.
W procesie spalania tych biopaliw 70% składników zamieniana jest na części lotne, dlatego też w celu optymalnego wykorzystania energii zawartej w biopaliwie stosuje się technikę ich zagazowania.
Najwięksi dostawcy biomasy:
Rolnictwo 48% (odpady z produkcji roślin i warzyw, nawóz organiczny produkcji zwierzęcej)
Sadownictwo (gałęzie z przecinek sadów)
Leśnictwo 25% (gałęzie z przecinek i cieć sanitarnych lasów, drewno na cele energetyczne, odpady z przemysłu drzewnego)
Gospodarka komunalna (osady ściekowe stałe i płynne)
Specjalne uprawy energetyczne
Przemysł spożywczy, mleczarski, celulozowo – papierniczy, itp.
3 postacie biomasy:
Biopaliwa stałe – przetwarzane w procesach bezpośredniego spalania, zgazowania lub pirolizy, używane głównie do produkcji energii cieplnej
Biopaliwa ciekłe – wykorzystywane w transporcie, ale mogą też stanowić nośniki energii do produkcji ciepła i energii elektrycznej
Biopaliwa gazowe
Wykorzystanie biomasy:
Jest wykorzystywana dla celów energetycznych przez bezpośrednie spalanie produktów organicznych fotosyntezy, względnie po ich wstępnym przetworzeniu do postaci wygodniejszej w użyciu:
Olej piroliz owy o własnościach zbliżonych do oleju opałowego
Olej rzepakowy lub słonecznikowy
Gaz drzewny
Alkohol etylowy lub metylowy, a także Estery alkoholi, które mogą być dodatkami do paliw lub paliwami silnikowymi
Podstawowe technologie energetycznego wykorzystania biomasy:
Spalanie dla celów grzewczych
Współwytwarzanie ciepła i elektryczności
Produkcja bioetanolu
Produkcja biodiesla
Fermentacja metanowa
Główne korzyści z energetycznego wykorzystania biomasy:
Wykorzystanie lokalnych zasobów paliw i wzrost bezpieczeństwa energetycznego
Tworzenie nowych miejsc pracy na terenach wiejskich w obszarach produkcji, pozyskania i dostaw Biopaliwa oraz ich przetworzenie
Ograniczenie emisji CO2 oraz innych gazów cieplarnianych
Wkład w zrównoważony rozwój obszarów wiejskich
Biomasę można podzielić ze względu na
Stan skupienia
Stałe
Ciekłe
Gazowe
Rodzaj surowca
Pochodzenia rolniczego
Pochodzenia drzewnego
Parametry fizyczne biomasy stałej:
Wartość opałowa [MJ/kg] [MJ/m3]
Wilgotność [%]
Gęstość [kg/m3]
Gęstość usypowa [kg/mp] (mp – metr przestrzenny)
Wilgotność opałowa – jest to ciepło spalania paliwa pomniejszone o ciepło parowania wody uwolnionej w czasie spalania i powstałej z wodoru zawartego w paliwie (wilgoci higroskopijnej).
Wilgotność bezwzględna – to wyrażony w % stosunek wody zawartej w drewnie do masy drewna w stanie całkowicie suchym.
Wilgotność względna – to stosunek masy wody zawartej w drewnie do masy drewna w stanie mokrym, wyrażony w %.
Elektrownia wodna - energia potencjalna wody spiętrzonej w zbiorniku wodnym zamieniana jest w kolektorze dolotowym lub kierownicy turbiny wodnej na energię kinetyczną, a ta z kolei zamieniana jest w wirniku na mechaniczną. Energia mechaniczna zamieniana jest w generatorze elektrycznym na elektryczną.