Ćw.25

Roztwory koloidowe, metody otrzymywania roztworów koloidowych. Rozpraszanie światła w roztworach koloidowych, efekt Tyndalla. Budowa i zasada działania elektrohemoskopu Hellige'a. Skład krwi, inne sposoby oznaczania elementów morfotycznych krwi.

Roztwór koloidowy –niejednorodna mieszanina, zwykle dwufazowa, tworząca układ dwóch substancji, w którym jedna z substancji jest rozproszona w drugiej. Rozdrobnienie (czyli dyspersja) substancji rozproszonej jest tak duże, że fizycznie mieszanina sprawia wrażenie substancji jednorodnej, jednak nie jest to wymieszanie na poziomie pojedynczych cząsteczek. 

Metody otrzymywania koloidów:

1. Metody dyspersyjne

Rozdrobnienie aż do uzyskania rozdrobnienia koloidalnego osiąga się albo elektrycznie
Ten ostani sposób szczególnie stosuje się do otrzymania zoli metali, tlenków metali, koloidalnego grafitu itp.
W metodach dyspersyjnych wykorzystuje się również ultradzwięki (drgania akustyczne o częstości rzędu 20000 Hz). Otrzymuje się w ten sposób m.in. zole barwników, krochmalu, gipsu itp.)
Do tej grupy metod można zaliczyć peptyzację. Stosuje się tutaj peptyzatory (substancje o silnych własnościach adsorbcyjnych), które rozdzielają złączone cząstki koloidalne.

1. Metody kondensacyjne

W metodach tej grupy rozdrobnienie koloidalne osiąga się w wyniku łączenia pojedyńczych cząsteczek chemicznych. Stosuje się w tym celu takie procesy chemiczne jak:

• polimeryzacja

• zmniejszenie rozpuszczalności (np. otrzymywanie koloidalnego roztworu siarki w wodzie przez wlewanie do wody nasyconego roztworu siarki w alkoholu)

• redukcja

• utlenianie (np. H₂S --> S koloidalna)

• wymiana (AgNO₃ + KI --> AgI + AgNO₃)

1. Metody oczyszczania

Do oczyszczania roztworów koloidów stosuje się wiele metod. najważniejszymi są;

• dializa (elektrodializa)

• filtracja (ultrafiltracja)

• wymiana jonowa (wykorzystanie jonitów)

Skład krwi ( to z jakiejś książki albo repetytorium licealne ) , oznaczanie, elektrohemoskop – kit wie gdzie to znaleźć

Efekt Tyndalla - rozproszenie światła przez cząstki układu koloidalnego z wytworzeniem charakterystycznego stożka świetlnego. Jeżeli przez roztwór koloidalny przepuści się wiązkę światła, to wskutek uginania się promieni na cząstkach fazy rozproszonej, światło staje się widoczne w postaci tzw. stożka Tyndalla. Intensywność tego zjawiska jest tym większa, im większa jest różnica między współczynnikiem załamania fazy rozproszonej i ośrodka dyspersyjnego. Zależy również od długości rozpraszanej fali. Najsilniej ulega rozproszeniu światło o najkrótszej fali, co stanowi przyczynę błękitnej barwy nieba (rozproszenie światła na cząstkach atmosferycznych) oraz dymu papierosowego.