Wielkości charakteryzujące ruch falowy to :
x - wychylenie w danej chwili, odległość ciała od położenia równowagi
T - okres drgań
A - amplituda drgań, największe wychylenie z położenia równowagi
f - częstotliwość drgań, ilość drgań w jednostce czasu

Okres drgań wahadła prostego zależy od częstotliwości drgań.

1. Definicja:
Rozchodzące się w ośrodku sprężystym zaburzenia nazywamy FALĄ.
2. Rodzaje fal:
a) POPRZECZNE – jeśli kierunek drgań jest prostopadły do kierunku rozchodzenia się fali;
b) PODŁUŻNE – jeśli cząsteczki drgają zgodnie z kierunkiem rozchodzenia się fali.
3. Wielkości charakteryzujące falę:
a) AMPLITUDA (symbol A);
b) okres fali (symbol T);
c) CZĘSTOTLIWOŚĆ (symbol f);
d) długość fali – droga, jaką przebywa fala w czasie jednego okresu (symbol λ lambda, jednostka m) lub odległość między dwoma sąsiednimi grzbietami (lub dolinami);

e) prędkość fali

Fala stojąca – fala, której grzbiety i doliny nie przemieszczają się. Fala stojąca powstaje na skutek interferencji dwóch takich samych fal poruszających się w przeciwnych kierunkach. Zwykle efekt ten powstaje np. poprzez nałożenie na falę biegnącą fali odbitej.

Rezonans akustyczny – zjawisko rezonansu zachodzące dla fal dźwiękowych, polegające na pobieraniu energii fal akustycznych przez układ akustyczny ze źródła drgań o częstotliwościach równych lub zbliżonych do częstotliwości drgań własnych układu. W wyniku czego dochodzi do generowania, wzmacniania lub filtrowania drgań o tych częstotliwościach.

Fala akustyczna – rozchodzące się w ośrodku zaburzenie gęstości (i ciśnienia) w postaci fali podłużnej, któremu towarzyszą drgania cząsteczek ośrodka. Ośrodki, w których mogą się poruszać, to ośrodki sprężyste (ciało stałe, ciecz, gaz). Zaburzenia te polegają na przenoszeniu energii mechanicznej przez drgające cząstki ośrodka (zgęszczenia i rozrzedzenia) bez zmiany ich średniego położenia.